XΤΥΠΑ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ! ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΞΕΙΣ!

Σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες γεννιέται Ελληνική Πατριωτική κίνηση η οποία, σημειώστε -κι εδώ είναι το σημαντικότερο- βρίσκεται πέρα και πάνω από κόμματα!

Πρόκειται για σημαντική πρωτοβουλία η οποία αγκαλιάζει όλους τους πατριώτες Έλληνες, τους....αηδιασμένους, αγανακτισμένους και τσακισμένους από τη σαπίλα των πολιτικών που τους επέβαλαν τα μνημόνια του θανάτου!

Είναι δηλαδή αυτό που φοβούνται οι βδελυροί πολιτικοί προδότες του λαού!

Το σάπιο-δωσιλογικό πολιτικό σύστημα θέλει τον λαό χωρισμένο-διχασμένο, ώστε να τον εξοντώσει ολοκληρωτικά και να παραδώσει την Ελλάδα στους τοκογλύφους! Όμως, όπως φαίνεται η πατριωτική αυτή κίνηση έρχεται να τους χαλάσει τα σχέδια και, απευθυνόμενη σε όλους τους Έλληνες όπου και αν ανήκουν, ανατρέπει το σκηνικό.

Απευθύνεται λοιπόν στους πάντες: από την πατριωτική αριστερά μέχρι την πατριωτική δεξιά και τους καλεί να ενώσουν όλοι τις δυνάμεις τους για την Πατρίδα και τον Λαό.

Για την απελευθέρωση της Πατρίδας από τα μνημονιακά δεσμά του θανάτου και τη θηλιά των δανειστών! Άλλωστε, οι Έλληνες όταν ήταν ενωμένοι και μακρυά από κομματικούς εναγκαλισμούς, θριάμβευαν!

Όπως μάλιστα πληροφορούμαστε, εντός των ημερών ετοιμάζεται επίσημο κάλεσμα προς όλους τους Έλληνες, όχι μόνο εντός Ελλάδος αλλά και της Ομογένειας, καλώντας τους να συνενώσουν τις δυνάμεις τους για τη σωτηρία της Πατρίδος.

Το σήμα αυτής της κίνησης δεν το γνωρίζουμε, αλλά αυτό που μπορούμε να σας πούμε είναι ότι θα έχει σίγουρα την Ελληνική σημαία η οποία ως γνωστόν απουσιάζει ως σήμα από όλα τα κόμματα!

Αναμένονται ραγδαίες εξελίξεις και

θα σας κρατάμε ενήμερους!

Καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα

Ένας νέος ιός έχει κάνει την εμφάνισή του εδώ και λίγες μέρες στο Facebook, στέλνοντας μαζικά μηνύματα με link από το YouΤube.

Τα μηνύματα φαίνονται πως έχουν σταλεί από κάποιον φίλο, ωστόσο πάνε σε όλους φίλους του χρήστη (χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει). Σε περίπτωση που κάποιος από αυτούς πατήσει στο link τότε η διαδικασία επαναλαμβάνετε στους δικούς του Facebook φίλους.

Σε περίπτωση που κάποιος κατά λάθος πατήσει στο link και μολυνθεί ο λογαριασμός του τότε θα πρέπει να σβήσει τα cookies από τις ρυθμίσεις του browser του και να αλλάξει κωδικό στο λογαριασμό του στο Facebook.
Οπως σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάποιος χρήστης αν λάβει ένα τέτοιο μήνυμα, είναι να διαγράψει την συνομιλία και στη συνέχεια να ειδοποιήσει τους φίλους του.

Πηγή: Νέος ιός χτυπάει το Facebook -Τι πρέπει να προσέξουν οι χρήστες | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/237088/neos-ios-htypaei-facebook-ti-prepei-na-prosexoyn-oi-hristes#ixzz3sJgAFBB4

Εάν τα παρακάτω είναι αληθινά, -και γιατί να μην είναι;- τότε όλοι εμείς οι Αρχιερείς του Υψίστου πρέπει να πάμε να πνιγούμε! Δεν αξίζουμε όχι μόνο την αρχιερωσύνη μας, αλλ΄ούτε και το όνομα του χριστιανού!

Όλοι εμείς οι Αρχιερείς: Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες και Επίσκοποι, όλοι μαζί!

Του Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

Επιμέλεια:Βικεντίου Μαλαματένιου

Γιατί το ερώτημα είναι: πως ανεχόμεθα, παραμένοντες απαθείς, σιωπηλοί και αδιάφοροι, το μαρτύριο ενός Πατριάρχου, που είναι άρρωστος βαρειά και ο Οποίος είναι ανήμπορος να εξυπηρετήσει τον Εαυτό Του;

Ενός πονεμένου Πατριάρχου, ο Οποίος υπέστη εγχείριση και, αφού εξήλθε του Νοσοκομείου, Τον κλείδωσαν και πάλι στο κελλί-φυλακή Του;

Διερωτώμαι: Κανείς από εμάς ΔΕΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ; Κανείς ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ;

Στην Ορθόδοξο Εκκλησία υπάρχουν Πατριάρχες! Υπάρχουν Αρχιεπίσκοποι! Υπάρχουν Μητροπολίτες, δηλ. εκφραστές της εν Χριστώ αγάπης και Αδελφωσύνης!

Κανείς, λοιπόν, δεν συγκινείται από το δράμα ενός ΖΩΝΤΑΝΟΥ-ΝΕΚΡΟΥ, του τέως Πατριάρχου των Ιεροσολύμων; Υπάρχει, άραγε, τόση αναισθησία στην παγκόσμια Ορθοδοξία;

Αναφερόμεθα στην περίπτωση ενός ΖΩΝΤΑΝΟΥ-ΝΕΚΡΟΥ τέως Πατριάρχου, τον Οποίον -η σκληροκαρδία μερικών χθεσινών πνευματικών Του τέκνων- έχει καταδικάσει σε πλήρη απομόνωση!

Η περίπτωση του Μακαριωτάτου κ. Ειρηναίου αποτελεί στίγμα για την Ορθόδοξο Εκκλησία!

