Sidebar
hellasfm
Μετά την δημοσιότητα που πήρε η επίθεση των νεοναζιστών κατά του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργου Κουμουτσάκου, πολλοί βουλευτές ζήλεψαν την δόξα του Γιώργου Κουμουτσάκου και θέλουν και αυτοί να δεχτούν επίθεση.
Σχόλιο στα σχόλια…
Σύμφωνα με βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ - ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του -, μου έλεγε σήμερα φίλος από το Ελλαδιστάν - μια επίθεση από χρυσαυγίτες μπορεί να απογειώσει την καριέρα ενός βουλευτή.
«Αν δεχτώ μια επίθεση από χρυσαυγίτες, θα είμαι πια ένας σύγχρονος Γρηγόρης Λαμπράκης» είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μαζί του συμφώνησαν ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που ήταν δίπλα του στο καφενείο της Βουλής σήμερα, και έπιναν παρέα τον φρεντοτσίνο τους.
Κάποιοι βουλευτές αναζητούν χρυσαυγίτες για να τους ζητήσουν να τους επιτεθούν, ώστε να γίνουν αγωνιστές της Δημοκρατίας.
Υπάρχουν και βουλευτές που ψάχνουν χρυσαυγίτες για να τους μαχαιρώσουν ελαφρά, ώστε η επίθεση να είναι ακόμα πιο πειστική και να μην έχει κανείς αμφιβολία για το πόσο Δημοκράτες είναι.
Ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας προσφέρει σε δέκα χρυσαυγίτες δυο εκατομμύρια ευρώ για να τον μαχαιρώσουν στο δεξί "κωλoμέρι", ενώ τους υπόσχεται πως, αν συλληφθούν, θα πάει στο δικαστήριο και θα ζητήσει να αθωωθούν, γιατί, ως αγωνιστής της Δημοκρατίας, είναι και μεγαλόκαρδος και δεν έχει εκδικητική διάθεση απέναντι στους επίδοξους δολοφόνους του πως τον μαχαίρωσαν στον ποπό.
Όλοι οι βουλευτές έχουν αντιληφθεί τη σημασία που έχει η Χρυσή Αυγή για την Δημοκρατία μας.
Η Χρυσή Αυγή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας μας.
Αν δεν υπήρχε η Χρυσή Αυγή να κάνει τραμπουκισμούς, όλοι θα είχαν αντιληφθεί πως η Ελλάδα είναι ένα προτεκτοράτο και όχι μια Δημοκρατία.
Αν δεν υπήρχε η Χρυσή Αυγή να ξεπλένει τους απατεώνες πολιτικούς, οι πολίτες θα έβλεπαν μόνο τους απατεώνες πολιτικούς.
Αλλά υπάρχει η Χρυσή Αυγή, οπότε, αφού οι χρυσαυγίτες είναι νεοναζιστές, οι υπόλοιποι απατεώνες πολιτικοί είναι δημοκράτες...
Σατανικό… ρε ξύλο που θέλετε…
Ευτυχώς λοιπόν… που "υπάρχει" η Χρυσή Αυγή!
Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου, θα τα πούμε την Δευτέρα πάλι.
.
Βικέντιος Μαλαματένιος
Καλημέρα...από τον Βικέντιο Μαλαματένιο
Άλλο ένα βροχερό πρωινό στη Νέα Υόρκη, άλλη μια νέα μέρα, κι όμως στο ίδιο σημείο ο κόσμος.
Πριν κοιμηθώ όταν επέστρεψα στο σπίτι διάβασα μια δήλωση του νέου Πρωθυπουργού του γειτονικού Καναδά, όπου, σε ερώτηση που του έγινε «Για ποιο λόγο έχετε ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών στο υπουργικό σας συμβούλιο;», η απάντησή του ήταν «γιατί έχουμε 2015».
Οφείλω να πω πως με προβλημάτισε η απάντησή του.Έχουμε 2015;
Ή μάλλον εκεί μπορεί να έχουν. Γενικά όμως;
Δεν μας χωρίζουν παρά μερικά μέτρα απο απελπισμένους ανέργους, μερικά χιλιόμετρα απο ανθρώπους που πνίγονται για ένα καλύτερο (;) αύριο, περισσότερα μίλια ή χιλιόμετρα από τους λιγότερο τυχερούς που σκοτώνονται σε ένα πόλεμο που δεν ξεκίνησαν και ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν ποια συμφέροντα πρωτοεξυπηρετεί.
Και φυσικά, λίγο πιο μακριά, εν έτει 2015, παιδιά πεθαίνουν γιατί δεν έχουν πόσιμο νερό.
Δεν ξέρω πώς σκέφτεται ο καθένας αλλά τα παραπάνω εμένα μου στοιχειώνουν τα όνειρα καιρό τώρα.
Έχουμε 2015 αλλά στον «πολιτισμένο» κόσμο κουμάντο κάνει το παρασκήνιο...
Η δικαιοσύνη άγεται και φέρεται κατά το δοκούν στα συmφέροντα των λίγων της ελίτ.
Η ασυλία στον υπόκοσμο παραβαίνει τα όρια κάθε λογικής.
Οι κάθε είδους λαθρέμποροι και οι βαρόνοι των ναρκωτικών σουλατσάρουν προκλητικά μπροστά μας ανέγγιχτοι και με δύναμη εξουσίας πάνω μας.
Τηλεπερσόνες και λοιποί στο χώρο του θεάματος παρουσιάζονται καθημερινά στα σαλόνια μας ως παιδιά ενός ανώτερου θεού και πως η ζωή τελικά είναι κάτι εύκολο κάτι χαζοχαρούμενο, ρε αδερφέ.
Εμείς λοιπόν τι κάνουμε;
Κλείνουμε τα μάτια μας σε όλα αυτά γιατί, ως γνωστόν, ότι δεν βλέπουμε μπορεί και να μην υπάρχει.Όλη η έννοια του στρουθοκαμηλισμού στον πολίτη του 2015.
Αποδεχόμαστε τη μοίρα μας, με την πρόφαση «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με αυτούς» ή «καλύτερα να μη μιλήσουμε μη βρούμε κανένα μπελά» ή «ο κόσμος είναι άδικος τι μπορώ να κάνω εγώ για το παιδί που πεθαίνει από την πείνα;».
Ο κόσμος γυρίζει πολλά χρόνια, τα πάντα εξελίσσονται αλλά εμείς πάντα υποδουλωμένοι στο μυαλό πάντα υπό.
Ίσως τελικά να μας αξίζει όλο αυτό γιατί πάντα υπήρχε, πάντα στενοχωριόμαστε αλλά μετά «αλλάζουμε κανάλι» γιατί δεν μας αρέσουν οι εικόνες αυτές...
Το κείμενο το έγραψα για να μοιραστώ τη σκέψη μου, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο· κάθε μέρα που περνάει δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω πως δεν υπάρχει ελπίδα.
Η ελπίδα είμαστε εμείς. Αλλά θα πρέπει να το αντιληφθούμε.
Κάπως σύντομα, αν γίνεται. Να είστε καλά.
Συγγνώμη αν σας χάλασα τη μέρα.
Πραγματικότητα έγινε η τελευταία επιθυμία του 32χρονου Ντάνιελ Φλίτγουντ από το Τέξας, καρκινοπαθή τελικού σταδίου που μεγάλωσε με το Star Wars. Ο Ντάνιελ είδε πρώτος σε αμοντάριστη εκδοχή την τελευταία ταινίαΟ Πόλεμος των Άστρων: Το Ξύπνημα της Δύναμης,πριν την επίσημη προβολή της στις 18 Δεκεμβρίου, ενώ δέχθηκε και τηλεφώνημα από τον σκηνοθέτη Τζ.Τζ.Έιμπραμς.
Ο Ντάνιελ Φλίτγουντ από το Τέξας είναι λάτρης των επικών ταινιών επιστημονικής φαντασίας από τα οκτώ ή εννιά του χρόνια.
Πάσχει από σπάνια μορφή καρκίνου του συνδετικού ιστού και τον Ιούλιο οι γιατροί του έδιναν μόνο δύο μήνες ζωής.
Στο Διαδίκτυο διοργανώθηκε εκστρατεία στήριξης του αιτήματός του να προλάβει να δει την τελευταία ταινία, ενώ ο ηθοποιός Μαρκ Χάμιλ -ο θρυλικός πρωταγωνιστής Λουκ Σκαϊγουόκερ- έστειλε μηνύματα μέσω του Twitter ζητώντας από όλους να βοηθήσουν για «Να φέρουμε τη Δύναμη στον Ντάνιελ».
«Ο Ντάνιελ μόλις τελείωσε να βλέπει την αμοντάριστη εκδοχή τουStar Wars: Το Ξύπνημα της Δύναμης!!!» έγραψε την Πέμπτη στο Facebook η σύζυγός του, Άσλεϊ Φλίτγουντ.
«Με τον εξαιρετικό συνήθη τρόπο της Disney, κάνουν στ' αλήθεια τα όνειρα πραγματικότητα» ανέφερε.
Η Άσλεϊ Φλίτγουντ ευχαρίστησε τον Έιμπραμς επειδή τηλεφώνησε στο ζευγάρι ο ίδιος την Τετάρτη για να τους ενημερώσει ότι «εγκρίθηκε η επιθυμία του» συζύγου της και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της προς εκείνους που συνέβαλαν στο να γίνει αυτή γνωστή.
«Είθε η δύναμη να είναι μαζί με όλους σας» έγραψε η ίδια.
Στο πλευρό του 32χρονου έχει ταχθεί και ο ηθοποιός Τζον Μπογιέγκα που στην τελευταία ταινία ερμηνεύει τον ρόλο του Φιν.
«Λατρεύω τον Πόλεμο των Άστρων», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο Ντάνιελ Φλίτγουντ στο τηλεοπτικό δίκτυο KPRC-TV του Χιούστον.
Τη Δευτέρα οι γιατροί τον ενημέρωσαν ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στο 90% των πνευμόνων του.
Ο Φλίτγουντ δεν είναι ο πρώτος που εκφράζει τέτοια επιθυμία: Ο σκηνοθέτης Τζ. Τζ. Έιμπραμς είχε ικανοποιήσει παρόμοιο αίτημα του Ντάνιελ Κραφτ, θαυμαστή του Star Trek, το 2013 και του είχε δείξει μια μη ολοκληρωμένη εκδοχή τουStar Trek Into Darkness. Ο Κραφτ πέθανε λίγο αργότερα.
Ο Φλίτγουντ περνάει τις τελευταίες μέρες του με τη σύζυγό του στο σπίτι του στο Σπρινγκ του Τέξας, όπου δέχεται τις φροντίδες εξειδικευμένου προσωπικού.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
Έχουν περάσει σχεδόν 44 χρόνια από τότε που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Richard Nixon, υπέγραψε μπροστά σε ένα πλήθος δημοσιογράφων την Εθνική Πράξη κατά του Καρκίνου, κυρήσσοντας έναν διαχρονικό πόλεμο απέναντι σε μία νόσο δυσβάσταχτη, που κόστιζε -και εξακολουθεί να κοστίζει- τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους ανά έτος. Το ποσό που απελευθερώθηκε για τη χρηματοδότηση της συντονισμένης ερευνητικής προσπάθειας ήταν πρωτοφανές για τις δαπάνες της εποχής στον τομέα της υγείας, ξεπερνώντας τα 100 εκατομμύρια δολάρια. Ο καρκίνος, ωστόσο, αποδείχθηκε δύσκολος αντίπαλος και παρά το αρχικό κλίμα αισιοδοξίας η δέσμευση για οριστική νίκη δεν έχει επιτευχθεί. Ίσως ο προβλεπόμενος χρονικός ορίζοντας να μην ήταν αρκετός, ώστε να προλάβει η επιστημονική γνώση να ωριμάσει, να μεταφραστεί σε κλινική πράξη και ελπίδα ζωής για όλους.
