Η πορεία του προγράμματος και η πρόοδος στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, βρέθηκε στο επίκεντρο τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε χθες ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Μία ημέρα μετά το ψήφισμα τηςΕυρωπαϊκής Βουλήςγια «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, οΡετζέπ Ταγίπ Ερντογάνεπανέλαβε την απειλή του να στείλει 3 εκ. πρόσφυγες στην Ευρώπη, δηλαδή στην Ελλάδα.

Η απειλή αυτή αποτελεί ξεκάθαρη κήρυξη πολέμου στην Ελλάδα από την πλευρά της Τουρκίας.

Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με ζητήματα προσφυγιάς και ανθρωπισμού. Είναι επιθετική ενέργεια και θα γίνει ωςαντίποινατης Τουρκίας προς τηνΕυρωπαϊκή Ένωσηπου όμως θα τα εισπράξει αποκλειστικά η Ελλάδα.

Και θα τα εισπράξει αποκλειστικά η Ελλάδα διότι η «Βαλκανική Οδός» είναι κλειστή στα Σκόπια, οι πρόσφυγες δεν έχουν δρόμο να φύγουν προς την κεντρική Ευρώπη, οπότε θα μείνουν όλοι εδώ.

Η αποστολή 3 εκ. προσφύγων στην Ελλάδα των 11 εκ. Ελλήνων θα σήμαινε την απόλυτη δημογραφική αλλοίωση της χώρας, αλλά πριν συμβεί αυτό η Ελλάδα θα έχει ήδη καταρρεύσει οικονομικά, και στη συνέχεια θα συρθεί σε εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και προσφύγων μουσουλμάνων, πράγμα που θα μετατρέψει τη χώρα μας σε πεδίο μάχης παρόμοιο με της Συρίας.

Από τα παραπάνω εξάγεται το λογικό συμπέρασμα ότι η αποστολή 3 εκ. προσφύγων στην Ελλάδα σημαίνει μόνο μια λέξη:εισβολή. Σημαίνει πολεμικό γεγονός.

Ο μόνος τρόπος να αποτραπεί είναι να αντιμετωπιστεί από την ελληνική πλευρά ως εισβολή και ως πολεμικό γεγονός. Μόνο αυτή η στάση θα απέτρεπε τους πρόσφυγες να περάσουν το Αιγαίο ακόμα κι εάν τους έβαζε στις βάρκες με τη βία ο Ερντογάν.

Κανείς δεν φεύγει από έναν πόλεμο όταν γνωρίζει πως οδεύει σε έναν άλλον.

Απέναντι μας δεν έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση. Στην Άγκυρα έχει εγκατασταθεί ένα ισλαμοφασιστικό καθεστώς, εκλεγμένο φυσικά όπως εκλεγμένος ήταν κι ο Αδόλφος Χίτλερ.

Αυτό το ισλαμοφασιστικό καθεστώς, αυτή η μαφία, δεν έχει κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Και θα εκμεταλλευτεί τον δικό μας ανθρωπισμό για να τον στρέψει εναντίον μας και να μας καταστρέψει.

Οφείλουμε να στείλουμε ξεκάθαρο μήνυμα, με όποιον τρόπο κριθεί ως ο καταλληλότερος κι αυτός δεν είναι απαραίτητα ο «φωναχτός», ότι ο ανθρωπισμός μας δεν είναι αδυναμία αλλά δύναμη, όπως κι ότι δεν θα επιτρέψουμε να χρησιμοποιηθεί ως Κερκόπορτα για να αλωθεί ο τόπος μας.

Ότι θα υπερασπιστούμε, στο όνομα του ανθρωπισμού και του δυτικού πολιτισμού, των οποίων είμαστε μήτρα και προμαχώνας τις αρχές και τις αξίες μας απέναντι στην ισλαμιστική του βαρβαρότητα.