Η έξοδός Του από τον μάταιο τούτο κόσμο υπό συνθήκες πλήρους απομονώσεως θα αποτελεί το ΟΝΕΙΔΟΣ όχι μόνον για το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, αλλά ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!

Επικαλούμενος τα ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΝΝΕΑ (49) έτη της ταπεινής μου διακονίας στην Αρχιερωσύνη, από τη θέση αυτή απευθύνομαι προς τους απανταχού Προκαθημένους των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και ζητώ ΑΜΕΣΟΝ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΝ ΤΩΝ ΥΠΕΡ ενός πάσχοντος Αδελφού μας:

Παναγιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως καί Οικουμενικέ Πατριάρχα κ. κ. Βαρθολομαίε,

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρε,

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Μεγάλης Θεουπό-λεως Αντιοχείας κ.κ. Ιωάννη,

Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας και πάσης Ρωσίας κ.κ. Κύριλλε,

Μακαριώτατε Πατριάρχα των Σέρβων κ.κ. Ειρηναίε,

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ,

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Βουλγαρίας κ.κ. Νεόφυτε,

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Γεωργίας και Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Ιβηρίας κ.κ. Ηλία,

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομε,

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε,

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα,

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιε,

Ως ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός Σας ταπεινά απευθύνομαι προς ένα έκαστον εξ Υμών και παρακαλώ να πράξετε κάτι για την προστασία -για την απελευθέρωση- του Μακαριωτάτου Πατριάρχου πρ. Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, ο Οποίος α-ρ-γ-ο-π-ε-θ-α-ί-ν-ε-ι αβοήθητος μέσα στο κελλί-φυλακή Του, όπου ουδείς δύναται να Τον επισκεφθή!

Κατά την ημέραν της Κρίσεως ο Δικαιοκρίτης Χριστός θα μας απευθύνει τους λόγους: «…Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, ….ασθενής και εν φυλακή (ήμην) και ουκ επεσκέψασθέ με…» (Ματθ. 25, 43-45).

Αποδείχθηκε πια, ότι οι παράγοντες του Πατρι-αχρείου (όχι Πατριαρχείου) των Ιεροσολύμων, εψεύδοντο ασυστόλως, όταν έως χθές -γυμνή τη κεφαλή- ισχυρίζονταν, ότι ο Πατριάρχης είναι μόνος Του κλειδωμένος στο κελλί του!

ΑΙΣΧΟΣ! ΑΙΣΧΟΣ! ΑΙΣΧΟΣ!

Μακαριώτατε Πατριάρχα των Ιεροσολύμων κ. κ. Θεόφιλε, επικαλούμενος την χριστιανικήν μου ιδιότητα, παρακαλώ να ελευθερώσετε αμέσως τον έγκλειστο Πατριάρχη, τον Ευεργέτη Σας και Γέροντα Σας, κ. Ειρηναίο!

Η παρούσα ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ διαβιβάζεται υπηρεσιακώς καί πρός τήν Διαρκή Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος πρός ενημέρωσιν καί δια τα κατ΄Αυτήν.

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός

+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Μοναχός από την 25ην Απριλίου 1961, ήτοι έτη 55,

Διάκονος από την 31ην Μαΐου 1961, ήτοι έτη 55,

Πρεσβύτερος από την 17ην Ιουλίου 1963, ήτοι έτη 53,

Μητροπολίτης Ταλαντίου από την 17ην Αυγούστου 1976, ήτοι έτη 40,

Μητροπολίτης Καλαβρύτων από την 12ην Οκτωβρίου 1978, ήτοι έτη 38.-

Αίγιον, 19 Νοεμβρίου 2015, επέτειον της εν Αιγίω ενθρονίσεώς μου.

Η Αριστεροδεξιά ομάδα που μας κυβερνά, μπορεί να κάνει όσους πειραματισμούς θέλει στο τομέα της οικονομίας με οδυνηρά αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό, αλλά πρωτοβουλίες και πειραματισμοί στα θέματα εξωτερικής πολιτικής μπορούν να είναι θανατηφόρα για την πατρίδα μας.

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αποφάσισε, σε μια δύσκολη συγκυρία να ταξιδέψει στη Τουρκία και να συζητήσει όχι μόνο το προσφυγικό αλλά και το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αφορούν κυρίως τις απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο Πέλαγος. Το κύριο πρόβλημα είναι η στάση της Τουρκίας στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών που πρέπει να οριοθετηθούν βάσει του Δίκαιου της Θάλασσας.

Του καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη

Επιμέλεια: Βικεντίου Μαλαματένιου

Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να συζητήσει το θέμα της ΑΟΖ με τον Τούρκο ομόλογο του, που είναι τόσο κρίσιμο στην διαφορά μας με την Τουρκία στο Αιγαίο Πέλαγος. Είναι οδυνηρό διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση έφερε για πρώτη φορά το θέμα της ΑΟΖ στην ατζέντα, όταν ήταν ΥΠΕΞ ο Ευάγγελος Βενιζέλος και οι Τούρκοι είχαν τότε, ιδιαίτερα, ενοχληθεί. Ο πρωθυπουργός είχε μαζί του στο ταξίδι του και τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά που είναι από τα λίγα στελέχη της κυβέρνησης που γνωρίζουν το θέμα της ΑΟΖ αλλά και αυτός δεν τόλμησε να φέρει το θέμα προς συζήτηση με τον Τούρκο ομόλογό του αλλά συνομιλεί για ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, κάτι που αποτελεί ένα θανάσιμο λάθος της εξωτερικής μας πολιτικής. Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο κ. Κοτζιάς ετοιμάζεται να υπογράψει μια συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με αυτή της Ιταλίας με την ταυτόχρονητμηματικήανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ. Θα πρόκειται για μια τραγωδία άνευ προηγουμένου μια και θα μας αφαιρέσει όλα τα διπλωματικά μας όπλα στην διαφορά μας με την Τουρκία μια και θα κάνουμε μια παράνομη τμηματική ανακήρυξη ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος όπως ακριβώς έκανε και η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα και μετά θα κλαίμε. Πάντως, είναι άξιον απορίας και η εκκωφαντική σιωπή του κατ’ άλλα λαλίλαστου Υπουργού Άμυνας.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Ίσως χρειάζεται εδώ να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην ελληνοτουρκική διαφορά που ξεκίνησε από το 1973 για να ενημερωθούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να γνωρίζουν τι θα αντιμετωπίσουν όταν θα έρθει η ώρα μια «διπλωματικής σύγκρουσης» με τις νεοοθωμανικές θέσεις των συναδέλφων των από τη απέναντι όχθη του Αιγαίου.