Ίσως πάλι φταίνε οι ερευνητές και οι υπεύθυνοι επικοινωνίας της επιστήμης που καλλιέργησαν αναντίστοιχα υψηλές προσδοκίες στο κοινό, ο καθένας για δικούς του λόγους. Οι μεν για να αποσπάσουν υψηλότερες χρηματοδοτήσεις, οι δε χάριν απλούστευσης ή έλλειψης βαθύτερης γνώσης επί του θέματος. Σε κάθε περίπτωση η περιπλοκότητα της νόσου υποτιμήθηκε. Η πρόοδος που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια στην αντιμετώπιση της νόσου, έχει αυξήσει τα ποσοστά ιασιμότητας, την ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής των ασθενών. Το κλίμα είναι ακόμη βαρύ. Δε συγκρίνεται όμως με εποχές που οι άνθρωποι απέφευγαν ακόμη και να ονοματίσουν τη νόσο. Η κοινωνία ευαισθητοποιήθηκε, τα δεσμά αμηχανίας έσπασαν και πλέον όλοι μαζί συμμετέχουμε και στηρίζουμε το θαρραλέο αγώνα των ανθρώπων που δίνουν μάχη ζωής. Στο μεταξύ, είναι αδιαμφισβήτητο ότι σημειώθηκε πρόοδος σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα. Αργά και σταθερά. Τόσο σε αυτά που αφορούν στη βασική κατανόηση των μηχανισμών της νόσου, όσο και στην εξεύρεση νέων, ολοένα και πιο αποτελεσματικών θεραπευτικών προσεγγίσεων. Γι' αυτό το λόγο, επιστήμονες και θεράποντες ιατροί ανά τον κόσμο εκφράζουν μια μετριοπαθή, αλλά βάσιμη πλέον αισιοδοξία σχετικά με την επίτευξη της προαναγγελθείσας δέσμευσης για οριστική νίκη ενάντια στη νόσο.
Η αισιοδοξία αυτή βασίζεται στα φθίνοντα ποσοστά θνητότητας για όλους τους τύπους καρκίνου, από το 1990 και έπειτα, καθώς και στην εντυπωσιακή αύξηση του προσδόκιμου ζωής μετά την εμφάνιση της νόσου. Η παιδική λευχαιμία θεωρείται πλέον ιάσιμη, όπως επίσης και το λέμφωμα τύπου Hodgkin. Η θνητότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου μειώθηκε κατά 40%, από καρκίνο του μαστού κατά 25% και από καρκίνο του προστάτη κατά 68%. Ποσοστά που προκύπτουν λαμβάνοντας υπόψιν τις εκτιμήσεις μόνο των τελευταίων δύο δεκαετιων. Ένα μεγάλο ποσοστό της μείωσης της θνητότητας προέρχεται από τη βελτίωση παλαιότερων θεραπευτικών σχημάτων: οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι πλέον πολύ πιο στοχευμένες και φέρουν τα ίδια ή και καλύτερα αποτελέσματα, δίχως την εμφάνιση παρανεργειών ή παράπλευρων απωλειών φυσιολογικού ιστού ο τεχνικός εξοπλισμός για τη διενέργεια ακτινοθεραπείας βελτιώθηκε, επιτρέποντας στις ακτίνες να εξουδετερώνουν τους όγκους χωρίς να προκαλούν εκτεταμένη βλάβη σε διπλανούς ιστούς αναπτύχθηκαν φάρμακα που αποτρέπουν τη ναυτία, ώστε οι άνθρωποι να ανέχονται καλύτερα τη χορηγούμενη χημειοθεραπευτική αγωγή Ένα ακόμη σημαντικό μέρος της αξιοσημείωτης προόδου οφείλεται σε μια σειρά ριζικών αλλαγών που αφορούν στον τρόπο με τον οποίο συνδυάστηκαν διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις, παλαιότερες και νεότερες, για μια πραγματική επανάσταση στην αντιμετώπισης της νόσου. Η πρώτη ήταν η αναγνώριση ότι η συνδυαστική χημειοθεραπεία μπορούσε να αναχαιτίσει την εξέλιξη των νεοπλασιών προχωρημένου σταδίου. Αυτό οδήγησε στη μείωση της θνητότητας από λευχαιμίες και λεμφώματα, ενώ σε σύζευξη με τη χορήγηση ανοσοενισχυτικών φαρμάκων οδήγησε στην ελάττωση της θνητότητας και άλλων συχνών κακοήθων όγκων, όπως εκείνων του μαστού και του παχέος εντέρου. Η δεύτερη αλλαγή προέκυψε από την ανάπτυξη στοχευμένων φαρμάκων που περιορίζουν τις επιπτώσεις συγκεκριμένων μοριακών αλλοιώσεων του DNA, υπεύθυνων για ορισμένες μορφές καρκίνου. Αυτό το είδος στοχευμένης θεραπείας μετέτετρεψε τις λευχαιμίες από θανατηφόρες νόσους, σε χρόνιες ασθένειες που συχνά δεν μειώνουν καθόλου το αρχικά αναμενόμενο προσδόκιμο ζωής. Οι θεραπείες αυτές εφαρμόζονται τώρα και σε συχνές περιπτώσεις όγκων του πνεύμονα και του μελανώματος. Η τρίτη αλλαγή κατέστη εφικτή όταν οι ερευνητές ανέπτυξαν επιτυχείς μεθόδους ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των νεοπλασιών των ίδιων των ασθενών. Αν και η προσέγγιση αυτή ενσωματώθηκε πρόσφατα στην κλινική πράξη, μοιάζει να λειτουργεί για την πλειονότητα των ασθενών. Η πρόοδος που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια στην αντιμετώπιση της νόσου, έχει αυξήσει τα ποσοστά ιασιμότητας, την ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής των ασθενών. Ποια είναι όμως η τρέχουσα κατανόηση της αιτιοπαθογένειας της νόσου και πώς πρόκειται να διαμορφωθούν οι θεραπευτικές προσεγγίσεις του μέλλοντος σε ευθεία στοίχιση με τα νεότερα επιστημονικά ευρήματα;
Τον Μάρτιο του 2011, δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Cell μία μελέτη υψηλής επιρροής υπό τον τίτλο "Hallmarks of Cancer: The Next Generation", η οποία επιχείρησε να συνοψίσει τα πιο κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ασθένειας. Οι συγγραφείς διατύπωσαν την υπόθεση ότι εάν όλοι οι τύποι νεοπλασιών προκύπτουν ως συνισταμένη της αιτιακής αλληλουχίας αυτών των γνωρισμάτων, τότε ο αριθμός των μοριακών στόχων για την καταπολέμηση της νόσου συρρικνώνεται δραματικά. Η υπόθεση αυτή έλκει ευσταθές έρεισμα από πλήθος ερευνών που πραγματοποιήθηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες και εξακολουθεί να κερδίζει έδαφος ακόμη και σήμερα. Ο επιβλέπων συγγραφέας της δημοσίευσης, Robert Weinberg, ήταν και ο πρώτος που αναγνώρισε τον καταλυτικό ρόλο των ογκογονιδίων στην εξέλιξη της νόσου, θέτοντας τα θεμέλια για την σύγχρονη κατανόηση των μοριακών μηχανισμών της.
Τα κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα μεταξύ όλων των τύπων καρκίνου που προτείνονται στην εν λόγω μελέτη είναι τα εξής: παρατεταμένη σηματοδότηση της κυτταρικής αύξησης και του πολλαπλασιασμού παράκαμψη των κυτταρικών μηχανισμών αναστολής του βήματος 1. ανθεκτικότητα στο πρόγραμμα κυτταρικού θανάτου έκτακτης ανάγκης διαφυγή της κατασταλτικής δράσης του ανοσοποιητικού συστήματος ικανότητα επαγωγής της αγγειογένεσης απορρύθμιση των μηχανισμών παραγωγής ενέργειας και μεταβολισμού κυτταρική αθανατοποίηση μέσω ανάκτησης των σταδιακά μειούμενων τελομερών ενεργοποίηση της δυνατότητας διήθησης του πρωτογενούς ιστού και στη συνέχεια μεταστατική ικανότητα Τώρα, ας αναλύσουμε ένα-ένα τα παραπάνω σημεία, η διαδοχή των οποίων οδηγεί σταδιακά στην ανάπτυξη νεοπλασιών: Ένα εν δυνάμει καρκινικό κύτταρο ξεκινά ως ένα απόλυτα φυσιολογικό κύτταρο ενηλίκου, το οποίο οριοθετείται καλά πακεταρισμένο ανάμεσα σε άλλα όμοια ή παρόμοια κύτταρα. Τα κύτταρα αυτά "συνομιλούν" μεταξύ τους δια μέσου ενός συστήματος "ενδοεπικοινωνίας", ακριβώς στα σημεία επαφής τους. Τα σήματα που λαμβάνουν εντέλλουν: παραμείνετε στη θέση σας, κάνετε σωστά τη δουλειά σας, φτιάξτε πρωτεΐνες και άλλα σημαντικά βιομόρια, εκκρίνετε τα απόβλητα, αλλά, όσο και αν το θελήσετε, μη διανοηθείτε να διαιρεθείτε! Αυτού του τύπου η καταστολή του κυτταρικού πολλαπλασιασμού χαρακτηρίζεται από τους μοριακούς βιολόγους ως "αναστολή εξ επαφής".
Συχνά, ωστόσο, εν αγνοία του φυσιολογικού κυττάρου που σύντομα πρόκειται να λοξοδρομήσει, λαμβάνει χώρα μία σειρά παρασκηνιακών αλλοιώσεων που αφορούν στη δομή του γενετικού υλικού. Εξ αυτών είναι και η μετάλλαξη σημαντικών γονιδίων που περιπολούν το ενδεχόμενο κυτταρικής διαίρεσης και το καταστέλλουν συστηματικά. Η μεταλλάξεις αυτές καθιστούν τα επονομαζόμενα ως ογκοκατασταλτικά γονίδια ανίκανα να ανταποκριθούν στο ρόλο του "δεσμοφύλακα" για τον οποίο έχουν προοριστεί. Οι πιο συχνές περιπτώσεις νεοπλασιών που αποβαίνουν μοιραίες προέρχονται από μεταστάσεις όγκων του επιθηλιακού ιστού σε άλλα ζωτικά όργανα. Ο ιστός αυτός είναι συνήθως συμπαγής και παραμένει ακίνητος. Τα κύτταρα αυτά δεν είναι ακόμη καρκινικά, αλλά το μονοπάτι εξόδου από την κανονικότητα έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Κάποιες γενετικές αλλοιώσεις μπορεί να είναι κληρονομικές, όπως συμβαίνει σε οικογενή σύνδρομα καρκίνου. Μία προσεκτική εξέταση του οικογενειακού ιστορικού του ασθενούς μπορεί να ανιχνεύσει τέτοια πρότυπα κληρονόμησης. Εναλλακτικά, οι αλλοιώσεις επισυμβαίνουν εξαιτίας του βομβαρδισμού της κυτταρικής μηχανής από καρκινογόνες χημικές ουσίες, οι οποίες βρίσκονται σε πληθώρα επεξεργασμένων τροφών, στον καπνό των τσιγάρων, στον ατμοσφαιρικό αέρα, κλπ. Τέλος, υπάρχουν και ιοί που προκαλούν νεοπλασίες εκμεταλλευόμενοι τα γονίδια που ελέγχουν το κυτταρικό πολλαπλασιασμό. Κατ' αυτό τον τρόπο αντιγράφονται μαζί με το κύτταρο, όπως ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων που προκαλεί καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.
Ακόμη και τότε, όμως, τα προκαρκινικά κύτταρα δε μπορούν να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, εκτός κι αν συμβεί ένα δεύτερο περιστατικό. Μεταλλάξεις που όχι απλώς δεν καταστέλλουν, αλλά προωθούν τον πολλαπλασιασμό. Όταν αυτό συμβεί το κύτταρο λαμβάνει σταθερά σήματα για αύξηση με συνέπεια την πρώιμη ανάπτυξη ενός καλοήθους όγκου. Αυτά είναι και τα δύο πρώτα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των καλοήθων όγκων: i) ο εκτός ελέγχου κυτταρικός πολλαλασιασμός, λόγω παρατεταμένης σηματοδότησης για αύξηση και ii) η απενεργοποίηση του συστήματος καταστολής της κυτταρικής διαίρεσης που ενυπάρχει σε όλα τα φυσιολογικά κύτταρα. Στη συνέχεια, το καρκινικό κύτταρο αρχίζει να μοιάζει με όχημα που αφήνεται ελεύθερο σε μία κατηφόρα χωρίς φρένα.