Ο Ερντογάν οφείλει να καταλάβει ένα πράγμα. Ότι δεν τον παίρνει. Ότι σε περίπτωση που αμολύσει 3 εκ. πρόσφυγες προς την Ελλάδα τα αντίποινα της χώρας μας θα είναι καταστροφικά για την Τουρκία.

Ήδη πρέπει να προετοιμαζόμαστε. Ο στρατός και το έθνος πρέπει όλοι να προετοιμαζόμαστε.

Τι είπε ο Ερντογάν

Μιλώντας ενώπιον γυναικείων οργανώσεων στην Κωνσταντινούπολη, ο Ερντογάν δήλωσε χαρακτηριστικά πως η «Τουρκία σιτίζει 3 εκατ. πρόσφυγες και μετανάστες. Τι θα συμβεί αν ανοίξει τις πύλες η Τουρκία;» και τόνισε πως «η ΕΕ δεν έχει εκπληρώσει τις υποσχέσεις της».

«Ακούστε καλά. Εάν προχωρήσετε περαιτέρω, αυτά τα σύνορα θα ανοίξουν, βάλτε το καλά στο κεφάλι σας!», είπε ο Τούρκος πρόεδρος και πρόσθεσε «εμείς δεν σηκώνουμε απειλές».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του τούρκου πρωθυπουργού, Μπιναλί Γιλντιρίμ.

«Είμαστε ένας από τους παράγοντες που προστατεύουν την Ευρώπη. Αν οι πρόσφυγες διασχίσουν τα σύνορα μας, θα πλημμυρίσουν και θα κατακλύσουν την Ευρώπη και η Τουρκία αποτρέπει αυτό να συμβεί», τόνισε ο Γιλντιρίμ.

«Δέχομαι ότι η διακοπή των σχέσεων με την Ευρώπη θα βλάψει την Τουρκία, αλλά η ζημιά θα είναι πενταπλάσια έως και εξαπλάσια για την Ευρώπη», πρόσθεσε.

Η ζημιά φυσικά δεν θα «ακουμπήσει» την Ευρώπη. Θα ακουμπήσει αποκλειστικά την Ελλάδα.

Ήρθε η ώρα να απαντήσουμε κι εμείς στον ημιπαράφρονα: «Ούτε εμείς σηκώνουμε απειλές. Εάν το τολμήσεις, μέσα σε 24 ώρες η Σμύρνη κι άλλες πόλεις σου στα παράλια θα έχουν ισοπεδωθεί. Γιατί έχουμε τα όπλα και την απόφαση να το κάνουμε».

tribune.gr

Σε κατηγορηματική διάψευση των δημοσιευμάτων που κάνουν λόγο για χάσμα ανάμεσα σεΕλλάδακαιΚύπροστοΚυπριακόκαι ειδικά για ενόχληση της Λευκωσίας με τον Έλληνα υπουργό ΕξωτερικώνΝίκο Κοτζιά, προέβη μέσω του ΣΚΑΪ ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωποςΝίκος Χριστοδουλίδης.

«Δεν υπάρχει καμία διάσταση απόψεων ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών ούτε σε κανένα άλλο επίπεδο», είπε ο κ. Χριστοδουλίδης.

Απέδωσε τα δημοσιεύματα σχετικά με τον κ. Κοτζιά σε «σκοπιμότητες» που υπονομεύουν τις διαπραγματεύσεις σε μία κρίσιμη φάση, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι οι φήμες άρχισανμετά από τοποθετήσεις της τουρκικής πλευράς.

Ο κ. Χριστοδουλίδης σχολίασε ότι υπάρχει στρατηγική ταύτιση ανάμεσα σε Αθήνα και Λευκωσία, προσθέτοντας με νόημα ότι πρέπει να «προβληματιστούμε» από την προέλευση τέτοιων σεναρίων περί διχόνοιας και αντιπαραθέσεων.

Αποσαφήνισε ότι η εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με τους τουρκοκύπριους στην Ελβετία δεν ήταν «σε καμία περίπτωση» αποτέλεσμα της στάσης της Αθήνας, αλλά συνέπεια της απόφασης της Τουρκίας να συνδέσει το εδαφικό με τα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων.

