Σε εμπόλεμη κατάσταση βρίσκεται η Μοσούλη, στο Ιράκ, με χιλιάδες κατοίκους να την εγκαταλείπουν ενώ τζιχαντιστές παίρνουν τον έλεγχο. Ανδρες της ομάδας Isil εισέβαλαν στο προξενείο της Τουρκίας στην πόλη και απήγαγαν τον επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής, μαζί με 48 μέλη του προσωπικού. 

Σύμφωνα με δηλώσεις του αρχηγού της αστυνομίας του Ιράκ στο AFP, υπήρξε επικοινωνία με τους απαγωγείς, οι οποίοι δήλωσαν ότι οι κρατούμενοι είναι ασφαλείς και θα μεταφερθούν άλλο σημείο. Από την Τρίτη, ένοπλοι τζιχαντιστές εισβάλλουν σε κυβερνητικά κτίρια, διώχνουν τις δυνάμεις ασφαλείας και επιτάσσουν οχήματα. Ολα αυτά στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, από την οποία φεύγουν κατά χιλιάδες οι κάτοικοι, προκειμένου να γλιτώσουν. 

Την Τετάρτη οι αντάρτες κατέλαβαν και μέρη της πόλης Τικρίτ, γεννέτειρας του Σαντάμ Χουσεΐν, που βρίσκεται περίπου 100 μίλια βόρεια της πρωτεύουσας, της  Βαγδάτης. Η απαγωγή των διπλωματών έγινε μία ημέρα μετά από την καταγγελία του Τούρκου πρόξενου στη Μοσούλη πως οι τζιχαντιστές είχαν συλλάβει 31 Τούρκους οδηγούς φορτηγών. 

Από το πρωί της Τετάρτης, οι δρόμοι εξόδου από τη Μοσούλη γέμισαν αυτοκίνητα με τα οποία κυρίως γυναίκες και παιδιά προσπαθούσαν να περάσουν από τα σημεία ελέγχου για να απομακρυνθούν από την πόλη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι έχουν ήδη εγκαταλείψει τη Μοσούλη, καθώς φοβούνται πως θα ακολουθήσει το μακελειό συμβαίνει στη γειτονική Συρία τον τελευταίο καιρό. Οι ΗΠΑ ήδη εξέφρασαν την ανησυχία τους για την κατάληψη της Μοσούλης από την ομάδα Isis, γνωστή και ως Isil, καθώς όπως σημειώνουν αυτή η ομάδα- η ισχυρότερη μεταξύ των ανταρτών και παρακλάδι της Αλ Κάιντα- μπορεί να αποτελέσει απειλή για ολόκληρη την περιοχή. 

Η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Toyota ανακοίνωσε σήμερα ότι ανακαλεί 2,27 εκατομμύρια οχήματα παγκοσμίως, μεταξύ τους τα κλειστά επιβατικά Corolla και τα αυτοκίνητα πόλης Yaris, εξαιτίας ενός προβλήματος στο σύστημα του αερόσακου.

Εκπρόσωπος της πρώτης ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας εξήγησε ότι το σύστημα του αερόσακου είκοσι μοντέλων μπορεί να είναι ελαττωματικό και στη χειρότερη των περιπτώσεων, να προκαλέσει φωτιά. Το πρόβλημα αφορά περί τα 650.000 αυτοκίνητα στην Ιαπωνία και 1,62 εκατομμύριο στο εξωτερικό.

"Ένας πελάτης στην Ιαπωνία διαμαρτυρήθηκε ότι τα καθίσματα του αυτοκινήτου του κάηκαν σε ένα σημείο τους εξαιτίας του προβλήματος αυτού αλλά δεν υπήρξε κανένα σοβαρό ατύχημα", υπογράμμισε ο εκπρόσωπος.

Τα αυτοκίνητα πόλης Yaris, διάφορα μοντέλα του κλειστού επιβατικού Corolla, τα minivan Noah και τα οικογενειακά επιβατικά Avensis είναι μεταξύ των μοντέλων που ανακαλούνται.

Η απόφαση του ιαπωνικού κολοσσού, που εδρεύει στη Ναγκόγια της κεντρικής Ιαπωνίας, αυξάνει σε τουλάχιστον εννέα εκατομμύρια τον αριθμό των οχημάτων που θα επιστρέψουν στα γκαράζ σε διάστημα δύο μηνών. Στις αρχές Απριλίου η Toyota είχε ανακαλέσει 6,39 εκατομμύρια οχήματα παγκοσμίως εξαιτίας διαφόρων τεχνικών προβλημάτων.

Στα τέλη Μαΐου, η αυτοκινητοβιομηχανία είχε ανακαλέσει άλλα 520.000 αυτοκίνητα, κυρίως στη Βόρεια Αμερική, επίσης για διάφορα τεχνικά προβλήματα.

Η αυτοκινητοβιομηχανία είχε γνωρίσει πρωτοφανή κρίση, όταν είχε αναγκαστεί να ανακαλέσει επειγόντως περί τα εννέα εκατομμύρια οχήματα παγκοσμίως, κυρίως στις ΗΠΑ στα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010, λόγω προβλήματος στο πεντάλ του γκαζιού ή στα φρένα που αντιδρούσαν αργά.