Η Τουρκία με επιθετικότητα και ασύστολο θράσος συνεχίζει για 40 χρόνια τώρα μια επιθετική και επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο και τα τελευταία χρόνια και στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, προβάλλοντας συνεχώς διεκδικήσεις, χωρίς να βασίζεται πουθενά, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Ένα από τα μεγαλύτερα διπλωματικά λάθη της Τουρκίας έγινε στα τέλη του 1986 όταν ανακήρυξε ΑΟΖ μόνο στη Μαύρη Θάλασσα και κατέληξε σε συμφωνία με την τότε Σοβιετική Ένωση για την οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο κρατών χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της “μέσης γραμμής” που τόσο απεχθάνεται η γειτονική χώρα. Αργότερα, η Τουρκία άρχισε συνομιλίες με την Βουλγαρία και την Ρουμανία για το ίδιο θέμα που κατέληξαν σε συμφωνίες παρόμοιες του τύπου που είχε συνάψει με τους Σοβιετικούς.

Αυτή η τμηματική ανακήρυξη της τουρκικής ΑΟΖ στην Μαύρη Θάλασσα και ταυτόχρονα η οριοθέτησή της με βάση τη «μέση γραμμή» αποτελούν δύο μεγάλα λάθη της Τουρκίας και αποτελούν σημαντικά όπλα της ελληνικής διπλωματίας Αυτό αποτελεί τον πιο λανθασμένο χειρισμό της Τουρκίας, διότι δέχθηκε να οριοθετήσει τη θαλάσσια ζώνη της Μαύρης Θάλασσας με μια μέθοδο που δεν ίσχυε μέχρι το 1982, δηλαδή με τη μέθοδο της ΑΟΖ που πολέμησε τόσο πολύ κατά τη Διάσκεψη του ΟΗΕ. Η Τουρκία χρησιμοποίησε αυτή τη νέα θαλάσσια ζώνη, παρ’ όλον ότι μέχρι σήμερα αρνείται να προσχωρήσει στη νέα Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας που περιλαμβάνει και την ΑΟΖ. Πώς μπορεί η Τουρκία να αρνείται την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ελλάδα όταν ήδη υπάρχει το προηγούμενο της Μαύρης Θάλασσας;

Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Ο παραπάνω χάρτης, δεν είναι ένας προπαγανδιστικός χάρτης που δημιούργησε η Ελλάδα, αλλά είναι ένας χάρτης που δημιούργησαν οι γεωγράφοι των ΗΠΑ και του Καναδά και δείχνει ξεκάθαρα γιατί η Τουρκία αρνείται την έννοια της ΑΟΖ και για αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν δεν αναφέρθηκε καθόλου στην ΑΟΖ όταν συζήτησε με τον Έλληνα πρωθυπουργό τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Έχει απόλυτα δίκιο ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης όταν, σχολιάζοντας τις τουρκικές θέσεις, αναφέρει:
«Η εκδήλωση φιλικών διαθέσεων, μέχρι υπερβολής, παράλληλα με την καθημερινή διαμόρφωση εχθρικών τετελεσμένων, μόνο ως σχιζοφρενική μπορεί να χαρακτηριστεί.Με μεθοδικότητα και επιμονή η τουρκική πολιτική δημιουργεί ντε φάκτο καταστάσεις, και στη συνέχεια, με ύφος άβγαλτης κορασίδος, ζητά συνομιλίες για τη διευθέτησή τους.»

ΚΥΠΡΟΣ

Και ξαφνικά ενώ η ΑΟΖ είχε για μια ακόμα φορά θαφτεί πάνω από το Αιγαίο, που πετούσαν οι Τσίπρας και Κοτζιάς για να επανέλθουν στην Αθήνα, ήρθε μια αναπάντεχη εξέλιξη για το Κυπριακό. Ο Έλληνας πρωθυπουργός διατύπωσε τη θέση ότι η Ελλάδα είναι υπέρ του ανοίγματος (έναρξης διαδικασίας) κεφαλαίων (στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με τηνΕ.Ε.), αλλά όχι υπέρ του βιαστικού κλεισίματός τους («όχι για να κλείσουν εύκολα ή στο πόδι») καθώς πρέπει «να συζητηθούν και να εκπληρωθούν οι όροι». Το άνοιγμα κεφαλαίων αποτελεί ένα κρίσιμο και λεπτό ζήτημα για πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ αλλά και για την Κυπριακή Δημοκρατία. Το «πάγωμα» κεφαλαίων ήταν αποτέλεσμα της αδιάλλακτης στάσης της Τουρκίας σε σχέση με την εκπλήρωση ειλημμένων δεσμεύσεών της έναντι της Ε.Ε. για αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Φιλελεύθερος, οι δηλώσεις αυτές του πρωθυπουργού εξελήφθησαν στη Λευκωσία ως άδειασμα της κυπριακής κυβέρνησης και διεμήνυσαν πως ο πρωθυπουργός όφειλε να υπενθυμίσει στην Τουρκία την υποχρέωσή της να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Πολιτικοί κύκλοι στη Λευκωσία επέρριπταν στον κ. Τσίπρα έλλειψη γνώσης σε σημαντικές πτυχές του Κυπριακού και θεωρούσαν ότι ο πρωθυπουργός πήγε στην Άγκυρα απροετοίμαστος, δίχως προηγούμενη ενημέρωση, γεγονός που τον οδήγησε σε λάθη.

