Sidebar
hellasfm
Καλοκαίρι του 1989. Στο θέατρο Λυκαβηττού, τα πρώτα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού έχουν συγκεντρωθεί για να τιμήσουν με τις ερμηνείες τους ένα μεγάλο συνθέτη. Ανάμεσα στους τραγουδιστές, και μάλιστα το μεγαλύτερο όνομα της συναυλίας, ο Στράτος Διονυσίου. Το βράδυ εκείνο, ένα από τα πιο ζεστά που είχε γνωρίσει η Αθήνα μέσα στο καλοκαίρι, οι περισσότεροι τραγουδιστές έβρισκαν καταφύγιο στα – λίγο δροσερότερα – υπόγεια καμαρίνια του ανοιχτού θεάτρου. Ο Στράτος αντίθετα με τους άλλους συναδέλφους του που ήθελαν την προστασία, από την ζέστη και από τα βλέμματα του κοινού, δεν άντεχε το σκοτεινό και υγρό για τα δικά του γούστα υπόγειο.
Ανέβηκα επάνω και κάθισε στον πέτρινο πάγκο που βρίσκεται λίγο μετά την είσοδο του θεάτρου και πριν το μπαρ. Έβγαλε το ακριβό, γυαλιστερό σακάκι του. Στην συνέχεια έλυσε την μεταξωτή γραβάτα και αμέσως μετά το καλοσιδερωμένο, λευκό του πουκάμισο. Όταν έμεινε με την φανέλα, σηκώθηκε, τα κρέμασε ευλαβικά σε μία ψάθινη καρέκλα, ξανακάθησε, και πήρε από πλάι του μία σειρά από προσεκτικά ταξινομημένες παρτιτούρες. Έβαλε το ένα πόδι πάνω στο άλλο, έσκυψε πάνω τους, κι άρχισε να τις μελετάει σιγοτραγουδώντας.
Καθώς η ώρα περνούσε και η έναρξη της συναυλίας πλησίαζε οι θεατές που έρχονταν από την είσοδο και περνούσαν πλάι του πλήθαιναν. Αρκετοί, βλέποντας τον έτσι σκυμμένο, με το φανελάκι να μουρμουρίζει πάνω από τα χαρτιά, τον παρακολουθούσαν έκπληκτοι και απορημένοι. Μερικοί χαμογελούσαν με συμπάθεια, κάποιοι άλλοι τον σχολίαζαν ειρωνικά. Για τον ίδιο «δεν έτρεχε μία», είχε αποκοπεί από το περιβάλλον του και είχε απορροφηθεί σε αυτό που είχε κληθεί να κάνει. Να τραγουδήσει τα δύο τρία τραγούδια που του αναλογούσαν, να τιμήσει τον συνθέτη και να διασκεδάσει το κοινό.
Το προηγούμενο βράδυ, ήταν στο στούντιο μαζί με τον Τάκη Μουσαφίρη και ηχογράφησε «μονοκοπανιά» μέσα σε δύο ώρες πέντε τραγούδια. Κάποια στιγμή ο συνθέτης και ο παραγωγός του ζήτησαν να ξανατραγουδήσει τη δεύτερη φράση του κουπλέ. «Ποια δεύτερη φράση; Όλο θα το πω», είπε εκείνος. Ξαναείπε από την αρχή το τραγούδι με ένα διαφορετικό τρόπο αυτή την φορά που προβλημάτισε τους συνεργάτες για το ποιος από τους δύο είναι ο καλύτερος. Η ώρα περνούσε και έδωσαν ραντεβού για την άλλη ημέρα. Η περισσότερη δουλεία είχε γίνει – εννέα από τα έντεκα τραγούδια είχαν ηχογραφηθεί – και έμεναν οι «λεπτομέρειες», η επιλογή της φωτογραφίας για το εξώφυλλο και ο τίτλος του δίσκου. «Θα είναι, “Ποιος άλλος”». Όταν ο παραγωγός πρόβαλε κάποιες αντιρρήσεις ο Στράτος ήταν ξεκάθαρος για την επιλογή του τίτλου. Γελώντας του είπε: «Ποιος άλλος τραγουδά για τον λαό; Ο Στράτος! Ποιος άλλος γράφει επιτυχίες; Ο Μουσαφίρης! Αυτός ο τίτλος μου αρέσει». Αποχαιρέτησε – για τελευταία φορά – τους συνεργάτες του και κατηφόρισε για την Φιλελλήνων, για να πάει στο κέντρο που έφερε το όνομα του για να γίνει αντικείμενο λατρείας από τους χιλιάδες θαυμαστές του. Από την «Αγία Τριάδα» των μεγάλων λαϊκών της δεκαετίας του '60: Καζατζίδη, Μπιθικώτση και Διονυσίου ο τελευταίος ήταν αυτός που πλέον σήκωνε στους ώμους του την συνέχιση του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού μίας και ο πρώτος κινούνταν μεταξύ μουσικής εξορίας και αυτοεξορίας και ο δεύτερος είχε περιοριστεί σε ένα μικρό “πιο βαρύ” ρεπερτόριο.
Μετά το «μαγαζί» ο Στράτος, σαν γνήσιος ροκ σταρ που ήταν και ας μην το γνώριζε ο ίδιος, αποσύρθηκε στην σουίτα 707 που είχε «ρεζερβέ» τα τελευταία τρία χρόνια στο ξενοδοχείο Χανδρής. Την επόμενη ημέρα ο υποδιευθυντής του ξενοδοχείου κ. Κολόνης - όπως ενημέρωσε αργότερα τους δημοσιογράφους – υπέφερε το πρωί από οσφυαλγία και ο προσωπικός του γιατρός ήρθε και του έκανε μία παυσίπονη ένεση. Κατέβηκε χωρίς βοήθεια από την σουίτα του, άψογα ντυμένος και συνοδευόμενος από μία γυναίκα. Διαμαρτυρόταν ότι πονούσε και η γυναίκα που ήταν μαζί του, είπε ότι φεύγουν για το νοσοκομείο.