Η υπόθεση αυτή έβλαψε την εικόνα του ιαπωνικού ομίλου, ο οποίος στο εξής είναι πολύ προσεκτικός και να προχωρεί τακτικά σε μαζικές ανακλήσεις, ακόμη και για προβλήματα που δεν αφορούν την ασφάλεια του οχήματος.

Γνωστό και αναπόφευκτο: η κρίση δεν είναι για όλους. Υπάρχουν και άνθρωποι που είδαν τα εισοδήματά τους να αυξάνονται ραγδαία μέσα σε ένα χρόνο (μεταξύ 2012-2013), δηλαδή την περίοδο που η οικονομική κρίση σοβούσε σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.

Το δημοσίευμα του Blοomberg μεταφέρει τη μελέτη της Boston Consulting Group, σύμφωνα με την οποία οι εκατομμυριούχοι σε όλο τον κόσμο αυξήθηκαν μέσα σε ένα χρόνο. Έτσι από 13,7 εκατομμύρια το 2012, έφτασαν στα 16,3 εκατομμύρια το 2013.

Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, ο παγκόσμιος ιδιωτικός πλούτος αυξήθηκε πέρυσι κατά 15% στα 152 τρισ. δολάρια, έπειτα από αύξηση κατά 8,7% το 2012, δίνοντας μεγάλη ώθηση στις εταιρείες που διαχειρίζονται τα χρήματα των πλουσίων.

Η μεγάλη αύξηση οφείλεται κυρίως στους πλούσιους Κινέζους, καθώς ο ιδιωτικός πλούτος στην περιοχής της Ασίας και του Ειρηνικού (εκτός της Ιαπωνίας) αυξήθηκε κατά 31% στα 37 τρισ. δολάρια. «Οι διαχειριστές πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο κατέγραψαν μία ακόμη χρονιά υψηλής ανάπτυξης το 2013. Η μεγαλύτερη ανάπτυξη σημειώθηκε στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού», αναφέρει η μελέτη.

Η Κίνα στην κορυφή

Η Κίνα ξεπέρασε ως προς τον ιδιωτικό πλούτο τη Γερμανία και την Ιαπωνία την περασμένη 5ετία και ακολουθεί πλέον στη δεύτερη θέση τις ΗΠΑ. Η συνολική περιουσία 22 τρισ. δολαρίων των Κινέζων αναμένεται να αυξηθεί περισσότερο από 80% σε 40 τρισ. δολάρια το 2018, ενώ η περιουσία των Αμερικανών μπορεί να αυξηθεί την ίδια περίοδο στα 54 από 46 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με τη μελέτη της BCG.

Ο βασικός μοχλός αύξησης του πλούτου των νοικοκυριών το 2013 ήταν τα κέρδη από τα χρηματιστήρια μετοχικών αξιών, ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία. «Τα χρηματιστήρια σημείωσαν μεγάλη άνοδο πέρυσι και αυτό επηρέασε τον συνολικό παγκόσμιο πλούτο. Κοιτάζοντας στο μέλλον, βλέπουμε πολύ πιο περιορισμένη αύξηση», δήλωσε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.

Στις χώρες - πέραν της Κίνας - που σημειώνουν ταχείς ρυθμούς αύξησης των ιδιωτικών περιουσιών περιλαμβάνονται η Ινδία, που πιθανόν να διπλασιάσει τον ιδιωτικό πλούτο της στα 5 τρισ. δολάρια το 2018 και η Ρωσία, όπου ο πλούτος μπορεί να αυξηθεί πάνω από 80% σε 4 τρισ. δολάρια. Η Βόρεια Αμερική, η Δυτική Ευρώπη και η Ιαπωνία αναμένεται να σημειώσουν την επόμενη 5ετία χαμηλότερους ρυθμούς αύξησης από την εκτιμώμενη μέση παγκόσμια άνοδο 5,4% του πλούτου.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σχημάτισαν ανθρώπινη αλυσίδα 123 χιλιομέτρων στη Χώρα των Βάσκων στη Βόρεια Ισπανία διεκδικώντας το δικαίωμα διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία τους. Η πρωτοβουλία «Γκούρε Έσκου Ντάγκο» (Είναι στα χέρια μας) που οργάνωσε την εκδήλωση, υπολόγισε πως στην αλυσίδα συμμετείχαν περίπου 100.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους Βάσκοι πολιτικοί και συνδικαλιστές ηγέτες.

Ανάλογη εκδήλωση είχε πραγματοποιηθεί πέρυσι στις 11 Σεπτεμβρίου στην Καταλονία, την άλλη ισπανική περιφέρεια με μεγάλο κίνημα υπέρ της ανεξαρτησίας.
Διαδηλωτές τυλιγμένοι σε κόκκινες, λευκές και πράσινες βασκικές σημαίες ύψωναν τα ενωμένα χέρια τους καθώς ελικόπτερα πετούσαν πάνω από την ανθρώπινη αλυσίδα, η οποία εκτεινόταν από την πόλη Ντουράνγκο μέχρι την Παμπλόνα, που δεν βρίσκεται στη Χώρα των Βάσκων, αλλά στη γειτονική περιφέρεια της Ναβάρας, η οποία θεωρείται τμήμα της βασκικής πολιτιστικής και γλωσσικής περιοχής.