Θα ήθελα να σημειώσω εδώ, ότι αρκετοί Κύπριοι έχουν ένα μικρό ελάττωμα όταν υποστηρίζουν ότι όποιος καλαμαράς πολιτικός ήταν εναντίον του σχεδίου Ανάν είναι φίλος τους και υποστηρικτής τους. Έτσι άρχισαν να εξυμνούν τον νέο Έλληνα ΥΠΕΞ αλλά όταν έκανε κάτι παράξενες δηλώσεις, άρχισαν να μην είναι τόσο ενθουσιασμένοι μαζί του. Είναι πασιφανές ότι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί έχουν αποφασίσει να λύσουν το Κυπριακό μια για πάντα, τους επόμενους μήνες, και σίγουρα θα παρασύρουν την άπειρη ελληνική κυβέρνηση να υποστηρίξει τα σχέδια τους. 

Είναι σε όλους γνωστό ότι η Ελλάδα είναι γονατισμένη σε μια οικονομική, κοινωνική και πολιτική δύνη και η κυβέρνηση δεν μπορεί να παίξει ένα σοβαρό πολιτικό παιχνίδι με τον Σουλτάνο Ερντογάν που κυριαρχεί στην ανατολική Μεσόγειο με την υποστήριξη των «φίλων» μας Ομπάμα και Μέρκελ. Η κύρια εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που έχει σχέση με «ισοδύναμα» αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν ισοδύναμα για την ΑΟΖ και την Κύπρο.

Βλαντιμίρ Πούτιν: «Είναι Θέμα Χρόνου να Χτυπήσουν και την Ελλάδα οι Τζιχαντιστές»!

Στο Φως της Δημοσιότητας Απόρρητα Σχέδια των Τρομοκρατών του ISIS, που έχουν έρθει σε γνώση αμερικανικών και ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών σύμφωνα με τα οποία οι Τζιχαντιστές σχεδιάζουν να ανατινάξουν τον ιερό βράχο της Ακρόπολης!!! Θα Πρόκειται ασφαλώς για ένα τεράστιο χτύπημα, στο μεγαλύτερο μνημείο του Δυτικού πολιτισμού, που έχει σκοπό να δημιουργήσει Παγκόσμιο ΣΟΚ και να γράψει νέες μελανές σελίδες στην ιστορία της Ανθρωπότητας…

Οριστικό και αμετάκλητο αναβάλλονται οι σημερινές εκλογές στην Ν.Δ μετά το φιάσκο που είχε στηθεί με τις κάλπες και στο σύστημα online που τελικά δεν δούλεψε!

Η σοβαρότητα φαίνεται να έχει χαθεί από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αφού δεν κατάφεραν καν να πραγματοποιήσουν εκλογές ,αν και στα στέκια κάποιων υποψηφίων θα έχει στηθεί γλέντι για την αναβολή !(sic)

Επιμέλεια: Βικεντίου Μαλαματένιου

Ο Κυριάκος Μητσοτσάκης πρότεινε να οριστεί προσωρινός Πρόεδρος στην Νέα Δημοκρατία πρόσωπο που δεν θα είναι υποψήφιος για την Προεδρία ,υποδεικνύοντας την Μαριέτα Γιανάκκου και την επιλογή Γραμματέα της εμπιστοσύνης της !

Φαίνεται οτι και η εμπιστοσύνη στη Ν.Δ μετά και την σοβαρότητα έχει χαθεί και αναμένονται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας !

Παγκύπριο σοκ προκαλεί, δυστυχώς για πολλοστή φορά μέσα στο 2015, απίστευτη υπόθεση σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης ανηλίκου και αιμομιξίας. 

Το κουβάρι της υπόθεσης άρχισε να ξετυλίγεται όταν η ανήλικη βρήκε το θάρρος, ή μάλλον από απόγνωση και ένστικτο επιβίωσης, προσέφυγε στην αστυνομία, όπου και κατήγγειλε τον γολγοθά της. 

Σύμφωνα, με τις πρώτες πληροφορίες, ο 77χρονος παππούς της, έχοντας παρασύρει τον 13χρονο εγγονό του, ασελγούσαν στο ασχημάτιστο ακόμα κορμάκι της 9χρονης βιάζοντάς την, όπως φαίνεται μάλλον κατ' εξακολούθησιν. 

Η αστυνομία έσπευσε να συλλάβει τον 77χρονο, ενώ ο 13χρονος εγγονός του ανακρίνεται και θα τεθεί υπό την επίβλεψη των αρμοδίων υπηρεσιών του Κράτους, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ενώ εντός της ημέρας ο σάτυρος - παππούς υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας οδηγείται στο δικαστήριο. 

Σύμφωνα με πηγές, το 9χρονο παιδί εξετάστηκε από ιατροδικαστή, που διαπίστωσε ότι φέρει ρήξη του παρθενικού υμένα.

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 50 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.

Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατουσες μας.

Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.
Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.

Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με… κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.

Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ηρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το  Πρώτο, το Εμπρός.

Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλήρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλυφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν , τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον ,το πεστίλι πέτσα βερίκοκο , το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκινοπίπερο.

Τα αστικά λεωφορεία Σκανια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλέ δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ηταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρί καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας;

Τα κίτρινα τρόλευ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές, κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι με τη μανιβέλλα που έκοβε τα εισιτήρια.

Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες. Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.

Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Consoul Cortina, Hansa, Wartburg, FIAT 1100,Opel Olympia. Θυμάστε τα Anglia, τα Peugeot 403, τα Renault 10 ή το Simca 1000, με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα.

Το γάλα μας το έφερνε ο γαλατάς ή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια με αλουμινένια καπάκια ή μας το άδειαζε από μεγάλες καρδάρες στην κατσαρόλα στην εξώπορτα.

Οι κολώνες του πάγου που τις έφερνε ο παγοπώλης με την τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του και τις κουβάλαγε με εκείνο το περίεργο εργαλείο γάντζο, αργοέλιωναν στο κεφαλόσκαλο. Και η βρύση του ψυγείου είχε στο στόμιο της τυλιγμένο ένα λευκό τουλπάνι σα φίλτρο. Που ηλεκτρικά ψυγεία. Αργότερα θυμάμαι κάτι ΠΙΤΣΟΣ ΙΖΟΛΑ και ΚΕΛΒΙΝΕΙΤΟΡ.