Από την ρεσεψιόν του Χανδρής κάλεσαν το 166, το ασθενοφόρο καθυστέρηση αρκετά, τόσο που όταν έφτασε ο λαϊκός βάρδος στον Ευαγγελισμό ήταν σύμφωνα με τους γιατρούς κλινικά νεκρός. Όπως σε όλους τους λαϊκούς και τους ροκ σταρς ένα πέπλο μυστηρίου κάλυψε τον θάνατο του: Ήταν η παυσίπονη ένεση που έκανε την ζημιά; Τι ρόλο έπαιξαν τα ναρκωτικά (20 γραμμάρια κοκαΐνης και 30 γραμμάρια χασίς μαζί με μία ζυγαριά ακριβείας και όλα τα υπόλοιπα σύνεργα) που βρήκε η αστυνομία στη σουίτα του ξενοδοχείου; Ήταν το πρόβλημα που είχε στην καρδιά και που τον είχε οδηγήσει ξανά στο νοσοκομείο; Η επίσημη ανακοίνωση του προϊσταμένου της ιατροδικαστικής υπηρεσίας ανέφερε ότι ο θάνατος του Διονυσίου οφειλόταν σε ρήξη ανευρίσματος κοιλιακής αορτής , που προκαλείται από προοδευτική φθορά των αορτών.
Ο Άγγελος, έμαθε τα δυσάρεστα στην Αμερική όπου βρίσκονταν για συναυλίες. Λίγες ώρες πριν συνομιλούσε με τον πατέρα του ο οποίος του έβαζε να ακούσει από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου τα νέα του τραγούδια. Τι και αν δεν ήθελε να γίνει ο γιος του τραγουδιστής – από τον φόβο να μην το συγκρίνουν μαζί του – πλέον τον παραδέχονταν και ήθελε να ακούει την γνώμη του.
Ακολούθησε, ίσως η πιο ροκ κηδεία που γνώρισε η Αθήνα, με 5000 κόσμο, στα 2/3 του γυναίκες να συνωστίζονται στο πρώτο νεκροταφείο, να σπάνε μνήματα, να λιποθυμούν και να τσακώνονται στην προσπάθεια για μία καλύτερη θέση για το τελευταίο αντίο.
Ο Στράτος Διονυσίου γεννήθηκε στην Νιγρίτα Σερρών το 1935 αλλά την άφησε στα δώδεκα του, όταν έχασε τον πατέρα του. Κατέβηκε στην Θεσσαλονίκη για να δουλέψει σε διάφορες δουλείες του ποδαριού, από μικροπωλητής στους δρόμους μέχρι πωλητής λουκουμιών. Μέσα του όμως ήξερε ότι ήθελε να γίνει τραγουδιστής. Όταν μεγάλωσε λίγο και ξεκίνησε να πηγαίνει στις ταβέρνες, τραγουδούσε για την παρέα και σιγά σιγά ανέβηκε στο πάλκο. Σε ένα από αυτά, στο «Φαρίντα» στην Θεσσαλονίκη τον ανακάλυψε το 1959 η Καίτη Γκρέη η οποία μετά από ένα τσακωμό της με τον Καζαντζίδη τον έφερε στην Αθήνα να τραγουδάει δίπλα της στον «Αστέρα» στην Κοκκινιά. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες θα συνεργαστεί με συνθέτες όπως Άκη Πάνου, Καλδάρα, Ρεπάνη, Πλέσσα, Σούκα, Νικολόπουλο, Μουσαφίρη, Πολυκανδιώτη, Χρυσοβέργη, Παπαβασιλείου και θα κάνει μοναδικές επιτυχίες όπως «Βρέχει φωτιά στην στράτα μου», «Αφιλότιμη», «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Υποκρίνεσαι», «Της γυναίκας η καρδιά», «Ο παλιατζής», «Ο Σαλονικιός», «Αποκοιμήθηκα», «Ο ξένος», «Τα πήρες όλα και έφυγες», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Ο ταξιτζής», «Ένα λεπτό περιπτερά» και τόσα άλλα. Σύμφωνα με τον Πάνο Γεραμάνη έχει ερμηνεύσει περισσότερα από 2.500 λαϊκά τραγούδια. Οι δέκα τελευταίοι δίσκοι του έγιναν χρυσοί σε χρόνο ρεκόρ – σ.σ. μιλάμε για την δεκαετία του '80 που η δισκογραφία ακόμη γνώριζε ημέρες δόξας – ενώ τρεις από αυτούς έγιναν πλατινένιοι (σ.σ. πωλήσεις πάνω από 100.000 αντίτυπα).
Για την πορεία του: Εγώ τραγουδάω γιατί μου κάνει κέφι. Γιατί έτσι έχω μάθει να εκφράζομαι. Γιατί ήξερα από μικρό παιδί, τότε που έβγαινα στο μεροκάματο από δέκα χρονών όταν καθόμουν έξω από τις ταβέρνες και άκουγα τα τραγούδια των επώνυμων τραγουδιστών της εποχής εκείνης, ήξερα ότι έχω γεννηθεί τραγουδιστής.
Για τις γυναίκες: Μπορεί οι γυναίκες να με πιάνανε κορόιδο αλλά σε μία απόρριψη εγώ ποτέ δεν προσκυνούσα, εγώ ποτέ δεν παρακαλούσα.
Για τα παιδιά του: Δεν βάζω τίποτα μπροστά στο τραγούδι, παρά μόνο, τα παιδιά μου. Βέβαια οι υποχρεώσεις μου δεν μου επέτρεψαν ποτέ να χαρώ την ανατροφή τους. Πιστεύω όμως ότι ήμουν καλός πατέρας μαζί τους.
