Άγνωστες λεπτομέρειες της υπόθεσης του αδικοχαμένου Βαγγέλη Γιακουμάκη, φέρνει στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα«Ελεύθερος Τύπος».

«Ο… δεν ήθελε ούτε καν να μιλάω. Και όταν μιλούσα με κορόιδευε και ήθελε να με βλέπει στο πάτωμα να υποφέρω χωρίς να μου δίνει βοήθεια», ήταν τα λόγια του Βαγγέλη Γιακουμάκη, ο οποίος μόλις δύο ημέρες πριν από την εξαφάνισή του, στις 6 Φεβρουαρίου 2015, είχε εκμυστηρευτεί το δράμα που βίωνε σε συμφοιτητή του. Το απόσπασμα περιέχεται στη δικογραφία της πολύκροτης υπόθεσης, την οποία η οποία έρχεται για πρώτη φορά στο φως από τον Ελεύθερο Τύπο, αποκαλύπτοντας τα «ένοχα μυστικά» του θανάτου που συγκλόνισε την Ελλάδα. 

Ανάμεσα στα στοιχεία-«φωτιά» που δημοσιεύονται ένα χρόνο μετά το θάνατο του Βαγγέλη περιλαμβάνεται η προσπάθεια απόκρυψης από φοιτήτρια της Γαλακτοκομικής Σχολής ενός σκληρού δίσκου, μια ανώνυμη επιστολή που γράφει «έχω βίντεο που δείχνει τι του κάνατε πριν το τέλος του», βίντεο με βασανισμούς, σεξουαλικού τύπου πειράγματα αλλά και άγνωστες επιθέσεις που καλύφθηκαν πίσω από μια ιδιότυπη ομερτά. 

Σε αντίθεση με τις πληροφορίες από το πρώτο στάδιο των ερευνών, η δικογραφία αποκαλύπτει ότι ο Βαγγέλης δεχόταν άγρια βασανιστήρια μέχρι και λίγα 24ωρα πριν από την εξαφάνισή του. Το λυπηρό είναι ότι για δύο χρόνια και μέχρι την τελευταία στιγμή ένα παιδί ανυπεράσπιστο μέσα στην ίδια του τη Σχολή, το οποίο το έδεναν με σχοινιά από το λαιμό, παίζοντας παιχνίδια θανάτου. 

Τα περιστατικά άγριου bullying εντάθηκαν τον Ιανουάριο του 2015, διάστημα κατά το οποίο υπήρξαν και μυστικοί τραμπουκισμοί, με αιτία το γεγονός ότι «ο Βαγγέλης μιλάει πολύ». Η διεύθυνση της Σχολής γνώριζε για κάποια από τα περιστατικά, αλλά δεν τα σταμάτησε παρότι σχεδόν όλοι ήξεραν, όπως περιγράφουν στις καταθέσεις τους, ότι «ο Γιακουμάκης πέρασε πολλά πέρυσι, δεν θα αντέξει άλλο». 

Ο εξωσχολικός που τον ενοχλούσε

Μια κατάθεση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον περιγράφει μια επίθεση που έγινε από πιο κλειστό κύκλο φοιτητών στις 23 Ιανουαρίου 2015, δύο εβδομάδες πριν από την εξαφάνιση, για την οποία έγινε προσπάθεια να μείνει στο σκοτάδι. 

«Το βράδυ άκουσα φασαρία. Έμαθα ότι οι… χτυπούσαν τον Βαγγέλη. Κάποια στιγμή που πήγε να ξεφύγει ο… του πέρασε μια μπλούζα στο λαιμό και τον τράβηξε ξανά μέσα στο δωμάτιο όπου συνεχίστηκε ο ξυλοδαρμός. Ο καβγάς άρχισε από την ώρα που ακούστηκε ο Βαγγέλης να λέει ‘‘αφήστε το πορτοφόλι μου και το κινητό μου κάτω’’. Την επόμενη μέρα ρώτησα γιατί τον χτυπούσαν και μου απάντησαν ‘‘ο Βαγγέλης πέρυσι έκανε πολλά και μιλούσε πολύ, καιρός ήταν’’. Το ίδιο βράδυ άκουσα ξανά ήχο από σφαλιάρα και τον Βαγγέλη να λέει ‘‘άσε με ήσυχο, φύγε, μη με πειράζεις’’», περιγράφει στην κατάθεσή του μάρτυρας. 

Την ίδια περίοδο, στις 18 Ιανουαρίου και στις 3 Φεβρουαρίου 2015, επισκέφτηκε τη Σχολή ο Κρητικός που φέρεται να τραμπούκιζε άγρια τον Βαγγέλη τον προηγούμενο χρόνο και ο οποίος δεν δικαιούνταν να έχει πρόσβαση στο χώρο, καθώς έχει τελειώσει τις υποχρεώσεις του στη Σχολή και θεωρείται εξωσχολικός. Λίγες ημέρες πριν από το θάνατό του ο Βαγγέλης αναγκάστηκε να κλειδωθεί στο δωμάτιό του όταν ενημερώθηκε για την παρουσία του.

news.gr

Το απόρρητο έγγραφο προς τον γγ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, με τις εκτιμήσεις του προέδρου Αναστασιάδη για την πορεία των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, το οποίο δόθηκε χθες στους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, διέρρευσε στον Τύπο. Η διαρροή έγινε στην ιστοσελίδα"sigma live"και το έγγραφο δημοσιεύεται σε εφημερίδες.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, εξέφρασε έντονη απογοήτευση και σημείωσε ότι στη χθεσινή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, πριν δοθεί το έγγραφο, «είχε προηγηθεί σχετική συζήτηση και ειδικές συστάσεις, με όλους τους συμμετέχοντες μάλιστα να καταδικάζουν το φαινόμενο διαρροής εγγράφων». Είναι πολύ λυπηρό, είπε ο κ. Χριστοδουλίδης, να διαπιστώνεται για άλλη μια φορά η αδυναμία τήρησης του απορρήτου και σεβασμού της αρχής της εμπιστευτικότητας. Επίσης, σημείωσε ότι είναι άξιο απορίας «σε τι πραγματικά αποσκοπούν ορισμένοι μέσα από τέτοιες πρακτικές, που πλήττουν όχι μόνο την αξιοπιστία της ελληνοκυπριακής πλευράς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά και τη διαπραγματευτική της ισχύ».

Με αφορμή την εξέλιξη αυτή, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «είναι υποχρεωμένος να επανεξετάσει το θέμα παροχής εγγράφων στα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, και αντ' αυτού να συνεχιστεί η υφιστάμενη τακτική, βάσει της οποίας τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου μπορούν να μεταβαίνουν στο Προεδρικό Μέγαρο και επί τόπου να μελετούν όλα τα σχετικά έγγραφα».

Στο έγγραφο του προς τον γγ του ΟΗΕ ο πρόεδρος Αναστασιάδης σημειώνει τα ακόλουθα:

«Είναι πολύ καλά γνωστό ότι από τον Μάιο έχουμε επιτύχει κοινή αντίληψη σε ένα σημαντικό αριθμό θεμάτων που σχετίζονται με τα κεφάλαια της Διακυβέρνησης και της κατανομής εξουσιών, περιουσιακό, οικονομία και ΕΕ.
Την ίδια ώρα θα πρέπει να σημειωθεί πως παρά την πρόοδο παραμένουν ακόμη διαφορές σε όλα τα κεφάλαια. Και βάσει των όσων θα αναφερθώ στη συνέχεια πιστεύω ότι -παρά την περί αντιθέτου ελπίδα μας- δεν θα παρουσιάσουμε μια εικόνα η οποία δεν θα αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και θα αποφύγουμε να δημιουργήσουμε προσδοκίες ότι είμαστε πολύ κοντά στη λύση.
Υπό αυτά τα δεδομένα, νιώθω την υποχρέωση να σημειώσω, μεταξύ άλλων, ότι δεν έχουμε ξεκινήσει ουσιαστικές συζητήσεις στα εξής:

1. Εδαφικές αναπροσαρμογές, οι οποίες αναπόφευκτα συνδέονται με το περιουσιακό.
2. Ασφάλεια και εγγυήσεις.
3. Χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση ξένων στρατευμάτων.
4. Χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή των διαφόρων πτυχών του κυπριακού προβλήματος και για την ομαλή εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
5. Πρώτη ημέρα της συμφωνίας και τι συνεπάγεται.
6. Η σύνταξη των ομοσπονδιακών νομοθεσιών και του συντάγματος.
7. Η σύνταξη του ομοσπονδιακού συντάγματος και των ομόσπονδων πολιτειών.
8. Η λίστα των διεθνών συμφωνιών, οι οποίες θα δεσμεύουν την Ενωμένη Κύπρο.