Οι παπλωματάδες, οι καρεκλάδες οι γανωτζήδες οι ακονιστές κι οι τσαγκάρηδες είχαν πολλή δουλειά. Στην κεντρική λεωφόρο ένα πλήθος από λούστρους με καλογυαλισμένα κασελάκια που λαμποκοπούσαν περιίμεναν πελάτη. Και σε κάποια γωνιά σε μια καμαρούλα 2Χ2 ήταν το βασίλειο του τσαγκάρη με εκείνο το περίεργο καλαπόδι που έβαζε ανάποδα το παπούτσι και το κόλλαγε και το κάρφωνε με εκείνες τις μαύρες πρόκες με το πλατύ κεφάλι και διάχυτη η μυρουδιά της βενζινόκολλας

Στη γωνιά του δρόμου μια ΕΒΓΑ που πούλαγε γάλα, γιαούρτια και παγωτά σε ψυγεία με μαύρα λαχιστένια καπάκια, και σε μια γωνιά μεταλλικά κουτιά με γυάλινο επάνω μέρος και μέσα μπισκότα γεμιστά με κρέμα γεύση βανίλλια σοκολάτα φράουλα και μπανάνα και κουραμπιέδες Μπούσιου αν θυμάμαι τυλιγμένους σε ημιδιαφανές χαρτί.

Στο κομμωτήριο της γειτονιάς οι κυρίες ψηνόντουσαν με τις ώρες κάτω απ τις κάσκες σεσουάρ με τα μαλλιά πασαλειμένα πλίξ τυλιγμένα σε ρόλλει κι όλα μαζί σκεπασμένα με δίχτυ και τα αυτιά σκεπασμένα με κοκκάλινα καπάκια. Η μανικιουρίστα καθάριζε τα πετσάκια και έβαφε τα νύχια με κατακόκκινο μανό που μύριζε ασετόν από δέκα μέτρα μακριά.

Ο καφές στα καφενεία ήταν μόνο Ελληνικός, τούρκικος τότε. Δεν υπήρχε νες ούτε φραπέ ούτε καπουτσίνο ούτε εσπρέσσο ούτε κάν φίλτρου γαλλικός. Μόνο σε κανένα ζαχαροπλαστείο εύρισκες γαλλικό και βέβαια τον πλήρωνες πανάκριβα. Οι πρώτες καφετιέρες ήταν κάτι γυάλινες κανάτες γεμάτες νερό πάνω στη φωτιά,με ένα ειδικό μεταλλικό φίλτρο που ο ατμός που υγροποιόταν έπεφτε πάνω στον καφέ τον έριχνε στο νερό και ο κύκλος συνεχιζόταν μέχρις εξαντλήσεως του περιεχομένου.

Σαββατόβραδο στα μικράτα μας σινεμαδάκι την σπουδαία περίοδο του Ελληνικού κινηματογράφου και το βράδυ ταβερνάκι με μπριζολίτσα παιδάκια και μια γουλιά μπύρα που μας έδινε κρυφά η μάνα μας γιατί «το παιδί δεν πρέπει να πίνει».

Και αργότερα πιο μεγάλοι πια σινεμά και καφετέρια στον Πύργο των Αθηνών ,το Loubier, το Blue Bell, του Φλόκα, το Βυζάντιο, του Βρυλώνια με τις φοβερές μακαρονάδες. Τη Σόνια.

Με πόση χαρά ακολουθούσαμε Κυριακή πρωϊ τον πατέρα στο καφενείο και απολαμβάναμε επί ώρες μια κουταλιά βανίλια, το γνωστο υποβρύχιο μεσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ή τρώγαμε το μεζέ του ούζου και του αφήναμε το ούζο ξεροσφύρι. Κι ύστερα με το ποδήλατο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να μας ρίχνει κλεφτές ματιές κάθε που σήκωνε το κεφάλι του απ το τραπέζι με την πρέφα ή το τάβλι. Και το μεσημέρι της Κυριακής μετά το οικογενειακό γεύμα πόση πίκρα όταν έφευγε για το γήπεδο χωρίς εμάς γιατί ήταν μεγάλο παιγνίδι και με πόση λαχτάρα περιμέναμε να ακούσουμε την περιγραφή απ το ραδιόφωνο. Γεωργίου, Φώσκολος, Λογοθέτης κι αργότερα απ την τηλεόραση Διακογιάννης Φουντουκίδης Κατσαρός.

Η γλυκύτερη αναμονή το καλοκαίρι ήταν ο παγωτατζής με το καρότσι με τις σιδερένιες ρόδες που το σπρωχνε στο χωματόδρομο. Παπασπύρου ΑΣΤΥ ΕΒΓΑ. Μια δραχμή η κρέμα, μιάμιση το κακάο, δύο η σοκολάτα.

Τα καλοκαίρια μπάνιο με το πούλμαν ή πάνω στις καρότσες των αγροτικών ή με φορτηγά ή άντε με προϊστορικά λεωφορεία που ζεμάταγαν σαν την κόλαση στις κοντινές παραλίες, Καβούρι Βουλιαγμένη, Βάρκιζα άντε και στη Λουμπάρδα ή απ την άλλη μεριά Ραφήνα Νέα Μάκρη Κόκκινο λιμανάκι. Γελάγαμε με κάτι χοντρές γριές που κάνανε μπανιο με τις κομπιναιζόν, Πέφταμε κάτω και χτυπιόμασταν όταν βλέπαμε κάποιους με το ένα χέρι να κρατάνε τυλιγμένη την πετσέτα γύρω τους και με το άλλο να προσπαθούν να βγάλουν το μαγιό και ναι βάλουν εσώρουχο και παντελόνι. Σιχαινόμασταν τα κεφτεδάκια ή τα ντολμαδάκια στην αμμουδιά. Και το νερό που πίναμε ήταν πάντα χλιαρό.