Είπε δε ότι στο θέμα του Κυπριακού δεν πρέπει να εξισώνουμε την Τουρκία – που έχει επιβάλλει κατοχή στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού – με την Ελλάδα, η οποία συμμετέχει μόνο στις διαπραγματεύσειςγια το κεφάλαιο της ασφάλειας και των εγγυήσεων.

Τέλος, ο κ. Χριστοδουλίδης διέψευσε κυπριακά δημοσιεύματα που θέλουν τον Αλέξη Τσίπρα και τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να έχουν ορίσει ημερομηνία και τόπο συνάντησης, λέγοντας ότι εξ όσων γνωρίζει ακόμα δεν υπάρχει ημερομηνία για το ραντεβού.

Αντιλαμβάνεστε ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης -δηλαδή η κυπριακή κυβέρνηση- δήλωσε ότι όσα έγραψαν ηκυπριακή εφημερίδα Πολίτηςκαιτο TVXS(όπως και όσοι τα αναπαρήγαγαν) είναι τοποθετήσεις της τουρκικής πλευράς;

tribune.gr

Η μοίρα έπαιξε το δικό της παιχνίδι στον μόλις δυο ετών εγγονό του. Αλλά το πείσμα των γιατρών του παιδιατρικού νοσοκομείου στο Γκαζλίνι της Γένοβας έσωσε τη ζωή του μικρού. Και ο παππού του έδειξε έμπρακτα την ευγνωμοσύνη του.
Ο Αλφρέντο Αυρέλι, ένας 72χρονος επιχειρηματίας από την Ιταλία δώρισε 800.000€ στο παιδιατρικό νοσοκομείο όπου οι γιατροί έσωσαν τον εγγονό του από βέβαιο θάνατο. Ο μικρούλης διαγνώστηκε με καρκίνο στον εγκέφαλο. Αλλά σώθηκε χάρη στις προσπάθειες των γιατρών και την αντίδραση του οργανισμού του στις χημειοθεραπείες.

Με το ποσό της δωρεάς, η διεύθυνση του νοσοκομείου μπόρεσε να προσλάβει νέους γιατρούς, με ειδίκευση στην νευροογκολογία. «Όταν έγινε η διάγνωση αποταθήκαμε στο νοσοκομείο Γκαζλίνι και για οκτώ μήνες ζήσαμε στην Γένοβα. Από τότε έχουν περάσει πέντε χρόνια: ο εγγονός μου πηγαίνει δευτέρα δημοτικού και είναι ένα ευτυχισμένο παιδί», δήλωσε ο επιχειρηματίας στον ιταλικό τύπο.

Όπως εξήγησε, αρχικά δώρισε στο νοσοκομείο 500 χιλιάδες ευρώ, κατά την περίοδο στην οποία ο εγγονός του ακόμη δεν είχε πάρει εξιτήριο. Στην συνέχεια, διαπίστωσε ότι τα χρήματα αξιοποιήθηκαν με υποδειγματικό τρόπο, και αποφάσισε να κάνει μια ακόμη δωρεά, 300 χιλιάδων ευρώ.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ, newsrimini.it

Read more:http://www.newsbomb.gr/prionokordela/tromokraths/story/747767/kleidosan-oi-proores-ekloges-etoimazetai-o-tsipras#ixzz4QvqaKe46

Η ημέρα των Ευχαριστιών στις ΗΠΑ -Thanksgiving στην αγγλική γλώσσα- είναι μία ετήσια γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο στην Βόρειο Αμερική, την τελευταία Πέμπτη του Νοέμβρη. Μία γιορτή ωστόσο που έχει έντονα αμφισβητηθεί από κινήματα και πανεπιστημιακούς και έχει συνδεθεί με τη γενοκτονία των ιθαγενών της νέας Ηπείρου από τους ευρωπαίους κατακτητές... Η γιορτή καθιερώθηκε από τους πρώτους Ευρωπαίους αποίκους. Οι απαρχές της ανάγονται στις γιορτές που διοργάνωναν οι πρώτοι άποικοι μόλις έφταναν στη νέα ήπειρο, ως ευχαριστία προς τον Θεό, στον οποίο πίστευε καθένας, για την ασφαλή άφιξή τους. Πλέον, γίνεται ώστε κάθε οικογένεια να εκφράσει στον Θεό τις ευχαριστίες της για τα αγαθά που της παρέχει. Αποκαλείται και «Ημέρα της γαλοπούλας» σηματοδοτώντας την έναρξη της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων.

