ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Στο τέρμα της Ελλάδας ,πάνω απο την Κέρκυρα μεταξύ Αλβανίας και Ιταλίας βρίσκεται το νησακι που γεννήθηκα κα έζησα τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μου.Χωρίς ηλεκτρισμο και τηλεόραση,με ραδιόφωνο μπαταρίας ,χωρίς καταστήματα και δρόμους.Ένα σχολείο,δυο εκκλησιές ,3-4 ελαιοτριβεία,τα σπίτια και τα καϊκια με τις βάρκες.Χρόνια τότε το 60 με 70 τόσο διαφορετικά και όμορφα. Υπέροχοι άνθρωποι,αληθινοί,αγνοί,και καλόκαρδοι.Όλοι βοηθούσαν όλους.Όλοι νοιαζονταν για όλους .Οι άντρες συνήθως μπαρκαρισμένοι στα καράβια κάθε δυό τρία χρόνια επέστρεφαν ,ξεκουραζόντουσαν και ξανάφευγαν.Στο νησι όσοι μέναν ασχολούνταν με το ψάρεμα και τους κήπους.Οι ελιές στόλιζαν το νησί από άκρη σ'άκρη.Το λάδι ,ευλογημένο ,είταν το καλλίτερο προϊόν του νησιού .
Όμως οι άνθρωποι εκεί είταν τοσο σπουδαίοι.Σπουδαίοι γιατί όλοι μαζι κατέβαιναν στην εκκλησιά,μαζί στο ψάρεμα και στην τράτα,μαζί στό καφενείο,μαζί στο μώλο όταν ερχόταν το καϊκι και μαζί πάντα στην κάθε επιστροφή.Αστυνομία δεν υπήρχε ,γιατί δεν χρειαζόταν.Πολυ λίγες οι διαφορές και ελύνοντο απο τον εκάστοτε πρόεδρο .Χρόνια υπέροχα και αγνά.Χρόνια που δεν πρόκειται να ξανάρθουν ποτέ.Εκεί έμαθα να σέβομαι και να αγαπώ.Οι μαννάδες είταν απο το πρωϊ μέχρι το μεσημέρι στα σώχωρα,και το απόγευμα μέχρι το βράδυ το ίδιο.Τα σπιτια έλαμπαν,ο ασβέστης μοσχοβολούσε φρεσκάδα,το τραπέζι μεσημέρι και βράδυ λιτό ,απλό μα πλούσιο.
Αυτά τα χρόνια άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή όλων μας ,τόση ομορφιά και κάλλος σε τόσο λίγο χώρο στο νησάκι μας ,μας έδωσαν εφόδια για να αντιμετωπίσουμε τον έξω κόσμο.
Ύστερα το 1969 πήρα το ΑΓΓΕΛΙΚΑ και έφτασα στον Πειραιά και μετά το ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ ,όπου έφτασα στην Αίγινα ,για να πάω στο γυμνάσιο.Η αλλαγη είταν συγγλονιστική,είμουν σε μια πανέμορφη πόλη νέα και σε ένα υπέροχο χωριό ενάμισυ χιλιόμετρο πιο έξω,την Περιβόλα.
Είχα λιγάκι μεγαλώσει και κατάφερα να προσαρμοσθώ εύκολα στο καινούριο περιβάλλον.Εκεί γνώρισα άλλους ανθρώπους ,έκανα νέους φίλους.Όμως ένοιωσα την καλωσύνη και την αγάπη των ανθρώπων εκεί αμμέσως.Καλόκαρδοι ,αγνοί και εργατικοί ,οι πιό ωραίοι άνθρωποι τότε που ήξερα.
Στου θείου Κώστα το μπακάλικο μαζεύοταν όλο το χωριό και απο τα γύρω χωριά και τα βράδυα που τελείωναν τη δουλειά τα κουτσόπιναν με λιτο μεζέ και ρετσίνα μέχρι αργά το βράδυ.
Πέντε χρόνια πηγαίνοντας γυμνάσιο τότε ,το Λύκειο έγινε αργότερα,είταν αρκετά για να νοιώσω αυτήν την υπέροχη και αληθινή αγνότητα των θαυμάσιων αυτών ανθρώπων της Αίγινας.
Μεταξύ Ερείκουσας και Περιβόλας είχα γνωρίσει και ζήσει σε δυό υπέροχες κοινωνίες και είχα την τύχη να μοιραστώ τη ζωή μου με τους πιό όμορφους και καλόκαρδους ανθρώπους.
Πέρασαν τα χρόνια απο τότε,οι συνθήκες άλλαξαν,για πολλούς και διαφορους λόγους βρέθηκα στην Αμερική.Περάσαμε τρείς τέσσερις δεκαετίες και όλα είταν καλά.
Κοσμογονικές αλλαγές έγιναν στον πλανήτη.Μετά την 11η Σεπτεμβρίου βέβαια.Λες και είταν όλα προετοιμασμένα,αυτά όμως θα τα αναλύσουμε σε προσεχή άρθρα εδώ στον Τοίχο .