Και φρούτα, θεούλη μου τι φρούτα ήταν αυτά!  Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να κουβαλάει κάτι δωδεκάκιλα Αμερικάνικα ριγέ καρπούζια και γιαρμάδες που σε κάθε δαγκωνιά τα ζουμιά έτρεχαν στο πηγούνι και το λαιμό. Και πεπόνια που μοσχομύριζαν. Και κεράσια μέλι. Και σταφύλια ολόγλυκα.  Ψωμί, τυρί φέτα και καρπούζι για φαγητό. Η υπέρτατη γεύση.

Πίναμε νερό απ το λάστιχο του κήπου (τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα), τρώγαμε λουκουμάδες με ζάχαρη, κουλούρι και τριγωνάκι κεφαλοτύρι απ τον πλανόδιο κουλουρά έξω απ την εκκλησία, αμφίβολης καθαριότητας τυρόπιτες και σάμαλι ( Δεν έχω ξαναδοκιμάσει από τότε τέτοια νοστιμιά), κοκ και κορνέ με σαντιγύ, και πάστες νουγκατίνες σοκολατίνες και σεράνο απ τις ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Γευόμασταν βούτυρα και μαρμελάδες σπιτικές και σπιτικά γλυκά κουταλιού συκαλάκι, περγαμόντο, βύσσινο και πορτοκάλι, νερατζάκι, και φαγητά που δεν τα φτιάχνουν τώρα γιατί είναι κουραστικά. Ροστ μπήφ, μελιτζάνες παπουτσάκια, ιμάμ, παστίτσια, μουσακάδες. Τρώγαμε τόνους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές αλλά ποτέ δεν είμασταν υπέρβαροι γιατί γυρνάγαμε όλη μέρα στους δρόμους και τις αλάνες παίζοντας.

Μοιραζόμασταν με τους φίλους μας μια πορτοκαλάδα ή γκαζόζα απ το ίδιο μπουκάλι και ποτέ κανένας μας δεν έπαθε τίποτε. Δεν πολυαρωσταίναμε , αλλά αν τύχαινε να αρρωστήσουμε πάντα υπήρχε μια καλή μάνα ή γιαγιά να μας δώσει λίγο φιδέ και να μας ρίξει βεντούζες να μας δώσει μια κουταλιά Νορισοντρίν, Ιπεσαντρίν ή ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι μαζί με ζάχαρη, ή να μας κάνει μια ένεση με γυάλινη σύριγγα που τη βράζανε στο κατσαρολάκι, και πιο ύστερα να μας διαβάσει κανένα παραμυθάκι για να αποκοιμηθούμε. Και κάτι θερμόμετρα γυάλινα του πεντάλεπτου και στα πόδια του κρεβατιού να γουργουρίζει η γάτα η παρδαλή και να αναδεύεται και να παίζει με την άκρη της κουβέρτας.

Οταν κάναμε ποδήλατο (eska ή velamos) δεν φορούσαμε κράνος και στην πίσω ρόδα βάζαμε πάντα χαρτόνι από πακέττο τσιγάρα πιασμένο με ξύλινο μανταλάκι έτσι για να κάνει θόρυβο και να μας θυμίζει μηχανάκι

Περνάγαμε ώρες έξω απ το σπίτι φτιάχνοντας πατίνια με ρουλεμάν και σανίδια και κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις γειτονιάς απλά για να διαπιστώσουμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Κι όταν σηκωνόμασταν μέσα απ τους θάμνους που καταλήγαμε, μαθαίναμε πώς να διορθώνουμε το πρόβλημα των φρένων. Για να μη ξαναπληγώσουμε τα γόνατα μας και να μην αποκτήσουμε ευμεγέθη καρούμπαλα στο κέντρο του μετώπου μας Κι αν τα αποκτούσαμε τα πατάγαμε με εκείνα τα μεγάλα τάλληρα για να μη φουσκώσουν.

Είχαμε φίλους. Βγαίναμε στο δρόμο και τους βρίσκαμε. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στους δρόμους. Τα δοκάρια στα αυτοσχέδια γήπεδα ήταν ή οι σχολικές τσάντες ή τα πουλόβερ κι οι ζακέττες μας κουβαριασμένες και για καλάθια του μπάσκετ είχαμε τα περβάζια των παραθύρων. Πόσες φορές δεν σπάγαμε και κανένα τζάμι και εξαφανιζόμασταν όλοι μαζί αφήνοντας τη μπάλα στα χέρια κάποιου συνταξιούχου που την έσκιζε με το σουγιά και την πέταγε στο δρόμο. Ο παλιόγερος !

Σκάβαμε λακουβάκια για να παίξουμε γκαζές, ακόμα και κουτσό μαζί με τα κορίτσια, χαρτάκια ή απ αυτά που αγοράζαμε απ τα περίπτερα ή με τα χαρτόνια απ τα πακέτα τα τσιγάρα.

Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και χτυπούσαμε την πόρτα, ή το πιο συνηθισμένο μπαίναμε χωρίς να ρωτήσουμε. Πέφταμε από δέντρα, κοβόμασταν, πληγώναμε τα γόνατα μας και σπάγαμε και κανένα χέρι και οι γονείς μας μάς κατσάδιαζαν κι αυτό ήταν. Λίγο βάμμα στην πληγή κι όξω απ την πόρτα. Τσακωνόμασταν και παίζαμε μπουνιές και μαυρίζαμε και μελανιάζαμε και πάλι φιλιώναμε. Παίζαμε ξιφομαχίες με αυτοσχέδια ξύλινα σπαθιά. Τα ακόντια μας ήταν τα κοντάρια απ τις σκούπες ειδικά από εκείνες που τύλιγαν με μια μαξιλαροθήκη και ξαράχνιαζαν τα ταβάνια. Οι ασπίδες μας ήταν τα καπάκια απ τις μεγάλες κατσαρόλες .

Τρώγαμε ακόμα και σκουλήκια και λάσπες απ τον κήπο. Θυμάστε τη γεύση της λάσπης; Ούτε μάτια βγάλαμε, ούτε τα σκουλήκια έζησαν για πολύ το στομάχι μας.

Κι όταν η γιαγιά πότιζε τον κήπο τι πλάκα να της πατάς το λάστιχο του ποτίσματος και να της κόβεις το νερό κι εκείνη να φωνάζει.  Κι ο πανικός ακόμα μεγαλύτερος όταν πιάναμε το φλίτ με το εντομοκτόνο για να παίξουμε ανίδεοι για το δηλητήριο που περιείχε.