Όπως είναι κατανοητό πρέπει να υπάρξουν λεπτομερείς συζητήσεις σε όλα εκείνα τα δύσκολα και ευαίσθητα θέματα πριν φτάσουμε στην τελική φάση της διαδικασίας.

Υπό αυτά τα δεδομένα, όποια αναφορά γίνεται για συζήτηση όλων αυτών των ζητημάτων στο τέλος των διαπραγματεύσεων μαζί σας, δεν μας βρίσκει σύμφωνους, ιδιαίτερα αν λάβετε υπόψη τις εμπειρίες του 2004, με το γνωστό αποτέλεσμα.
Την ίδια ώρα, υπάρχουν θέματα στα οποία έστω και αν φτάσουμε σε συναντίληψη, οι περιπλοκότητες που σχετίζονται την εφαρμογή της λύσης, χρειάζονται χρόνο και προσεχτικό προγραμματισμό, ώστε να αποφευχθούν κενά ή εποικοδομητικές ασάφειες που θα επηρεάσουν αρνητικά τη βιωσιμότητα της λύσης.

Για παράδειγμα:
Η οικονομική διάσταση της λύσης
-Το κόστος της επανεγκατάστασης
-Το κόστος των αποζημιώσεων
-Το κόστος που σχετίζεται με άλλες πτυχές της εφαρμογής της λύσης, συμπεριλαμβανομένης της λειτουργίας του Ομοσπονδιακού Κράτους, όπως και η ίδρυση των διαφόρων ομοσπονδιακών οργανισμών και θεσμικών οργάνων.
Η δημιουργία Ταμείων για τα πιο πάνω
- Δωρεές - διεθνής διάσκεψη δωρητών.
- Εγγυήσεις για τα δάνεια που θα χρειαστούν.
- Τρόποι αποπληρωμής των δανείων που θα χρειαστούν.

Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα συμφώνησαν να δώσουν την απαραίτητη τεχνογνωσία, προσπάθεια που άρχισε μόλις πρόσφατα. Παρόλα αυτά είναι φυσιολογικό, όπως σε όλες τις μελέτες, ότι θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να ολοκληρωθούν.
Είναι ζωτικής σημασίας να διασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα της λύσης πριν παρουσιαστεί στον λαό. Επιπλέον, είναι προφανές ότι τα χρήματα που θα χρειαστούν για τις αποζημιώσεις, θα είναι κατά πολύ λιγότερα αν η εδαφική αναπροσαρμογή είναι σημαντική και ο αριθμός των προσφύγων-ιδιοκτητών που επιστρέφουν είναι σημαντικός.

Σύμφωνα με το έγγραφο, ο πρόεδρος ανέφερε στον γγ πως την ίδια ώρα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι την πρώτη μέρα της λύσης θα υπάρχουν άμεσα οφέλη για την τουρκοκυπριακή κοινότητα, μεταξύ άλλων: Η συμμετοχή στην Κυβέρνηση, το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων, η οικονομική έκθεση (νόμιμη λειτουργία τραπεζών, απευθείας εμπόριο κτλ).
Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρξει αμοιβαιότητα και ισχυρή απόδειξη για κάτι τέτοιο και για την ελληνοκυπριακή κοινότητα, ότι δηλαδή θα έχει θετική επίδραση αμέσως η συμφωνία.

Για παράδειγμα

Εδαφική αναπροσαρμογή

Α) 'Αμεση επιστροφή της κλειστής περιοχής των Βαρωσίων
Β) 'Αμεση επιστροφή της νεκρής ζώνης
Γ) 'Αμεση επιστροφή των μη κατοικήσιμων περιοχών
Αποχώρηση ξένων στρατευμάτων

Είναι σημαντικό ότι την πρώτη μέρα της λύσης θα πρέπει ένας σημαντικός αριθμός τουρκικών στρατευμάτων να αποχωρήσουν. Αυτό θα διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στη βούληση για λύση από μέρους του πληθυσμού.
Συνεπώς, όπως είναι προφανές, για την άμεση εφαρμογή των πιο πάνω από την πρώτη μέρα θα χρειαστεί προσεκτική δουλειά, η οποία θα διαρκέσει μήνες. Οι πιο πάνω αναφορές μου στοχεύουν να ξεκαθαρίσουν ότι χρειαζόμαστε χρόνο. Πρέπει να είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι και να παρουσιάσουμε ένα ξεκάθαρο σχέδιο στον λαό, χωρίς ελλείψεις, κενά, ασάφειες, οι οποίες θα θέσουν σε κίνδυνο την εφαρμογή. Διαφορετικά ρισκάρουμε την πιθανότητα να πετύχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα που θα διενεργήσουμε.

Από την πλευρά μου θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα εργαστώ με τον Μουσταφά Ακιντζί, όσο το δυνατό γρηγορότερα να πετύχουμε συμφωνία και εντός του 2016».

news24.gr

Μετά το τέλος κρίσεων, οι αξιωματούχοι του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, συνηθίζουν να συντάσσουν ένα κείμενο με το οποίο κρίνεται η αμερικανική προσπάθεια, και το οποίο χαρακτηρίζεται άκρως απόρρητο.

Στην περίπτωση της κρίσης των Ιμίων, το έργο αυτό ανέλαβε ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Στρόουμπ Τάλμποτ. Πρώην δημοσιογράφος του περιοδικού TIME και στενός φίλος του προέδρου Μπιλ Κλίντον, ο Τάλμποτ, που είναι σήμερα ηγετικό στέλεχος του στρατηγικού Ιδρύματος Brookings της Ουάσιγκτον, ήταν γνωστός για τη «διπλωματική ωμότητα» που τον χαρακτήριζε, και για το γεγονός ότι αντιμετώπιζε απαξιωτικά τέτοια περιστατικά, ιδιαίτερα εάν τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα ετίθεντο σε κίνδυνο για «βλακώδεις λόγους», όπως θεωρούσαν στην Ουάσιγκτον την υπόθεση των Ιμίων.

