Δυστυχώς όπου σταθεί κανείς ακούει αυτές τις ημέρες το Νέο σκάνδαλο, που προέκυψε στην Ομογένεια με ένα κληρικό πρώην αξιωματούχο, πολύ δραστήριο,ταλαντούχο, και πολύ γνωστό στην παροικία μας.
Επόμενο ήταν να αρχίσουν οι επικρίσεις και τα παράπονα για τους Κληρικούς, και για την αδράνεια της Ελληνικής Εκκλησίας εδώ στις ΗΠΑ.
Το γεγονός αυτό στενοχωρεί και θλίβει κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό και πολύ περισσότερο εκείνους που έχουν πιο στενούς πνευματικούς δεσμούς με την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία μας.
Η αλήθεια είναι ότι εξ' αιτίας κάποιων «αναξίων» κληρικών γενικεύεται ή δυσφήμιση της Εκκλησίας μας και πως εξογκώνονται τα παραστρατήματα των Ιερωμένων, κι' αυτό είναι φυσικό, επειδή ο λαός έχει την απαίτηση οι Κληρικοί να είναι χωρίς κηλίδα, αλλιώς δεν τους αναγνωρίζει για Πνευματικούς οδηγούς του.
Οι πολλοί δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το πρόσωπο από το πνευματικό λειτούργημα που κάνει και επηρεάζονται τόσο πολύ από κάποιο σκάνδαλο που φημολογείται για ένα Ιερωμένο, ώστε γίνονται άπιστοι, δεν πατούν πια σε Εκκλησία και είναι πολύ δύσκολο ένα τέτοιο αγανακτισμένο αποστάτη να τον συμφιλίωση κανείς με την Εκκλησία.
Μήτε ένας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,μπορεί να κάνει ένα τέτοιο κατόρθωμα. Αφήνω πως όποιος επιχειρήσει να μετατρέψει ένα τέτοιο άνθρωπο από την απέχθεια που πήρε για την Θρησκεία, θα βρει τον μπελά του και μπορεί ν' ακούσει ότι ''κι' αυτός είναι υποκριτής, γιατί σκεπάζει τις αθλιότητες των παπάδων''. Οι τέτοιοι άνθρωποι, αν δεν γίνουν ολότελα άθεοι, πηγαίνουν και γίνονται χιλιαστές ή ευαγγελιστές ή παπικοί ή προτεστάντες.
Τα σκάνδαλα των Ρασοφόρων είναι η σπουδαιότερη αιτία που πληθαίνουν οι αιρετικοί, και μάλιστα, αυτοί οι νέοι προσήλυτοι γίνονται φανατικώτεροι μέσα στην αίρεση που προσχωρούν, αηδιασμένοι από τους «ανάξιους» Ιερωμένους. Για αυτό πρέπει να τρέμουν οι Κληρικοί μας μην τυχόν ακουστή το παραμικρό σε βάρος τους, γιατί οι ψυχές που χάνονται θα ζητηθούν μια μέρα απ' αυτούς, την φοβερή ημέρα της Κρίσεως.
Ο Χριστός είπε στους Μαθητές Του ότι αυτοί είναι το Φως του Κόσμου και το Άλας της Γης, και ότι πρέπει να λάμψει το Φως τους έμπροσθεν των ανθρώπων, για να δούνε τα καλά έργα τους και να δοξάσουν τον Πατέρα τον εν τοις Ουρανοίς. Λοιπόν, κι' όταν γίνεται το ανάποδο, δηλαδή όταν οι άνθρωποι βλέπουν τα κακά έργα τους, αντί να Δοξάσουν τον Θεό, θα τον βλασφημήσουν. Και αιτία θα είναι όχι οι άθεοι, όχι οι εχθροί του Χριστού, αλλά οι ίδιοι οι μαθητές και αντιπρόσωποι Του στον κόσμο, ''οι κεχρισμένοι''.
Φίλοι μου Ελληνορθόδοξοι,
Πάντα, σε κάθε εποχή, υπήρχαν οι «ανάξιοι» Κληρικοί, κοντά στους Αγίους Ρασοφόρους. Αλλά σήμερα το πράγμα χειροτέρεψε κατά πολύ.
Μία από τις πολλές αιτίες αυτής της θλιβερής καταστάσεως είναι ότι γίνονται συχνά Κληρικοί κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν θεία κλίση στην Θρησκεία, και που γι' αυτούς το ρασοφορείν είναι ένα απλό επάγγελμα για χρήμα, δόξα, και δημόσιες σχέσεις.