Η παρατεταμένη οικονομική κρίση και σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς έχουν προκαλέσει την απογοήτευση των πολιτών από σημαντικούς θεσμούς της Ισπανίας.
Η υποστήριξη προς τους άλλοτε κυρίαρχους σοσιαλιστές και το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα έχει μειωθεί δραματικά, κινήματα ανεξαρτησίας ενισχύονται στην Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων και το Σάββατο χιλιάδες πολίτες πραγματοποίησαν πορεία στη Μαδρίτη και άλλες πόλεις ζητώντας την κατάργηση της μοναρχίας που αποκαταστάθηκε το 1975.

Η Χώρα των Βάσκων, η οποία έχει τη δική της γλώσσα και πολιτισμό, επιδιώκει παραδοσιακά μεγαλύτερη αυτονομία από την Ισπανία.
Τα τελευταία χρόνια Βάσκοι ηγέτες διαπραγματεύθηκαν μεγαλύτερη φορολογική ανεξαρτησία από την Ισπανία, ενώ οι αυτονομιστικές διαδηλώσεις έχουν σιγάσει. Η ένοπλη αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ, εξασθενημένη από συλλήψεις και τη μείωση της λαϊκής υποστήριξης, κήρυξε το 2011 το τέλος του ένοπλου αγώνα της.

Όμως ένα δημοκρατικό κίνημα για την ανεξαρτησία έχει ενισχυθεί τους τελευταίους μήνες, εμπνεόμενο εν μέρει από τις μαζικές διαδηλώσεις στην Καταλονία. Στις 29 Μαΐου Βάσκοι βουλευτές υιοθέτησαν συμβολική διακήρυξη αυτοδιάθεσης, αυξάνοντας την πίεση για περισσότερες εξουσίες.

Ναι, καλά διάβασες. Υπάρχουν δέκα -αν όχι παραπάνω- λόγοι για τους οποίους η Αθήνα είναι καλύτερη από τη Νέα Υόρκη. Η ιδέα για αυτό το άρθρο τριβελίζει το μυαλό μου εδώ και αρκετούς μήνες μα όλο κάτι με σταματούσε. Σε μεγάλο βαθμό ήταν βέβαια το γεγονός ότι τέτοιου είδους άρθρα, με τέτοιου είδους τίτλο, θα μπορούσες να βρεις και στο Nitro, ίσα με δεκαπέντε – είκοσι χρόνια πριν. Πώς θα μπορούσα λοιπόν να γράψω κι εγώ ένα τέτοιο κείμενο, και μάλιστα να αποφύγω όλα τα κλισέ και τις κοινοτοπίες που θα μπορούσαν να το συνοδεύουν; Κατέληξα πως αυτό θα ήταν αδύνατον, διότι όντως κάποιοι από αυτούς τους δέκα λόγους αποτελούν αξεπέραστα στερεότυπα της πόλης που όλοι αγαπάτε να μισείτε (καθώς εγώ μόνο την αγαπάω). Η βασική διαφορά όμως με εκείνα τα άρθρα, μιας άλλης, “πιο lifestyle” εποχής, είναι ότι ενώ εκείνα τα άρθρα ήθελαν να πλασάρουν την Αθήνα ως μία συναρπαστική μητρόπολη του κόσμου που όλοι θα έπρεπε να θέλουν να ζουν εκεί, αυτό το άρθρο θα προσπαθήσει να αναδείξει τα αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα της Αθήνας, έχοντας όμως πάντα υπόψιν μας και όλα της τα ψεγάδια. Εξάλλου, το γεγονός ότι υπάρχουν δέκα λόγοι που η Αθήνα είναι καλύτερη από τη Νέα Υόρκη, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν υπάρχουν άλλοι εκατόν δέκα λόγοι που η Νέα Υόρκη είναι καλύτερη από την Αθήνα. Στόχος μου, παρ' όλα αυτά, δεν είναι να αποδείξω ότι η Αθήνα είναι εν γένει καλύτερη από τη Νέα Υόρκη (επειδή μάλλον δεν είναι!) αλλά να υπενθυμίσω πως υπάρχουν, αν μη τι άλλο, δέκα (κοινωνικά, πολιτισμικά, γεωγραφικά, κ.ο.κ.) σημεία στα οποία υπερτερεί. 

ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ 4

Για όποιον δεν το ξέρει, ή για όποιον φαντάζεται ότι το Studio 54 είναι ακόμα ανοιχτό και σερβίρει ποτά μέχρι το χάραμα, ας το μάθει. Στη Νέα Υόρκη όλα τα νυχτερινά μαγαζιά κλείνουν στις 4 το πρωί, με το ρολόι. “Όποιος ψάχνει, βρίσκει” θα μου πεις και θα έχεις δίκιο, μιας και όντως υπάρχουν και στη Νέα Υόρκη ακριβοθώρητες εξαιρέσεις κάποιων club στο Brooklyn και κάτι τελειωμένων bar που βρίσκονται κρυμμένα μέσα σε εμπορικά κέντρα της Times Square που μένουν ανοιχτά μέχρι τις 6. Στην Αθήνα όμως, δεν μιλάμε για εξαιρέσεις, αλλά για τον κανόνα! Οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας κι αν διαλέξουμε, σίγουρα θα υπάρχει κάποιο -όχι και τόσο δύσκολο να βρεθεί- μέρος που θα μένει ανοιχτό μέχρι το πρωί. Μαγαζιά που είναι ανοιχτά μέχρι τις 4 τις καθημερινές, είναι ανοιχτά μέχρι τις 6 τα Σαββατοκύριακα, καφέ-μπαρ που ανοίγουν το μεσημέρι, το βράδυ μεταμορφώνονται σε club -αν όχι σε after- και κλείνουν στις 10 το πρωί. Η νυχτερινή ζωή στην Αθήνα σταματάει μόνο όταν αρχίζει η επόμενη νύχτα.

ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΟΥΤΕ ΜΠΑΙΝΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΠΙΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΑ 21

Σκέψου να είσαι πρωτοετής φοιτητής και να μην μπορείς να πιεις νόμιμα μια μπύρα! Στις ΗΠΑ, ως γνωστόν, ενηλικιώνεσαι στο εικοστό πρώτο έτος της ζωής σου –ασχέτως του ότι μπορείς να οδηγείς νόμιμα από τα δεκαέξι!- που σημαίνει ότι αν δεν έχεις ψεύτικη ταυτότητα δεν πρόκειται ούτε καν να πλησιάσεις το μπαρ του μπαρ μέχρι να συμπληρώσεις τα είκοσι ένα - ούτε, προφανώς, να αγοράσεις μπύρες/αλκοόλ από την κάβα! Δεν μιλάμε καν για κάτι πιο κυριλέ, εκεί την έχεις πατήσει. Στην Ελλάδα λοιπόν, και στην προκειμένη περίπτωση στην Αθήνα, οι νεαροί μας φίλοι κάτω των είκοσι ένα (μα, άνω των δεκαεφτά, σημειωτέον) έχουν το σαφές προβάδισμα του να μπορούν να πάνε ΝΟΜΙΜΑ να πιουν τις ποτάρες τους όπου γουστάρουν!

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ

Είναι μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών μου οι φορές που μου επιτράπη να καπνίσω στον εσωτερικό χώρο ενός μπαρ της Νέας Υόρκης. Με εξαίρεση ένα μπαρ-λέσχη καπνιστών στο SoHo, και μερικούς εναλλακτικούς συναυλιακούς χώρους στο Williamsburg, η Νέα Υόρκη είναι από τις πιο αντικαπνιστικές πόλεις που έχω ζήσει. Και αυτό δεν φαίνεται μόνο από τη γενική απαγόρευση του καπνίσματος στην πόλη (από τον Μάιο του 2011 απαγορεύεται ακόμα και στα πάρκα!), αλλά και από την τρανή φορολογία που επιφέρεται στα είδη καπνιστού, που φτάνει την τιμή ενός πακέτου τσιγάρων στα 12 δολλάρια! Στην πολυαγαπημένη μας Αθήνα, λοιπόν, είναι περιττό να πω ότι εξαιρέσεις αποτελούν τα μπαρ (άντε και μερικά εστιατόρια, πράγμα που δεν με ενοχλεί και τόσο) που δεν σε αφήνουν να καπνίσεις στο εσωτερικό τους. Η Αθήνα, ντάξει όλη η Ελλάδα για να είμαι δίκαιος, αποτελεί την Γη της Καπνιστικής Επαγγελίας και πέραν του ότι μπορείς να απολαύσεις το τσιγάρο σου μετά το φαγητό σου ή μαζί με το ποτό σου χωρίς να μετακινηθείς από τη θέση σου, τα τσιγάρα -όσο κι αν ακριβαίνουν- παραμένουν πολύ πιο φτηνά από αυτά της Νέας Υόρκης. 

Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ ΤΑΞΙ

Όσο κι αν αντιπαθώ τους Αθηναίους ταξιτζήδες, με τα σκυλάδικα και αθλητικά που ακούνε όλο το 24ωρο, πρέπει να παραδεχτώ ότι ποτέ δε με έχουν απογοητεύσει – είναι πάντα εκεί για μένα. Αντίθετα, στη Νέα Υόρκη, ήταν πολλές οι φορές που τα ταξί αποτελούσαν είδος προς εξαφάνιση! Ναι, μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά όσο περισσότερα ταξί κι αν έχει η πόλη της Νέας Υόρκης από την Αθήνα, ποτέ δεν είναι αρκετά. Και προφανώς μιλάμε για το Manhattan, μιας και στα άλλα boroughs της πόλης, τα ταξί εμφανίζονται με τη συχνότητα του κομήτη του Χάλει. Το χειρότερο όμως χαρακτηριστικό των νεοϋορκέζικων ταξί, χωρίς να προσφέρουν καμία ουσιαστικά καλύτερη υπηρεσία από τα δικά μας, είναι οτι είναι πολύ πιο ακριβά, ανάγοντας τη χρήση σου σε είδος πολυτελείας.

Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ

Όσο φαιδρή κι αν ακούγεται η υποτιθέμενη σύγκριση του νεοϋορκέζικου real estate με αυτό της Αθήνας, δεν παύει να είναι μία πραγματικότητα. Στη Νέα Υόρκη, ακόμα και σε κακόφημες περιοχές του Brooklyn ή του Harlem, μπορείς να φτάσεις να πληρώνεις πεντακόσια και εξακόσια δολλάρια το μήνα μόνο για ένα (συνήθως μικρό) δωμάτιο, σε ένα σπίτι με δύο ή και τρεις συγκατοίκους. Στην Αθήνα, και ειδικά στην Αθήνα της κρίσης, με τα ίδια λεφτά μπορείς να βρεις μία ωραιότατη γκαρσονιέρα, ή αν δε σε ενοχλούν οι συγκάτοικοι, να μένεις σε μεζονέτα στο Λυκαβητό (#TrueStory). Και ναι, ok, άλλο Νέα Υόρκη και άλλο Αθήνα, αλλά άλλο να έχεις ένα μικρό παράθυρο που βλέπει στο πουθενά, και άλλο να μπορείς όταν ξυπνάς κάθε μέρα και να βλέπεις τον Παρθενώνα (έστω κι απ' τον φωταγωγό!)

ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Φτάσαμε, αισίως, σε ένα από τα “κλισέ” επιχειρήματα (ΠΡΟΣΟΧΗ, ακολουθούν κι άλλα). Επιχείρημα όμως αδιάσειστο. Στη Νέα Υόρκη οι εποχές λειτουργούν όπως και οι εποχές του Βιβάλντι, είναι ιδιαιτέρως διακριτές μεταξύ τους και φέρουν τα έντονα χαρακτηριστικά τους με υπερηφάνεια. Κοινώς, ο Χειμώνας (ειδικά ο πιο πρόσφατος) στη Νέα Υόρκη είναι άγριος, αδυσώπητος και μπορεί να σε κάνει να μισήσεις το χιόνι για πάντα. Από την άλλη, η Νέα Υόρκη φημίζεται και για την καλοκαιρινή υγρασία της που σε κάνει να μοιάζεις λες και μόλις βούτηξες σε μία πισίνα από ιδρώτα. Το Φθινόπωρο είναι μαγικό, κακά τα ψέματα, μα όπως και η Άνοιξη, που επίσης είναι μαγική, πλήττεται από ακατάσχετες βροχές που μπορούν να ξεκινήσουν από τον Αύγουστο, πριν καν μπει το Φθινόπωρο, και να τελειώσουν τον Ιούνιο, αφού έχει ήδη μπει το Καλοκαίρι. Οι παραπάνω λόγοι, λοιπόν, καθιστούν το κλίμα της Αθήνας ιδανικό. Ένα κλίμα “εύκρατο, με ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια”.

ΩΚΕΑΝΟΣ VS ΠΕΛΑΓΟΣ   

Ακόμα ένα στερεότυπο μα ακλόνητο επιχείρημα. Το Manhattan είναι ένα νησί από το οποίο πρέπει να φύγεις αν θέλεις να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα. Όχι μόνο να φύγεις αλλά να απομακρυνθείς πολύ - μιάμιση-δύο ώρες για κάτι σχετικά αποδεκτό ή δυόμιση-τρεις ώρες για κάτι λίγο καλύτερο (μιλάμε για μετακινήσεις με τη συγκοινωνία, προφανώς). Ακόμα και στα Hamptons ή στο Fire Island να πας όμως, η θάλασσα και οι παραλίες που θα βρεις δεν συγκρίνονται ούτε κατά διάνοια με τις αντίστοιχες παραλίες και νερά που μπορείς να βρεις μία με δύο ώρες έξω από την Αθήνα. Συν τοις άλλοις, η Αθήνα προσφέρει και την ποικιλία των άφθονων νησιών που βρίσκονται γύρω από την Αττική χερσόνησο. Εκεί όμως που υπάρχει η μεγάλη διαφορά είναι όταν βάζεις το κεφάλι σου μέσα στο νερό και ανοίγεις τα μάτια. Το βαθύ αυτό μπλε που δεν τελειώνει ποτέ, είναι μία άγνωστη απόχρωση για τους Νεοϋορκέζους.

Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ένα από τα πράγματα που λίγοι συνειδητοποιούν όμως είναι ότι η Αθήνα είναι μία από τις καλύτερα κινηματογραφικά ενημερωμένες και καταρτισμένες πόλεις της Ευρώπης. Χαρακτηριστικό που την βοηθάει να κερδίσει με άνεση αυτή τη μάχη με τη Νέα Υόρκη. Ειδικά τα τελευταία δέκα χρόνια κιόλας, που πολλές υπερπαραγωγές και blockbuster βγαίνουν την ίδια μέρα σε όλο τον κόσμο, η Αθήνα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη Νέα Υόρκη. Αντίθετα, μάλιστα, στην Αθήνα μπορείς πολύ πιο εύκολα να βρεις ταινίες από όλη την Ευρώπη, αλλά και τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Πράγμα που είναι πολύ πιο δύσκολο να καταφέρεις στη Νέα Υόρκη, όπου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού οι κινηματογράφοι που παίζονται μη χολυγουντιανές ταινίες. 

ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ

Εκτός όμως από την πλούσια κινηματογραφική ποικιλία που προσφέρεται στο αθηναϊκό κοινό, η Αθήνα υπερτερεί της Νέας Υόρκης σε αυτό τον τομέα και λόγω των θερινών σινεμά. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το Σινέ Θησείο έχει ψηφιστεί από το CNN ως ο καλύτερος κινηματογράφος του κόσμου! Η μοναδική αίσθηση του να βλέπεις μία ταινία κάτω από έναν έναστρο ουρανό είναι αγαπητή ανά τον κόσμο, και στη Νέα Υόρκη ακόμα αυξάνονται και πληθύνονται τα open air film festivals στα πάρκα της πόλης. Το θέμα όμως είναι ότι στην Αθήνα δεν στριμωχνόμαστε σα σαρδέλες στα πάρκα (που τυπικά απαγορεύεται να πιεις και να καπνίσεις) και τις πλατείες, θέαμα που θυμίζει περισσότερο σεισμόπληκτους παρά κινηματογραφόφιλους, για να δούμε μία παλιά ταινία. Στην Αθήνα, και στα περισσότερα από τα θερινά της, μπορείς να βολευτείς αναπαυτικά σε καρέκλες και σεζλόνγκ μέχρι και σε καναπεδάκια για να απολαύσεις μία ταινία Α' προβολής πίνοντας τη μπύρα σου και καπνίζοντας το τσιγαράκι σου!  

Η ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ INSOMNIAC

Αν η Νέα Υόρκη είναι “η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ”, τότε είναι σίγουρο πως η Αθήνα πάσχει εδώ και αιώνες από χρόνια αϋπνία. Τα χαρακτηριστικά της Νέας Υόρκης που δικαιολογούν τον τίτλο της είναι το 24ωρο μετρό της, τα 24ωρα delis και πολυφαρμακεία της (Duane Reade, CVS) και τα 24ωρα diners της.  Εκτός από το μετρό όμως (εκεί μόκο), όλα τα υπόλοιπα είναι πράγματα που μπορείς όχι μόνο να τα βρεις και στην Αθήνα, αλλά να τα βρεις ακόμα και καλύτερα, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το μεταμεσονύκτιο φαγητό! Η Αθήνα είναι μια γριά γυναίκα, σοφή και ταλαιπωρημένη, που αρνείται πεισματικά να ωριμάσει και δεν θέλει επουδενί να πάει για ύπνο, πράγμα που γίνεται εμφανές όχι μόνο από το αυθαίρετο νυχτερινό της ωράριο, αλλά και από την αεικίνητη φύση της, που την κάνει να μοιάζει ότι δεν ηρεμεί ποτέ. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι οτι η Νέα Υόρκη αποκοιμιέται πριν καν η Αθήνα βγάλει τους φακούς επαφής της.   

Οι Ρωμαίοι αγαπούσαν την τέχνη που περιείχε σεξ και βία αλλά αυτό που οι σύγχρονοι θεατές θεωρούν σήμερα ακατάλληλο ίσως η αρχαία ματιά να το έβλεπε αλλιώς, γράφει ο αρθρογράφος και κριτικός τέχνης Alastair Sooke στην ιστοσελίδα του BBC.
Με αφορμή μια έκθεση γλυπτών αφιερωμένη στην Αρχαία Ρώμη, που παρουσιάζεται στο Βρετανικό Μουσείο, το BBC δημοσιεύει ένα άρθρο που προσπαθεί διαχωρίσει τα όρια ανάμεσα στο ερωτικό και το ακατάλληλο.

«Μάλλον θα αισθανόταν ευδαιμονία ο αρχαιολόγος του 18ου αιώνα όταν ανακαλύφθηκαν οι ρωμαϊκές πόλεις της Πομπηίας και του Ερκολάνο όπου ήρθαν στο φως 85 γλυπτά» γράφει το δημοσίευμα και διερωτάται ο αρθρογράφος πώς ένιωσαν οι αρχαιολόγοι της εποχής στη θέα του θεού Πάνα; «Φανταστείτε πώς οι ανασκαφείς πρέπει να ένιωσαν όταν αποκαλύφθηκε το πιο διάσημο από αυτά τα γλυπτά, ένα κομμάτι μάρμαρο σκαλισμένο που αναπαριστούσε το ​​θεό Πάνα να κάνει έρωτα σε μια κατσίκα. Με το δεξί του χέρι ο Πάνας τραβά το κεφάλι της ώστε να μπορέσει να κοιτάζει βαθιά στα μάτια της».

Έπειτα από τόσα χρόνια το γλυπτό του Πάνα και η κατσίκα εγείρει και πάλι ερωτήματα καθώς έχει μεταφερθεί από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης στο Λονδίνο για τις ανάγκες μιας έκθεση που περιέχει και άλλα αντίστοιχα γλυπτά από τον αρχαίο ρωμαϊκό κόσμο. «Ένα διακριτικό σήμα προειδοποιεί τους επισκέπτες ότι η έκθεση «περιέχει σεξουαλικό υλικό» επισημαίνει ο αρθρογράφος κλείνοντας το μάτι στον ανανώστη.

Αρχαία Ρώμη-Mείγμα πολιτισμού και βαρβαρότητας

«Η Αρχαία Ρώμη, ήταν ένα περίεργο μείγμα του πολιτισμού και της βαρβαρότητας» γράφει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος.