Για τα πάθη του: Είναι αλήθεια πως μ' αρέσει ο Ιππόδρομος και είναι λάθος μου. Όμως έτσι είναι οι άνθρωποι. Άλλος έχει το τάδε λάθος άλλος το δείνα. Εγώ έχω κάποια αλογάκια και μαζί με τα άλογα μου παίζω κιόλας. Είναι κακό όμως αυτό. Τι να κάνουμε... αναπόφευκτο.
- Μία από τις αδυναμίες μου και ο τζόγος. Αλλά ό,τι έκανα στην ζωή μου δεν το μετάνιωσα και τα λάθη μου μπορεί να έβλαψαν εμένα και να τα πλήρωσα ακριβά, αλλά δεν έβλαψα ποτέ κανένα, παρά μόνο τον εαυτό μου.
να μάθουν τα μυστικά της κατασκευής τους από τους ίδιους τους Έλληνες που απέκρουσαν με επιτυχία όλες τις επιθέσεις τους, όσο σφοδρές κι αν ήταν. Το ντοκουμέντο προέρχεται από το μουσείο φωτογραφίας Καλαμαριάς «Χρήστος Καλεμκερής».
Η σπάνια λήψη έγινε μέσα σε μία ταβέρνα στο χωριό Κάτω Νευροκόπι και εικονίζει τον Γερμανό στρατηγό Μάτενκλοτ, διοικητή της 72ης Μεραρχίας (δεύτερος από αριστερά) να συζητά με τον ταγματάρχη Γεώργιο Δετοράκη, διοικητή του οχυρού Λίσσε (τρίτος από αριστερά).
Παρά την αφόρητη ψυχολογική πίεση που του άσκησαν οι Γερμανοί, δεν κατάφεραν να του αποσπάσουν καμία χρήσιμη πληροφορία για τις λεπτομέρειες της κατασκευής του οχυρού και τον τρόπο οργάνωσης της άμυνας. Ο ταγματάρχης Δετοράκης παρέμεινε μέχρι τέλους αγέρωχος και με σφιγμένες τις γροθιές του πάνω στο τραπέζι.
Γερμανοί ορεινοί κυνηγοί ανεβαίνουν ένα ύψωμα στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένα ελληνικό πολυβολείο. Η επίλεκτη γερμανική μονάδα πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στη μάχη των οχυρών το 1941. Μουσείο Φωτογραφίας Δήμου Καλαμαριάς «Χρήστος Καλμεκέρης»
Ο ιστορικός Κωνσταντίνος Λαγός, που ερεύνησε την ιστορία της φωτογραφίας, μας επιβεβαιώνει το περιστατικό και προσθέτει ότι οι Γερμανοί σε αυτήν τη συνάντηση προσέφεραν επίμονα φαγητό στον Δετοράκη, αλλά και εκείνος παρά τη μεγάλη του πείνα δεν ακούμπησε το πιάτο.
Ήπιε μόνο μία γουλιάαπό τη μαυροδάφνη που του προσέφεραν και υπήρξε απόλυτα αρνητικός να συζητήσει στρατιωτικά μυστικά με τους Γερμανούς. Ο συνταγματάρχης Μούλερ, διοικητής του 105ου Συντάγματος (πρώτος από δεξιά) και άλλοι Γερμανοί αξιωματικοί ζήτησαν από τον Έλληνα ταγματάρχη να τους παραδώσει έγγραφα και χάρτες που απεικόνιζαν τον τρόπο οχύρωσης της ελληνικής άμυνας.
Ο ταγματάρχης Δετοράκης όμως αρνήθηκε να παράσχει οποιαδήποτε πληροφορία. Τους απάντησε πως δεν είχε τίποτα να τους δώσει, καθώς όλα είχαν καταστραφεί στις μάχες.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο Γερμανός στρατηγός ρώτησε τον Έλληνα διοικητή πόσοι ήταν οι νεκροί στο οχυρό Λίσσε. Ο ταγματάρχης Δετοράκης του απάντησε πως είχε μόνο έναν νεκρό. Η απάντηση αυτή προξένησε πολλή μεγάλη έκπληξη στους Γερμανούς, γιατί είχαν καταγράψει μεγάλες απώλειες στο στρατό τους και πίστευαν ότι ανάλογη καταστροφή είχαν υποστεί και οι Έλληνες μέσα στα οχυρά.
*Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Λαγού »Η μάχη των οχυρών 6-10 Απριλίου 1941». Έκδοση Μουσείο Φωτογραφίας Δήμου Καλαμαριάς΄
mixanitouxronou
Ταλαντούχα, προσγειωμένη και γεμάτη όνειρα και θετική ενέργεια, η Λουκία Βαλάση κέρδισε με την παρουσία της αλλά και την δεξιοτεχνία της το κοινό του Ηellas FM, κατά την δίωρη συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Φιλιππίδη και την εκπομπή Πρόσωπα της Νέας Υόρκης. Η Λουκία μίλησε για την καριέρα της, τις έως σήμερα συνεργασίες αλλά και για την μεγάλη εμπειρία της απόλυτα πετυχημένης συναυλίας στο Townhoall του Μανχάταν μαζί με τον Πέτρο Γαϊτάνο.
Η Λουκία Βαλάση θεωρείται ως μία από τις πλέον ανερχόμενες ερμηνεύτριες και είναι και σολίστ στο σαντούρι. Κατάγεται από μουσική οικογένεια ενώ ασχολείται από την ηλικία των 5 ετών. Έχει τελειώσει τα ανώτερα θεωρητικά όπως Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα καθώς έχει πάρει δίπλωμα Πιάνου και δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής ενώ σε ηλικία 15 ετών πήρε το πτυχίο του σαντουριού και είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης με ειδίκευση σαντουριού.