Οσοι πληροφορήθηκαν τότε, ότι ανέλαβε την συγγραφή την κριτική, δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι το κείμενο θα ήταν «στεγνό», και θα αποτύπωνε την πραγματικότητα, μέσα φυσικά από το δικο του πρίσμα.(*Το άκρως απόρρητο κείμενο του Στρόουμπ Τάλμποτ, με ημερομηνία 2 Φεβρουαρίου 1996, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά. Η ερευνητική ομάδα επεδίωξε τον αποχαρακτηρισμό του κειμένου-κριτικής, και τον πέτυχε στις 2 Φεβρουαρίου 2006, ακριβώς δέκα χρόνια μετά την συγγραφή του. Αρχικά το τηλεγράφημα ήταν λογοκριμένο και χρειάστηκαν συνεχείς προσπάθειες και επανηλειμμένες εφέσεις για να παραδοθεί στο σύνολό του)

Ο Τάλμποτ εγκαλεί, με καθόλου διπλωματικό τρόπο, τον τότε Ελληνα πρωθυπουργό, υποστηρίζοντας ότι «η υπόσχεση του Σημίτη στη Βουλή στις 29 Ιανουαρίου να διατηρήσει τη σημαία στη θέση της αποδείχθηκε ενοχλητικό βάρος, όταν υποχώρησε από τις θέσεις του». Σημειώνει δε ότι «ο κ. Αρσένης και (πολύ πιθανώς) η στρατιωτική ιεραρχία φαίνονται καταδικασμένοι να πληρώσουν τις συνέπειες της πανωλεθρίας στα Ίμια, ενδεχομένως χάνοντας τη θέση τους», ενώ χαρακτηρίζει τον συμβιβασμό που επέβαλε ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ως ήττα της Ελλάδας. Πιστεύει -και για μερικούς δεν έχει άδικο- ότι η αποτροπή του ελληνοτουρκικού πολέμου οφείλεται στην αμερικανική παρέμβαση και σε τίποτα άλλο. Είναι χαρακτηριστικό, ότι εκείνες τις ημέρες ο Χόλμπρουκ κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Ενωση ότι κοιμόταν την ώρα της κρίσης και η αλήθεια είναι ότι η Ενωση δεν έπραξε τίποτα απολύτως για να βοηθήσει μία χώρα μέλος της, ούτε έκανε την παραμικρή παρέμβαση προς τις δύο χώρες.

Ο Τάλμποτ προσθέτει ότι «πολλοί Έλληνες θεωρούν την αποχώρηση των στρατευμάτων τους και την απομάκρυνση της σημαίας από τα Ίμια ως ήττα, η οποία ήταν αποτέλεσμα διστακτικότητας και υποδούλωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες». Υποστηρίζει επίσης ότι «η συχνά κατηγορηθείσα για την τήρηση ίσων αποστάσεων αμερικανική πολιτική θεωρείται υποστήριξη του εχθρού», και σημειώνει: «Η μεταχείριση της Αμερικής ως αποδιοπομπαίου τράγου δεν θα είναι αρκετή για τους Ελληνες εθνικιστές οι οποίοι επιθυμούν να επιρρίψουν ευθύνες και εσωτερικά. Ο ad hoc χαρακτήρας των ενεργειών της Ελλάδας στα Ίμια και η κοινοβουλευτική ρητορική που τις υποστήριξε προετοίμασαν την ήττα της Ελλάδας».

Ο Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης συναντήθηκε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Κλίντον. Στη φωτογραφία ο Πρόεδρος Κλίντον και ο κ. Σημίτης στο Οβάλ Γραφείο. Φωτογραφία ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το απόρρητο τηλεγράφημα, αναφέρει:

Ημερομηνία: 2 Φεβρουαρίου 1996, Ωρα: 22:27

Από: Υπουργό Εξωτερικών Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ουάσιγκτον

Προς: Όλες τις ευρωπαϊκές διπλωματικές αποστολές, Προτεραιότητα.

Επίσης: στην CIA, NSAκαι DIA, Ουάσιγκτον, στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (NSC), AllPolAdsCollective. Και στους: Verschbow, Beers, Tenetκαι Fried.

Θέμα: Ανάλυση Πληροφοριών και Έρευνας: Ελλάδα / Τουρκία: Αλληλοκατηγορίες- αντεγκλήσεις για τα Ίμια

1. Απόρρητο. Διαβάθμιση από ΜπόουμανΜίλερ, Διευθυντή Πληροφοριών και Έρευνας, Ευρώπης και Καναδά
2. Η συνημμένη ανάλυση Πληροφοριών και Έρευνας, η οποία εκπονήθηκε στις 02/02/96, διαβιβάζεται για την ενημέρωσή σας.
3. Σύνοψη: Μετά την αποτροπή της στρατιωτικής σύγκρουσης με αφορμή τους βράχους των Ιμίων/Καρντάκ μόνον μέσω της αμερικανικής παρέμβασης, οι Ελληνες και Τούρκοι ηγέτες συνεργάζονται με Αμερικανούς διπλωμάτες (αλλά όχι μεταξύ τους) για την αποφυγή της επανάληψης του επεισοδίου. Πολλοί Έλληνες, ταπεινωμένοι επειδή ρεζιλεύτηκαν και από τη θεωρούμενη αμερικανική προτίμηση για την Τουρκία, αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους, αλλοδαπούς και εγχώριους. Οι εθνικιστές και άλλα στοιχεία και στις δύο χώρες απειλούν να προκαλέσουν ταραχή στα ύδατα γύρω από οποιοδήποτε από τα εκατό παρόμοια αμφισβητούμενα νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο. Τέλος σύνοψης.
4. Η διαφορά φανέρωσε για άλλη μια φορά πόσο εύθραυστες είναι οι σχέσεις στο Αιγαίο, ιδίως για την Αθήνα και την Άγκυρα. Τα ακραία εθνικιστικά παιχνίδια του Τύπου και η φλογερή πολιτική ρητορική κατά τη διάρκεια και μετά την κρίση περιορίζουν σε τέτοιο βαθμό τις δύο κυβερνήσεις, ώστε οποιοσδήποτε υπαινιγμός περί συμβιβασμού ή αναγνώρισης σφάλματος να είναι αδύνατος. Παρότι η ευγνωμοσύνη για τις αμερικανικές καλές υπηρεσίες που εξέφρασε ο πρωθυπουργός Σημίτης (προς έκπληξη των υποστηρικτών του) και οι παρεμφερείς δηλώσεις αξιωματούχων στην Άγκυρα ήταν αυθεντικές, τα μέλη της αντιπολίτευσης και στις δύο χώρες είναι αποφασισμένα να ασκήσουν κριτική σε κάθε θεωρούμενη υποτέλεια στην Ουάσιγκτον.
5. Καθώς ο στόχος της Τουρκίας (προηγούμενο καθεστώς) ήταν πιο περιορισμένος από την απόπειρα τετελεσμένου γεγονότος της Ελλάδας, η πρωθυπουργός Τσιλέρ μπόρεσε να διακηρύξει τη νίκη της. Στον λαό της, η τουρκική επιχείρηση φάνηκε απόλυτα συνεπής με την ειρηνική επίτευξη της ελληνικής αποχώρησης, παρά τη σύγχυση και τις αλλαγές που συνέβησαν την τελευταία στιγμή. Η συνεισφορά της Τσιλέρ στη λήψη αποφάσεων από τον τουρκικό στρατό μπορεί να υπήρξε περιορισμένη μετά την έγκριση της επιχείρησης εκ μέρους της, αλλά φαίνεται να κέρδισε σημαντική πολιτική εκτίμηση, την οποία θα προσπαθήσει να μετατρέψει τώρα σε πρόσθετη δύναμη μόχλευσης στην προσπάθειά της να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση.
6. Οι τουρκικές υπηρεσίες ασφάλειας απολαμβάνουν την καλή δημοσιότητα των διαδοχικών επιτυχιών: πρώτα, οι πειρατές του φέρι «Αβράσια», τώρα οι Έλληνες. Και οι δύο προκλήσεις έδωσαν στην Τσιλέρ την ευκαιρία να «φανεί πρωθυπουργός» στα μάτια του λαού, αλλά αυτό που μετρά είναι οι ψήφοι στην Εθνοσυνέλευση. Η Τσιλέρ επιμένει να ηγηθεί ως πρωθυπουργός αφού καταφέρει να σχηματίσει έναν συνασπισμό DYP/ANAP, και υπάρχουν φήμες για υπουργικό συμβούλιο μειοψηφίας στην Άγκυρα. Παρότι μια ανανεωμένη συνεργασία μεταξύ της Τσιλέρ και του ηγέτη του CHPΜπαϊκάλ μπορεί να είναι προτιμότερη από την εναλλακτική λύση ANAP/REFAN, δύσκολα θα καλύψει την αναγκαιότητα μιας «ισχυρής κυβέρνησης».
7. Στην Ελλάδα, η νίκη του Σημίτη στην ψηφοφορία εμπιστοσύνης στις 31 Ιανουαρίου αποκρύπτει την οργή πολλών βουλευτών, ακόμη και στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τη θεωρούμενη ελληνική ταπείνωση. Επηρεασμένοι από τις φωνές της αντιπολίτευσης στη Βουλή περί «προδοσίας» και τη φλογερή κάλυψη του Τύπου, πολλοί Έλληνες θεωρούν την αποχώρηση των στρατευμάτων τους και την απομάκρυνση της σημαίας από τα Ίμια ως ήττα, η οποία ήταν αποτέλεσμα διστακτικότητας και υποδούλωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συχνά κατηγορηθείσα για την τήρηση ίσων αποστάσεων αμερικανική πολιτική θεωρείται υποστήριξη του εχθρού.
8. Η μεταχείριση της Αμερικής ως αποδιοπομπαίου τράγου δεν θα είναι αρκετή για τους Ελληνες εθνικιστές, οι οποίοι επιθυμούν να επιρρίψουν ευθύνες και εσωτερικά. Ο adhocχαρακτήρας των ενεργειών της Ελλάδας στα Ίμια και η κοινοβουλευτική ρητορική που τις υποστήριξε προετοίμασαν την ήττα της Ελλάδας. Οι ελληνικές δυνάμεις φαίνεται να κατέλαβαν τα Ίμια χωρίς την έγκριση του Υπουργού Άμυνας Αρσένη, πόσω μάλλον του Σημίτη, και η επακόλουθη αμυντική πολιτική αποτέλεσε αντικείμενο κακού συντονισμού στο πλαίσιο του υπουργικού συμβουλίου μέχρι τις λιγοστές τελευταίες ώρες. Η υπόσχεση του Σημίτη στη Βουλή στις 29 Ιανουαρίου να διατηρήσει τη σημαία στη θέση της αποδείχθηκε ενοχλητικό βάρος όταν υποχώρησε από τις θέσεις του. Ο Αρσένης και (πολύ πιθανώς) η στρατιωτική ιεραρχία φαίνονται καταδικασμένοι να πληρώσουν τις συνέπειες της πανωλεθρίας στα Ίμια, ενδεχομένως χάνοντας τη θέση τους. (Απόρρητο)
9. Και τα δύο Υπουργεία Εξωτερικών φαίνονται να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να συνεργασθούν με τις πρεσβείες στην Αθήνα και την Άγκυρα για την αποτροπή περαιτέρω εντυπωσιασμών από δημοσιογράφους, περιβαλλοντικές ομάδες και καιροσκόπους πολιτικούς στους βράχους των Ιμίων ή οπουδήποτε αλλού. Όμως, ο αριθμός των ακατοίκητων νησίδων κατά μήκος των συνοριακών υδάτων καθιστά το καθήκον αυτό ουσιαστικά αδύνατον να υλοποιηθεί. Παρότι η Άγκυρα προτείνει τον διάλογο για τη διάθεση των νησίδων του Αιγαίου, η Αθήνα αρνείται τις συνομιλίες φοβούμενη μήπως υπονομεύσει τις νόμιμες αξιώσεις της και απωλέσει περαιτέρω το κύρος της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν στον άχαρο ρόλο του υποκατάστατου των άμεσων, διμερών διπλωματικών συνομιλιών μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Ο ρόλος αυτός είναι παρ’ όλα αυτά καίριος προκειμένου να μην επαναληφθεί το επεισόδιο των Ιμίων.