Η ζωή των καρκινικών κυττάρων δεν είναι εύκολη ούτε και σε αυτό το στάδιο. Συχνά αποτυγχάνουν να επιβιώσουν/εξελιχθούν λόγω των αυξημένων προκλήσεων που πρόκειται να συναντήσουν στην αποκλίνουσα πορεία τους. Μία από αυτές τις προκλήσεις είναι η απειλή του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου. Όταν κυοφορούμαστε ως έμβρυα, περνούμε από διάφορα αναπτυξιακά στάδια που προσομοιάζουν ως ένα βαθμό τους εξελικτικούς προγόνους μας. Για παράδειγμα, αναπτύσσουμε βράγχια και έχουμε ενωμένα δάχτυλα χεριών/ποδιών. Αυτό δεν φαίνεται κατά τη γέννηση, κάθως η φύση ξεμπερδεύει με τα κύτταρα που δεν επιτελούν κανένα ρόλο πια ή/και είναι ανεπιθύμητα, οδηγώντας τα στην "αυτοκτονία". Ο μηχανισμός αυτός εξακολουθεί να υφίσταται στα κύτταρα ενηλίκου και χρησιμοποιείται για την εξουδετέρωση όσων έχουν υποστεί επικίνδυνες βλάβες. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα καρκινικά κύτταρα είναι από τα πρώτα υποψήφια που υποβάλλονται σε αυτή την τερματική διαδικασία. Ο μόνος τρόπος να την παρακάμψουν είναι η δαρβινική επιλογή των κατάλληλων γενετικών αλλοιώσεων, που εξυπηρετούν ένα και μοναδικό σκοπό: την επιβίωση και τον πολλαπλασιασμό τους, σιγώντας τη σηματοδότηση για αυτοκτονία. Επόμενη πρόκληση στη μάχη για επιβίωση, είναι η γραμμή άμυνας του ανοσοποιητικού συστήματος που εξειδικεύεται στην αναγνώριση και απομάκρυνση οποιουδήποτε σώματος θεωρείται επιβλαβές. Αυτή η ανοσολογική αντίδραση μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη σε ενήλικες, όταν ο άγρυπνος φρουρός βάλει στο στόχο του κυττάρα φυσιολογικά. Για να αποφευχθούν τέτοιες περιπλοκές, τα κύτταρα έχουν εφεύρει ένα σύστημα διαφυγής της ανοσολογικής αναγνώρισης. Αν το σύστημα αυτό αποτύχει, τότε ο οργανισμός οδηγείται στην ανάπτυξη αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και η φλεγμονώδης αρθρίτιδα. Αν και πολύ συχνά τα καρκινικά κύτταρα αναγνωρίζονται και εξουδετερώνονται από μία δολοφονική στρατιά λεμφοκυττάρων, κάποια εξ αυτών επιλέγονται για περαιτέρω πολλαπλασιασμό όταν τύχει να ανακαλύψουν τον "αόρατο μανδύα" εξαπάτησης του ανοσοποιητικού συστήματος.
Αυτά είναι τα πρώτα τέσσερα τυπικά χαρακτηριστικά της ανάπτυξης μια νεοπλασίας: i) ο συνεχής πολλαπλασιασμός, ii) η μη καταστολή της κυτταρικής διαίρεσης, iii) η απώλεια του μηχανισμού προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου και iv) η εξαπάτηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα βήματα αυτά δεν προκύπτουν πάντα με την ίδια σειρά και η διαδικασία μπορεί να κρατήσει από μερικούς μήνες έως χρόνια, αλλά εάν συμβούν όλα τότε ένα φυσιολογικό κύτταρο μετρατέπεται αναπόδραστα σε καρκινικό και συμμετέχει στην ανάπτυξη καλοήθους όγκου. Οι προκλήσεις όμως δε σταματούν εδώ Τα καρκινικά κύτταρα πολλαπλασιάζονται πλέον τόσο γρήγορα, ώστε είναι βέβαιο πως θα ξεμείνουν από καύσιμη ύλη εάν δε ενισχυθεί η γραμμή τροφοδοσίας. Χρειάζονται αυξημένη παροχή αίματος και έτσι κάποια απ' αυτά επιλέγονται λόγω της αυξημένης ικανότητας τους να επάγουν αγγειογένεση. Τα φυσιολογικά ενήλικα κύτταρα εκμεταλλεύονται αυτή τη δυνατότητα μόνον όταν πρέπει να θεραπευτούν βλάβες του περιβάλλοντος ιστού, ωστόσο τα καρκινικά κύτταρα επιδιώκουν -no matter what- τον ιδιοτελή σκοπό τους. Η αυξημένη αιματική κυκλοφορία είναι αναγκαία προϋπόθεση, αλλά όχι επαρκής ώστε να συντηρηθεί η μάζα των κυττάρων που πολλαπλασιάζεται ταχέως. Χρειάζεται, επίσης, και μία εντατικοποίηση του μεταβολισμού για την ικανοποίηση των αυξημένων αναγκών σε "δομικούς λίθους", ώστε να είναι έγκαιρα διαθέσιμοι πριν την έλευση της κυτταρικής διαίρεσης. Το καρκινικό κύτταρο για να στρέψει την μοριακή μηχανή προς αυτή την κατεύθυνση, ενεργοποιεί την αερόβια γλυκόλυση, ένα μεταβολικό μονοπάτι που παράγει ενέργεια και σημαντικούς μεταβολίτες. Οι άνθρωποι αντλούν την ενέργεια τους από δύο διαφορετικά μονοπάτια του κυτταρικού μεταβολισμού: την οξειδωτική φωσφορυλίωση και τη γλυκόλυση. Η οξειδωτική φωσφορυλίωση, είναι πιο αποτελεσματική ως διαδικασία παραγωγής ενέργειας και λαμβάνει χώρα μόνο με την παρουσία οξυγόνου. Επιτυγχάνει πλήρη μεταβολισμό των θρεπτικών ουσιών προς γλυκόζη, η οποία εν συνεχεία μετατρέπεται σε μόρια νερού και διοξειδίου του άνθρακα. Από την άλλη πλευρά, η γλυκόλυση, αν και λιγότερο αποδοτική, χρησιμεύει όταν το κύτταρο πάψει να ανεφοδιάζεται με επαρκείς προμήθειες οξυγόνου. Για παράδειγμα, η γλυκόλυση είναι το μεταβολικό σύστημα που αξιοποιείται από τους μυς των δρομέων μεγάλων αποστάσεων, όταν έχουν δαπανήσει το πλεόνασμα οξυγόνου που διαθέτουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, η γλυκόλυση μπορεί να συμβεί όταν το οξυγόνο είναι επαρκές. Το καρκινικό κύτταρο, ακόμη και αν έχει εξασφαλίσει παροχή οξυγόνου μέσω της αυξημένης αιματικής κυκλοφορίας, προτιμά την αερόβια γλυκόλυση, καθώς όσο αναποτελεσματική κι αν είναι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βιοσύνθεση δομικών λίθων που στη συνέχεια ενσωματώνονται στο DNA. Άλλωστε, η ποσότητα του τελευταίου πρέπει να διπλασιάζεται πριν από κάθε κυτταρική διαίρεση. Τα καρκινικά κύτταρα, διατηρούν την ικανότητα να εκμεταλλεύονται και τις δύο πηγές ενέργειας, αναλόγως με την εξέλιξη των αναγκών τους στο χρόνο.
Οι προκλήσεις για άλλη μια φορά δεν σταματούν εδώ Ακόμη και με την αυξημένη αγγειογενετική δραστηριότητα στην εστία του καλοήθους όγκου και την αδιάλλειπτη βιοσύνθεση αναγκαίων δομικών λίθων, τα καρκινικά κύτταρα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την ύστατη πρόκληση: αν δεν "αθανατοποιηθούν", δεν πρόκειται να επιζήσουν. Self-evident? Προφανώς. Αλλά γνωρίζατε ότι τα άκρα των χρωμοσωμάτων -γνωστά και ως τελομερή- ελλατώνονται σε μήκος κάθε φορά που το κύτταρο διαιρείται; Και ότι όταν αυτά εξαλειφθούν, τα προστατευτικά άκρα των χρωμοσωμάτων λύονται με συνέπεια τη συνένωση τους και τη δημιουργία υβριδικών μορίων DNA; Τα υβριδικά μόρια έλκονται προς εντελώς λάθος κατευθύνσεις κατά την κυτταρική διαίρεση, αποτυγχάνουν να καταμεριστούν σωστά και με τάξη, προκαλώντας μια ανισορροπία του κληροδοτούμενου γενετικού υλικού. Το αδιόρθωτο μοριακό χάος που επικρατεί, οδηγεί τα περισσότερα κύτταρα στο θάνατο και έτσι το σώμα θέτει ένα αυστηρό όριο στον απεριόριστο πολλαπλασιασμό. Το καρκινικό κύτταρο, για να αποδράσει από το επικείμενο τέλος, θα πρέπει να μηχανευτεί νέα κόλπα.. και η καιροσκοπική στρατολόγηση άλλοτε ενεργοποιημένων μοριακών μηχανισμών ποτέ δεν το πρόδωσε. Όπως ήδη θα έχει γίνει αντιληπτό, η εξέλιξη των καρκινικών κυττάρων εμφανίζει κάποιες αντιστοιχίες με τις ιδιότητες των εμβρυϊκών. Τα τελευταία εκφράζουν εκ προεπιλογής ένα ένζυμο που ονομάζεται τελομεράση. Ο ρόλος της είναι να αναπληρώνει τα μειούμενα άκρα των χρωμοσωμάτων, ώστε ποτέ να μη γίνουν "κολλώδη" μεταξύ τους (λόγω του ταχύ ρυθμού διαιρέσεων/πολλαπλασιασμού, κατ' αυτό το στάδιο ανάπτυξης, που "κατατρώει" τα τελομερή). Επειδή αυτή η ανάγκη παύει κατά την ενήλικη ζωή, τα φυσιολογικά κύτταρα δεν εκφράζουν πλέον την τελομεράση - τουλάχιστον σε μετρήσιμη ποσότητα. Επομένως, τα καρκινικά κύτταρα που επιβιώνουν έχουν ουσιαστικά επιλέξει εκείνες τις μοριακές αλλοιώσεις που αφυπνίζουν το "κοιμώμενο" γονίδιο της τελομεράσης, με σκοπό να γευτούν το ελιξήριο της αθανασίας. Τα επόμενα 20-30 χρόνια προδιαγράφονται ως καθοριστικά. Ας ελπίσουμε ότι η από καιρού προαναγγελθείσα δέσμευση θα πραγματωθεί, ώστε η μάχη ενάντια στον καρκίνο να έχει μόνο νικητές. Τώρα πια το καρκινικό κύτταρο έχει το διακόπτη του πολλαπλασιασμού κλειδωμένο στην θέση «on», έχοντας ξεφύγει πλήρως από τη δράση κατασταλτικών μηχανισμών: iii) αγνοεί τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, iv) αποφεύγει την αναγνώριση από το ανοσοποιητικό σύστημα, v-vi) έχει εξασφαλίσει την απαιτούμενη παροχή αίματος/θρεπτικών συστατικών και πλέον vii) εκφράζει τελομεράση.
Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση -με τόσα ατυχή βήματα απόκλισης να έχουν πια μεσολαβήσει- ο όγκος θεωρείται καλοήθης. Για να χαρακτηριστεί ως κακοήθης απαιτείται η εξάπλωση των νεοπλασματικών κυττάρων και σε άλλα μέρη του σώματος. Οι ασθενείς με νεοπλασίες χάνουν τη μεγάλη μάχη κυρίως επειδή τα καρκινικά κύτταρα μετεγκαθίστανται σε άλλους ιστούς, αναπτύσσοντας «δευτερογενείς εστίες» σε ζωτικά όργανα. Έτσι, ένας ασθενής με καρκίνο του μαστού δεν κινδυνεύει παρά μόνο όταν αρχίσουν οι μεταστάσεις στα οστά, το ήπαρ ή τον εγκέφαλο. Τα καρκινικά κύτταρα για να αποκτήσουν αυτή τη μεταστατική ικανότητα, ενεργοποιούν ένα πρόγραμμα ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του εμβρύου. Τα έμβρυα το χρησιμοποιούν για την ελεύθερη, ανεμπόδιστη μετακίνηση νέων κυττάρων σε καίριες θέσεις και είναι γνωστό επιστημονικά με τον όρο «επιθηλιο-μεσεγχυματική μετάβαση» - ή με το αγγλικό αρκτικόλεξο EMT. Η αναγνώριση της σημασίας του EMT στην εξέλιξη των νεοπλασιών είναι ακόμη μία σημαντική συνεισφορά του Robert Weinberg. Οι πιο συχνές περιπτώσεις νεοπλασιών που αποβαίνουν μοιραίες προέρχονται από μεταστάσεις όγκων του επιθηλιακού ιστού σε άλλα ζωτικά όργανα. Ο ιστός αυτός είναι συνήθως συμπαγής και παραμένει ακίνητος. Τα μεσεγχυματικά κύτταρα, από την άλλη, δύνανται να μετακινηθούν και να παρεισφρήσουν εκ του επιθηλιακού φραγμού. Όταν ενεργοποιείται το πρόγραμμα EMT, τα καρκινικά κύτταρα αποκτούν μία κινητικότητα/διεισδυτικότητα όμοια με αυτή των μεσεγχυματικών κυττάρων και τείνουν να προσεγγίζουν περιοχές ευνοϊκότερες για την ανάπτυξη τους. Εκεί δηλαδή όπου υπάρχει έντονη αιματική κυκλοφορία.