Άλλαξαν όλα ,και δυστυχώς άλλαξαν και οι άνθρωποι.Άνοιξαν σύνορα,είρθαν ξένοι,έμειναν στην Ελλάδα,έγιναν κάτοικοι,τα χωριά μας διαφοροποιήθηκαν ,παντού μετανάστες ,οι πόρτες που είταν πάντα ανοιχτές άρχισαν να κλειδώνουν.Οι κάτοικοι έγιναν πιό προσεκτικοί,γίνοταν κλεψιές ,το κράτος κοιττούσε σαν θεατής ,το έγκλημα αυξήθηκε κατακόρυφα.
Το πολιτικό σκηνικό έγινε πολιτικός χαβαλές ,και δεν σώθηκαν ούτε καν οι θεσμοί της πάλαι ποτέ ευγενικής και πανάρχαιας Δημοκρατίας .
Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς τα πράγματα έχουν παραγίνει για τον απλό πολίτη,και όπου κι αν πείγα όπου κι αν είδα αυτό που δεν υπάρχει πια είναι εκείνοι οι υπέροχοι καλόκαρδοι ανθρωποι όπως παλιά.
Και αν υπάρχουν βέβαια ούτε φαίνονται. Τους καταπίνει όλος αυτός ο συρφετός και οχετικός τρόπος ζωής μέσα στις πόλεις και τα χωριά όπου οι άνθρωποι δεν έχουν καν την ευκαιρία να εκφραστούν και να ζήσουν τη μέρα τους με γαλήνη και παρησία.Η κρίση ,ή μάλλον η παρακμή που ζούμε ,δεν εξαφάνησε μόνο τα υλικά αγαθά για πολλούς ,αλλά εξαφάνησε και τους καλούς ανθρώπους.
Πως να βρεθεί άνθρωπος ,όταν χιλιάδες ψάχνουν στα σκουπίδια,εκατοντάδες αυτοκτονούν,δεκάδες χιλιάδες μεταναστεύουν ,και εκατομύρια δεν βλέπουν στον ήλιο μοίρα ,όπως λέει κι ο σοφός Λαός.
Δεν διελύθηκαν μόνο οι θεσμοί,διελύθη γενικά η κοινωνία και η ανθρώπινη διαβίωση .Με ποιό τρόπο στ' αλήθεια ο πολίτης να σκεφθεί και να παράγει έργο είτε ατομικό είτε συλλογικό ,όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα κράτος τέρας και μια κοινωνία τόσο διαβρωμένη και σαθρή.
Πίστευα ότι εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον δεν θα πέφταμε έτσι εύκολα στην παγίδα του ελεύθερου καπιταλισμού που κατάπιε όλα τα ανθρώπινα στοιχεία και έφερε τον κόσμο σε τούτο το σημείο που είναι σήμερα.
Πίστευα πως οι Έλληνες διαφέρουν,πως είναι πιό έξυπνοι και πιό καπάτσοι,πιό μάγκες δηλαδή.Μα έκανα λάθος,αντί να αντισταθούν εφόσον έχουν τα προσόντα και την φοβερή κληρονομια τού πνεύματος απο αρχαιοτάτων χρόνων και την διαφύλαξαν μέχρι σήμερα,τους παρέσυρε η μεγάλη ελευθερία και η μεταπολιτευτική ευδαιμονία και έπεσαν στα δόντια του καπιταλιστικού δράκου χωρίς να σκεφτούν τις μετέπειτα συνέπειες .
Η απαξίωση των θεσμών αλλά και της κοινωνικής Δημοκρατίας γενικά,έκανε την κοινωνία να αλλάξει τρόπο σκέψης και πράξης .Οι άνθρωποι που ξέραμε δεν υπάρχουν πιά.Η καλωσύνη,η ευγένεια,ο σεβασμός η αγάπη είναι πιά λέξεις μονότονες χωρίς αξία.Μέσα σε ένα κυκεώνα κοινωνικής αναταραχής και πρωτίστως οικονομικής ,οι ανθρωποι δεν έχουν την πολυτέλεια ούτε την δύναμη ,ούτε την διάθεση να δημιουργούν και να καλύπτουν ανάγκες ανθρώπινες και κοινωνικά ωφέλιμες.
Πώς και γιατί νομίζετε οι Αρχαίοι πρόγονοί μας δημιούργησαν και έφτιαξαν αυτά πού σήμερα θαυμάζει όλη η οικουμένη ............
Μα οι άνθρωποι μεγαλούργησαν γιατί είταν πάνω από όλα ευτυχείς.Ναί ευτυχείς και ήρεμοι,ωραίοι και χαρούμενοι,δημιουργούσαν γιατι έκαναν αυτό που τους ευχαριστεί και το αποτέλεσμα είταν ισάξιο του θαύματος .