Η ημέρα των Ευχαριστιών φαντάζει μία «αθώα» γιορτή με κυρίαρχο στοιχείο το φαγητό.Εορταστικό υπερφορτωμένο τραπέζι, οικογενειακή και φιλική ατμόσφαιρα, ένα βήμα πριν από το χριστουγεννιάτικο ντεκαντάνς. Κάθε γιορτή και κάθε επέτειος εμπεριέχει ωστόσο, έναν συμβολισμό.

Στις ΗΠΑ, η γιορτή των Ευχαριστιών δεν έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα. Θεωρητικά, οι ρίζες της είναι τα αγροτικά φεστιβάλ που διοργάνωναν πολλοί λαοί από την αρχαιότητα και συνδέεται με τη σοδειά.

Πιο συγκεκριμένα, όπως διαβάζουμε στη Wikipedia, η Ημέρα των Ευχαριστιών (αγγλ.: Thanksgiving Day, γαλ.: Action de grâce) είναι μια ετήσια παραδοσιακή γιορτή  και ανήκει στην κατηγορία των φεστιβάλ της σοδειάς. Ανάλογα φεστιβάλ διοργάνωναν πολλοί αγροτικοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο.

Με τη γιορτή των ευχαριστιών απονέμονται ευχαριστίες προς το Δημιουργό για τα αγαθά που αποκόμισε ο καθένας στο τέλος της σοδειάς. Η πρώτη γιορτή των ευχαριστιών εορτάστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα σε περιοχές του σημερινού Καναδά. Από τις αρχές του 17ου αιώνα ο γιορτασμός άρχισε να γίνεται και σε περιοχές των σημερινών ΗΠΑ.

Γενικά, η καθιέρωση της Γιορτής ξεκίνησε από τους πρώτους Ευρωπαίους αποίκους. Οι απαρχές της ανάγονται στις γιορτές που διοργάνωναν οι πρώτοι άποικοι μόλις έφταναν στη νέα ήπειρο, ως ευχαριστήριο προς το Δημιουργό για την ασφαλή άφιξή τους.

Ο συμβολισμός και η απαρχή της ωστόσο, έχουν κατά διαστήματα προκαλέσει σημαντικές διενέξεις. Η διαμάχη γύρω από τους συμβολισμούς των αμερικανικών επετείων συνεχίζονται και την περίοδο της μετά-αποικιοκρατίας. Παραδοσιακή αναφορά της ημέρας των Ευχαριστιών αποτελεί ο επιτυχής εποικισμός της Νέας Αγγλίας, η επιβίωσή τους στον Νέο Κόσμο και η ειρηνική συνύπαρξή τους με τους γηγενείς πληθυσμούς που κατέληξε στην ευγνωμοσύνη τους προς τον Θεό που τους βοήθησε να επιτύχουν όλα τα προηγούμενα.

Η παράδοση αυτή αμφισβητήθηκε πολύ έντονα, ιδιαίτερα στο τέλος της δεκαετίας του 1960. Εκπρόσωποι γηγενών φυλετικών κοινοτήτων κατήγγειλαν ότι η επιβιώση των αποίκων στην Αμερική, στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη φυσική αρχικά εξόντωση των αυτόχθονων πληθυσμών και αργότερα στην πολιτική και οικονομική εξαθλίωση των όσων επέζησαν της γενοκτονίας. Μετέπειτα, τη δεκαετία του 1970 προτάθηκε και σε πολλές περιοχές εφαρμόστηκε, ο επαναπροσδιορισμός της Ημέρας των Ευχαριστιών ως Ημέρας Πένθους.