Η νεαρή καλλιτέχνης, έχει στο παλμαρέ της συνεργασίες με σημαντικούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες σε Ελλάδα και εξωτερικό όπως Γλυκερία, Κώστας Μακεδόνας, Δημήτρης Μπάσης, Γιώτα Νέγκα, «Παιδιά από την πάτρα», Πετρολούκας Χαλκιάς, Dilek Koc, τον Χρήστο Τσιαμούλη, Λάκης Χαλκιά, Οzkar Okros, Marin Οuley.
Η Λουκία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην βράβευση που είχε από την Ομοσπονδία Θεσσαλών Ευρώπης στην Γερμανία όπου και ερμήνευσε τραγούδι, με το σαντούρι, ως σολίστρια, που έγραψε η ίδια, για τον απόδημο ελληνισμό, ενώ στην δεύτερη ώρα της εκπομπής, έπαιξε σαντούρι και τραγούδησε ζωντανά στο στούντιο του Hellas FM.
O δημοσιογράφος Δημήτρης Φιλιππίδης επεφύλασσε και μία εκπληξη στην ίδια, καθώς υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία με την αδελφή της, την επίσης ερμηνεύτρια Στέλλα Βαλάση, μέσα σε ένα έντονα φορτισμένο συγκινισιακά κλίμα.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΛΙΝΚ
Μια περίεργη υπόθεση βιασμού, που δεν σημειώνεται μάλιστα για πρώτη φορά στη χώρα, απασχολεί τις αρχές της Νότιας Αφρικής.
Όπως αναφέρει η Daily Mail, τρεις γυναίκες σταμάτησαν στο δρόμο, στο Kwazakhele του Port Elizabeth, και ζήτησαν οδηγίες από έναν άνδρα.
Σύμφωνα με το Newsbomb, ο 33χρονος πλησίασε τη σταματημένη μαύρη BMW και ξαφνικά μέσα από το αυτοκίνητο, βγήκε μια γυναίκα και του ζήτησε να μπει στο όχημα, υπό την απειλή όπλου.
Το όχημα απομακρύνθηκε και περίπου 500 χλμ μακριά από το σημείο της απαγωγής, οι γυναίκες επιχείρησαν να τον βιάσουν και να του κλέψουν το σπέρμα, όπως κατήγγειλε το θύμα στην τοπική αστυνομία.
Μάλιστα οι γυναίκες του έδωσαν και μια «άγνωστη ουσία» προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Στη συνέχεια τοποθέτησαν το σπέρμα σε πλαστικές σακούλες, τις έβαλαν μέσα σε ένα φορητό ψυγειάκι και εγκατέλειψαν το θύμα τους στο δρόμο.
Το δημοσίευμα αναφέρει ότι ανάλογα περιστατικά έχουν σημειωθεί και στην περιοχή Gauteng.
Οι αρχές ερευνούν την υπόθεση.
ΟΔιονύσης Τσακνήςθα είναι σύμφωνα με πληροφορίες ο νέος πρόεδρος της ΕΡΤ.
Για τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου ακούγονται αρκετά ονόματα με πλέον πιθανά αυτό του διευθυντή της «Αυγής»Σταύρου Καπάκουκαι του πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της εταιρείαςΛάμπρου Ταγματάρχη.
Διονύσης Τσακνής
Γεννήθηκε στην Καρδίτσα στις 12 Οκτωβρίου του 1954, όπου και μεγάλωσε. Πήγε στην Αθήνα όπου σπούδασε οικονομικές επιστήμες και μουσική. Κατόπιν, για δύο χρόνια βρέθηκε και πάλι στην Καρδίτσα όπου δίδασκε θεωρητικά της μουσικής στο δημοτικό ωδείο της πόλης.
Η πρώτη δουλειά που κυκλοφόρησε ήταν το 1982 με τίτλο «HMπαλάντα Του Ταξιδιώτη». Το 1984 κέρδισε το Α' βραβείο θεατρικής μουσικής στο Διαγωνισμό Θεάτρου Ιθάκης και το Β' βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Το επόμενο έτος κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του μαζί με τη Σοφία Βόσσου με τίτλο «Καλή Ακρόαση». Στη συνέχεια ακολούθησαν οι δίσκοι «Τρίτο Μάτι» το 1987, «Φταίνε Τα Τραγούδια» το 1989 και «Φώτα Παρακαλώ» το 1990.
Συνολικά έχει εκδώσει 27 δίσκους και 2 CDsingle, έγραψε μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες. Το 1995 έκανε την πρώτη του απόπειρα στο χώρο του βιβλίου, εκδίδοντας ένα διήγημα με τίτλο «Υπό προθεσμία».
Επίσης, από εκείνη τη χρονιά συνεργάζεται ως αρθρογράφος σε καθημερινή Εφημερίδα. Ο Διονύσης Τσακνής έχει κερδίσει τρία βραβεία για τη μουσική του - δύο για το θέατρο και ένα για το τραγούδι - ενώ έχει να επιδείξει πλήθος συνεργασιών με σημαντικούς συνθέτες και στιχουργούς.
Ξεχωριστής σημασίας είναι η δωδεκάχρονη συνεργασία του με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Συνεργάστηκε επίσης με τον Γιώργο Νταλάρα, τη Δήμητρα Γαλάνη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Πάνο Κατσιμίχα, τον Ορφέα Περίδη, Σωκράτη Μάλαμα και άλλους.
Συνεργάστηκε, επίσης, με τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος το 2000 του ανέθεσε τη μελοποίηση, εκ νέου, του έργο του «Ο ήλιος και ο χρόνος». Στις αρχές του 2001 έθεσε σε κυκλοφορία το άλμπουμ με τίτλο «Παίζοντας Με Δυο Ορχήστρες», το οποίο περιέχει ζωντανές ηχογραφήσεις έργων του Τσακνή από τη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
tovima.gr
Την καταπληκτική ιστορία μιας τουρκικής οικογένειας από την περιοχή Elazığ, ανατολικά της Άγκυρας, που τα μελη της αποφάσισαν να βαπτιστούν χριστιανοί και επειδή κινδύνευε άμεσα η ζωή τους και το έσκασαν στην Γερμανία, αποκαλύπτει η ίδια η τουρκική εφημερίδα Sabah. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουν πολλά στοιχεία για αυτή την οικογένεια. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και στην φωτογραφία που δημοσιεύει εικονίζονται με την πλάτη στον φακό.
