Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2015/05/blog-post_357.html#ixzz3ZIwS0VAh

Μια δολοφονία-μυστήριο ενός πρώην στελέχους του IRA συγκλονίζει την Ιρλανδία ακριβώς την 34η επέτειο από τον θάνατο της εμβληματικής φυσιογνωμίας τουΙρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού,  Μπόμπυ Σαντς , ο οποίος πέθανε στις φυλακές της χώρας στις 5 Μαΐου του 1981 και μετά από 31 ημέρες απεργίας πείνας.

Ένα πρώην στέλεχος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) που είχε βρεθεί στο επίκεντρο μιας έρευνας σχετικά με τον φόνο ενός καθολικού, έπεσε νεκρός αφού τον πυροβόλησαν κοντά στο κέντρο του Μπέλφαστ, ανακοίνωσε η αστυνομία της Βόρειας Ιρλανδίας.

Ο Τζέραρντ Ντέιβιντσον έπεσε νεκρός νωρίς το πρωί, από σφαίρες αγνώστου ή αγνώστων κοντά στο κέντρο του Μπέλφαστ και ενώ πήγαινε στη δουλειά του σε ένα κοινοτικό κέντρο της πρωτεύουσας της Βόρειας Ιρλανδίας.

Οι αρχές είχαν υποψίες ότι το θύμα είχε εμπλακεί στη δολοφονία, το 2005, του Ρόμπερτ Μακάρτνεϊ. Η αστυνομία τον είχε ανακρίνει προτού τον αφήσει ελεύθερο χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες.

Η δολοφονία του νεαρού καθολικού, ηλικίας 33 ετών, τον οποίο είχαν χτυπήσει και μαχαιρώσει στο δρόμο έπειτα από έναν καυγά που είχε σε ένα μπαρ στο κέντρο του Μπέλφαστ με στελέχη του IRA, είχε αποδοθεί σε μέλη της οργάνωσης.

Η οικογένειά του είχε κατηγορήσει τον IRA ότι παρείχε κάλυψη στους δράστες του εγκλήματος. Ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός είχε αναγνωρίσει, έπειτα από τη διενέργεια μιας εσωτερικής έρευνας, ότι τρία από τα μέλη του ενεπλάκησαν στη δολοφονία και είχε ανακοινώσει την αποπομπή τους από την οργάνωση.

Ο Τζέραρντ Ντέιβιντσον, πατέρας 3 παιδιών, είχε ομολογήσει ότι συμμετείχε στη συμπλοκή που είχε προηγηθεί της δολοφονίας του 33χρονου.

Ωστόσο είχε αρνηθεί ότι ήταν τοπικός αρχηγός του IRA όπως επίσης ότι είχε δώσει εντολή για τη δολοφονία του Μακάρτνεϊ

makeleio.gr

Η επανάσταση του χίπστερ με το μούσι δεν έχει ακόμα ατονήσει, αλλά μια έρευνα από το Νέο Μεξικό των Ηνωμένων Πολιτειών ενδέχεται να βάλει σε σκέψεις πολλούς που ακολουθούν πιστά αυτή τη μόδα. Ειδικότερα, επιστήμονες με επικεφαλής τον μικροβιολόγο Τζον Γκόλομπικ εξέτασαν στο εργαστήριό τους τι βακτήρια περιείχε η γενειάδα των ανδρών του υπό έρευνα δείγματος. «Συνήθως δεν εκπλήσσομαι, όμως με αυτό εξεπλάγην» λέει ο Γκόλομπικ και εξηγεί ότι πολλά γένια περιείχαν φυσιολογικό αριθμό βακτηριδίων, όμως άλλα περιείχαν τόσα πολλά μικρόβια, ακαθαρσίες και ούρα που ξεπερνούσαν σε βρομιά και τη λεκάνη της τουαλέτας. Ο μικροβιολόγος σχολίασε πως αν ήταν δείγματα από το σύστημα ύδρευσης, οι επιστήμονες θα έδιναν εντολή να το κλείσουν διότι ενέχει τον κίνδυνο μόλυνσης.