Ο Alastair Sooke τεκμηριώνει την σκέψη του παραθέτοντας μια προσωπική του εμεπειρία «Το γλυπτό του Πάνα και η κατσίκα πιστοποιεί ότι το σεξ υπήρχε στο ρωμαϊκό πολιτισμό όσο και η βία. Ένάμιση χρόνο πριν, επισκέφτηκα την Πομπηία και ενώ δεν ήταν έκπληξη ότι ένας από τους οίκους ανοχής της πόλης είχε σεξουαλικές τοιχογραφίες, βρήκα παράξενο ότι τόσα πολλά κτίρια ήταν διακοσμημένα με όρθιους φαλλούς».

«Στην ίδια έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο, υπάρχει ένα περίεργο αντικείμενο γνωστό ως «tintinnabulum», που αποτελείται από ένα φτερωτό φαλλό με ,πόδια λιονταριού από τα οποία κρέμονται πέντε καμπάνες» όπως γράφει το δημοσίευμα.

«Ένα γλυπτό, όπως αυτό του Πάνα που κάνει έρωτα με μια κατσίκα μας βυθίζει στο σκοτάδι και την αβεβαιότητα, και κάνει το χάσμα των δύο χιλιετιών να μοιάζουν με άβυσσο. Εμείς ποτέ δεν θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τι σήμαιναν για τους Ρωμαίους αυτά τα γλυπτά και πως αντέδρασαν όταν τα είδαν για πρώτη φορά. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι η στάση τους απέναντι στο σεξ και τη βία διέφερε πολύ από τη δική μας» τονίζει ο αρθρογράφος του BBC κλείνοντας.

Ένδοξες μνήμες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξυπνούν από την Πέμπτη στη Νορμανδία, με αφορμή τους εορτασμούς για τα 70 χρόνια από την περιβόητη απόβαση των Συμμάχων που ουσιαστικά απενεργοποίησε την γερμανική μηχανή του Χίτλερ και έδωσε το τελειωτικό χτύπημα για τη λήξη των πολεμικών συγκρούσεων.

Ήδη την Πέμπτη, αλλά και την Παρασκευή που κορυφώνονται οι εορτασμοί, εκατοντάδες βετεράνοι -όσοι βρίσκονται εν ζωή- φόρεσαν ξανά τις στρατιωτικές στολές με τα παράσημα και βρέθηκαν στο σημείο της απόβασης και θυμήθηκαν εκείνες τις αλησμόνητες στιγμές της ζωής τους.

Πέραν του απλού κόσμου, δυναμικό παρών στις εκδηλώσεις έδωσαν και 20 αρχηγοί κρατών ανάμεσα τους ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, η Άνγκελα Μέρκελ, ο πρίγκιπας Κάρολος, ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, φυσικά ως οικοδεσπότης ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ.

Στην πόλη Καν (Caen) της Νορμανδίας, βρίσκεται και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, για να λάβει μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ο κ. Παπούλιας και η σύζυγός του θα συμμετέχουν σήμερα στις 12:30 (ώρα Ελλάδας) σε δεξίωση στο κάστρο της πόλης Μπενουβίλ (Benouvill). Πρόκειται για μια παραθαλάσσια μικρή κωμόπολη στην περιφέρεια του Καλβαντός (Calvados) όπου τον Ιούνιο του 1944 το 6ο σώμα των Βρετανών αλεξιπτωτιστών διεκπεραίωσε με επιτυχία την επιχείρηση «Pegasus Bridge», επικρατώντας στις γέφυρες της πόλης.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας κήρυξε το πρωί της Παρασκευής την έναρξη των εκδηλώσεων αποτίοντας φόρο τιμής στους 20.000 άμαχους θύματα της Μάχης της Νορμανδίας στο μνημείο της Καν. Ο Φρανσουά Ολάντ κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο και στη συνέχεια μίλησε με κατοίκους που υπήρξαν μάρτυρες της απόβασης και των μαχών που ακολούθησαν.

Αρχηγοί κρατών και εκατοντάδες βετεράνοι θα συμμετάσχουν στις σημερινές εκδηλώσεις στη Νορμανδία, κορύφωση των οποίων θα είναι η αναπαράσταση της απόβασης στο Σουόρντ Μπιτς (Sword Beach) στο Ουίστρχαμ της Νορμανδίας, μία από τις πέντε παραλίες που χρησιμοποιήθηκαν από τις συμμαχικές δυνάμεις την 6η Ιουνίου 1944.

Στις τελετές για την 70ή επέτειο της Απόβασης στη Νορμανδία, όλοι οι ηγέτες των ισχυρών χωρών που δίνουν το «παρών» στους εορτασμούς κοιτούν τον Πούτιν: Η ουκρανική κρίση και το ρήγμα μεταξύ Δύσης και Μόσχας καθορίζει το κλίμα στις συναντήσεις, ενώ μία ημέρα πριν η G7 είχε ξανά απειλήσει τη Ρωσία με κυρώσεις.

Μόλις την προηγούμενη ημέρα, η G7 -οι κυβερνήσεις δηλαδή των επτά ισχυρότερων δυτικών οικονομιών χωρίς τη Ρωσία- είχαν προειδοποιήσει τη Ρωσία με το ενδεχόμενο νέων κυρώσεων εάν δεν προχωρήσει σε κινήσεις αποκλιμάκωσης στην Ουκρανία.