Αυτή η επιθετική διεισδυτικότητα των κακοήθων νεοπλασματικών κυττάρων είναι και ο λόγος που μία χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία λειτουργεί μόνο σε ένα μικρό κλάσμα των ασθενών. Η αφαίρεση της πρωτογενούς εστίας της νεοπλασίας δε βοηθά, από τη στιγμή που τα νεοπλασματικά κύτταρα αρχίσουν να μεθίστανται και να διηθούν νέους ιστούς. Γι αυτό το λόγο, μια κάποια μορφή συστηματικής θεραπείας πολλαπλών στόχων είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί. Αν η υπόθεση του Weinberg ισχύει, έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι 100 διαφορετικούς τύπους καρκίνου, αλλά έναν πεπερασμένο αριθμό προκλήσεων. Η σημασία του κάθε χαρακτηριστικού (εκ των 8) διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου. Για παράδειγμα, οι λευχαιμίες προέρχονται από κύτταρα τα οποία ούτως ή άλλως είναι κινητικά, μιας και έλκουν την καταγωγή τους από τη μεσεγχυματική γενεαλογία. Κατά συνέπεια η απενεργοποίηση του προγράμματος ΕΜΤ κρίνεται λιγότερο σημαντική. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όμως, για να αποβεί θανατηφόρα μία νεοπλασία, χρειάζεται να αναπτύξει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Η ταυτόχρονη επίθεση σε αυτά είναι πιθανώς και το μέλλον της θεραπείας της νόσου. Η προσέγγιση που ίσως χαρίσει ελπίδα ζωής σε εκατομμύρια ανθρώπους. Το ερώτημα δεν είναι αν θα τα καταφέρουμε, αλλά πότε. Με στόχο την επιτάχυνση της υλοποίησης των προσδοκιών που εμφυσεί η ραγδαία εξελισσόμενη κατανόηση μας για τη νόσο, οι σημαντικότεροι φορείς έρευνας και υγείας παγκοσμίως θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μία διεθνή συστράτευση, ώστε να συντονίσουν τις προσπάθειες τους εντός ενός καλά μελετημένου, ρεαλιστικού χρονικού ορίζοντα, ο οποίος θα περιλαμβάνει σαφείς στόχους. Τα επόμενα 20-30 χρόνια προδιαγράφονται ως καθοριστικά. Ας ελπίσουμε ότι η από καιρού προαναγγελθείσα δέσμευση θα πραγματωθεί, ώστε η μάχη ενάντια στον καρκίνο να έχει μόνο νικητές. Πηγή:www.lifo.gr
Το τελευταίο διάστημα το ζήτημα των Ποντίων, της καταστροφής που υπέστησαν από τους Τούρκους αλλά και ο ρατσισμός που βίωσαν, ήρθαν αίφνης στη δημοσιότητα μετά τις δηλώσεις του νυν υπ. Παιδείας, Νίκου Φίλη.
Ο κύριος Φίλης ονόμασε το δράμα των Ποντίων "εθνοκάθαρση", λέγοντας πως δεν ήταν "γενοκτονία".
Ο Ασκός του Αιόλου άνοιξε και εν έτει 2015, είδαμε το αδιανόητο. Χρυσαυγίτες και νεοναζί, να "υπερασπίζονται" Ποντίους στη διαδήλωση που έλαβε χώρα την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου, μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη.
Οι απόγονοι εκείνων που κάποτε βάφτιζαν τους εκδιωγμένους συμπατριώτες μας, "ρωσότουρκους", "τουρκόσπορους" και "ρωσοπόντιους", οι απόγονοι εκείνων που περιθωριοποιούσαν κυνηγημένους ανθρώπους που έχασαν κάθε πατρίδα, βρέθηκαν σε πορεία διαμαρτυρίας τραμπουκίζοντας και ξυλοκοπώντας.
Πριν προχωρήσουμε στην ιστορική παράθεση γεγονότων σχετικά με τις αναφορές περί "τουρκόσπορων" και τον εσωτερικό ρατσισμό, να διευκρινίσουμε κάτι περί "γενοκτονίας" και "εθνοκάθαρσης", μιας και από αυτές τις λέξεις ξεκίνησαν όλα.
Ο επίσημος ορισμός που δίνουν τα Ηνωμένα Έθνηγια την εθνοκάθαρσηείναι "το να καταστήσει κάποιος μια περιοχή εθνικά ομογενοποιημένη, χρησιμοποιώντας μέσα όπως τη βία και τον φόβο, προκειμένου να διώξει από την περιοχή εκείνους τους πληθυσμούς που ανήκουν σε μια άλλη εθνική ή φυλετική ομάδα".
Από την άλλη, σύμφωνα με την Διακήρυξη του ΟΗΕ από την 9η Δεκεμβρίου του 1948,ως γενοκτονίακαλείται "μια από τις ακόλουθες πράξεις που λαμβάνει χώρα με στόχο την ηθελημένη καταστροφή ή τον αφανισμό ενός μέρους ή μιας ολόκληρης εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων:
Την δολοφονία μελών της ομάδας αυτής
Την πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχολογικών τραυμάτων σε μέλη της ομάδας
Την ηθελημένη επέμβαση στις συνθήκες ζωής των ομάδων αυτών, με στόχο τον φυσικό αφανισμό τους
Την επιβολή μέτρων με στόχο τον εμποδισμό των γεννήσεων εντός της ομάδας αυτής
Την βίαιη μετατόπιση παιδιών από την ομάδα αυτή σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων".
Στην περίπτωση των Ποντίων, δεν μιλάμε για εκδίωξη, αλλά για μαζική σφαγή λόγω εθνοτικής καταγωγής, άρα ο όρος "γενοκτονία", είναι πράγματι πιο κοντά στα ιστορικά γεγονότα.
Το βασικό ατόπημα του κ. Φίλη, δεν ήταν η χρήστη του όρου "εθνοκάθαρση". Το βασικό ατόπημα τόσο του ιδίου, όσο και του κόμματος του συνολικά, είναι η λογική των "δύο μέτρων και δύο σταθμών" που ακολουθούν σε πολλαπλά ζητήματα. Δεν μπορείς από τη μια να ευαγγελίζεσαι μια αριστερή πατριωτική αντιμετώπιση της ιστορίας με αναγνώριση και των καθ' ημών λαθών και παθογενειών και από την άλλη να συντηρείς τις παρελάσεις των αρμάτων που επιβαρύνουν το ήδη διαλυμένο οικονομικά κράτος, και να στηρίζεις με κάθε τρόπο το "δεκανίκι" των ΑΝΕΛ, γιατί χωρίς αυτό δεν θα ήσουν καν κυβέρνηση.
Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρείται εδώ απόδοση ευθυνών στον υπ. Παιδείας για το περιστατικό βίας εναντίον του κ. Κουμουτσάκου. Ωστόσο, ο θεσμικός ρόλος που έχει, απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή σε επίπεδο διατυπώσεων καθώς πολλοί καιροφυλακτούν όπως αποδείχθηκε, για να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις.
Ο φασισμός τρέφεται από τον λαϊκισμό και τις "ατυχείς δηλώσεις" και είναι έτοιμος να εκμεταλλευτεί κάθε συγκυρία. Η ελληνική ιστορία έχει βαφτεί από τα χρώματα του μίσους και οι εθνικιστικές κορώνες έχουν εκτοξευτεί και εναντίον συμπατριωτών μας. Η ιστορική μνήμη είναι από πάνω μας και θα τη βρούμε μπροστά μας.
Τι σχέση έχουν λοιπόν οι παρακάτω με τους Πόντιους; Καμία.
Και για να το καταλάβουμε αυτό, αρκεί να δούμε τι έγινε εν Ελλάδι μετά τον διωγμό των Ποντίων. ΟΒλάσης Αγτζίδης*γράφει σε κείμενο που έχει αναρτηθείστο προσωπικό του ιστολόγιο. Το κείμενο φέρει τον τίτλο"Η αντιμετώπιση των προσφύγων. Οι δικοί μας Παλαιστίνιοι".
"Ο Πόντος είναι στην Τουρκία. Στην Σοβιετική Ένωση είμαστε Έλληνες. Στην Ελλάδα είμαστε Ρώσοι. Τελικά πού είναι η πατρίδα μας;"
Πρόσφυγες του ’22 στη «μητέρα-πατρίδα»:
Η ελλαδική κοινωνία είχε ήδη διαμορφώσει τις εικόνες της για τους ομοεθνείς της απ’ την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Και οι εικόνες αυτές ήταν ήδη αρνητικές απ΄ την εποχή του ’16, που απ’ τη μια το Εργατικό Κέντρο Αθηνών ζητούσε να απαγορευτεί η πρόσληψη προσφύγων εργατών και απ’ την άλλη οιπρωτοφασιστικές ομάδες των «Επίστρατων» του Δ. Γούναρη και του Ι. Μεταξά οργάνωναν το πογκρόμ κατά των προσφύγων ως βενιζελικών.
Το αρνητικό στερεότυπο που είχε δημιουργηθεί στην ελλαδική κοινωνία από τη φιλομοναρχική προπαγάνδα θα επιβεβαιωθεί πλήρως απόέναν κορυφαίο διανοούμενο, εκφραστή του βαλκανικού ελληνικού εθνικισμού, τον Ίωνα Δραγούμη, ο οποίος το 1919 θεωρούσε ότι οι Μικρασιάτες, όπως και οι Κρητικοί, ήταν τα όργανα υποταγής της Παλαιάς Ελλάδας στον «αγγλογαλλικό ιμπεριαλισμό».
Η αρχική μαζική εγκατάσταση Ποντίων προσφύγων στην Ελλάδα θα σημειωθεί κατά τρία κύματα: κατά την πρώτη φάση της γενοκτονίας στον Πόντο (1916-1918), μετά την αποχώρηση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος από τη Νότια Ρωσία τον Ιούνιο του 1919 και μετά την εκκένωση του Καρς και Αρνταχάν και τη δημιουργία ενός σημαντικού ελληνικού προσφυγικού ζητήματος στη Νότια Ρωσία.
Χιλιάδες απ’ αυτούς θα έρθουν στην Ελλάδα την περίοδο 1919-1920. Η κατάσταση όπως αποτυπώνεται στις ανταποκρίσεις της εποχής είναι κακή: «Οι δυστυχείς Καυκάσιοι λιμοκτονούν και πάλιν, παρά τας διαφόρους διαβεβαιώσεις, ότι ελήφθη πάσα φροντίς να μη μένωσι νηστικοί, ότι θα γίνουν πρατήρια, ότι τέλος δεν θ’ αποθάνουν από την πείναν και το κρύο… Μετά φρίκης μανθάνομεν ότι αποθνήσκουν 44 καθ’ εκάστην…. Εμάθομεν ακόμη ότι τα δήθεν Νοσοκομεία των προσφύγων είναι σε αθλία κατάστασιν, υπάρχουν μόνον δύο ιατροί, οι οποίοι μόλις προφταίνουν να πιστοποιούν τους θανάτους, Δεν θέλομεν να είπωμεν περισσότερα, νομίζομεν όμως ότι αν τους παραδίδομεν εις τον Μουσταφά Κεμάλ, θα τους μεταχειρίζετο ίσως καλύτερον…».
Μετά τις εκλογές του 1920 η Μικρασιατική Εκστρατεία μετατράπηκε σε μια άχαρη στρατιωτική εμπλοκή, από την οποία οι κρατούντες προσπαθούσαν συνεχώς, και ανεπιτυχώς, να απεμπλακούν. Πριν ακόμα από την Καταστροφή οι μοναρχικές εφημερίδες ζητούσαν να επιστρέψει ο στρατός «Οίκαδε» και καλούσαν να σταματήσει να χύνεται το αίμα των «Πομερανών» τους στην άξενη Μικρά Ασία.[5] Οι Μικρασιάτες ήταν ήδη ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα και αυτό εκφράστηκε στο υψηλότατο δυνατό επίπεδο τον Ιούλιο του 1922, όταν με το νόμο 2870/1922 και με τις υπογραφές του βασιλιά Κωσταντίνου, Γούναρη και Ρούφου απαγορεύτηκε στον ελληνικό πληθυσμό της Ιωνίας να αποχωρήσει, ενώ είχε ήδη αποφασιστεί η εκκένωση της Μικράς Ασίας από τον ελληνικό στρατό. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η ίδια κυβέρνηση είχε απαγορεύσει τον εξοπλισμό των Μικρασιατών και τη δημιουργία μικρασιατικού στρατού με στόχο την αυτονόμηση της Ιωνίας θέτοντας εκτός του πλαισίου της νομιμότητας και τη δράση της Μικρασιατικής Άμυνας.