            Υπογραφή: Τάλμποτ

ΕΔΩ ΟΛΟ ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ:02-1996-FEBRUARY-2227-TALBOT

Το απόρρητο έγγραφο που περιγράφει με ακρίβεια τη διπλωματική ήττα στα ‘Ιμια:http://mignatiou.com/2016/01/to-aporrito-engrafo-pou-perigrafi-me-akrivia-ti-diplomatiki-itta-sta-imia/

ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ-ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ:https://squareup.com/market/hellenicbookclub

www.mignatiou.gr

Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν έχουν δώσει ούτε ένα σεντ για τα προγράμματα βοήθειας της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Κύπρου από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), τόνισε ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ.

"Ο Χριστόδουλος ήταν ένα εμπόδιο σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα" τόνισε μεταξύ άλλων σε τοπικό κανάλι του Βόλου ο Αρχιμ. Επιφάνιος Οικόνομου, μιλώντας για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

Ο π. Επιφάνιος πνευματικό τέκνο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου σε άλλο σημείο πρόσθεσε: ''Δεν είναι τυχαίο πως το κακό στη χώρα ξεκίνησε την επομένη μετά τον θάνατό του! Ο Χριστόδουλος δεν έπρεπε να ζει...γι' αυτό και δεν ζει".

Δείτε το χαρακτηριστικό βίντεο:

Του Αιμίλιου Πολυγένη www.romfaia.gr

Οι Έλληνες που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό μέχρι σήμερα μας έκαναν περήφανους. Χαιρόμασταν για την εξέλιξή τους γιατί ήταν το πρόσωπο της Ελλάδας. Μέχρι πρόσφατα. 

Η Νάνα Μούσχουρη ήταν μία από αυτές της Ελληνίδες. Με αδιαμφισβήτητη καριέρα και επιτυχία. Ένας άνθρωπος που θαυμάζαμε και θεωρούσαμε ότι εκπροσωπεί την χώρα μας επάξια. Γι'αυτό οι αρνητικές της δηλώσεις προκάλεσαν το λιγότερο έκπληξη.

Η 77χρονη τραγουδίστρια έδωσε μία συνέντευξη σε γερμανικό site με αφορμή την πρόσφατη συναυλία της στο Βερολίνο. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε το Σάββατο στο “Welt online “ με τίτλο “Είμαι πολύ, πολύ θυμωμένη”.

Φυσικά, το κεντρικό σημείο της συνέντευξης είναι η κατάσταση που επικρατεί σε Ελλάδα και την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. “Όλοι είναι δυσαρεστημένοι με τους Έλληνες σήμερα, κάτι που κατανοώ και θεωρώ σωστό… Είμαι θυμωμένη με τους Έλληνες και προπαντός με τους πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα”, υποστήριξε η τραγουδίστρια.

Όσον αφορά το εάν ανησυχεί για την Ευρώπη η Νάνα Μούσχουρη απάντησε: “Χρειαζόμαστε την Ευρώπη, όλοι μας. Ακόμη και οι Έλληνες πρέπει να μάθουν ότι πρέπει να εξοφλούν τα χρέη τους. Τα τελευταία 30 χρόνια, από τότε που μπήκαμε στην Ε.Ε, ζούσαμε σε ένα ψέμα, μέσα σε μια ψεύτικη ευημερία. Και πιο εύποροι ήταν αυτοί που επέλεξαν ποιοι θα τους κυβερνούν. Οι σοσιαλιστές έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα. Ενθάρρυναν τους ψηφοφόρους τους να πιστεύουν ότι δε χρειάζεται να εργάζονται πολύ στις σίγουρες και καλοπληρωμένες δουλειές τους”.

“Όλα αυτά χρηματοδοτούνταν με ευρωπαϊκά χρήματα – τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, οι εκλογές. Η Ευρώπη έχει το δικαίωμα να είναι θυμωμένη για αυτό… Εντέλει η Ελλάδα χρειάζεται την Ευρώπη περισσότερο, απ’ ότι η Ευρώπη χρειάζεται την Ελλάδα», τονίζει στη συνέχεια.