Εκείνο που μαθαίνουμε είναι ότι όταν πήραν την απόφαση να βαπτιστούν χριστιανοί το έσκασαν από την Τουρκία και κατέφυγαν στην Γερμανία και στην μικρή πόλη του Luedenscheid, όπου ομολόγησαν πως η μουσουλμανική θρησκεία δεν επιτρέπει την αλλαγή θρησκεύματος με ποινή την θανατική εκτέλεση.
Στην Γερμάνια όμως αντιμετώπισαν πρόβλημα παραμονής καθώς ενώ ζήτησαν πολιτικό άσυλο οι γερμανικές αρχές δεν αποφάσισαν να τους το παραχωρήσουν γιατί όπως αποφάνθηκαν η Τουρκία είναι… ελεύθερη δημοκρατική χώρα και υπάρχει… ελευθερία εκλογής θρησκεύματος! Ο δικηγόρος όμως της οικογένειας, Oswalt Seıtter, δήλωσε με σαφήνεια ότι τυχόν απέλαση τους στην Τουρκία θα σημάνει την θανατική τους καταδίκη.
Η γνωστοποίηση αυτής της υπόθεσης πολλά στοιχεία της οποίας για ευνόητους λόγους παρέμειναν στο σκοτάδι, προκάλεσε μια έντονη συζήτηση στην ίδια την Τουρκία για την ελευθερία εκλογής θρησκεύματος και αν αυτό έχει συνέπειες μέχρι ακόμα και την θανατική ποινή. Η οικογένεια αυτή όπως ομολόγησαν, δεν είναι η μοναδική στην περιοχή του Elazığ που θέλει να αλλαξοπιστήσει και να βαπτιστούν χριστιανοί. Να σημειωθεί ότι η περιοχή του Elazığ είχε πυκνό χριστιανικό πληθυσμό κυρίως από Αρμενίους του γρηγοριανού δόγματος, αλλά και Ρωμιούς Ορθοδόξους.
Η περίπτωση αυτή σκιαγραφεί για άλλη μια φοα το μεγάλο δράμα της σημερινής ισλαμικής Τουρκίας, όπου χιλιάδες συνειδήσεις είναι φυλακισμένες από ένα αυταρχικό ισλαμικό καθεστώς και αναζητούν συχνά με εκπληκτικούς τρόπους την συνειδησιακή τους απελευθέρωση και κυρίως την επιστροφή τους στην θρησκεία των πατέρων τους, την οποία στο παρελθόν μέσω στυγνής βίας αναγκάστηκαν να απαρνηθούν.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Το μελλοντικό πεδίο μάχης θα θυμίζει όλο και περισσότερο επιστημονική φαντασία - και δεν μιλάμε για ρομπότ-στρατιώτες, αλλά για αόρατους στρατιώτες.
Οαμερικανικός στρατόςέκανε γνωστό ότι θέλει μέσα στους επόμενους 18 μήνες να χρησιμοποιήσει μανδύες αορατότητας για τους άνδρες του, δηλαδή ειδικές στολές από μετα-υλικά, που θα τους κάνουν αόρατους στα μάτια των εχθρών.
Ο στρατός των ΗΠΑ απηύθυνε πρόσκληση σε ενδιαφερόμενες εταιρείες να του υποβάλουν προτάσεις για στολές με αυτόματα προσαρμοζόμενο καμουφλάζ, έτσι ώστε οι στρατιώτες να γίνονται ένα με το εκάστοτε περιβάλλον όπως οι χαμαιλέοντες, σύμφωνα με το‘New Scientist'.
Οι υποψήφιοι προμηθευτές θα πρέπει να επιδείξουν την ιδέα τους εντός του πρώτου εξαμήνου και, στη συνέχεια, αφού προεπιλεγούν για το δεύτερο στάδιο του προγράμματος, που θα πάρει άλλο ένα έτος, θα υποβάλουν στον αμερικανικό στρατό δέκα πρωτότυπες στολές για δοκιμές.
Η «αόρατη» στολή θα πρέπει να δουλεύει σε οποιοδήποτε περιβάλλον και πιθανό πεδίο μάχης και να διασφαλίζει την «εξαφάνιση» του στρατιώτη από κάθε δυνατή οπτική γωνία. Επίσης, θα πρέπει να αντέχει σε μια μεγάλη γκάμα θερμοκρασιών, σε βροχή και χιόνι, καθώς επίσης να μην εμποδίζει τους στρατιώτες κατά την κίνησή τους.
Αν η στολή απαιτεί ξεχωριστή πηγή ενέργειας, η τελευταία δεν πρέπει να ζυγίζει πάνω από μισό κιλό και θα πρέπει να παρέχει ρεύμα για τουλάχιστον οκτώ ώρες λειτουργίας.
Μερικές εταιρείες, όπως η καναδική εταιρεία βιοτεχνολογίας Hyperstealth Biotechnology, ισχυρίζονται ότι ήδη έχουν προχωρήσει αρκετά, έχοντας αναπτύξει εξελιγμένα καμουφλάζ χάρη σε ειδικά μετα-υλικά. Όμως ούτε φωτογραφίες, ούτε λεπτομέρειες έχουν κυκλοφορήσει, προφανώς λόγω στρατιωτικής διαβάθμισης των σχετικών ερευνών.