Πόσα δημιουργήματα ισάξια των αρχαίων έχουν γίνει απο τότε μέχρι σήμερα, θα μού πείτε ίσως πολλά,ναι συμφωνώ....με την τεχνολογία και το υλικό που διαθέτουμε σήμερα ,σίγουρα εχουμε ξεπεράσει τους Αρχαίους ,αυτό είναι αλήθεια.Όμως έχω την εντύπωση ότι με την σημερινή τεχνολογία και ικανότητα θα έπρεπε τουλάχιστον να είχαμε λύσει όλα γενικά τα προβλήματα της ανθρώπινης διαβίωσης.
Μετά την σιγή του Αρχαίου θαύματος ,δύο χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος παλεύει μόνο γιά την επιβίωσή του.
Όχι ότι δεν συμπαθώ τον καπιταλισμό και την ελεύθερη οικονομία,αλλά έπρεπε και εδώ να είχε επιβληθεί ένα όριο.Να είχαν προσαχθεί νόμοι που θα προστάτευαν τον πελάτη αλλά και τον εργοδότη,τον αγοραστή και τον πωλητή,τον αγρότη και τον έμπορο,τον υπάλληλο και τον καταστηματάρχη.
Και φυσικά αυτό είναι ευθύνη τού κράτους και των νομοθετών .Πρώτα λοιπόν διαλέγουμε τούς κρατικούς λειτουργούς και τους νομοθέτες,και μετά καθωρίζουμε τους νόμους που θα προστατεύουν και θα διαμοιράζουν τον αγαθό πλούτο δημοκρατικά και ύπεύθυνα.
Γιαυτό σήμερα δεν υπάρχουν εκείνοι οι καλωσυνάτοι και απλοί ανθρωποι που ξέραμε απ' τα παλια.
Γιαυτό και εμείς οι τελευταίοι των ρομαντικών και νοσταλγικών εκείνων χρόνων έχουμε μείνοι τόσο μόνοι.
Δεν μας πτωεί, ούτε θα μας διαβάλλει βέβαια η κρίση των τραπεζιτικών και χρηματοπιστωτικών οίκων,ούτε η κοινωνική παρακμή και η επιθανάτεια εισαγόμενη και παγκομιοποιημένη υποκουλτούρα των ημιμαθών και αμαθών του πλανήτη μας.Εμείς θα παραμείνουμε όπως μάθαμε εκείνα τα όμορφα χρόνια στην Ερείκουσα και στην Περιβόλα.Θα ψάχνουμε με το φανάρι σαν τον Διογένη,και όπου βρίσκουμε ΑΝΘΡΩΠΟ θα του κανουμε το τραπέζι και θα τον κερνάμε ρακί και λουκούμι.
Και φυσικά δεν πρόκειται να σταματήσουμε όσα ΜΑΤ και κουκουλοφόροι μας κλείνουν τον δρόμο με γκαζάκια και μολότοφ, η με ταπεζιτικές επιταγές πολλών εκατομυρίων.
Άνθρωποι αγνοί και αληθινοί,τίμιοι και ντόμπροι,ωραίοι και καλωσυνάτοι υπάρχουν ακόμα.Είναι εδώ ανάμεσά μας και τους σκουντάμε κάθε μέρα στα τραίνα,στα λεωφωρεία,στα πλοία,στα λιμάνια ,στους σταθμούς ,στίς αγορές .Αν καταφέρουμε να ξεσκεπάσουμε το σαθρό σύστημα που κατατρώει την ζωή μας και δώσουμε γροθιά στο μαχαίρι που μας χωρίζει ,τότε θα καταφέρουμε να ξεσκεπάσουμε και το όμορφο πρόσωπο του καλού και αγνού ανθρώπου που φοβάται και κρύβεται .
Δεν είναι όλα περί του χρήματος,υπάρχουν αξίες που όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν τις αγοράζει.Και επιμένω ότι σε μας τους Έλληνες εχει πέσει ο κλήρος να ξεσκεπάσουμε την σαπίλα που κατασπαράζει τον άνθρωπο.Την σαπίλα που κόντεψε να μας εξαφανίσει......αλά δεν τα κατάφερε ακόμα.
Γιαυτό μας πολεμούν και θέλουν να μας γονατίσουν,με εξαγορασμένους πολιτικούς όπως τον Γιωργάκη πού τον είδα να βγαίνει απο το VIAND COFFEE SHOP και να κατευθύνεται στο CARLYLE HOTEL που είναι δίπλα....ξέρετε ποσο κοστίζει το δωμάτιο εκεί τη βραδυά ...δεν σας λέω.....και ο μέγας πολιτικός με την κυρά του δίχως καν συνοδεία,ας τολμούσε να έβγαινε έξω την ημέρα της παρέλασης με τοσο Ελληνισμό εκεί απ'έξω.Κρυφτηκε ο δόλιος ....δυστυχώς δεν τον πρόλαβα,είχα πολλές ερωτήσεις να τού κάνω.
Θα επανέλθω όμως στους επόμενους Τοίχους μου για όλα αυτά.
Και θα κλείσω λέγοντας ότι την κυριακη 7 Απριλίιου που έγινε η παρέλασή μας ένοιωσα πολύ ,μα πολύ υπερήφανος που είμαι Έλληνας της Νέας Υόρκης.