Τέλος, η τραγουδίστραι ρωτήθηκε αν κατανοεί την αντι-γερμανική διάθεση στην πατρίδα της αφού είναι μία από αυτούς που βίωσαν την γερμανική κατοχή στην παιδική της ηλικία. “Αυτό δεν έχει καμία σχέση, οπότε δεν κατανοώ αυτήν τη διάθεση. Είμαι πραγματικά πολύ, πολύ θυμωμένη. Ντρέπομαι. Το αισθάνομαι ως προδοσία. Η Ελλάδα χρειάζεται βοήθεια, αλλά όχι δωρεάν”, συμπληρώνει.

tlife.gr

Φωτογραφίες από την πιο αμφιλεγόμενη φυλακή στον κόσμο τράβηξε ο ο φωτογράφοςMatt Sprake ο οποίος επισκέφτηκε την Κούβα μαζί με τον δημοσιογράφο Sean Rayment.

Στις φωτογραφίες μεταξύ άλλων βλέπουμε κρατούμενους, φερόμενους ως τρομοκράτες, δεσμοφύλακες, ανακριτικά γραφεία και χώρους εστίασης.

• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet
• FameFlynet

Η ζωή δεν είναι αυτό που θέλουμε. Είναι αυτό που έχουμε, ακόμα και όταν αυτό που αντιμετωπίζουμε δεν θα το ευχόμασταν ούτε στο χειρότερο εχθρό μας. Ο Ryan Anderson, forward των Pelicans αναδύθηκε από το σκοτάδι που είχε βυθιστεί, μετά την αυτοκτονία της συντρόφου του και μιλά τις τις επιλογές που έχουμε πάντα. Chris Ballard, του Sports Illustrated ήταν εκείνος στον οποίον εμπιστεύτηκε την ιστορία του o Ryan Anderson. Για την ακρίβεια, την ιστορία της αυτόχειρας συντρόφου του, Gia Allemande και το σκοτάδι στο οποίο "βυθίστηκε" ο φόργουορντ των Pelicans, πριν καταφέρει να διαχειριστεί την πραγματικότητα, μετά τον εαυτό του και τώρα να είναι σε θέση να πει ότι "έπειτα από πολύ καιρό που σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα, πως δεν έχω μέλλον, μπορώ να δω ελπίδα και βλέπω μέλλον". Επίσης, κατέληξε στο ότι "μπορείς να αφήνεις τους ανθρώπους να φεύγουν και να προσπαθείς να ξεχάσεις ή μπορείς να τους έχεις πάντα κοντά σου". Η επιλογή είναι πάντα δική μας.

Ο καβγάς ξεκίνησε από ασήμαντη αφορμή. Τέτοια που εκείνος αδυνατεί να θυμηθεί τι ήταν αυτό που πυροδότησε την έκρηξη της κοπέλας του. Ήταν ένα γραπτό μήνυμα; Κάτι που της είπε, εκ του σύνεγγυς; Όσο και αν έχει προσπαθήσει, αυτή τη λεπτομέρεια δεν τη θυμάται. Από την άλλη, όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα ξεχάσει τον τρόπο που κλιμακώθηκε η ιστορία, τις φωνές καθ' οδόν από ένα εστιατόριο, όπου είχε γευματίσει το ζεύγος, προς το διαμέρισμα της. Ήταν 6 το απόγευμα της 12ης Αυγούστου του 2012, όταν ειπώθηκαν πράγματα που ήξεραν πως δεν μπορούν να πάρουν πίσω.

 

Η Gia Allemande είχε μεταμορφωθεί σε μια γυναίκα που δεν γνώριζε ο Ryan. Κάτι το σκοτεινό. Την ίδια ώρα, ήταν ψύχραιμη. Όπως επέστρεφε στο δικό του διαμέρισμα, δυο τετράγωνα μακριά, σκεφτόταν πως δεν ήταν η πρώτη φορά που η γυναίκα της ζωής του είχε μια "έκρηξη", αλλά η ένταση ήταν τέτοια που όμοια της δεν είχε ξαναδεί. Τον είχε κατηγορήσει πως την απατά. Εκείνος είχε απαντήσει πως δεν την αγαπά πια και αισθάνθηκε να το μετανιώνει, πριν ολοκληρώσει την πρόταση. Όταν μπήκε σπίτι βυθίστηκε στον καναπέ του. Ήθελε να "καθαρίσει" το μυαλό του. Κοιτούσε γύρω και όλα του θύμιζαν τη σύντροφο του. Υπήρχαν φωτογραφίες τους παντού. Οι δυο τους χαμογελαστοί, να διασκεδάζουν την κοινή τους ζωή. Το US Weekly τους είχε προτείνει να κάνουν μια κοινή φωτογράφιση. Δέχθηκαν και μοιράστηκαν με τον κόσμο την ευτυχία τους. Είχαν περάσει δυο χρόνια από τότε που η Gia εμφανιζόταν στην τηλεόραση, στο Bachelor και το Bachelor Pad.

 

Ήταν στις φιναλίστ στην 14η σεζόν του "Bachelor"

Ως μωρό ήταν μοντέλο της Johnson & Johnson, μετά άρχισε το παιδικό modeling, το μπαλέτο (για να διατηρήσει λεπτή σιλουέτα), αλλά από όταν θυμόταν τον εαυτό της ήταν ή του ύψους ή του βάθους. Δεν είχε μέτρο. Στα συναισθήματα ή στο φαγητό. Ως ενήλικη έγινε μοντέλο για μαγιό, το 2009 τελείωσε τη διετή σχέση της με τον Carl Pavano -παίκτη των Yankees- και έκανε αίτηση για το Bachelor. Αμέσως άρχισαν να την αναγνωρίζουν στο δρόμο. Ενεπλάκη σε σχέση με τον Chris Campoli (παίκτη του NHL) και όταν χώρισαν έπεσε σε κατάθλιψη. Τέτοια που προσπάθησε να αυτοκτονήσει -με υπνωτικά χάπια. Η μητέρα της, την πρόλαβε και αυτή τη φορά. Ήταν η δεύτερη απόπειρα. "Είχε φτάσει στο σημείο να πιστεύει πως οι άνδρες δεν μπορούν να αγαπήσουν. Συνήθιζε να μου λέει "μισώ τους άνδρες". Σε κάθε της σχέση ένιωθε πως θα την παρατήσουν". Αυτά άλλαξαν, όταν γνώρισε τον Ryan, ένα δυνατό, σταθερό άνδρα, από σταθερή, δυνατή οικογένεια.

 

Έδειχνε να έχει βρει τις άκρες της, τη ζωή της μακριά από τη showbiz. Μακριά από την εποχή που δεχόταν τραμπουκισμό στο σχολείο, που την πείραζαν διαρκώς για τα μαύρα μακριά μαλλιά της, για το παρουσιαστικό της. Ήταν από τις φιγούρες που βλέπεις και νιώθεις πως τις γνωρίζεις μια ζωή. Κάπως έτσι είχε νιώσει και ο Ryan, όταν την είχε πρωτοδεί σε ένα ξενοδοχείο στις Bahamas, μέσα σε ένα εντυπωσιακό πράσιμο φόρεμα. Είχε πει στον γαμπρό του, Mark Groves πως "αν δεν μιλήσω σε αυτό το κορίτσι, θα το μετανιώνω για όλη μου τη ζωή". Της μίλησε και έμειναν μαζί έως το ξημέρωμα, στην παραλία, να μιλούν για τους φίλους, την οικογένεια και την πίστη τους. Οι πρώτοι μήνες της σχέσης παρέπεμπαν σε εφηβικό έρωτα. Η μητέρα της Gia, Donna Micheletti είχε πει πως δεν είχε δει ποτέ την κόρη της πιο ευτυχισμένη. Σύντομα άρχισαν να ψάχνουν για σπίτι, για δαχτυλίδια. "Όταν ήμουν μαζί της, αισθανόμουν πως ήμουν σπίτι", είχε πει εκείνος.