Και παρόλο που κανένα από τα δείγματα δεν ήταν στα επίπεδα που μπορούσαν να προκαλέσουν αρρώστιες, ο κ. Γκόλομπικ διευκρίνισε: «Υπήρχε ένας βαθμός ακαθαρσίας που είναι, το λιγότερο, ενοχλητικός». Ο επικεφαλής της έρευνας προτείνει σε όσους έχουν γένια καλό καθαρισμό χεριών και στη συνέχεια εκτεταμένο «scrubbing» με σαπούνι στην περιοχή του προσώπου και των τριχών. Γιατί όχι και ξύρισμα;

athensvoice.gr

Συνελήφθη ο 27χρονος πατέρας της μικρής Άννυ, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες από την Ελληνική Αστυνομία τεμάχισε και έβρασε την 4χρονη Άννυ. Αναμένεται να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης και για τη μητέρα.

H συγκλονιστική μαρτυρία

«Ο πατέρας της τετράχρονης μού διηγήθηκε ότι όταν συνήλθε από τη χρήση ναρκωτικών, βρήκε την κόρη του νεκρή. Μόλις είδε άψυχο το κορμί της στο πάτωμα, άρχισε να την τεμαχίζει σε πολλά κομμάτια και ύστερα μου διηγήθηκε ότι έβρασε τα κομμάτια του παιδιού του. Στη συνέχεια, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, πέταξε τα κομμάτια της σε κάδους απορριμμάτων κοντά στο σπίτι του. Μου είχε πει ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα χτυπούσε αρκετές φορές το παιδί. Στη συνέχεια ενημέρωσε και τη γυναίκα του και συμφώνησαν να καταγγείλουν την... εξαφάνισή της».

Αυτή την απίστευτη, φρικαλέα περιγραφή για τις συνθήκες θανάτου και «εξαφάνισης» της 4χρονης Άννυ που ήταν υπό αναζήτηση τις τελευταίες εβδομάδες από την ΕΛ.ΑΣ. έδωσε ένας ομοεθνής φίλος των γονιών του κοριτσιού σε κλιμάκιο της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης στη Βουλγαρία.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δολοφόνος πατέρας συνελήφθη και οδηγήθηκε στο κτίριο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, όπου και ομολόγησε την φρικτή πράξη του.

Το χρονικό της εξιχνίασης

Οι ίδιες πληροφορίες ανέφεραν ότι βρέθηκαν κηλίδες αίματος του μικρού κοριτσιού χωρίς ακόμα να έχει βρεθεί το πτώμα του, ενώ το κορίτσι αγνοείτο από τις 24 Απριλίου.

Yπενθυμίζουμε ότι στα δείγματα που είχαν πάρει τα εργαστήρια εγκληματολογικών ερευνών από το σπίτι του πατέρα της στη Μιχαήλ Βόδα, διαπιστώθηκε υπήρχαν ίχνη αίματος, κατά πάσα πιθανότητα του μικρού παιδιού.

Η υπόθεση εξιχνιάστηκε από την Ασφάλεια Αττικής, με βάση συνδυασμό στοιχείων, τα οποία προέκυψαν τόσο από τη μαρτυρία προσώπου του στενού περιβάλλοντος του 27χρονου φερόμενου ως δράστη της ανθρωποκτονίας, όσο και γενετικό υλικό, το οποίο βρέθηκε σε συγκεκριμένα σημεία, καθώς και από μια σειρά άλλες ενδείξεις, που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία στους αρμόδιους αξιωματικούς, για την κατάληξη του άτυχου κοριτσιού.

Υπενθυμίζεται ότι η υπόθεση άρχισε να διερευνάται από την αστυνομία, ύστερα από τη δήλωση εξαφάνισης που έκανε η 43χρονη μητέρα του κοριτσιού, επίσης υπηκόου Βουλγαρίας, η οποία αρχικά ισχυρίστηκε ότι την απήγαγε κάποια γνωστή της, αλλά στην συνέχεια άλλαξε την κατάθεση της.