Στους ποδοσφαιρικούς μας αγώνες την ομάδα την έφτιαχναν μερικοί, οι υπόλοιποι μάθαιναν να ζουν χωρίς αρχηγιλίκι.  Φεύγαμε απ το σπίτι το πρωί και παίζαμε όλη μέρα ελεύθεροι αρκεί να γυρίζαμε πίσω μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει, ή όταν η μάνα μας έβαζε τις φωνές απ το μπαλκόνι να τσακιστούμε να ανεβούμε για διάβασμα. Δεν είχαμε βιντεοπαιχνίδια ούτε καν τηλεόραση, ούτε κινητά ούτε υπολογιστές ή internet άντε κανένα ραδιόρφωνο με λυχνίες. Το καλύτερο δώρο ήταν ένα μικρό τρανζιστοράκι με εννιάβολτη Bereck για να ακούμε Εθνικό, ή Ενόπλων.

Πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Τρείς μέρες πρωι, τρείς μέρες απόγευμα. Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη πρωί και την πρώτη ώρα Μαθηματικά. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε το χέρι κάποιου καθηγητή να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα ή να μας τραβάει τα αυτιά, η να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα. Κι η βίτσα, συνήθως από μουριά να μας πληγώνει την παλάμη. Οι πράξεις μας ήταν δικές μας και οι συνέπειες θα βάρυναν εμάς.

Ποιος δε θυμάται τις καζούρες ιδιαίτερα στους Θεολόγους, τις Αγγλικούδες και τους Τεχνικούς. Τα παρατσούκλια που τους βγάζαμε τα παλιόπαιδα. Ο γιαουρτάς, ο καρκίνος ο θέκλας η θρούμπος ο φισφιρίκος. Την αγωνία μόλις έμπαινε ο μαθηματικός κι άνοιγε τον κατάλογο. -Για να σηκωθεί σήμερα ο ………. Και μέχρι να πεί τον μελλοθάνατο, κόμπος το στομάχι.

Θυμάστε στα διαγωνίσματα την απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιγράψουμε με το βιβλίο στα γόνατα, ή τα σκονάκια κρυμμένα στα μανίκια, ή τα κορίτσια που τάγραφαν με στυλό BIC ή SCHNEIDER πάνω στα μπούτια τους και τα κάλυπταν με τις μπλέ ποδιές τους. Μπλέ κοριτσίστικες ποδιές, άσπρο γιακαδάκι και άσπρη μπλέ κορδέλλα στα μαλλιά. Ποδιές που εξαφανιζόντουσαν στο λεωφορείο και χωνόντουσαν μες στις τσάντες και ταΆ αγόρια που περίμεναν στο τέρμα του λεωφορείου.

Ποιος δε θυμάται τις ημερήσιες εκδρομές στον Κάλαμο, τον Αη Γιάννη το Ρώσσο, το Ναύπλιο, τον Οσιο Λουκά, τους Δελφούς για να δούμε τον Ηνίοχο τον σκανδαλιάρη που σε κοίταγε πονηρά όπου κι αν στεκόσουνα ,με κάτι απίστευτα πούλμαν.

Και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των τριών ωρών και βάλε στα άδεια οικόπεδα που τώρα έχουν γίνει μεζονέτες και στούντιο.

Κάποιοι μαθητές όχι τόσο έξυπνοι ή επιμελείς έχαναν την τάξη και ξαναπήγαιναν στην ίδια. Θυμηθείτε πόσους διετείς είχατε στην τάξη σας στο γυμνάσιο. Ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι απ τα γένια και τη χοντρή φωνή.

Ο πρώτος μας έρωτας ήταν συνήθως αδελφή ή εξαδέλφη του καλύτερου φίλου μας. Θυμόσαστε το χτυποκάρδι αλήθεια; Την αγωνία μη μας πάρουν χαμπάρι. Το πρώτο φιλί. Τα ξαναμμένα μάγουλα ,το χνούδι πάνω απ το χείλος μας.

Θυμάστε τα πάρτυ γενεθλίων με 15 αγόρια και δύο κορίτσια, (Ποιος να αφήσει την κόρη του να πάει) με πορτοκαλάδα ή ΤΑΜ ΤΑΜ, πατατάκια τσιπς και σπιτικό κέϊκ κι αργότερα βερμουτάκι και ξηρούς καρπούς.  Τις άπειρες φορές που χορεύαμε το ίδιο μπλούζ σε συνενόηση με τον υπεύθυνο του πικάπ, έτσι για να μένουμε πιο πολλή ώρα αγκαλιασμένοι με το κορίτσι των ονείρων μας. Την απίστευτη φράση ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ. Τι φτιάξαμε ο Θεός κι η ψυχή μας.

Πηγαίναμε στο γήπεδο τρείς ώρες πριν το μάτς και γυρίζαμε παπί απ τη βροχή και παγωμένοι μέχρι το μεδούλι τυλιγμένοι με μουσκεμένες σημαίες και χωμένοι σε πλαστικές σακούλες Κι με τις κάλτσες να τρέχουν

Υπήρχαν τέσσερις εποχές διακριτές μεταξύ τους. Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα μπουμπούκια των λουλουδιών άνθιζαν την άνοιξη. Υπήρχαν δέντρα και κήποι στις αυλές των σπιτιών και πηγάδια και χώμα που μύριζε μετά το πότισμα . Θυμάστε τους πανσέδες; Τα σκυλάκια; Τα χρυσάνθεμα;

Τις πλεχτές ζακέτες που βάζαμε κάπου μετά το Πάσχα. Τα πρώτα μακριά παντελόνια.

Τα καλοκαιρινά βράδια τα βγάζαμε ή στα σκαλιά παρέες παρέες, ή παίζοντας κρυφτό και κρυφτοντένεκο, ή στα καλοκαιρινά σινεμά με τα χαλίκια, τις καρέκλες με το πλαστικό σκοινί, τις μπουκαμβίλιες στη μάντρα , τον πασατέμπο και την πορτοκαλάδα ΠΑΡΘΕΝΩΝ. Αξέχαστα χρόνια.