Αλλά και μετά την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του ΄22, η ελληνική κυβέρνηση με τηλεγράφημά της προς τον αρμοστή στη Σμύρνης Αριστείδη Στεργιάδη του ζητά να μην επιτρέψει τους Έλληνες της Ιωνίας να φύγουν για την Ελλάδα και δημιουργηθεί έτσι «προσφυγικό πρόβλημα». Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο που διασώζει ο Γρηγόρης Δαφνής: Λίγο πριν την αναχώρηση από τη Σμύρνη των ελληνικών υπηρεσιών και ενώ το μέτωπο είχε σπάσει, ο νεαρός πολιτικός Γεώργιος Παπανδρέου ενημερώνεται από τον Στεργιάδη για την επερχόμενη καταστροφή. Στην ερώτηση του Παπανδρέου «Γιατί δεν ειδοποιείται τον κόσμο να φύγει;», ο Στεργιάδης απαντά: «Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».
Ως αποτέλεσμα της πολιτικής εθνικής εκκαθάρισης που επέλεξαν οι νικητές και εκφράστηκε, πραγματικά αλλά και συμβολικά, με τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης, οι ακτές της Ελλάδας γέμισαν από τους δεκάδες χιλιάδες απόκληρους πρόσφυγες της Καταστροφής.
Η παρακάτω εικόνα από τις πρώτες μέρες της ήττας, είναι χαρακτηριστική: «Δεν άκουγε κανείς εκείνες τις μέρες τίποτα άλλο από τα στόματα όλων αυτών παρά κατάρες στο Βενιζέλο και βλαστήμιες: ‘’Αχ αυτοί οι τουρκοσπορίτες Έλληνες της Μικράς Ασίας μας πήραν στο λαιμό τους. Μακάρι να τους σφάξει όλους ο Κεμάλ και να μη μείνει ούτε ποδάρι από δαύτους’’…».
Η μοναρχική παράταξη θεωρούσε τους πρόσφυγες «ξένο σώμα» στην Ελλάδα.
Ο αρχικός εκνευρισμός που ένιωσαν οι ντόπιοι για τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής πήρε σύντομα τη μορφή εχθρότητας. Η ρατσιστική συμπεριφορά κατά των προσφύγων θα αποτελέσει γενικευμένη κοινωνική συμπεριφορά, τόσο των ελλαδιτών Ελλήνων, όσο και των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων που κατοικούσαν τότε στην Ελλάδα. Δεν θα υπάρξουν σημαντικές εκδηλώσεις κοινωνικής αλληλεγγύης.
«Η βρισιά "τουρκόσπορος" μαζί με σωρό ανάλογες βρισιές, όπως "σκατοουγλούδες", "παληοαούτηδες" κ.λπ. ήταν στην ημερήσια διάταξη, από ανώτερα και κατώτερα κυβερνητικά όργανα…».
Το συναίσθημα αυτό περιγράφεται από τον Π. Κανελλόπουλο: «Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που από το 1915 είχε διχασθεί δεν αντίκρυσε τους πρόσφυγες με συμπάθεια, όταν τα αδυσώπητα κύματα της ιστορίας τους έριξαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας. Δεν υπήρξε συμπάθεια, δεν υπήρξε απάθεια, υπήρξε αντιπάθεια.».
Για τους ίδιους τους πρόσφυγες, η επαφή με τους γηγενείς υπήρξε ένα τραυματικό πολιτισμικό σοκ.
Με την έναρξη της ανταλλαγής των πληθυσμών, ως απόρροια της συνθήκης της Λωζάννης, θα αρχίσει η ολοκλήρωση της μετακίνησης. Στα λοιμοκαθαρτήρια της Μακρονήσου, του Αγίου Γεωργίου Σαλαμίνας, του Καραμπουρνού στη Θεσσαλονίκη, στο Βίδο, γνωστό και ως «νησί του θανάτου» στην Κέρκυρα και άλλού θα επαναληφθούν οι σκηνές του 1920. Χιλιάδες εξαθλιωμένοι πρόσφυγες θα χάσουν τη ζωή τους στον προθάλαμο της «μητέρας-πατρίδας».
Ο Κώστας Γαβριηλίδης θα γράψει: «Γεμάτη από στερήσεις η ζωή. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καμιά. Δουλειά δεν υπήρχε πουθενά. Ζώα και γεωργικά εργαλεία για να επιδοθούμε στην καλλιέργεια δεν είχαμε… Περάσαμε μια ζωή δραματική. Ο κόσμος λιποθυμούσε από την πείνα. Τα παιδιά μας είχαν μείνει πετσί και κόκαλο…».
Οι γηγενείς της υπαίθρου θα ανταγωνιστούν τους πρόσφυγες προσπαθώντας να καταπατήσουν τα Ανταλλάξιμα κτήματα. Συνήθως οι πρόσφυγες δέχονται οργανωμένες επιθέσεις από ομάδες γηγενών, που προσπαθούσαν να τους εκδιώξουν από τα μέρη τους. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του κλίματος στο χωριό Ροδολείβος της Δράμας όπου φανατισμένοι ντόπιοι απειλούσαν ότι: «θα σφάξωσι, θα εκδιώξουσι τους πρόσφυγας δι’ όπλων, μαχαίρων, και ροπάλων».
Οι συγκρούσεις θα είναι πολλές, όπως και τα ρατσιστικά συναισθήματα, τα οποία πολλές φορές θα είναι η αιτία των επιθέσων.
Χαρακτηριστική είναι η εξήγηση που δίνεται για τη δολοφονία ενός πρόσφυγα από ένα γηγενή στη Νιγρήτα Σερρών: «Τα πραγματικά ελατήρια του φόνου δεν είναι, ως ταύτα μας παρουσιάζονται, η κλοπή ή η ανεύρεσις ενός απωλεσθέντος σχοινίου. Είναι το μίσος, τα πάθη τα οποία εδημιουργήθησαν μεταξύ των εντοπίων και των προσφύγων δια την κατάληψιν των υπό των Οθωμανών καταληφθέντων κτημάτων και γαιών».
Οι μεγαλύτερης έκτασης συγκρούσειςγια τη νομή της ανταλλάξιμης Περιουσίαςέγιναν στο Κιούπκιοϊ (νυν Πρώτη) Σερρών. Σε συζήτηση για τα επεισόδια, ο Φ. Μανουηλίδης, αρχηγός της προσφυγικής κοινοβουλευτικής ομάδας θα αναφέρει κατά τη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή των Ελλήνων: «Κατόπιν αιματηράς και προμελετημένης συγκρούσεως εχύθη αθώον και άφθονον αίμα, τα ατυχή δε θύματα της αδελφοκτόνου συγκρούσεως αριθμούνται κατά δεκάδας. Η υπολανθάνουσα αντιζηλία και έχθρα μεταξύ των προσφύγων και εντοπίων… εγκυμονεί κίνδυνον εξαιρετικής σοβαρότητας.» Τα γεγονότα συνέβησαν το φθινόπωρο του 1924, όταν οπλισμένες ομάδες γηγενών επιτέθηκαν στον οικισμό των προσφύγων. Ο Τύπος της εποχής αναφέρει ότι: «ετραυμάτισαν 17 πρόσφυγας, το πλείστον γυναίκας, πυρπολήσαντες τας σκηνάς, τους σταύλους, τους αχυρώνας, λεηλατήσαντες τας αποσκευάς…».
Αιτία ήταν η προσπάθεια των γηγενών να εκδιώξουν τους πρόσφυγες από Ανταλλάξιμα κτήματα, ώστε να τα καρπωθούν οι ίδιοι.
Ο Οδ. Λαμψίδης υπολογίζει ότι από το 1.5 εκατομμύριο προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής οι Πόντιοι πρόσφυγες από τον Πόντο, τον Καύκασο και τη Νότια Ρωσία που ήρθαν στην Ελλάδα ανέρχονταν σε 400.000.
Καθ’ όλη την πρώτη περίδο εγκατάστασης η θνησιμότητα ήταν πολύ μεγάλη. Αυξήθηκε επίσης κατά πολύ το ποσοστό αυτοκτονιών. Η R. Hirschon εκτιμά ότι αντιστοιχούσαν τρεις θάνατοι σε μια γέννηση.
Οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής (Ίωνες, Πόντιοι, Καππαδόκες, Ανατολικοθρακιώτες) που εγκαθίστανται στις πόλεις, κατοικούν σε ειδικούς συνοικισμούς που ανεγείρονται με φτηνά υλικά και παρέχουν στοιχειώδεις συνθήκες διαμονής. Ειδικά στο λεκανοπέδιο θα συμβεί ο πρώτος μεγάλος κοινωνικός διαχωρισμός που θα απεικονιστεί και στο γεωγραφικό χάρτη.
Οι πρόσφυγες θα εγκατασταθούν κυρίως στις γειτονιές του Πειραιά, στις περιφερειακές συνοικίες της Αθήνας και σε κάποιους οικισμούς που θα δημιουργηθούν στην Αττική (Άγιος Στέφανος, Κρυονέρι). Οι ντόπιοι θα αποσυρθούν στις δικές τους γειτονιές και συνοικίες.
Η αντιπροσφυγική στάση της συντηρητικής παράταξης θα διατηρηθεί για αρκετά χρόνια μετά την Καταστροφή.
Έξι χρόνια μετά θα υπάρχουν κείμενα με τα οποία επιζητούσαν τον «εξαγνισμό της πρωτεύουσας», τον διαχωρισμό των «καθαρόαιμων Ελλήνων» από τους «Τουρκόσπορους».
Παράδειγμα της αντιπροσφυγικής υστερίας που διακατείχε τους φιλομοναρχικούς πολίτες ήταν τα συνθήματα που ακούστηκαν στις 9 Νοεμβρίου 1923 στο συλλαλητήριο των μοναρχικών στις στήλες του Ολυμπίου Διός, όπου το χαρακτηριστικότερο ήταν: «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες». Η στάση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στον αμαθή «αυτόχθονα» λαό που φανατίζεται από τους επιτήδειους μοναρχικούς πολιτικούς, αλλά χαρακτηρίζει και τη διανόηση του ελλαδικού Βασιλείου.
Χαρακτηριστικές είναι οι εξάρσεις του Γεωργίου Βλάχου στην εφημερίδα «Καθημερινή», ο οποίος ακόμη και το 1928 αποκαλεί τους πρόσφυγες ως «προσφυγική αγέλη».Ο Νίκος Κρανιωτάκης, φιλομοναρχικός εκδότης του Πρωινού Τύπου, θα απαιτήσει το 1933, στην εφημερίδα του, να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορέσουν κίτρινα περιβραχιόνια για να τους διακρίνουν και να τους αποφεύγουν οι Έλληνες.
Ενώ ο βουλευτής Σπετσών Περικής Μπουρμπούλης θα πεί το 1934 στους πρόσφυγες βουλευτές ότι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης «είναι πιο Ρωμιοί από σας».
Χαρακτηριστική της νοοτροπίας της ηγετικής τάξης των μοναρχικών αποτελεί το παρακάτω απόσπασμα: «Συμπονούμεν και συμπαθούμεν τους πρόσφυγας ως ανθρώπους και αδελφούς δυστυχήσαντας και παθόντας, αλλά δεν τους θέλομεν ούτε ως ψηφοφόρους, ούτε ως εκλογείς, ούτε ως εκλεξίμους, ούτε ως πολίτας δικαιουμένους να κυβερνήσουν την Ελλάδα».
Ακραία εκδοχή της αντιπροσφυγικής υστερίας θα αποτελέσειη φιλοβασιλική «Μακεδονική Ένωση»του Σ. Γκοτζαμάνη, που προέρχεται από το χώρο του Λαϊκού Κόμματος. Η «Μακεδονική Ένωση» θέτει δύο στόχους: την αυτονόμηση της Μακεδονίας και την εκδίωξη των προσφύγων. Στις εκλογές του 1935 θα καταφέρει να συγκεντρώσει το 14,8% των ψήφων στην Μακεδονία.
Ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα των βενιζελικών του 1935 οι επιθέσεις κατά των προσφύγων οξύνονται και περιλαμβάνουν ακόμα και πυρπολήσεις προσφυγικών οικισμών. Ο εμπρησμός του προσφυγικού οικισμού του Βόλου περιγράφεται ως εξής: «Αντιβενιζελικοί μπράβοι βάζουν φωτιά στα προσφυγικά παραπήγματα και γίνεται στάχτη μαζί με την περιουσία των προσφύγων κι ένας νεαρός πρόσφυγας που δεν πρόλαβε να φύγει…».
Παρότι τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν τα ραγδαία γεγονότα θα μεταβάλουν τις αντιλήψεις, εν τούτοις η πρωταρχική αντιπάθεια θα εξακολουθήσει να εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Τα παλιά εχθρικά συναισθήματα και αρνητικά στερεότυπα θα παραχωρήσουν τη θέση τους στην υποτίμηση.
Στα νέα στερεότυπα, τη θέση του «τουρκόσπορου» καταλαμβάνει πλέον ο γελοιοποιημένος «Πόντιος».
Ο λαογράφος Ηλίας Πετρόπουλος υποστηρίζει: «Οι ελλαδικοί νεοέλληνες δεν συμπαθούν τους πρόσφυγες. Και ακριβώς: «τα αντιποντιακά ανέκδοτα που σήμερα κυκλοφορούν, εκφράζουν (σε τελικήν ανάλυση) την αντιπάθεια των γηγενών κατά της πολυπληθέστερης προσφυγικής ομάδας που εγκαταστάθηκε στη χώρα μας…Τα αντιποντιακά ανέκδοτα αποτελούν ένα τυπικό δείγμα προφορικού ενδορατσισμού».
Κατά των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ
Και αν για τους ενσωματωμένους Πόντιους πρόσφυγες του ’22, η κοινωνική απαξίωση θα περιοριστεί στο χώρο των στερεοτύπων, για τους νέους Πόντιους πρόσφυγες από την Σοβιετική Ένωση η κοινωνική περιθωριοποίηση θα είναι η κύρια συμπεριφορά της ελλαδικής κοινωνίας. Μόνο που αυτή τη φορά με τον όρο ελλαδική κοινωνία δεν εννοούνται μόνο οι παλιοί γηγενείς, αλλά και οι νέοι, οι ενσωματωμένοι πλέον απόγονοι των πρσφύγων του ’22. Στις περιοχές που εγκαταστάθηκαν τα προσφυγικά-μεταναστευτικά κύματα από την πρώην ΕΣΣΔ θα υπάρξουν παρόμοια προβλήματα μ’ αυτά της δεκαετίας του ’20. Σε εφημερίδα του Μενιδίου το 1989 θα γραφτεί: «Έντονο κύμα διαμαρτυριών εναντίον των Ποντίων προσφύγων που κατοικούν στην πόλη μας και πολύ περισσότερο εναντίον εκείνων που θα έρθουν σύντομα από Σοβιετική Ένωση ξέσπασε την περασμένη εβδομάδα από τους ντόπιους κατοίκους του Μενιδίου. … Απειλούν να προβούν σε δραστηριότητες τέτοιες εναντίον των προσφύγων… ώστε να τους αποβάλλουν».
Τα συναισθήματα των γηγενών περιγράφονται σε άρθρο που δημοσίευσε η ίδια εφημερίδα με τον τίτλο «Θαρραλέα φωνή», στο οποίο οι νέοι Πόντιοι πρόσφυγες αποκαλούνται «τυχών Έλληνες» και θεωρεί ότι λόγω της έλευσής τους «η πατρίδα μας κατάντησε η σαβουροχώρα της Ευρώπης».
Στην Αττική, οι μετανάστες-πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο Μενίδι, στον Ασπρόπυργο (στην περιφέρεια του οποίου ιδρύθηκαν νέα χωριά προσφύγων, όπως η Γκοριτσά, η Άνω και η Κάτω Φούσα), στην Ελευσίνα, στις Τζιτζιφιές της Καλλιθέας κ.ά. Στη Θεσσαλονίκη, στη Σταυρούπολη, στην Πολίχνη, στον Εύοσμο, στο Κορδελιό, στη Μενεμένη, στην Ιωνία και σε άλλες περιοχές της δυτικής περιοχής.
Αρκετοί πήγαν στην Κομοτηνή και εγκαταστάθηκαν στα άδεια σπίτια της Εκτενεπόλ.
Σε μερικές περιοχές, όπου υπήρχε από πριν ποντιακή εγκατάσταση, οι μετανάστες-πρόσφυγες αποκαταστάθηκαν ευκολότερα.
Από τις στήλες του Τύπου άρχισε να εμφανίζεται ένας ιδιότυπος ρατσισμός κατά των Ποντίων. Η αρχή ανιχνεύεται στην αντίθεση των ντόπιων στις περιοχές όπου εγκαθίσταντο.
Αποκορύφωμα της ρατσιστικής στάσης ήταν η άρνηση της Κοινότητας του χωριού Μεταμόρφωση της Χαλκιδικής να εγγράψει τους μετανάστες-πρόσφυγες, που είχαν εγκατασταθεί σ’ αυτό, στα δημοτολόγια.Στην απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου χρησιμοποιήθηκαν οι όροι «Ρωσότουρκοι» και «Ρωσοπόντιοι», ενώ γράφτηκε και η εξής πρόταση: «Οι Ρωσότουρκοι να πάνε στο νομό Ξάνθης».
Αντίστοιχο επεισόδιο συνέβη στο χωριό Λητή, έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου δέκα οικογένειες μεταναστών-προσφύγων θέλησαν να δημιουργήσουν τον οικισμό «Νέος Πόντος Μακεδονίας». Ο πρόεδρος της κοινότητας απευθυνόμενος προς αυτούς είπε: «Να σηκωθείτε να φύγετε. Είστε Ρώσοι, να πάτε στη Ρωσία…».
Μεγάλες διαμαρτυρίες από την πλευρά των ποντιακών οργανώσεων προκάλεσε η παρουσίαση καταλόγου ξένων που φιλοξενούνταν στην Ελλάδα.
Στον κατάλογο αυτό, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκής Αντιρατσιστικής Εκστρατείας με τη συμμετοχή της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.ά., μεταξύ των Αλβανών, Σέρβων, Βούλγαρων, Πολωνών, Κούρδων, Τούρκων, Φιλιππινέζων, Πακιστανών και μαύρων, συμπεριλαμβάνονταν και οι Πόντιοι.
Επίσης, πολλές φορές οι Έλληνες από την Τσάλκα αντιμετωπίζονταν ρατσιστικά εξαιτίας της τουρκοφωνίας τους.
Κρούσμα μαζικής ρατσιστικής συμπεριφοράς υπήρξε η κατάληψη του 3ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης από τους μαθητές και τους γονείς τους με την υποκίνηση των καθηγητών τους. Αιτία ήταν η συστέγαση με το σχολείο «παλιννοστούντων», στο οποίο φοιτούσαν 500 μαθητές. Το αίτημα των καταληψιών ήταν να σταματήσει η συστέγαση και να μετεστεγαστεί το σχολείο «παλιννοστούντων».
Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει αυτό το κρούσμα είναι ότι έγινε σε μία περιοχή που κατοικείται από πρόσφυγες παλαιότερων εποχών και κυρίως του ’22, καθώς και η υποτονική αντίδραση των αρχών της πόλης, των προσφυγικών οργανώσεων και των ποντιακών συλλόγων.
Στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκαν και κρούσματα, τα οποία λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν «απαρντχάϊντ», όπως η αυθαίρετη απαγόρευση εισόδου μεταναστών-προσφύγων σε κέντρα διασκέδασης.
Παρόμοια φαινόμενα εμφανίστηκαν και στην Κύπρο, όπου είχαν εγκατασταθεί Έλληνες από τη Σοβιετική Ένωση. Χαρακτηρισμοί, όπως «Ρωσοπόντιοι» και «Ρώσοι» διαδόθηκαν στα έντυπα, όταν επρόκειτο να αναφερθούν στο συγκεκριμένο πληθυσμό.
Εμφανίστηκαν άρθρα στον Τύπο με τα οποία αντιμετωπίζονταν ως ξένοι, που βρίσκονταν σε σχέσεις αντιπαράθεσης με τους ντόπιους. Οι Πόντιοι, κυρίως από τη Γεωργία, που εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο ομολογούν ότι αυτοί που τους αγκάλιασαν περισσότερο απ’ όλους ήταν οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες από την κατεχόμενη Κύπρο.
Το αρνητικό στερεότυπο που διαμορφώθηκε στην ελλαδική και στην κυπριακή κοινωνία για τους μετανάστες-πρόσφυγες βασιζόταν σε στοιχεία, όπως ότι είναι ξένοι ή ότι είναι λιγότερο Έλληνες από τους ντόπιους και ότι τους έκαναν χάρη που τους ανέχονταν.
Βαθμιαία άρχισε, στη κοινή γνώμη, η εικόνα τους να μην ξεχωρίζει από τους μη Έλληνες παράνομους μετανάστες.
Γενικεύτηκε στον Τύπο η χρήση του όρου «Ρωσοπόντιος», δημιουργώντας στους αναγνώστες την εντύπωση ότι πρόκειται για κάποια εθνοτική ομάδα.
Οι ποντιακές οργανώσεις κατήγγειλαν το κλίμα αυτό, αλλά και τη «ρατσιστική συμπεριφορά της πολιτείας». Κατήγγειλαν ότι πολλές φορές οι αστυνομικοί έκαναν έρευνα σε σπίτια Ποντίων, «χωρίς ένταλμα εισαγγελέως, σαν να ήταν αλλοδαποί, εκμεταλλευόμενοι την άγνοια και το φόβο των αδελφών μας».
Η ξενοφοβική στάση, που υπήρξε κύρια συμπεριφορά του συντηρητικού χώρου, φαίνεται και στο παρακάτω απόσπασμα:«Ενώ προτιμούμε να φέρνουμε όλους τους άχρηστους όχλους από τον Καύκασο, τη Γεωργία και τα Βαλκάνια ελεώντας τους με ελληνοποιήσεις και βαπτίσματα και καταστρέφοντας έτσι με τη φτώχεια τους ήδη φτωχούς Έλληνες και στερώντας τη νεολαία μας από την εύρεση εργασίας….» Στο ερώτημα «με ποιους να προοδεύσει η Θεσσαλονίκη» ο συγγραφέας αναρωτιέται «με τους Ποντίους που ήλθαν εδώ από τις ασιατικές ακτές αγράμματοι και χωρίς γνώση ξένων γλωσσών… Με τους Ασιάτες ορθόδοξους χωρικούς που έφεραν το 1922 και αυτούς που συνεχώς φέρνουν από τα ανθρώπινα απορρίματα του Καυκάσου…».
Οι οργανώσεις των νέων προσφύγων θα αντιδράσουν σ’ όλα αυτά τα συμπτώματα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και χωρίς τη συμπαράσταση πάντα των συλλογων των Ποντίων του ΄22.
Όλα αυτά τα προβλήματα που συνάντησαν οι μετανάστες-πρόσφυγες στην Ελλάδα οδήγησαν κάποιους από τους διανοούμενούς τους στη διατύπωση του ακόλουθου ερωτήματος: «Ο Πόντος είναι στην Τουρκία. Στην Σοβιετική Ένωση είμαστε Έλληνες. Στην Ελλάδα είμαστε Ρώσοι. Τελικά πού είναι η πατρίδα μας;».
Περί επίθεσης στον Κουμουτσάκο:
Διαβάζουμε στοpontos-news.gr: "Ο Γ. Κουμουτσάκος από την πρώτη στιγμή είχε εικόνα των φυσικών και των ηθικών αυτουργών της επίθεσης, τους οποίους άλλωστε κατονόμασε και ενώπιον της Βουλής λίγο αργότερα, όταν εμφανώς ταλαιπωρημένος και με τα σημάδια της επίθεσης στο πρόσωπό του μίλησε για να καταδικάσει πρόσωπα και τοποθετήσεις. Σε καμία στιγμή δεν υπαινίχθηκε ότι η εκδήλωση βίας εκπορεύτηκε από τον ποντιακό χώρο. Αντιθέτως, είπε ξεκάθαρα ότι είδε δίπλα του τον Αντώνη Γρέγο της Χρυσής Αυγής ελάχιστα λεπτά πριν δεχτεί την επίθεση". "Έχοντας ξεκαθαρίσει ότι καταδικάζει τη βία και ενθαρρύνοντας τον κόσμο να μην πτοηθεί και να συνεχίσει τον ειρηνικό αγώνα του παραμένοντας στο σημείο, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕ και ο ΣΠΟΣ Νότιας Ελλάδας και Νήσων προχώρησαν στο επόμενο βήμα που ήταν η επίδοση ψηφίσματος στη Βουλή. Αμέσως μετά την έξοδό τους, ενημέρωσαν τον κόσμο ο πρόεδρος της ΠΟΕ Χρήστος Τοπαλίδης και ο πρόεδρος του ΣΠΟΣ Νότιας Ελλάδας και Νήσων Γιώργος Βαρυθυμιάδης".