Ανακοινώσεις για τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, θα γίνουν αύριο Τρίτη, από τον διευθυντή της Ασφάλειας Αττικής, ταξίαρχο Χρήστο Παπαζαφείρη.

Το ματς του αιώνα πήρε μια εξαετία να κλειστεί και μεταδόθηκε συνδρομητικά από το ΗΒΟ.Στους 12 γύρους ο Floyd Mayweather Jr. έδωσε μάχη με τον Μάνι Πακιάο και από αυτό το "ματς του αιώνα" ο ήδη πιο πλούσιος αθλητής του κόσμου, ο δεξιόχειρας έβαλε 100 εκατομμύρια δολάρια στο λογαριασμό του ενώ ακόμη 100 υπολογίζεται ότι θα του αποδοθούν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα προβολής του ματς.

Εννοείται ότι αυτός που το ψευδώνυμο του είναι "The Money" δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα δείξει επιδεικτικά. Αυτό κάνει άλλωστε από πάντα. Ο 38χρονος με το απίστευτο ρεκόρ των 48-0 (νίκες και ήττες αντίστοιχα) είναι ένα σημείο των καιρών που θα έπρεπε να προβληματίσει. Όχι να ενθουσιάσει. Ούτε να πορώσει. Θα έπρεπε να είναι ένα πρότυπο αρνητικό αλλά το Λας Βέγκας και η Beyonce, o Robert De Niro, o Ben Affleck, o Leonardo Di Caprio, o Jay Z, o 50 Cent και αναρίθμητοι άλλοι διάσημοι της επιλεκτικής ευαισθησίας τον πλένουν από τα αμαρτήματα και τα εγκλήματα του.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο πυγμάχος αναδείχθηκε νικητής μετά από ομόφωνη απόφαση των κριτών ή νίκησε τον πολιτικό και Χριστιανό, αυτόν που προωθείται σαν τη δύναμη του καλού στο άθλημα του, Φιλιππινέζο. Ούτε ότι ο νικητής έχει μια σειρά από περίεργες, εκκεντρικές, γραφικές, περίπου αστείες συνήθειες (πλένει τα δόντια του το πρωί για ένα 10λεπτο κάθε μέρα λένε, κόβει κορμούς από δέντρα όταν προπονείται λένε, αγαπάει τα χοτ ντονγκ, παραγγέλνει ένα ποτήρι ζεστό νερό στα εστιατόρια για να πλύνει τα σερβίτσια, έχει ένα χαρέμι από ερωμένες/μητέρες παιδιών κοκ). Ούτε ότι διατηρεί έναν από τους πλέον προκλητικούς λογαριασμούς στο Instagram όπου δείχνει όλα όσα ο τραμπουκισμός του έχει φέρει. Λεφτά, διαμάντια, κοσμήματα, αμάξια. Ζωάρα.

Ούτε το πρόβλημα που είναι ο Floyd Mayweather Jr. οφείλεται μόνο στο προβληματικό οικογενειακό παρελθόν του αφού και ο πατέρας του έχει καταδικαστεί για ξυλοδαρμό και ο θείος του για ναρκωτικά. Ούτε καν ότι ο ίδιος δεν θα έπρεπε καν να είναι δραστήριος, δεν θα έπρεπε καθόλου να αναδεικνύεται σε ήρωα των καιρών μας αφού σύμφωνα με το Deadspin, τους New York Times, το The Atlantic, το Daily Beast και αναρίθμητες άλλες πηγές είναι ένας εγκληματίας.