Το ερώτημα, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο, είναι αν τέτοιες στολές θα παρέχουν όντως πραγματική αορατότητα ή απλώς ένα αποτελεσματικό χαμαιλεόντιο καμουφλάζ. Όπως δήλωσε ο Μάρτιν Βέγκενερ του γερμανικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης, η λέξη «αόρατος» μπορεί στην πράξη να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Αν, για παράδειγμα, ένας στρατιώτης που φορά μια ειδική στολή, κυκλοφορεί σαν σκιά ανάμεσα σε σκιές, και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός ως άνθρωπος, τότε πρακτικά -και για τις στρατιωτικές ανάγκες- θα πρέπει να θεωρείται αόρατος.
Πώς γίνεται αόρατη η στολή
Η έρευνα στους μανδύες αορατότητας ξεκίνησε το 2006 από τον Βρετανό φυσικό Τζον Πέντρι του Imperial College του Λονδίνου, ο οποίος έδειξε ότι είναι δυνατό το φως που πέφτει σε ένα αντικείμενο (καθιστώντας το ορατό στα μάτια μας), να «εξοστρακίζεται», αν χρησιμοποιηθούν ειδικά υλικά (τα λεγόμενα μετα-υλικά), έτσι ώστε ο παρατηρητής να μην βλέπει κάτι που βρίσκεται μπροστά του.
Μέχρι στιγμής -από όσα τουλάχιστον έχουν γίνει γνωστά- η αορατότητα έχει επιτευχθεί μόνο σε εργαστηριακά πειράματα, μόνο για σχετικά μικρά αντικείμενα, μόνο σε συγκεκριμένα μήκη κύματος του φωτός και μόνο από ορισμένες οπτικές γωνίες. Όμως θεωρείται θέμα χρόνου να υπερπηδηθούν αυτοί οι περιορισμοί - και αυτό ακριβώς επιδιώκει ο αμερικανικός στρατός.
Πάντως, θεωρείται πολύ δύσκολο τα μετα-υλικά να εξαφανίσουν τελείως ένα μεγάλο σώμα, όπως του ανθρώπου.
«Η πλήρης αορατότητα μακροσκοπικών αντικειμένων για όλα τα πιθανά χρώματα (σ.σ. μήκη κύματος του φωτός) είναι θεμελιωδώς αδύνατη. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κανείς να μην βλέπει ένα συγκεκριμένο χρώμα, αλλά θα βλέπει τα άλλα χρώματα» δήλωσε ο Βέγκενερ.
Πρακτικά, όπως είπε, αυτό θα σημαίνει ότι ο στρατιώτης θα είναι «διάφανος» σε ορισμένα μήκη κύματος (χρώματα) και μπορεί να φαίνεται σαν μια έγχρωμη σκιά ή σαν φάντασμα.
news24.gr
Για την ζωή της με τον θρύλο Στέλιο Καζαντζίδη μίλησε στην εκπομπή Πρόσωπα της Νέας Υόρκης του Hellas FM η χήρα του μεγάλου τραγουδιστή Βάσω Καζαντζίδη, αποκαλύπτωντας πολλές πτυχές της ζωής του Στέλιου. Στην εκπομπή του Δημήτρη Φιλιππίδη η κα Βάσω Καζαντζίδη αναφέρθηκε στην ζωή, τα παράπονα, τις δυσκολίες αλλά και την επόμενη μέρα του θανάτου του Στέλιου. Η Βάσω Καζαντζίδη βρέθηκε στη Νέα Υόρκη προκειμένου να παραστεί στην εξαιρετική εκδήλωση που διοργάνωσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού για να τιμήσει τον Στέλιο Καζαντζίδη. Μαζί με την κα Καζαντζίδη, στο στούντιο του Hellas FM βρέθηκε και η κα Πόπη Τζανιδάκη, κουμπάρα του ζεύγους Καζαντζίδη και προσωπική ιατρός του Στέλιου.
Για τους ομογενείς φίλους του Στέλιου Καζαντζίδη ΅η Βάσω τόνισε:
-Είναι σημαντική η παρουσία του κόσμου που τόσο λάτευε ο Στέλιος και πάντα είχε να πει μια καλή κουβέντα γι αυτούς.΄Ελεγε ότι είναι πολύ πιο Έλληνες από εμάς που ζούμε στην Ελλάδα. Τους αγαπούσε πραγματικά.Κι εκείνοι τον λατρέψανε. Όταν αρρώστησε ο Στέλιος ερχότανε να τον δούνε στη Γερμανία και το μόνο που του λέγανε «όταν φύγαμε το ’60 από την Ελλάδα και το ’57 μαζί μας είχαμε μία βαλίτσα χάρτινη δεμένη με άν σχοινί για να μη φύγουν τα πράγματά μας και μια νάυλον τσαντούλα που κουβαλούσαμε τα δικά σου τα μικρά τα δισκάκια.
-Το Ελληνικό κράτος δεν τίμησε τον Στέλιο ως έπρεπε να έχει πράξει
-Τα πράγματα του Στέλιου ανήκουν στον κόσμο και όχι σ εμένα, Δενμ μπορώ να τα έχω εγώ στο σπίτι. Καν στο σπίτι μου δεν είναι αυτή τι στιμή όλα είναι κάπου προς φύλαξη. Και υπάρχει πολύ υλικό. Πρέπει να γίνει ένα μουσείο. Το κράτος δυστυχώς σήμερα δεν μπορεί να το κάνει. Προσεφέρθη ο Δημήτρης ο Μελισσανίδης όταν γίνει το γήπεδο της ΑΕΚ, εκεί να κάνει και το μουσείο του Στέλιου. Και τον ευχαριστώ πάρα πολύ.-Μικρούς και μεγάλους μας μύησε στο ψαρεμα
-Ο Δημήτρης ο Μελισανίδης ήταν ένας από τους μεγάλους χορηγούς μας. Και τόκανε με πολλή αγάπη. «Τ’ αχνάρια ενός μύθου» λέγεται. Είναι τέσσερις ώρες το ντοκιμαντέρ. Είναι αποσπάσματα από τη ζωή του Στέλιου. Τα σημαντικότερα κομμάτια της διαδρομής του έχουμε καταγράψει. Ειληκρινά είναι καταπληκτικό.