«Πολλοί άνθρωποι κάθε χρόνο «γεμίζουν» το στομάχι τους, όπως γεμίζουν και τις γαλοπούλες τους, κατά τη γιορτή της Ημέρας των ευχαριστιών. Η Ημέρα των Ευχαριστιών είναι μία αυθεντική αμερικάνικη γιορτή, σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι μόνο διακοπές αλλά πραγματικά, όπως υπονοεί η ετυμολογία, μία από τις ιερές μας ημέρες, που γιορτάζεται σχεδόν καθολικά από του Αμερικανούς. Την ιερή αυτή ημέρα, οι οικογένειες συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν μία γενοκτονία, αυτή των Ιθαγενών Αμερικανών, διαπράττοντας μία ακόμη, απέναντι στις γαλοπούλες. Μπορούμε να γιορτάσουμε αυτή τη γιορτή με ήσυχη συνείδηση;» αναρωτιέται ο κοινωνιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Dan Brook. 


Οι ιθαγενείς Αμερικάνοι εξακολουθούν να είναι οι φτωχότερες εθνοτικές ομάδες στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου. Κάθε χρόνο, αρκετοί από αυτούς συγκεντρώνονται στο Plymouth Rock την Ημέρα των Ευχαριστιών, για να θρηνήσουν την τιμή των ομοεθνών τους που έχουν χαθεί.

Ο Κολόμβος έγραφε στο ημερολόγιό του πως με πενήντα άνδρες θα μπορούσε να υποδουλώσει το σύνολο του γηγενούς πληθυσμού και να δεσμεύσει όλο το χρυσό και τον πλούτο τους. Πράγματι οι ντόπιοι υποδουλώθηκαν εύκολα, πολλοί βασανίστηκαν και υπήρξαν θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης. Κατά τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής υπέρ - εκμετάλλευσης έγιναν και άγρια εγκλήματα κατά του γηγενούς πληθυσμού, στο όνομα του χριστιανισμού και του πολιτισμού.

«Οι Προσκυνητές (Άγγλοι έποικοι) που ήρθαν αργότερα στην Αμερική για να ξεφύγουν από τις θρησκευτικές διώξεις στη Βρετανία, προφανέστατα ήρθαν για να διαπράξουν τις εθνοτικές και θρησκευτικές διώξεις κατά των ιθαγενών Αμερικανών. Κι αυτό έκαναν. Κι εμείς στην πραγματικότητα συνεχίζουμε να το κάνουμε, αποτελεσματικά και χωρίς οίκτο» γράφει ο Dan Brook.

Κατά την απαρχή του εορτασμού της ημέρας των Ευχαριστιών την δεκαετία του 1620, ξεκινά και ένας νέος τύπος «γενοκτονίας». Το 1619 είναι το πρώτο έτος που αρχίζουν να «εισάγονται» σκλάβοι από την Αφρική.

Όταν ο Αβραάμ Λίνκολν επαναφέρει την παράδοση του εορτασμού της Ημέρας των Ευχαριστιών στις αρχές της δεκαετίας του 1860, όταν οι ΗΠΑ βρίσκονται σε εμφύλιο πολέμο. Στις ΗΠΑ, ο εμφύλιος πόλεμος έγινε με αφορμή το ζήτημα της δουλείας αλλά σίγουρα δεν έγινε υπέρ των δούλων. Όλα αυτά δεν είναι δύσκολο να οδηγήσουν σε δεύτερες σκέψεις, σχετικά με την πιο δημοφιλή ίσως, αμερικανική γιορτή.

Στον Καναδά η Ημέρα των Ευχαριστιών εορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Δευτέρα του Οκτωβρίου. Είναι πολιτειακή γιορτή σε όλες τις επαρχίες της χώρας εκτός από το Νιου Μπρούνσβικ, το Νιουφάουντλαντ, τη Νέα Σκοτία και στο Νησί του Πρίγκιπα Εδουάρδου.