Ο Ιερεύς όχι μοναχά πρέπει να έχει θεία κλίση στη Θρησκεία, αλλά να φλέγεται από Πίστη και αγάπη προς τα Θεία, να είναι ''τω πνεύματι ζέον'', όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Και να τελεί την Θεία Μυσταγωγία με τέτοια κατάνυξη, που πολλές φορές να δακρύζει μπροστά στην Αγία Τράπεζα, ιερουργώντας με φόβο και τρόμο. Ενώ πολλοί από τους σημερινούς Ρασοφόρους, αντί η ευσέβεια τους και η κατάνυξη τους να συνεπάρει τους Εκκλησιαζομένους, τους παγώνει η ατονία, η αδιαφορία και η ψυχρότητα με την οποία εκτελούν τις Ιεροτελεστίες. Σ' αυτό συνεργεί και η άθλια θυμελική μουσική που ακούγεται σε πολλούς Ναούς εδώ στην Αμερική, αντί για κατανυκτικές ψαλμωδίες...
Επειδή λοιπόν λείψανε από την Εκκλησία μας Ιερωμένοι που να έχουν φωτιά μέσα τους, η Εκκλησία αυτή δεν μπορεί παρά να βραδυπορεί, ασυγκίνητη κι' αδιάφορη για όσα θα έπρεπε να την ενδιαφέρουν ζωηρά, αδιάφορη για ότι το Ποίμνιο της σκανδαλίζεται και δοκιμάζεται σκληρά η πίστη του από τα καμώματα μερικών Ιερωμένων, αδιάφορων για την παραμόρφωση της Ιεράς Παραδόσεως, αδιάφορη για τα τέκνα της που την αρνούνται, για να πυκνώσουν τις τάξεις των διαφόρων αιρετικών, με κίνδυνο αυτή η αιμορραγία της να καταντήσει θανάσιμη γι' Αυτήν.
Ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να διορθωθεί τούτη η πολύ θλιβερή κατάστασις, φανερώνεται από τα παραπάνω συμπτώματα ότι είναι πολύ απλός, είναι όμως και πολύ δύσκολη η θεραπεία της. Γιατί για την Εκκλησία του Χριστού δεν υπάρχει κανένα φάρμακο, ούτε καμιά μαγική ράβδος, αφού η ίδια έχει έργο της την καθοδήγηση και την Σωτηρία των ανθρώπων.
Η θεραπεία βρίσκεται στα χέρια της, και είναι η κάθαρσή της από στοιχεία κακά για την ύψιστη Αποστολή της. Όταν γίνει, ακόμα και σχετικά, μια τέτοια κάθαρση, θα μπορέσουν να καταταχθούν στην υπηρεσία της Αγνοί και Άξιοι Κληρικοί, με βαθιά Πίστη και με ανιδιοτέλεια, '' τω πνεύματι ζέοντες'', για τους οποίους θα είναι ''ως αγαπητά τα σκηνώματα του Κυρίου των δυνάμεων''. Και όταν γίνει αυτή η επάνδρωση της Εκκλησίας με στοιχεία σοβαρά, εκλεκτά και Αξιοσέβαστα, τότε το Ιερό δέντρο της Εκκλησίας θα παρουσιαστή, μέσα σε λίγα χρόνια, κατάφορτο από καρπούς ''ως κατάκαρπος ελαία'' προς χαρά των Πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών, και προς Δόξαν του Τριαδικού Θεού.
Τότε θα λείψη αυτό το θανάσιμο μούδιασμα, που την κατέχει σήμερα κι' η απίστευτη αδιαφορία της για όσα την αφορούν, ακόμα και για ζητήματα ζωής και θανάτου γι' Αυτήν. Οι καλοί εκπρόσωποι Της θα στέκονται ανύστακτοι φρουροί της, ημέρα και νύκτα, και τότε θα λάμψη το ανέσπερο "Φως της Ορθοδόξου πίστεως" μέχρι περάτων της Οικουμένης, και όχι μόνο στην Αμερική και στην Ευρώπη, μέσα στο σκοτάδι που πλακώνει σήμερα τον κόσμο. ''Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος'' για να γίνη αυτό. Αλλά ''Η Βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν Αυτήν''.