Ξαφνικά, το τηλέφωνο του άρχισε να χτυπά. Ήταν η μητέρα της Gia. Τον είχε ξαναπάρει τηλέφωνο -σε προηγούμενους καβγάδες. Δεν είχε ενέργεια για να την αντιμετωπίσει. Αλλά εκείνη δεν σταμάτησε να τηλεφωνεί. Στις 19.28, ο πατριός της Gia, Tony Micheletti του έστειλε γραπτό μήνυμα: "Κάτι δεν πάει καλά με την Gia. Πρέπει να πας να δεις τι κάνει". Φοβήθηκε, γιατί ένα μήνα νωρίτερα την είχε βρει λιπόθυμη στο κρεβάτι, με ένα άδειο κουτί Nyquil δίπλα της και ένα άδειο ποτήρι κρασιού στο πλευρό της. Αίφνης, πανικοβλήθηκε, γιατί η Gia του είχε ζητήσει να σταματήσει σε ένα φαρμακείο εκείνο το απόγευμα, για να πάρει και άλλα Nyquil. "Είχα σκεφτεί πως τα θέλει για να ηρεμήσει από τον καβγά". Η αλήθεια ήταν κάπως διαφορετική. Πετάχτηκε από τον καναπέ, μπήκε γρήγορα γρήγορα στο αυτοκίνητο και έτρεξε για το σπίτι της κοπέλας του. Όταν έφτασε, από τον πανικό είχε αφήσει την πόρτα ανοιχτή και τα κλειδιά στη μηχανή.

Δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο, πέραν του να δει αν η Gia είναι καλά. Το πρώτο πράγμα που είδε, όταν μπήκε στο διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου, ήταν τα γόνατα της. Άρχισε να ουρλιάζει, όπως έτρεχε προς το μέρος της. Το καλώδιο της ηλεκτρικής σκούπας ήταν τυλιγμένο στο λαιμό της και κρεμόταν από την κορυφή της εσωτερικής σκάλας. Αποπειράθηκε να το ξετυλίξει, αλλά δεν ήταν δυνατό. Το σκυλί της Gia έτρεξε προς τα πάνω του, ένας γείτονας εμφανίστηκε στο κατώφλι και κάλεσε το -δικό μας- 166, όπως εκείνος προσπαθούσε να τη βοηθήσει να ξαναβρεί παλμό. Να αναπνεύσει ξανά.

 

Στο τραπέζι της τραπεζαρίας υπήρχε ένα σημείωμα. Είχε μόλις τρεις λέξεις: Mom gets everything. Το ασθενοφόρο εμφανίστηκε πολύ γρήγορα, μόλις το είδε τηλεφώνησε στη μητέρα της Gia που τον έβριζε με ουρλιαχτά. Του έλεγε "ήξερες πως είναι ευαίσθητη. Υποτίθεται ότι έπρεπε να την προστατεύεις". Άρχισε να κατηγορεί τον εαυτό του, σωριάστηκε στο έδαφος, μέχρι που είδε μπροστά του τον προπονητή των Pelicans, Monty Williams συνοδευόμενο από τον υπεύθυνο ασφαλείας της ομάδας. Ο Williams τον αγκάλιασε. Προσπάθησε να τον ηρεμήσει και να τον σηκώσει. Ο Ryan δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Τον κουβάλησαν έως τον ανεκλυστήρα και από εκεί στο αυτοκίνητο. Τα πόδια του σέρνονταν στο έδαφος. Οι πληγές εκείνης της ημέρας δεν είχαν κλείσει ένα χρόνο μετά. Το ίδιο βράδυ, τον επισκέφτηκε ο πάστορας. Ο Ryan έκλαιγε σαν παιδί στην αγκαλιά του. Ένιωθε πως αιμορραγεί εσωτερικά. Ο Williams έμεινε στο σπίτι του παίκτη το βράδυ. Μιλούσαν έως το ξημέρωμα, ώσπου επικράτησε εκκωφαντική σιωπή. Λίγες ώρες μετά, έμαθε πως η Gia είχε πεθάνει. Είχε γίνει ένα ακόμα όνομα στη λίστα των 40.000 Αμερικανών που πεθαίνουν, έπειτα από απόπειρα αυτοκτονίας κάθε χρόνο. Αριθμός που σε παγκόσμιο επίπεδο, φτάνει το ένα εκατομμύριο, με το δείκτη επικινδυνότητας να αυξάνεται στους νέους ηλικίας 25 με 34 χρόνων.

 

Η πρώτη αντίδραση του Ryan ήταν να κλειστεί στον εαυτό του. Επέστρεψε στο σπίτι των γονιών του και έτρωγε μόνο υπό την πίεση της μητέρας του. Η αδελφή του, Rachel και ο σύζυγος της, Mark κοιμούνταν δίπλα του, σε βάρδιες. Όταν ξυπνούσε, περνούσε την ημέρα στη βεράντα, διαβάζοντας τη Βίβλο. Δεν μπορούσε να μιλήσει στους φίλους του, δεν ήθελε να ακούσει το "λυπάμαι". Δεν ήθελε να απαντήσει στο "γιατί". Ένιωθε πως έφταιγε εκείνος για ό,τι είχε συμβεί. Αισθανόταν ντροπή, ότι αξίζει την τιμωρία. Ήταν "χαμένος", πως δεν ήταν αρκετά δυνατός, αρκετά έξυπνος, αρκετά ευαίσθητος. Αλλιώς η Gia θα ζούσε. Το βέβαιο ήταν ότι δεν ήθελε να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ. Δεν ήθελε να επιστρέψει στη New Orleans. Οι θύμησες τον έπνιγαν. Τον Αύγουστο ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη, για την κηδεία της γυναίκας που είχε αγαπήσει. Ήταν φοβισμένος. Κουρασμένος. Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη, από τον τρόπο που τη χειρίστηκαν τα ΜΜΕ. Οι paparazzi ήταν πάντα κάπου κοντά, ένα ελικόπτερο πετούσε πάνω από το ξενοδοχείο που έμενε. Όταν γύρισε στο El Dorado Hills, η μητέρα του είχε ήδη βάλει εφημερίδες στα παράθυρα, για να κρατήσει τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά.

 

Τον Σεπτέμβριο, η μητέρα της Gia πήγε στο τηλεοπτικό show Dr. Phil. Μίλησε για το ψυχολογικό πρόβλημα που είχε η κόρη της, εξήγησε πως δεν είχε ξεπεράσει ποτέ το διαζύγιο των γονιών της. Έφτασε στο μοιραίο βράδυ. Εξήγησε πως όταν κρεμάστηκε η Gia, μιλούσε μαζί της στο τηλέφωνο. Της έλεγε ότι θα είναι κοντά της, την επομένη. Είχε "κλείσει" εισιτήρια. Μετά, την άκουσε να ψελλίζει κάτι το ακατάληπτο. Την άκουσε να δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Υπέθεσε ότι είχαν επιδράσει τα χάπια που έπαιρνε για να μπορεί να κοιμηθεί. Για τα δέκα επόμενα λεπτά, δεν άκουγε τίποτα. Έπειτα, κατάλαβε. Ήταν αργά.