Η γιορτή αυτή έχει άμεση συνάφεια με τις αγγλικές και ευρωπαϊκές γιορτές της σοδειάς, κατά τις οποίες διακοσμούσαν τις εκκλησίες με φύλλα καλαμποκιού, καλαμπόκια, καρπούς και άλλα αγροτικά προϊόντα. Την Κυριακή των Ευχαριστιών τραγουδούσαν αγροτικούς ύμνους και τραγούδια και ζωγράφιζαν σχετικά θέματα παίρνοντας ιστορίες από τη Βίβλο, που σχετίζονταν με την εβραϊκή αγροτική γιορτή Sukkot.

(Η εβραϊκή γιορτή Sukkot είναι η γιορτή της Σκηνοπηγίας η οποία εορταζόταν προς τιμήν του Κυρίου, όταν πλέον οι άνθρωποι είχαν μαζέψει τη σοδειά τους και είχαν κάνει τη συγκομιδή των καρπών της γης. Την πρώτη μέρα έπαιρναν τους καλύτερους καρπούς από τα δέντρα, κλαδιά από φοίνικες, κλαδιά από πυκνόφυλλα δέντρα και κλαδιά από ιτιές και λυγαριές, και εκδήλωναν τη χαρά τους ενώπιον του Κυρίου για εφτά μέρες.)

Καθώς στον Καναδά η γιορτή έχει καθιερωθεί να εορτάζεται Δευτέρα, οι Καναδοί διοργανώνουν το γεύμα των Ευχαριστιών όποια μέρα από το τριήμερο μπορούν. Πολλοί διοργανώνουν κάποια οικογενειακή γιορτή αλλά πολλοί συνηθίζουν να φεύγουν το τριήμερο στην εξοχή και να συμμετέχουν σε διάφορες υπαίθριες δραστηριότητες, όπως: κυνήγι, ψάρεμα, πεζοπορία κλπ.

Οι απαρχές της Ημέρας των Ευχαριστιών στον Καναδά θεωρείται πως οφείλονται στον εξερευνητή Μάρτιν Φρόμπισερ (Martin Frobisher), ο οποίος προσπαθούσε να ανακαλύψει ένα βόρειο πέρασμα προς τα ανατολικά. Το 1578 στην επαρχία Νιουφάουντλαντ και Λαμπραντόρ διοργάνωσε μια τυπική τελετή ευχαριστίας για την επιβίωσή του από ένα μακρύ ταξίδι.

Αυτή θεωρείται από πολλούς ως η παλιότερη αναφορά Γιορτής Ευχαριστιών στη Βόρεια Αμερική, αν και ο εορτασμός του τέλους της περιόδου της σοδειάς και οι ευχαριστίες για την επιτυχημένη συγκομιδή αποτελούσαν μακραίωνη παράδοση ανάμεσα στις ινδιάνικες βορειοαμερικανικές φυλές. Οι Πουέμπλο, οι Τσερόκι, οι Κρικ και άλλες φυλές διοργάνωναν αγροτικά φεστιβάλ, τελετουργικούς χορούς κι άλλους εορτασμούς ευχαριστιών αιώνες πριν έρθουν οι Ευρωπαίοι στην ήπειρο. Αργότερα στον Φρόμπισερ απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη και το όνομά του δόθηκε σε έναν κόλπο του βορείου Καναδά στον Ατλαντικό Ωκεανό (Frobisher Bay).

Την ίδια περίοδο Γάλλοι άποικοι, που είχαν φτάσει στον Καναδά διασχίζοντας τον Ατλαντικό με επικεφαλής τον Σαμυέλ ντε Σαμπλέν (Samuel de Champlain), διοργάνωσαν επίσης μια γιορτή ευχαριστιών για την ασφαλή άφιξή τους στο Νέο Κόσμο. Στη γιορτή αυτή καθιέρωσαν να μοιράζονται το φαγητό τους με τους αυτόχθονες γείτονές τους.