Η Εκκλησία του Χριστού πρέπει να έχει υπηρέτες που να είναι αφοσιωμένοι σ' Αυτήν και έτοιμοι για θυσίες, κατά το ματωμένο παράδειγμα του Σταυρωμένου Αρχηγού Της.
Η Εκκλησία του Χριστού πρέπει να υπηρετείται και να φυλάγεται από ψυχές ηρωϊκές που να είναι έτοιμες όχι μόνον για θυσίες υλικές και σωματικές, αλλά και για πνευματικές, που είναι ίσως πιο δύσκολες. Τέτοιες θυσίες είναι το να ταπεινώνεται ο ένας μπροστά στον άλλο, το να μη λογαριάζει το συμφέρον του, το να βάζει το καλό και την προκοπή της Εκκλησίας πάνω από τη δική του, το να θυσιάζεται ως καλός Ποιμήν για τα πρόβατα του Χριστού κ.τ.λ.
Όλα αυτά δεν μπορεί να τα έχει ένας Ιερωμένος, αν δεν έχει Πίστη φλογερή και ατράνταχτη και θερμουργό κι αν δεν πιστεύει ότι ''ουκ έχει μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλουσαν να επιζητεί''.
Μια Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία, που θα έχει τέτοιους άγρυπνους και αδέκαστους φρουρούς, θα είναι η Κιβωτός της Αλήθειας, που θα πλέι πάνω στα θολά κι' αφρισμένα νερά του Παγκόσμιου Ωκεανού της αμαρτίας και της απώλειας.
Πόσο πάσχουμε, πόση θλίψη νοιώθουμε σήμερα, αλλά και κάθε φορά που θα παρουσιαστή σκάνδαλο σε βάρος κάποιου κληρικού!
Ο ευλαβής Λαός μας δεν αισθάνεται την ανάγκη να ακούει βαθυστόχαστες Θεολογίες με Πανεπιστήμια και με Διπλώματα, ούτε Παγκόσμια συμβούλια και ''διαλόγους''. Ο πόθος του είναι να ακούσει ότι υπάρχει κάποιος Ρασοφόρος, Ιερεύς ή καλόγερος, που έχει καθαρή ζωή, κι ας είναι και αγράμματος. Τόση είναι η δίψα του για Αγιότητα, που φτάνει να είναι ένας Ιερωμένος μονάχα ενάρετος, και τον λένε Άγιο.
Πιστεύουμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, είναι ο φύλακας της Αλήθειας του Χριστού, ο μόνος φύλακας. Αν φανούμε ανάξιοι να έχουμε αυτό τον θησαυρό, θα χάσουμε, θα τον πάρει ο Κύριος από τα χέρια μας, όπως απέτρεψε το πρόσωπο του, τον παλαιό καιρό, από τους Εβραίους.
Και ότι η Εκκλησία μας κατέχει την Αλήθεια αυτή, το φανερώνουν, χωρίς να θέλουν, ακόμα και οι παπικοί, που κατά τα τελευταία χρόνια εκδηλώνουν το θαυμασμό τους για τα πατερικά μας κείμενα, για την υμνολογία μας και για την υμνογραφία μας, και γενικά για την λατρεία μας. Αυτό είναι σαν να ομολογούν ότι η Εκκλησία μας είναι ''η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία'' κι ότι αυτά που αναφέραμε παραπάνω, είναι η έκφρασις της πνευματικής ουσίας της, ότι είναι το καθρέφτισμα της στον αισθητό κόσμο. Και δεν μπορεί το καθρέφτισμα της παρά να έχει ανταπόκριση με εκείνο που καθρεφτίζεται και μάλιστα να είναι μια αδύνατη σκιά του.
Ας παρακαλούμε, λοιπόν, νύχτα-μέρα, και με δάκρυα τον Κύριο, να μη μας στερήσει από το αθάνατο αυτό στεφάνι που έβαλε απάνω στο κεφάλι μας, και που τα άφθορα άνθη του ποτιστήκανε από το Άγιο αίμα μυριάδων Μαρτύρων, από καταβολής Χριστιανισμού.
Κι' ας κράξουμε με κλαυθμό: ''Μη αποστρέψεις το πρόσωπο Σου από του λαού σου, ότι θλίβεται. Ταχύ επάκουσον αυτού, πρόσχες τη Εκκλησία Σου και λύτρωσον Αυτή".
Β.Μ