Η φωτογράφος Μαριέτ Πάθι Άλεν υπήρξε υπέρμαχος της τρανσέξουαλ κοινότητας για περισσότερα από 35 χρόνια, αφού υπήρξε μαχητική δικηγόρος και υπερασπίστηκε τα δικαιώματα της διαφορετικότητας. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της επικεντρώθηκε στις Η.Π.Α., το 2012 ταξίδεψε στην Κούβα και τότε όλα άλλαξαν.

Το ταξίδι της έγινε στο πλαίσιο συμποσίου σχετικά με την ταυτότητα και τον πολιτισμό των τρανσέξουαλ που διοργάνωσε η Mariela Castro Espin, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Σεξουαλικής Αγωγής στην Αβάνα, και κόρη του προέδρου της Κούβας Ραούλ Κάστρο.

Μετά το τέλος του συνεδρίου, η Άλεν πέρασε μια εβδομάδα στην Αβάνα φωτογραφίζοντας δύο τοπικές trans, την Αμάντα και την Νόμι, στο Cabaret Las Vegas. Έγιναν αμέσως φίλες και η «σχέση» τους αποτυπώθηκε σε αυτό το φωτογραφικό πρότζεκτ. «Είχα το σπάνιο προνόμιο να πηγαίνω οπουδήποτε και αν πήγαιναν, απλά σαν επίσκεψη ή τριγυρνώντας» είπε η Άλεν, «Δεν ξέρω αν έχω ποτέ περπατήσει τόσο πολύ στη ζωή μου! Ήταν υπέροχο».

H Aλεν είχε μείνει εμβρόντητη από την ακραία φτώχεια στην οποία ζούσαν τα περισσότερα άτομα που συνάντησε. Εχει δηλώσει ότι παρότι οι τρανσέξουαλ μπορούν πλέον να ζήσουν πιο ελεύθερα στην Κούβα και να κάνουν εύκολα αλλαγές φύλου, εντούτοις είναι θύματα προκαταλήψεων και οι περισσότεροι καταλήγουν να εργάζονται ως πόρνες.

Η κρίση «τρώει» την Ολυμπιάδα. «Αστεγοι» κινδυνεύουν να μείνουν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2022, καθώς η μία πόλη μετά την άλλη αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους λόγω υψηλού κόστους.

Η Κρακοβία στην Πολωνία ήταν η τελευταία στη σειρά που είπε όχι, καθώς οι κάτοικοί της, σε σχετική ψηφοφορία, απέρριψαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία την πρόταση για την ανάληψη των Ολυμπιακών, όπως αναφέρει το Associated Press. Τώρα, απομένουν μόνο τέσσερεις υποψήφιες χώρες, εκ των οποίων οι δύο ενδέχεται να αποσυρθούν και αυτές σύντομα, αφήνοντας την Κίνα και το Καζακστάν να μονομαχήσουν για το «έπαθλο».

Η Κρακοβία είχε προτείνει να συνδιοργανώσει τους αγώνες με τη γειτονική Σλοβακία, αλλά το 70% καταψήφισε την πρόταση. Τον Ιανουάριο, η Στοκχόλμη απέσυρε και αυτή την υποψηφιότητά της επικαλούμενη το υψηλό κόστος. Στο Μόναχο της Γερμανίας απέρριψαν σε ψηφοφορία τη διοργάνωση όπως και οι Πολωνοί, κατηγορώντας τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για «βουλιμία». Το ίδιο έπραξαν και οι κάτοικοι του Νταβός και του Σεντ Μόριτς στην Ελβετία, όπου είχε πέσει η πρόταση για από κοινού διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών.

Το χρήμα είναι, όπως όλα δείχνουν, η αιτία των αλυσιδωτών αρνήσεων. Το κόστος της διοργάνωσης διαρκώς ανεβαίνει κι ελάχιστοι είναι πρόθυμοι να το αναλάβουν. Οι πρόσφατοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σότσι, για παράδειγμα, στοίχισαν συνολικά 51 δισεκατομμύρια δολάρια, όταν οι Ολυμπιακοί του Πεκίνου μόλις έξι χρόνια νωρίτερα είχαν στοιχίσει 40 εκατομμύρια.

Στο κλαμπ των διεκδικητών παραμένουν άλλες τέσσερεις πόλεις. Αν και η υποψηφιότητα του Οσλο ενδέχεται να αποσυρθεί επίσης σύντομα, καθώς αντιδρούν έντονα οι κάτοικοι, αλλά και ο μισός κυβερνητικός συνασπισμός της Νορβηγίας. Οσο για το Λβιβ της Ουκρανίας, μάλλον βαίνει προς αποκλεισμό λόγω της πολιτικής αναταραχής που επικρατεί στη χώρα. Απομένουν η Άλμα Άτα στο Καζακστάν και το Πεκίνο, το οποίο μετά τους Θερινούς Ολυμπιακούς του 2008 φιλοδοξεί να φιλοξενήσει και τους Χειμερινούς του 2022. Η τελική απόφαση, σε κάθε περίπτωση, θα ληφθεί σε έξι εβδομάδες, όταν θα συνεδριάσει η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή στην Ελβετία.