Ο Monty Williams κάλεσε στο τηλέφωνο τη μητέρα του Ryan, Sue και της είπε πως το παιδί της έπρεπε να επιστρέψει στην ομάδα. Εκείνος εκνευρίστηκε. Δεν ήταν έτοιμος. Πλην της κηδείας, δεν έφευγε από το σπίτι του. Διάβαζε τη Βίβλο και επαναλάμβανε μια λέξη: σήκω. Προσπάθησε να κάνει μόνο αυτό. Να σηκωθεί. Μετά, να πάει κάπου, έστω στο σαλόνι του σπιτιού. Μετά... να βγει από το σπίτι. Τρεις εβδομάδες μετά το θάνατο της Gia, ο Jack και η Sue Αnderson ήταν στην κουζίνα, όταν άκουσαν κάτι για το οποίο ανυπομονούσαν: τον γιο τους να γελά. Παρακολουθούσε μαζί με τον γαμπρό τους clips του Chris Farley. Ένιωσαν ανακουφισμένοι. Ο Williams πήρε ξανά τηλέφωνο. Είπε στον Ryan πως το μπάσκετ θα τον βοηθούσε να βρει την ειρήνη στο μυαλό του, ότι η αγάπη των αποδυτηρίων θα τον αγκάλιαζε. Η ρουτίνα μπορούσε να τον θεραπεύσει. Χρειάστηκε μια εβδομάδα για να πειστεί ο Ryan και τα παρακάλια των γονιών του. Τελικά, στις 6/9 ταξίδεψε για τη New Orleans.

 

Η αδελφή του και ο άνδρας της πήγαν μαζί του. Στην αρχή, έμειναν σε ξενοδοχείο. Μετά, αγόρασαν ένα διαμέρισμα κοντά στο γήπεδο των Pelicans. Ένα πρωί ανάγκασε τον εαυτό του να πάει για προπόνηση. Ο πρώτος που τον είδε ήταν ο Al-Farouq Aminu. Το μόνο που του είπε ήταν "what's up man?". Την επομένη, ο Ryan μίλησε σε όλη την ομάδα, στην αίθουσα του video. Κοίταξε τα πρόσωπα όσων ήταν μπροστά του, του φίλου του Jason Smith -του ανθρώπου που τον πήγε στο νοσοκομείο την επομένη της απόπειρας που είχε κάνει η Gia-, του Anthony Davis, του Jrue Holiday. Τους μίλησε για τη Gia, τους εξήγησε ποια ήταν και τι σήμαινε για εκείνον. Τους είπε και κάποια πράγματα για το μοιραίο βράδυ. Δεν του ήταν εύκολο. Έκανε πολλές παύσεις. Στο τέλος, τους ευχαρίστησε "γιατί μου συμπεριφέρεστε σαν να είναι όλα φυσιολογικά". Οι συμπαίκτες του, έγνεψαν, κάποιοι τον αγκάλιασαν. Το επόμενο βήμα ήταν να αντιμετωπίσει τον κόσμο.

Στις 5/10 η ομάδα του ταξίδεψε για το Houston, για ένα ματς προετοιμασίας. Ήξερε πολλούς στους Rockets, είχε φίλους εκεί. Αλλά και πάλι δεν μπορούσε να τους αντικρίσει. Πόσω μάλλον, το πλήθος των 15.000 φιλάθλων. Παρακάλεσε να μείνει εκτός. Ο Williams σεβάστηκε την επιθυμία του. Το ίδιο βράδυ, χτύπησε την πόρτα του Jason Smith. Τον ρώτησε αν μπορούν να κοιμηθούν στο ίδιο δωμάτιο. Ο Smith είπε "φυσικά". Τελικά, δεν χρειάστηκε. Για πρώτη φορά, έπειτα από δυο μήνες κοιμήθηκε μόνος.

Δυο ημέρες αργότερα, οι Pelicans έπαιζαν στο Dallas. Ο Ryan μπήκε στο γήπεδο και κοίταξε τους φιλάθλους. Ήταν σίγουρος για το τι σκέφτονταν. "Αυτός είναι ο τύπος που ευθύνεται για τον θάνατο της κοπέλας του". Μετά, ξεκίνησε το ματς και όλα τα αρνητικά συναισθήματα εξαφανίστηκαν. Ουδείς ασχολήθηκε μαζί του. Έτρεξε, πήρε ριμπάουντ, σούταρε τρίποντα. Δεν είχε νιώσει ποτέ άλλοτε τόσο ελεύθερος στο παρκέ. Στις εβδομάδες που ακολούθησαν, το γήπεδο έγινε το "ιερό" του, για δυο, τρεις ώρες την ημέρα. Ναι, όταν επέστρεφε σπίτι τον έπνιγε το σκοτάδι. Αλλά τουλάχιστον είχε βρει ένα μέρος να νιώθει καλά. Να αποδρά. Παράλληλα, έπαιζε και το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Δεν αμφισβητούσε τον εαυτό του. Απλά έπαιζε. Στο τέλος της ημέρας, ένα κακό σουτ δεν έμπαινε καν σε σύγκριση με αυτό που είχε περάσει.

 

Έως τον Γενάρη, είχε μ.ο. 20 πόντους ανά αγώνα, με τα υψηλότερα ποσοστά της καριέρας του. Ήταν υποψήφιος για "καλύτερος έκτος παίκτης". Για το All Star. Ώσπου στις 3/1, σχεδόν έξι μήνες μετά το θάνατο της Gia, τα πάντα χάθηκαν. Έκανε προσποίηση προς τα δεξιά, μετά "έκοψε" αριστερά στα αριστερά για να πάρει την μπάλα και ο Gerald Wallace των Celtics, έπεσε πάνω του, από πίσω, όπως προσπαθούσε να κλέψει. Ο Ryan ένιωσε κάπως άσχημα στον αυχένα του, πριν ζαλιστεί και πέσει στο παρκέ λιπόθυμος. Όταν συνήλθε, πονούσαν τα χέρια του. Όταν άνοιξε τα μάτια του, είδε από πάνω του ανήσυχους τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. Αναρωτήθηκε αν έχει μείνει παράλυτος, εμφανίστηκε ένα φορείο, σκέφτηκε πως "δεν ανεβαίνω εγώ σε αυτό", αλλά τελικά υπάκουσε στον γιατρό που του εξήγησε πως ήταν ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι δεν είχε πάθει κάτι η σπονδυλική στήλη.

 

Ο Williams ψιθύριζε "έλα Ryan, σήκω". Όλοι είχαν εκφράσεις τρόμου στο πρόσωπο. Εκείνος, έκανε μια χειρονομία προς το κοινό, πως όλα θα πάνε καλά. Την επομένη ξύπνησε στο νοσοκομείο της Βοστώνης. Η διάγνωση ήταν πως είχε "πλήξει" δυο δίσκους στον αυχένα και θα έπρεπε να χάσει τα υπόλοιπα 51 ματς της σεζόν. Ο πόνος στα χέρια ήταν απίστευτος. Δεν μπορούσε καν να ανταλλάξει χειραψία. Στις εβδομάδες που ακολούθησαν, μιλούσε μέσω βιντεοκλήσεις με όλους στην ομάδα. Όλοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διατηρήσει την αισιοδοξία του. Οι γονείς του μετακόμισαν στη New Orleans για να τον βοηθήσουν, στην καθημερινότητα. Ο πόνος όμως, δεν υποχωρούσε. Τον Απρίλιο ταξίδεψε στο Los Angeles. Ήθελε να εξεταστεί από τον Robert Watkins, τον γιατρό που είχε αναλάβει τον Peyton Manning. Χρειαζόταν την ίδια επέμβαση. Κάποια στιγμή διαπίστωσε πως όλοι τον ρωτούν για τον τραυματισμό. Ήταν σαν να έχει ξεχαστεί η Gia. Για τους άλλους. Όχι για εκείνον.