-Και για μένα στην αρχή ήταν ένας θρύλος. Ήμουν μία θαυμάστριά του από α πολύ μικρά μου χρόνια. Εγώ μεγάλωσα σε μια φτωχογειτονιά, με πάρα πολλά παιδιά οι γονείς μου,πέντε, καταραμένη φτώχια εκεινα τα χρόνια και το μόνο που έπαιζε στη γειτονιά μας, ο Καζαντζίδης. Προσγειωμένος ήταν ο Στέλιος. Ο Στέλιος προσγειωσε εμένα μπορώ να πω. Ο Στέλιος έλεγε ότι από εκείνο το βράδυ (που προτογνωρίστηκαν) δύο άγκιρες έριξα στη Θεσσαλονίκη. Μία μπρος και μία πίσω. Δύσκολα θα φύγω.
-Η Μαρινέλλα ήταν η Μαρινέλλα, η Βάσω ήταν η Βάσω. Εάν ο Στέλιος δεν ένοιωθε κάτι για μένα δεν θα με παντρευότανε, θα μέναμε έτσι δυό καλοί φίλοι, και από την άλλη εγώ ουδέποτε παρεξήγησα ή στεναχωρέθηκα για την πολύ καλή σχέση που είχε με τη Μαρινέλλα ο Στέλιος.
-Αγαπήθηκε πολύ και στην Τουρκία. Και τώρα να πας και να πεις το όνομά του...γιατί έχω φίλους στην Πόλη κι αυτό μου λένε πάντα.
-Στο μνήμα (του Καζαντζίδη) ο κόσμος πηγαίνει καθημερινά. Όσες φορές κι αν έχω πάει βρίσκω λουλούδια και όχι μόνο. Γράφουν στίχους... Ο Στέλιος λείπει σε όλους μας.
-Η σχέση μας (με τη μητέρα του Στέλιου) ήταν άριστη. Ζήσαμε δέκα χρόνια μαζί... δυναμική γυναίκα, και πολύ καλά έκανε, γιατί εκείνη την εποχή που ήταν στη νύκτα ο Στέλιος, ήταν δύσκολα τα χρόνια, πολύ δύσκολα, Και οικονομικά. Κρατούσε τα ηνία. Και ότι έφτιαξε, το χρωστάει σ αυτή τη μάνα. Την αγαπούσε τη μαμά του. Ο Στέλιος είχε μείνει ορφανός από την υλικία των 14 ετών. Η πεθερά μου είχε τον αδελφό του Στέλιου δέκα μηνών, στην αγκαλιά, όταν πέθανε ο άντρας της. Κι ο Στέλιος έγινε πατέρας, φίλος, σύντροφος. Η μαμά του ήταν τα πάντα γι εκείνον. Αναγκάστηκε να εργασθεί, να πηγαίνει χρήματα στην οικογένεια, δεν υπήρχε ΄άλλος τρόπος να ζήσουν. Και όλα αυτά τους έφεραν πολύ πολύ πιο κοντά. Δηλαδή η σχέση τους έγινε πολύ πιο δυνατή. Γιατί ήταν τα δύσκολα χρόνια πιστεύω, αλλά και γιατί ήταν πολύ δυναμική η μητέρα του.
-Είχαν δεκατέσσερα χρόνια διαφορά στην ηλικία (ο Στέλιος με τον Στάθη τον αδελφό του) και ο Στέλιος στάθηκε σαν πατέρας δίπλα του. Όχι σαν αδελφός. Σαν πατέρας. ... Η σχέση μου μαζί του θα ήθελα να ήταν καλύτερη από ότι είναι αυτή τη στιγμή. Και δε με τιμά να πω τίποτα, μα τίποτα, για τον αδελφό του άντρα μου. Άλλά όπως είπα θα ήθελα να ήταν πολύ καλύτερη η σχέση μας η οποία δεν είναι Δεν μπορώ να πώ τίποτε άλλο όμως. ΕίναΙ ο αδελφός του άντρα μου, αυτό δεν αλλάζει. Έχει παιδιά, ήταν τα ανήψια του Στέλιου, δεν αλλάζει με τίποτα. Θα μπορούσα να τον είχα πιο κοντά μου και να μοιραζόμασταν αρκετά πράγματα που γίνονται για το Στέλιο σήμερα. ... Αισθάνομαι όλο αυτό το βάρος ( του ονόματος του Καζαντζίδη) να είναι στους ώμους μου. Και θέλω να το διαχειριστώ σωστά για να τιμήσω τη μνήμη του Στέλιου. Έτσι πρέπει να γίνει. Δεν έχω να φοβηθώ κάτι τώρα πιά. Η αρχή ήταν δύσκολη όμως. Αλλά πιστεύω ότι τα κατάφερα. Κι όσο είμαι καλά και κρατάω και αντέχω, αυτο θα κάνω.
-Όταν γέννησε η κόρη μου(από τον πρώτο γάμο της κ. Βάσως) και πήγαμε στο μαιευτήριο, της είπε «σ΄ευχαριστώ πολύ που μ’ έκανες παπού». Αργότερα όμως και της χάρισε μία εικόνα, τον Άγιο Στυλιανό για τα παιδιά, επειδή είναι προστάτης των παιδιών. Αργότερα που μεγαλώσανε και τον είπαν παππού, της είπε «σ’ ευχαριστώ πολύ Σοφία, γιατί άκουσα τη λέξη «παππού» που δεν θα την άκουγα». Κι αυτό το άκουγε από δύο μικρά παιδιά που έγεγε ότι «άν υποτεθεί ότι κάποιος κάτι έχει μαζί μου, τι σκέπτεται πίσω απ το μυαλουδάκι του, αυτά εδώ μου δίνουν όλη τους την αγάπη. Δυό παιδιά που λατρεύουν κι αγαπάν απ’ την ψυχούλα τους χωρίς να σκεφτούνε αυτό, το άλλο, το αλλιώτικο, δύο παιδάκι αγνά». Τον λατρεύανε τον παππού, ήταν δεμένα στον λαιμό του, φωτογραφίες να έχει ενα στο ένα πόδι, ένα στο άλλο.