Οι γενιές αυτές έβγαλαν μερικούς απ τους καλύτερους επιστήμονες, γιατρούς, μηχανικούς, ανθρώπους εργατικούς και τίμιους οικογενειάρχες και πολλούς άλλους. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγινε έκρηξη σε καινοτομίες και νέες ιδέες. Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες και υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα. Μεγαλώσαμε σαν παιδιά με τις χαρές και τις λύπες, μας. Ζήσαμε. Και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε όσο μας χρωστάει ο Θεός, σε πείσμα όλων αυτών που μας πλαστικοποίησαν τη ζωή με δικές τους ιδέες και για δικό τους όφελος.

*Το πιο πάνω κείμενο έφτασε ως εμένα με e-mail.  Δεν γνωρίζω τον αρχικό συντάκτη του

Η προδοσία του λαού, που απέδωσε ραδιοφωνικά η πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου στον κάποτε αρχηγό της σημερινό Πρωθυπουργό και η παραίτηση του κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδη, πρώην Κυβερνητικού εκπροσώπου της ελπίδας ΣΥΡΙΖΑ...σηματοδοτούν σήμερα την επόμενη ημέρα της Ελλάδας.Το πότε θα απομακρυνθεί και τυπικά ο κ.Τσίπρας από την ζημιογόνα για τη χώρα και κυρίως το λαό της άσκηση της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του είναι αδιάφορο.

Ανάλυση: Βικεντίου Μαλαματένιου

Οι πλειστηριασμοί και οι φόροι που έφερε στη χώρα χωρίς κανένα λόγο, παγώνοντας τις ψυχές μας, θα καθορίσουν και τον ακριβή χρόνο της οικειοθελούς ή μη αποχώρησής του. Αν θα είναι σήμερα ή σε λίγες μέρες δεν έχει μεγάλη σημασία.  Όλα τα έδωσε στους ξένους ο Έλληνας πρωθυπουργός για να παραμείνει στην εξουσία αλλά ξέχασε κάτι. Τον ελληνικό λαό. Το 45% των ψηφοφόρων που δεν πήγε ποτέ να ψηφίσει, το ιστορικό 3% του ΣΥΡΙΖΑ που τον γέννησε και πάνω από όλα όλους εκείνους τους Έλληνες και Ελληνίδες που πίστεψαν στο ψεύτικο όνειρό του, που μετατράπηκε ξεδιάντροπα σε εφιάλτη, και νιώθουν εξαπατημένοι και υποτιμημένοι. Η μετά Τσίπρα. εποχή σημαίνει πολλά για την Ελλάδα.

Σημαίνει το τέλος της εποχής των μεγάλων πολιτικών Υπουργών του έθνους κ.κ. Τζοχατζόπουλου, Λιάπη, Παμπούκη, Λαλιώτη, Αβραμόπουλου και Φλαμπουράρη και αναρίθμητων άλλων, που με το κατάλληλο επικοινωνιακό μανδύα καταχρεωμένων μέσων ενημέρωσης και αμέτρητα δανεικά ευρώ στο Κράτος με τα Μνημόνια της Καταστροφής στον Ελληνικό λαό. Το χειρότερο όλων έφεραν πολιτικά την Εθνική του διάβρωση. Την απώλεια της πίστης του σε αξίες και ιδανικά, πλην εκείνου της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι σίγουρο αν είναι αρκετά ώριμη ακόμη ώστε να εκλέξει έναν ηγέτη για τη μετά Τσίπρα εποχή.   

Το πιθανότερο όλων είναι να επιλέξει επιλογές ήττας και αδυναμίας, που θα οδηγήσουν στην πολιτική της εξαφάνιση με την επόμενη εκλογική της ήττα.Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα οφείλει τώρα ενωμένη να δημιουργήσει την μ.Τ. ιστορία της σε μία ζαλισμένη και τρομοκρατημένη Ευρωπαϊκή Ένωση και σε ένα παγκοσμιοποιημένο πεδίο όπου κανείς δεν χαρίζει τίποτα στον άλλο. Να κατακτήσει τη θέση που της αξίζει και απώλεσε βάσει σχεδίου τα χρόνια της εθνικής παρακμής της Μεταπολίτευσης.Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση χωρίς μία Εθνική στρατηγική βασισμένη στα αμέτρητα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα μας, κληροδότημα των Προγόνων μας, τόσο στον Πολιτισμό μας όσο και στα Εθνικά μας περιουσιακά στοιχεία. Στα μυαλά και τις ψυχές μας. Εθνική στρατηγική που εσκεμμένα κανείς δεν γράφει ώστε να μην υπάρχει μία κοινή προσπάθεια και αναζωπύρωση της Ελλάδας.Πρωτίστως βέβαια χρειάζεται έναν Νέο Πνευματικό Ηγέτη, έναν Έλληνα «Νταβούτογλου» της πολιτικής, που θα αναδείξει με τη σειρά του τον Πολιτικό Ηγέτη που θα γεννήσει η κοινωνία για να μας Κυβερνήσει και να προστατεύσει τις περιουσίες μας, υλικές και μη, εις όφελος κυρίως της επόμενης Γενιάς μας. Για την μ.Τ. εποχή οι ιστορικοί θα γράψουν πολλά. Θα καταλήξουν όλοι όμως ότι πολιτικοί όπως ο Γούναρης και ο Ιωαννίδης θα υπάρχουν πάντα για να ασκούν την εξουσία εις βάρος του λαού και να αποδεικνύουν ότι κάθε λαός όπως και ο Ελληνικός είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. 

Μέχρι να αποφασίσει να πληρώσει το λογαριασμό του και να ξαναποκτήσει το δικαίωμα της ζωής, της ελπίδας και της πίστης.Ας δούμε, τέλος, σήμερα πόσοι ΣΥΡΙΖΑίοι και ΑΝΕΛίστες  ψήφισαν χθές τους πλειστηριασμούς των Ελληνικών σπιτιών και ας περιμένουμε να έρθει η επόμενη μέρα από τα βάθη της Ελληνικής ιστορίας μας...