Ήξερε ότι αυτό που είχε κάνει το μπάσκετ ήταν να ματαιώσει το θρήνο του. Πλέον δεν μπορούσε να κρυφτεί στο παιχνίδι. Ήλθε αντιμέτωπος με τον εαυτό του, με όσα είχε ζήσει με τη Gia, με τις λεπτομέρειες, με την περίεργη συμπεριφορά της τις εβδομάδες που είχαν προηγηθεί της αυτοκτονίας. Άρχισε να διαβάζει για την κατάθλιψη, μίλησε με τη μητέρα της Gia, με τους φίλους της. Η Becca Cohen του είπε πως ανησυχούσε ότι η κολλητή της δεν θα φτάσει τα 30. Διαπίστωσε πως ήταν απληροφόρητος. Ότι δεν είχε ιδέα για την κατάσταση της και πως μικρές λεπτομέρειες στις οποίες εκείνος δεν έδινε σημασία, ήταν σινιάλα προειδοποίησης. Κατάλαβε ότι για πολλά χρόνια, εκείνη πάλευε με τους "δαίμονες" της. Ένιωσε πως πια είχε πλησιάσει στην αλήθεια και ότι αν συνέχιζε να "σκάβει" θα έβρισκε όλα τα κομμάτια του παζλ και θα "έκλεινε" το θέμα. "Δεν είχα την παραμικρή ιδέα", εξήγησε.

Η Donna είχε καταλήξει πως οι "πληγές" που είχε η κόρη της από παιδί, ήταν ο λόγος που έβαλε τέλος στη ζωή της. Ήταν και ο λόγος που κατέστρεφε τις σχέσεις της. "Δεν ήξερε πως είναι άρρωστη και εκείνη δεν του το είχε πει". Ο Ryan χρειάστηκε περίπου ένα χρόνο για να καταλάβει ότι η Gia αντιμετώπιζε πολύ βαθύτερα προβλήματα, από εκείνα που θα μπορούσε να λύσει αυτός. Τώρα, έχει επικεντρώσει στις αναμνήσεις. Τις περισσότερες ημέρες φορά στο λαιμό ένα κολιέ σε σχήμα κλειδιού. Εκείνη είχε ένα σε σχήμα καρδιάς. Έχει κρατήσει όλες τις φωτογραφίες της, στο κινητό του, αλλά ακόμα δεν μπορεί να δει video με εκείνη πρωταγωνίστρια. Ομολογεί πως ήταν δύσκολα τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τη Gia, τα πρώτα γενέθλια, η πρώτη ημέρα Αγίου Βαλεντίνου. Ξέρει όμως, ότι έχει έλθει η ώρα να προχωρήσει και πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να πει την ιστορία τους. "Δεν με ενθουσιάζει να μιλώ για την πιο επώδυνη εμπειρία της ζωής μου, αλλά δεν θα της επιτρέψω να καθορίσει τη ζωή μου" ενημερώνει.

 

Δημιούργησε το Gia Allemand Foundation, για άτομα με την πάθηση που είχε εκείνη: για νέες γυναίκες που έχουν υποστεί bullying, που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, που νιώθουν χαμένες. Το καλοκαίρι μετείχε στον αγώνα δρόμου "Out of darkness", για ενημέρωση επί των αυτοκτονιών, στη Philadelphia. Μίλησε σε ένα κέντρο γυναικών, στο Sacramento, εμπειρία που χαρακτήρισε "σουρεαλιστική": επτά γυναίκες που είχαν περάσει μέσα από κόλαση (με κακοποιήσεις στις σχέσεις τους, με πορνεία, που είχαν μείνει στο δρόμο) μαζεύτηκαν γύρω του και προσευχήθηκαν για εκείνον. "Αν δεν είχε συμβεί ό,τι συνέβη με τη Gia, θα έμπαινα σε αυτό το δωμάτιο και δεν θα μπορούσα να καταλάβω τι έχω μπροστά μου", λέει. Πλέον, ελπίζει πως κάθε φορά που θα τον αναζητήσει κάποιος στο Google, θα συνδέει το όνομα του με τη Gia και άρα θα διαβάζει για την κατάθλιψη, τα ανησυχητικά σημάδια που δείχνει όποιος θέλει να αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή. "Οι άνθρωποι αυτοί, θέλουν μόνο να απαλλαγούν από τον πόνο", τονίζει.

Νιώθει πως υπάρχει ελπίδα, ότι έχει μέλλον. Διατηρεί σχέσεις με τη μητέρα της Gia, συναντιούνται συχνά και παίζει μπάσκετ. Συχνά, της μιλά όταν είναι μόνος στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι. Όταν έχει μια κακή μέρα, της λέει πως εύχεται να ήταν δίπλα του. Έχει ακόμα εκείνο το πράσινο φόρεμα -αυτό που φορούσε όταν την είδε για πρώτη φορά. Κρατά και άλλα αναμνηστικά. Παρακολουθεί τα τηλεοπτικά shows που συνήθιζαν να βλέπουν παρέα. Νιώθει πως κάτι λείπει, αλλά ξέρει ότι πρέπει να προχωρήσει. Και όταν έλθει η ώρα να γνωρίζει μια γυναίκα, ελπίζει πως θα καταλάβει εκείνη τι σημαίνει η Gia για εκείνον, τι ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, στο πώς εξελίχθηκε ως άνθρωπος. Πού έχει καταλήξει; Στο ότι μπορείς να αφήνεις τους ανθρώπους να φεύγουν και να προσπαθείς να ξεχάσεις ή μπορείς να τους έχεις πάντα κοντά σου.

 

sport24.gr

Εξακόσιες είκοσι χιλιάδες πολίτες που υπέγραψαν στο διαδικτυακό ψήφισμα μαζί με 230 ακαδημαϊκούς από 111 πανεπιστήμια, κατέθεσαν επίσημη υποψηφιότητα στη Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ Ειρήνης, ώστε να τιμηθούν με το Νόμπελ Ειρήνης οι «Ήρωες του Αιγαίου», δηλαδή οι κατοίκοι και εθελοντές των νησιών οι οποίοι άνοιξαν την αγκαλιά τους στους πρόσφυγες και έστειλαν μήνυμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που άγγιξε όλο τον πλανήτη.

Μεταξύ αυτών που στηρίζουν την υποψηφιότητα είναι οι νομπελίστες Χριστόφορος Πισσαρίδης και Desmond Tutu και οι ακαδημαϊκοί Anthony Giddens από το London School of Economics και Margaret MacMillan από την Οξφόρδη.

Στην επιστολή της υποψηφιότητας υπογραμμίζεται ότι «η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αντιμετωπίζεται από την πρωτοφανή και αυθόρμητη κινητοποίηση απλών, ανώνυμων πολιτών».

Στην επιστολή προτείνονται τρία πρόσωπα, που εκπροσωπούν όμως όλους όσους ζουν και εργάζονται στα νησιά του Αιγαίου:

- Η 85χρονη γιαγιά της Συκαμνιάς Αιμιλία Καμβύση και ο 40χρονος ψαράς Στρατής Βαλιαμός. Στο πρόσωπο τους ζητείται να τιμηθούν όλοι ο Έλληνες εθελοντές κάτοικοι του Αιγαίου.

- Μαζί τους και μια ξένη εθελόντρια και ακτιβίστρια, η γνωστή ηθοποιός Σούζαν Σάραντον που ταξίδεψε και έδρασε στη Λέσβο ανακουφίζοντας με τη δράση της τη ζωή των προσφύγων και των μεταναστών. Στο πρόσωπο της τιμώνται όλοι οι ξένοι εθελοντές που έπραξαν ανάλογα σε όλη τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς.

Διαβάστε σχετικά: Η γιαγιά Αιμιλία, ο ψαράς Στρατής και η Σούζαν: Ποιοι προτείνονται για Νόμπελ

Οι υπογραφές συγκεντρώθηκαν στο πλαίσιο της εκστρατείας που ξεκίνησε στο διαδίκτυο τον περασμένο Νοέμβριο από την Αλκμήνη Μηναδάκη, αρχιτέκτονα και μέλος του κινήματος Avaaz από την Κρήτη.

news.gr