Μια ειδική ημέρα ευχαριστιών καθιέρωσαν το 1763 μετά το τέλος του Επταετούς πολέμου οι κάτοικοι του Χάλιφαξ. Μετά το 1799 αναφέρονται πολλοί εορτασμοί της Ημέρας Ευχαριστιών αλλά όχι σε τακτική βάση. Μετά την Αμερικανική Επανάσταση, πρόσφυγες Αμερικανοί που παρέμειναν πιστοί στο βρετανικό στέμμα μετακινήθηκαν στον Καναδά μεταφέροντας στη νέα πατρίδα τους έθιμα και συνήθειες της αμερικανικής Ημέρας Ευχαριστιών.

 

Ως πρώτη Ημέρα Ευχαριστιών μετά τη δημιουργία της Καναδικής Ομοσπονδίας αναφέρεται μια λαϊκή γιορτή που διοργανώθηκε στις 5 Απριλίου 1872για τον εορτασμό της ανάρρωσης από σοβαρή ασθένεια του Πρίγκιπα της Ουαλίας, του μετέπειτα βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Ζ΄.

Από το 1879 η Ημέρα των Ευχαριστιών άρχισε να εορτάζεται κάθε χρόνο. Όμως, η ημερομηνία δεν ήταν σταθερή. Επίσης, κάθε χρόνο άλλαζε το θέμα (η αφορμή) του εορτασμού ανάλογα με τι εθεωρείτο ως σημαντικότερο για να γίνει η γιορτή.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ημέρα των Ευχαριστιών άρχισε να γιορτάζεται μαζί με την Ημέρα των Βετεράνων Πολεμιστών μια Δευτέρα του Νοεμβρίου. Όμως, από το 1931 οι δύο εορτασμοί έγιναν ξεχωριστοί και η Ημέρα των Ευχαριστιών μεταφέρθηκε τη δεύτερη Δευτέρα του Οκτωβρίου.

Στις ΗΠΑ η Ημέρα των Ευχαριστιών εορτάζεται κάθε χρόνο την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου (μεταξύ 22 και 28 του μηνός). Ο εορτασμός γίνεται για να εκφραστεί η ευγνωμοσύνη κάθε οικογένειας προς το Δημιουργό για τα αγαθά που συγκεντρώθηκαν με το τέλος της σοδειάς. Η γιορτή αποκαλείται και "Ημέρα της Γαλοπούλας" (Turkey Day), διότι σηματοδοτεί την έναρξη της εορταστικής περιόδου που κρατάει ως την Πρωτοχρονιά.

Στις ΗΠΑ η γιορτή των Ευχαριστιών δεν συνδέεται με θρησκευτικές εκδηλώσεις ούτε έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα. Η γιορτή στηρίζεται στα αγροτικά φεστιβάλ που διοργάνωναν πολλοί λαοί από την αρχαιότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τη γιορτάζουν οικογενειακά ή με φίλους που καλούν στο σπίτι. Μια αγροτική παράδοση που επιβιώνει είναι να μοιράζονται τους καρπούς τους με όσους ήταν πιο άτυχοι τη συγκεκριμένη χρονιά.

Η πόλη Ελ Πάσο του Τέξας ισχυρίζεται ότι ήταν η πρώτη από τις σημερινές πόλεις των ΗΠΑ που διοργανώθηκε Εορτή Ευχαριστιών. Πάντως δεν ήταν αγροτική γιορτή. Συγκεκριμένα, στις 30 Απριλίου 1598 ο Ισπανός Δον Χουάν ντε Ονιάτε (Don Juan de Oñate) με την εξερευνητική του ομάδα οργάνωσε μια γιορτή Ευχαριστιών για να ξεκουράσει τους άντρες του.