-Ήταν σκληρή η νύχτα. Τον κούρασε . Και απoφάσισε να φύγει. Να κάνει κάποιες παραστάσεις. Όμως αυτό δεν μπόρεσε να το κάνει γιατί αν φύγεις απο κει δύσκολα ξαναγυρίζεις. Επιλογή του ήταν. Οικονομικά εκεπινη την εποχή ήτανε πάρα πολύ καλά. Και απεφάσισε να μην ξανατραγουδήσει
ΑΚΟΥΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ
Οι μεγαλύτερες εταιρίες παγκοσμίως, από άποψη ισχύος, κερδών και αξίας, παρουσιάζονται στηνετήσια έρευνα του Forbes, που αναδημοσιεύει και η βρετανικήTelegraph.
Εντύπωση προξενεί πως για πρώτη φορά ως και σήμερα, οι πρώτες τέσσερις εταιρίες που φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις τηςπαγκόσμιας λίσταςείναι κινέζικες- και είναι όλες τράπεζες.
Για την ακρίβεια, πρόκειται για την Βιομηχανική και Εμπορική Τράπεζα Κίνας (σ.σ.Industrial and Commercial Bank of China) που βρίσκεται στην πρώτη θέση με αξία 278.3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, την Κατασκευαστική Τράπεζα Κίνας (σ.σ.China Construction Bank) με 219.9 δισεκατομμύρια δολάρια, την Αγροτική Τράπεζα Κίνας (σ.σ.Agricultural Bank of China) με 189.9 δισεκατομμύρια δολάρια και, ακόμη, την Τράπεζα της Κίνας (σ.σ.Bank of China).
Στην πέμπτη θέση βρίσκεται η επιχείρηση του δισεκατομμυριούχουWarren Buffett,Berkshire Hathaway, που φέτος εορτάζει τα 50 χρόνια δραστηριοποίησης της στον χρηματοοικονομικό τομέα και παρουσιάζει αξία ύψους 354.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με τα κέρδη της χρονιάς να αγγίζουν σχεδόν τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όσον αφορά στον τομέα της ενέργειας, την υψηλότερη θέση καταλαμβάνει ηExxon Mobil, που εδρεύει στο Texas, με κέρδη 32.5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με τηνPetroChina, άλλη την ισχυρή επιχείρηση ενέργειας από την Κίνα, που είναι και η μόνη εξ όσων βρίσκονται στην λίστα που δεν δραστηριοποιείται στον τραπεζικό τομέα, να ακολουθεί στην αμέσως επόμενη θέση.
Αναλυτικά, οι πρώτες είκοσι εταιρίες που περιλαμβάνονται στην λίστα του Forbes:
1. Industrial and Commercial Bank of China
2. China Construction Bank
3. Agricultural Bank of China
4. Bank of China
5. Berkshire Hathaway
6. JPMorgan Chase
7. Exxon Mobil
8. PetroChina
9. General Electric
10. Wells Fargo
11. Toyota Motor
12. Apple
13. Royal Dutch Shell
14. Volkswagen Group
15. HSBC Holdings
16. Chevron
17. Wal-Mart Stores
18. Samsung Electronics
19. Citigroup
20. China Mobile
huffpost.gr
ΣΟΚάρουν οι πληροφορίες για τον λόγο που ο φίλος του πατέρα της 4χρονης που αποκάλυψε τα πάντα στους αστυνομικούς. Ο “φίλος απειλούσε τον πα-ΤΕΡΑ πως…αν δεν του δώσει 5.000 ευρώ, θα τον «δώσει» στις αρχές, όπως και τελικά έγινε. Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες αποδεκνύουν πως…κάθε άλλο παρά αγνά ήταν τα κίνητρα του…”φίλου”!
Ο «Νίκι» ή Νικολάι, πως είναι γνωστός ο άντρας, τόνισε πως «ό,τι πρέπει να ξέρει η αστυνομία, το ξέρει. Όχι από τώρα, όχι από χθες, από όταν έπρεπε να ξέρει».
Ο άντρας, μιλώντας σε δελτίο τηλεοπτικού σταθμού, φρόντισε να τονίσει επανειλημμένως πως όσα γνωρίζει η αστυνομία τα έμαθε από τον ίδιο. «Η αστυνομία τα ξέρει όλα από μένα, όχι από άλλους», σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Εγώ δεν κατάλαβα ότι αυτός σκότωσε το παιδί. Εγώ δεν είδα τίποτα, εγώ λέω μόνο αυτό που μου είπε ο μ…ας. Μου είπε όλη την ιστορία, όμως δεν μου είπε ποτέ “εγώ το σκότωσα το παιδί”. Εγώ πίστευα ότι το παιδί ήταν στη μάνα του Σάββα», λέει ο ίδιος.
«Πήγα μόνος μου στην αστυνομία και ήθελα να βοηθήσω», επαναλαμβάνει και περιγράφει πώς ο ίδιος φρόντιζε την Άννυ: «Εγώ το έβλεπα το παιδί. Ο πατέρα έπαιρνε ναρκωτικά και κοιμόταν. Εγώ έφτιαχνα φαΐ για το παιδί. Εγώ δεν είμαι κακός άνθρωπος».
Ο «Νίκι» τόνισε πως πήγε μόνος του στη βουλγαρική αστυνομία. Όταν ο δημοσιογράφος τον ρωτά γιατί δεν πήγε στην ελληνική αστυνομία, απαντά: «Γιατί φοβήθηκα πάρα πολύ και δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν τι έγινε».
makeleio.gr