Οι Πόντιοι παίρνουν αποστάσεις από τις βίαιες συμπεριφορές φασίζουσας πρακτικής που εκφράστηκαν χθες και καλά κάνουν. Η στάση τους άλλωστε δεν έχει σχέση με τη Χρυσή Αυγή που προσπάθησε να καπηλευθεί μια μαζική πορεία.
Οι ίδιοι οι Πόντιοι που βίωσαν τον ρατσισμό στο πετσί τους, στέκονται στο πλάι των Σύρων και όχι μόνο προσφύγων και μεταναστών που έρχονται στη χώρα μας, με δράσεις αλληλεγγύης που οργανώνουν στην Ειδομένη.
Στην ανακοίνωση τους, τονίζονται τα παρακάτω:
"Στο πλευρό των Σύρων προσφύγων στην Ειδομένη θα βρεθούν το Σάββατο 7 Νοεμβρίου η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Ποντιακής νεολαίας και η ΠΑΕ ΠΑΟΚ, προσφέροντάς τους ανθρωπιστική βοήθεια (φαρμακευτικό υλικό και ρούχα).
Πρόκειται για μια αξιόλογη πρωτοβουλία που γίνεται στο πλαίσιο των αποφάσεων της 2ης Συνδιάσκεψης νέων Ποντίων από ολόκληρο τον κόσμο, που έγινε στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του Οκτωβρίου.
Οι 500 σύνεδροι είχαν δεσμευτεί ότι θα προσφέρουν κάθε δυνατή βοήθεια προς τους πρόσφυγες γιατί –όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους– γνωρίζουν πολύ καλά από τις οικογένειές τους τι θα πει προσφυγιά".
Τους αξίζει στήριξη από την Πολιτεία. Τους αξίζει απ' ευθείας διάλογος με την κυβέρνηση για τα αιτήματα τους μετά τη διαμαρτυρία τους. Είναι το λιγότερο που μπορεί να γίνει για έναν λαό που ξεκληρίστηκε κι ύστερα βρήκε κλειστές πόρτες στη νέα του πατρίδα.
*ΟΒλάσης Αγτζίδηςείναι διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη συγγραφή της ιστορίας των Ελλήνων του παρευξείνιου χώρου (1995). Τιμήθηκε δύο φορές με Εύφημο Μνεία από το υπουργείο Εξωτερικών για τη συμμετοχή του:
-στην επιχείρηση απεγκλωβισμού των Ελλήνων από το εμπόλεμο Σοχούμι του Καυκάσου (1993) κατά την περίοδο του πολέμου μεταξύ Αμπχαζίων και Γεωργιανών και
-στην οργανωτική επιτροπή που συγκρότησε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (1995).
Το πολυαναμενόμενο κείμενο μιας από τις πλέον αμφιλεγόμενες συμφωνίες όλων των εποχών που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και δεσμεύσει συνολικά 12 χώρες του Ειρηνικού δόθηκε στη δημοσιότητα. Αν επικυρωθεί, το Σύμφωνο Δια-Ειρηνικής Συνεργασίας (Trans-Pacific Partnership, TPP) ευαγγελίζεται πως απελευθέρωση το εμπόριο στο 40% της παγκόσμιας οικονομίας και έρχεται, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της Ουάσινγκτον να απαντήσει στην αυξανόμενη πολιτικό και οικονομική επιρροή της Κίνας. Σημειώνεται πως ανάλογη συμφωνία προωθούν οι ΗΠΑ και με την ΕΕ και ήδη οι αντιδράσεις για τις πίσω από κλειστές πόρτες διαβουλεύσεις είναι πολλές.
Διαβάστε τοκείμενο της συμφωνίας.
"Η TPP σημαίνει πως η Αμερική θα γράψει τους κανόνες του παιχνιδιού στον 21ο αιώνα", ανέφερε ο Ομπάμα σε ηλεκτρονική ανάρτησή του. "Αν δεν εγκρίνουμε αυτή τη συμφωνία –αν η Αμερική δεν γράψει αυτούς τους κανόνες– τότε χώρες όπως η Κίνα θα το κάνουν".
Μάλιστα ο Λευκό Οίκος ανάρτησε και το κείμενο της συμφωνίας με πανηγυρικά σχόλια στο Τwitter.
Η Κίνα απάντησε με το δικό της Σύμφωνο Συνολικής Περιφερειακής Οικονομικής Συνεργασίας (RCEP), μια πρόταση για τη δημιουργία μιας περιοχής ελεύθερου εμπορίου μεταξύ 16 χωρών, περιλαμβανομένης της Ινδίας, που θα είναι η μεγαλύτερη τέτοια ένωση στον κόσμο, περικλείοντας 3,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Σημειώνεται πως Λευκός Οίκος είναι πιθανό να ενημερώσει επίσημα εντός των προσεχών ωρών τους βουλευτές των ΗΠΑ πως ο πρόεδρος σκοπεύει να υπογράψει τη συμφωνία, όπως δήλωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της κυβέρνησης Ομπάμα. Η πράξη αυτή θα αποτελούσε την έναρξη μιας περιόδου 90 ημερών προτού η υπογραφή του περάσει στο επόμενο βήμα σε μια διαδικασία που θα ζητά την τελική έγκριση του Κογκρέσου για τη συμφωνία.
Διαβάστε επίσης σχετικά με τις αντιδράσεις που ήδη υπάρχουν για την προώθηση ανάλογης συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ:Αμοιβή 100.000 ευρώ από το Wikileaks για το μεγαλύτερο μυστικό της Ευρώπης
Ανησυχίες και αντιδράσεις
Βέβαια, παρά το γεγονός ότι η αμερικανική κυβέρνηση παρουσιάζει την συμφωνία ως ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί για το παγκόσμιο εμπόριο και τους εργαζόμενους προκαλεί έντονη ανησυχία σε πολλά επίπεδα. Η συμφωνία έρχεται να θέσει κοινούς κανόνες σε θέματα που κυμαίνονται από τα δικαιώματα των εργαζομένων μέχρι την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας σε 12 χώρες του Ειρηνικού και είχε κρατηθεί εν πολλοίς μακριά από τη δημόσια εξονυχιστική έρευνα, προκαλώντας οργή στους υποστηρικτές της διαφάνειας οι οποίοι ανησυχούν για τις ευρύτερες επιπτώσεις του.
Στη συμφωνία αντιτίθενται συνδικάτα και πολλοί από τους Δημοκρατικούς του Ομπάμα, ανάμεσά τους και η υποψήφια για το χρίσμα του κόμματος στις προεδρικές εκλογές Χίλαρι Κλίντον, η οποία είχε υποστηρίξει το σύμφωνο όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών στην πρώτη θητεία του Ομπάμα.
Ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί που τάσσονται υπέρ της ανάπτυξης του εμπορίου εκφράζουν επίσης επιφυλάξεις για τη συμφωνία, προαναγγέλλοντας μια σκληρή μάχη για την έγκρισή της από το Κογκρέσο, κάτι που δεν αναμένεται να γίνει πριν από τον Μάρτιο. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για το προεδρικό χρίσμα Ντόναλντ Τραμπ έχει χαρακτηρίσει τη συμφωνία "καταστροφή".
Η συμφωνία δεν περιλαμβάνει μέτρα που είχαν απαιτήσει ορισμένοι βουλευτές των ΗΠΑ ώστε να τιμωρείται η χειραγώγηση νομισμάτων με επιβολή εμπορικών κυρώσεων ή να ορίζεται στα 12 χρόνια η περίοδος μονοπωλίου για την επόμενη γενιά βιολογικών φαρμάκων. Και οι 12 χώρες της TPP, ωστόσο, δεσμεύθηκαν να αποφύγουν μια σκόπιμη ανταγωνιστική υποτίμηση των νομισμάτων τους σε δήλωση η οποία συνοδεύει τη συμφωνία.
Η συμφωνία, που ετοιμαζόταν για περισσότερα από πέντε χρόνια, επιτεύχθηκε πριν από έναν μήνα όταν εντατικές συνομιλίες στην Ατλάντα έσπασαν ένα αδιέξοδο στο εμπόριο γαλακτοκομικών προϊόντων, φαρμάκων και αυτοκινήτων.
Τα ψιλά γράμματα θα είναι σημαντικά. Για παράδειγμα, ατελείς θεωρούνται οι λεπτομέρειες αναφορικά με το ποσοστό στο οποίο ένα αυτοκίνητο πρέπει να έχει κατασκευαστεί εντός της περιοχής του TPP ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις για να υπαχθεί σε καθεστώς αφορολόγητου είδους, ενώ οι εισαγωγείς υποδημάτων στις ΗΠΑ περιμένουν να διαπιστώσουν πόσο καιρό θα παραμείνουν οι δασμοί.
Το TPP θα είναι μια "ευλογία" για βιομηχανικές και εξαγωγικές οικονομίες όπως η Μαλαισία και το Βιετνάμ. Η προβλεπόμενη κατάργηση των δασμών προσελκύει ήδη αριθμό ρεκόρ ξένων επενδύσεων στη βιομηχανία του Βιετνάμ και οι δύο χώρες αναμένεται να δουν αυξημένη ζήτηση για σημαντικές εξαγωγές τους, από το φοινικέλαιο και τα ελαστικά μέχρι τα ηλεκτρονικά, τα θαλασσινά και τα υφάσματα.
Διαβάστε ακόμα:What to Look for When the Trans-Pacific Partnership Text Is Released
Κάτι τέτοιο θα ασκούσε πίεση σε πολλές μεγάλες αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας, περιλαμβανομένων των Φιλιππίνων και της Ινδονησίας, που έχουν εκφράσει πρόσφατα ενδιαφέρον να υπογράψουν το σύμφωνο. Η Ταϊλάνδη δήλωσε πως εξετάζει τη συμφωνία και μελετά το ενδεχόμενο να συμμετάσχει.
Η Ιαπωνία έχει δεσμευθεί να χαλαρώσει τους εμπορικούς φραγμούς στις εισαγόμενες τηγανητές πατάτες και στο βούτυρο –προϊόντα που η προσφορά τους είναι χαμηλή στην ασιατική αγορά–, ενώ η Μαλαισία θα καταργήσει τους δασμούς σε όλα τα εισαγόμενα αλκοολούχα για πρώτη φορά σε μια εμπορική συμφωνία.
Άλλες πρωτιές που επικαλούνται οι εταίροι –η Αυστραλία, το Μπρουνέι, ο Καναδάς, η Χιλή, η Ιαπωνία, η Μαλαισία, το Μεξικό, η Νέα Ζηλανδία, το Περού, η Σιγκαπούρη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Βιετνάμ– είναι οι πρώτες δεσμεύσεις προκειμένου να αποθαρρύνεται η εισαγωγή προϊόντων που παρήχθησαν με καταναγκαστική εργασία και να εγκριθούν νόμοι για αποδεκτές εργασιακές συνθήκες, καθώς και η πρώτη απαγόρευση των επιδοτήσεων σε επιβλαβείς μεθόδους ψαρέματος.
(Mε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Το «βιογραφικό» του άντρα που χτυπάει και σκίζει το σακάκι του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γιώργου Κουμουτσάκου έχουν στα χέρια τους οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ.
Πρόκειται για υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο με τον συνδυασμό του Ηλία Κασιδιάρη «Ελληνική Αυγή για την Αθήνα». Είναι γυμναστής, απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, και φέρεται να πρωτοστατεί στις βιαιοπραγίες που έγιναν στην πλατεία Συντάγματος. Σημειώνεται πως ο ίδιος, σε νέα εξέλιξη, παρουσιάστηκε στην αστυνομία και παρουσίασε άλλοθι, ισχυριζόμενος ότι εκείνη τη στιγμή έπαιζε ποδόσφαιρο με φίλους του.
Πρόκειται για ένα από τα τέσσερα τουλάχιστον άτομα που έχουν ταυτοποιηθεί και αναζητούνται για να συλληφθούν από στελέχη της Κρατικής Ασφάλειας, τα οποία διεξάγουν αυτεπάγγελτη έρευνα γιατο περιστατικό της οργανωμένης επίθεσηςακραίων ατόμων εναντίον του κ. Κουμουτσάκου.