Η πρώτη καταγραμμένη τελετή Ευχαριστιών έγινε στις 8 Σεπτεμβρίου 1565 στη σημερινή πόλη του Αγίου Αυγουστίνου της Φλόριντα. Εξακόσιοι Ισπανοί άποικοι υπό τον Πέδρο Μενέντεθ δε Αβιλές (Pedro Menéndez de Avilés) έφτασαν εκεί με σκοπό να δημιουργήσουν την μετέπειτα πόλη. Μόλις αφίχθησαν διοργάνωσαν μια Γιορτή Ευχαριστιών για την ασφαλή άφιξή τους στο Νέο Κόσμο.

Μια από τις πιο παλιές Γιορτή Ευχαριστιών που είναι γνωστή, είναι αυτή που έκανε ένα γκρουπ 38 Άγγλων αποίκων στις 4 Δεκεμβρίου 1619, μόλις έφτασαν στο Μπέρκλεϊ Χάντρεντ (Berkeley Hundred) στη Βιρτζίνια. Μάλιστα, η ομάδα αυτή των αποίκων αποφάσισε να καθιερώσει ετήσιο εορτασμό Ημέρας Ευχαριστιών εις ανάμνηση του ασφαλούς ερχομού της, όπως προκύπτει από σωζόμενο γραπτό ντοκουμέντο. Αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως η παλιότερη αναφορά Εορτής Ευχαριστιών ως καθιερωμένης ετήσιας γιορτής. Επίσης, υπάρχουν αναφορές ότι η πρώτη φορά που γιορτάστηκε η ημέρα είναι 3 Οκτωβρίου 1789 από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον.

Τον Σεπτέμβρη του 1620, ένα μικρό πλοίο με το όνομα Mayflower ξεκίνησε από το Plymouth της Αγγλίας, μεταφέροντας 102 επιβάτες στη γη του ονείρου και της ευημερίας, τον Νέο Κόσμο. Μετά από ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι που διήρκεσε 66 ολόκληρες μέρες, το Mayflower προσάραξε στο Plymouth της Μασαχουσέτης.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου τους χειμώνα στην Αμερική, οι περισσότεροι άποικοι παρέμειναν μέσα στο αγκυροβολημένο πλοίο, αντιμέτωποι με το κρύο, την αρρώστια, και την έλλειψη τροφής, συνθήκες που κόστισαν τη ζωή στους μισούς από αυτούς.

Όταν τελικά οι εξουθενωμένοι άποικοι κατάφεραν να βγουν στην ακτή, συνάντησαν δυο ιθαγενείς οι οποίοι τους υποδέχτηκαν με χαρά και τους δίδαξαν πως να καλλιεργούν καλαμπόκι και άλλα σιτηρά, να ψαρεύουν, και να αποφεύγουν τα δηλητηριώδη φυτά εκείνης της γης.

Ήταν μια απόφαση μάλλον αναμενόμενη μετά από τις απειλές και τις προκλήσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ενρτογάν. Το πογκρόμ που έχει εξαπολύσει κατά πάντων ο πρόεδρος της Τουρκίας μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου στοιχίζει στη χώρα του τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.

Μπορεί να έχουν περάσει 22 χρόνια από τον θάνατο της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη και μπορεί να μένει ζωντανή στη μνήμη μας, αλλά για κάποιους δεν έχει περάσει ούτε μια ημέρα στην κυριολεξία! Πρόκειται για αστυνομικούς που "ξεχάστηκαν" στις συνοδείες επισήμων και οι περιπτώσεις τους ήρθαν επιτέλους στο φως!

Η Κλίντον και το επιτελείο της δέχονται πιέσεις από επιστήμονες να ζητήσει επανακαταμέτρηση των ψήφων
- Βοηθοί αλλά και σύμμαχοι της Κλίντον εκτιμούν ότι η διεύρυνση της ψαλίδας στη λαϊκή ψήφο της δίνει το δικαίωμα ν΄ αμφισβητήσει ενδεχόμενες επιλογές του Ντόναλντ Τραμπ
- Η Κλίντον προηγείται με 1,82 εκατομμύρια ψήφους (63.964.956 Κλίντον, 62.139.188 Τραμπ)