Ο «γυμναστής» είχε κατέβει με τον συνδυασμό του Ηλία Κασιδιάρη στις δημοτικές εκλογές του 2014 και είχε λάβει 364 ψήφους. Πηγές του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. αναφέρουν πως δεν πρόκειται για τον νεαρό με την φόρμα και το καπέλο τζόκεϊ που γρονθοκοπεί στο κεφάλι τον βουλευτή, ο οποίος έχει ταυτοποιηθεί «μερικώς», αλλά για τον μεσήλικα που φορά τζιν παντελόνι και μαύρο σακάκι. Ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος επιτίθεται αμέσως μετά, χτυπά, σπρώχνει τον κ. Κουμουτσάκο, ενώ του σκίζει και το σακάκι.
Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκος Τόσκας επιβεβαίωσε την ταυτοποίηση των δραστών και ήταν πιο αποκαλυπτικός για την πολιτική τους ταυτότητα κάνοντας λόγο για «ακροδεξιούς τραμπούκους, οι οποίοι κρύφτηκαν, καπηλεύτηκαν ειρηνική εκδήλωση για εθνικά θέματα και με δειλό τρόπο προσέβαλαν και χτύπησαν βουλευτή, έχουν ταυτοποιηθεί και είναι θέμα χρόνου η σύλληψή τους. Οι ίδιοι τραμπούκοι προσέβαλαν βάναυσα και τον ιερό χώρο του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη». Σε παρέμβασή του στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ, ο αρμόδιος υπουργός, μίλησε για τον «γυμναστή» λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ο πρώτος, είναι στέλεχος ακροδεξιάς οργάνωσης, είναι στέλεχος της Χρυσής Αυγής και εξετάζουμε και για τους υπόλοιπους».
Παράλληλα κάλυψε την «ατολμία» των αστυνομικών δυνάμεων να επέμβουν πιο έγκαιρα για την προστασία του βουλευτή, αναφέροντας ότι η «Αστυνομία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για την προστασία του βουλευτή κ. Γιώργου Κουμουτσάκου. Δεν θα επιτρέψουμε παρόμοια περιστατικά που προσβάλλουν τη Δημοκρατία και τους εκπροσώπους του Ελληνικού Κοινοβουλίου».
Την ίδια ώρα οι αστυνομικές έρευνες επικεντρώνονται στους μισθωτές τουλάχιστον πέντε τουριστικών λεωφορείων για λογαριασμό της Χρυσής Αυγής, που επιβίβασαν δεκάδες άτομα από την περιοχή του Μενιδίου προκειμένου να μεταφερθούν στο Σύνταγμα και να συμμετάσχουν στην επίμαχη συγκέντρωση. Οι αστυνομικοί έχουν συλλέξει όλο το υλικό βίντεο που έχει αποτυπωθεί από διάφορες πηγές καταγραφής κατά τη διάρκεια του βίαιου προπηλακισμού, και από αυτό φαίνεται να έχουν ταυτοποιήσει τους δράστες, που επιτέθηκαν εναντίον του με αυτόν τον σχεδιασμένο βάναυσο τρόπο. Οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές έχουν σημαντικά στοιχεία για την ταυτότητα των δραστών, οι οποίοι αναζητούνται να συλληφθούν στα όρια του αυτοφώρου, όπως και για τους υποκινητές τους. Αν αυτό δεν καταστεί δυνατό θα υπάρχει πλούσιο υλικό που θα συμπεριληφθεί στη δικογραφία που θα σχηματισθεί.
Η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής με ανακοίνωσή της απάντησε στις κατηγορίες για καθυστέρηση στην επέμβασή της να προστατεύσει τον βουλευτή ως εξής: «Οι αστυνομικές δυνάμεις που βρίσκονταν στο σημείο ενήργησαν άμεσα με πρωταρχικό μέλημα να προφυλάξουν τη σωματική ακεραιότητα των βουλευτών και λοιπών ατόμων που δέχονταν επιθέσεις
news24.gr
Mαύρο χιούμορ, πολύ γέλιο, αγωνία αλλά και μία πικρή γεύση για την σημερινή πραγματικότητα της πατρίδας μας. Μία θεατρική παράσταση που κερδίζει τις εντυπώσεις στο απαιτητικό ομογενειακό κοινό, ήδη άπό τις πρώτες δύο εβδομάδες.Κεντρικό θέμα είναι ένα interview, μία συνέντευξη για δουλειά. Τέσσερις υποψήφιοι, αντιπροσωπευτικά δείγματα ετερόκλητων κοινωνικών ομάδων της σημερινής Ελλάδας, όπου παρά τις αντιθέσεις και τις διαφορές βρίσκονται σε μία παρόμοια κατάσταση ένεκα της οικονομικής κρίσης. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και δοκιμάζει τις αντοχές, τα όρια και τους φραγμούς των ηρώων της παράστασης. Η φωνή, όχι από το υπερπέραν, αλλά πίσω από έναν τοίχο είναι η εξουσία, που ερμηνεύει εξαιρετικά ο δικός μας Νίκος Καράς, γνωστός παραγωγός του Ηellas FM.
Με αφορμή την έναρξη των παραστάσεων, οι συντελεστές βρέθηκαν στο στούντιο του Hellas FM και στην εκπομπή του Δημήτρη Φιλιππίδη Πρόσωπα της Νέας Υόρκης, όπου και σε ένα εξαιρετικό κλίμα με χιούμορ και άποψη μίλησαν για το συγκεκριμένο έργο η σκηνοθέτις Λητώ Τριανταφύλλου, η υπεύθυνη Θεάτρου του ΚΕΠ και βοηθός σκηνοθέτη Ελένη Δρίβα καθώς και οι ηθοποιοί Ιωάννα Χέλμη, Μανταλένα Παπαδάτου, Χάρης Μοίρας και Γιάννης Μπακογιώργος. Η χημεία των συντελεστών της παράστασης ήταν εμφανής όπως και το παρείστικο κλίμα, κάτι που φάνηκε και στην διάρκεια της συνέντευξης. Το εκρηκτικό μείγμα των ιδιαίτερα ταλάντούχων ηθοποιών με την νεαρή αλλά πολύ αξιόλογη σκηνοθέτη, δένει αρμονικά και η συνέχεια στο σανίδι του ΚΕΠ, που συνεχίζει να αποτελεί μία οάση πολιτισμού στην καρδιά της Αστόριας. Kαι το σημαντικότερο, ότι ο συγκεκριμένος Οργανισμός αποδεικνύει ότι δίνει έμφαση στην πολυφωνία, φέρνοντας σε επαφή με το ομογενειακό θέατρο καινούριους σημαντικούς και ταλαντούχους καλλιτέχνες.
Η μαύρη κωμωδία «Interview» της ομάδας «ΕΜΕΙΣ» συνεχίζεται μέχρι τις 29 Νοεμβρίου 2015 κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 8 το βράδυ και Κυριακή στις 4:00, στο φιλόξενο θεατράκι του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού στην Αστόρια.
Η παράσταση έχει και αγγλικούς υπέρτιτλους ενώ κρατήσεις μπορεί να κάνει κάποιος στο (718) 726-7329. Η Διεύθυνση του θεάτρου είναι 2680 30th St B2, Astoria, NY 11102
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη στο παρακάτω λινκ
Ένταση σημειώθηκε στην πλατεία Συντάγματος, κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου που διοργάνωσε η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας, όταν άγνωστοι προπηλάκισαν τον βουλευτή της ΝΔ, Γ. Κουμουτσάκο. Τον χτυπούσαν με τα ΜΑΤ να παρατηρούν (Vid) Επίθεση δέχτηκε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργος Κουμουτσάκος, που βρίσκονταν στη συγκέντρωση των Ποντίων στο Σύνταγμα. Άτομα που συμμετείχαν στη συγκέντρωση προπηλάκισαν και χτύπησαν το βουλευτή της ΝΔ, πριν προλάβουν τα ΜΑΤ να επέμβουν. Η ομάδα ατόμων που φωνάζει «αλήτες, προδότες, πολιτικοί» – ένα σύνθημα που έχει συνδεθεί με τη Χρυσή Αυγή- και κινείται προς το μέρος του βουλευτή, περνά ανάμεσα από τα ΜΑΤ για να του επιτεθεί. Ερωτηθείς σχετικά, ο βουλευτής απάντησε ότι δεν γνωρίζει ποιοι τον χτύπησαν, δήλωσε, ωστόσο, ότι «ως διπλωμάτης 20 χρόνια υπηρέτησα τα εθνικά συμφέροντα όσο όλη μου τη ζωή. Αγωνίστηκα γι αυτήν την ιστορία, δεν πρέπει να χτυπιέμαι». Στη συγκέντρωση παρευρέθηκε ο Ηλίας Κασιδιάρης και άλλοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Σημειώνεται ότι ακολούθησαν επεισόδια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, με τις αστυνομικές δυνάμεις να κάνουν χρήση χημικών, ενώ λόγω των επεισοδίων, η Προεδρική Φρουρά αποχώρησε από το σημείο.
Το έγγραφο που παρουσίασε ο Ντάισενμπλουμ στην oλλανδική βουλή και λέει τι έχει συνυπογράψει η ελληνική κυβέρνηση αποκαλύπτει ο Σπύρος Καρατζαφέρης Στα μικρά γράμματα η Ελλάδα δεσμεύτηκε για:
55 δράσεις ιδιωτικοποιήσεων μέσα στους επόμενους δύο μήνεw. Η Ελλάδα πουλάει 9 παραλίες της ανατολικής Μακεδονίας και τις καλύτερες παραλίες της Θράκης της Ροδόπης και της Ξάνθης
H επανίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ συμπεριλαμβάνει σχεδόν όλη την δημόσια περιουσία για τα συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών μας.Ακόμη και τα νερά της Θράκης μέχρι και τα ποτάμια και τις παραλίες πωλούνται στους Τούρκους. ΕΥΔΑΠ ,δημόσια κτίρια-όπου οι αγοραστές σε διάρκεια 5 ετών να έχουν κάνει απόσβεση χρημάτων.
Όλα τα ακίνητα που είναι ενταγμένα στο ΤΑΙΠΕΔ είναι απαλλαγμένα από τον ΕΝΦΙΑ. Η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ έχουν μπει και αυτές στο πλάνο ξεπουλήματος με την διαδικασία της μετοχοποίησης τους.
Εκτάσεις σε στρατηγικά σημεία που συνορεύουν με μειονοτικές περιοχές μέχρι και ποτάμια της Θράκης, βγάζει στο "σφυρί" το ΤΑΙΠΕΔ δηλαδή έχουμε να κάνουμε με εκχώρηση εθνικού εδάφους ακόμα και σε Τούρκους αγοραστές, αφού το ΤΑΙΠΕΔ πουλά σε όποιον δίνει τα περισσότερα.
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΑΙ ΚΤΙΡΙΑ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ στο Ν. ΞΑΝΘΗΣ
• ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΞΑΝΘΗΣ
• ΑΛΥΚΕΣ ΑΒΔΗΡΩΝ
• ΓΑΛΗΝΗ ΞΑΝΘΗΣ
• ΕΡΑΣΜΙΟ ΞΑΝΘΗΣ (ΦΩΝΗ ΑΜΕΡΙΚΗΣ)
• ΚΤΙΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ
• ΠΟΤΑΜΙΑ ΞΑΝΘΗΣ
• ΜΙΚΡΟΧΩΡΙ ΞΑΝΘΗΣ
• ΣΕΛΕΡΟ ΞΑΝΘΗΣ
• ΒΕΛΩΝΗ (ΤΕΠΕΔΑΚΙΑ)
• ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΑΓΓΑΝΩΝ
Τα αντίστοιχα συμβαίνουν δυστυχώς και στονομό Ροδόπης(έδρα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής), αλλά και στονομό Καβάλας(όπου υπάρχει το γνωστό Ιμαρέτ, που φιλοξενεί τακτικότατα επίσημους και ανεπίσημους πολιτικούς και οικονομικούς τούρκους επισκέπτες). –
Την ίδια στιγμή η τουρκική τράπεζαZiraat Bankπροβαίνει σε κατασχέσεις περιουσιών Ελλήνων στην Κομοτηνή και την Ξάνθη που πήραν δάνειο και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην εξόφληση τους.
Μέσω του γνωστού αμαρτωλού –αλλά και υπεράνω του νόμου, λόγου του ασύλου που του έχει παραχωρηθεί- ΤΑΙΠΕΔ, τολμά το αδιανόητο, δηλαδή την πώληση «περιουσιακών στοιχείων» στην Θράκη.