Το πρόβλημα είναι ότι το 2002 o Mayweather κατηγορήθηκε επίσημα για δύο περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και ένα περιστατικό ξυλοδαρμού σε βαθμό πταίσματος. Το 2004 καταδικάστηκε για άλλα δύο περιστατικά ξυλοδαρμού σε βαθμό πταίσματος ενάντια σε δύο διαφορετικές γυναίκες. Το 2005 ο Mayweather τιμωρήθηκε με ξυλοδαρμό σε βαθμό πταίσματος αφού χτύπησε και κλώτσησε πορτιέρη σε κλάμπ. Το 2010 μία από τις πρώην του και μητέρα κάποιων από τα παιδιά του, η Josie Harris, κατέθεσε μήνυση για ενδοοικογενειακό ξυλοδαρμό -κάτι που είχε κάνει κάποια χρόνια πριν ξανά αλλά την είχε αποσύρει, άγνωστο γιατί.

Για το τελευταίο περιστατικό ο παγκόσμιος πρωταθλητής και ο άντρας που απολαμβάνει τα περισσότερα χρήματα από όλους και η αυλή του είναι γεμάτη από celebrities ΑΑ ποιότητας είδε μια σειρά από κατηγορίες να απαγγέλλονται στο πρόσωπο του. Εκβιασμός, ληστεία, ενδοοικογενειακή βία, παρενόχληση ήταν στο μενού. Οι 90 μέρες φυλάκιση για τον ξυλοδαρμό της μάνας των παιδιών τα οποία ο Floyd Mayweather απείλησε ότι θα κάνει μαύρα στο ξύλο αφού πρώτα είχε ενημερώσει τη μάνα τους ότι θα "την εξαφανίσει" ο ίδιος, υποτίθεται ότι αρκούν για να νουθετήσουν έναν άντρα που οι αθλητικοί παράγοντες, τα media, οι πρωταγωνιστές τους και οι ακόλουθοι του ξεπλένουν με μια αφέλεια μεγάλη. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνει κανείς μετά από το πάρτι που συνοδεύει τη νίκη του στο "ματς του αιώνα".

Ο Floyd Mayweather είναι ένα σκουπίδι και μισό και ο αθλητισμός γίνεται ολοένα και συχνότερα χωματερή για μικρούς ανθρώπους. Ο πυγμάχος όντως έβγαλε νοκ άουτ όχι όμως τον αντίπαλο του, απλά την πυγμαχία και το αθλητικό ιδεώδες που ασθμαίνει τραγικά.

newsit.gr

Στην Ελλάδα έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσω της συνεργασίας του με τη σκηνοθέτιδα Μαρία Ηλιού. Ανέλαβε τον ρόλο του επιστημονικού συμβούλου στα πολυσυζητημένα ντοκιμαντέρ: «Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης» και «Διωγμός και ανταλλαγή πληθυσμών (Τουρκία-Ελλάδα: 1922-1924)». Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Κιτροέφ, καθηγητή ιστορίας στο Haverford College στο Lancaster των ΗΠΑ. Με αφορμή την πρώτη του συμμετοχή (2007) στο βραβευμένο φιλμ της Ηλιού: «Το ταξίδι. Το Ελληνικό Όνειρο στην Αμερική, 1890-1980» που πρόσφατα επαναπροβλήθηκε στην Αθήνα, η στήλη έθεσε ορισμένα ερωτήματα στον κ. Κιτροέφ:

με τη ΜΑΡΙΑ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗ

Συνέντευξη με τον:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΙΤΡΟΕΦ

Ξεκινώντας από τα βασικά: όνειρο ή εξαναγκασμός; Τι εστί «μετανάστευση» για την πρώτη εκείνη που φουρνιά Ελλήνων που εγκαθίσταται στις ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα;

Ανάγκη, όχι εξαναγκασμός. Αυτή η πρώτη φουρνιά που πάει στην Αμερική στο γύρισμα του 20ου αιώνα δεν είναι από τα φτωχότερα στρώματα αλλά ανάμεσα σε αυτούς που είχαν ανεβάσει το βιοτικό τους επίπεδο και θέλησαν να το διατηρήσουν και να εξωφλήσουν τα χρέη τους όταν ξέσπασε η σταφιδική κρίση στα τέλη του 19ου αιώνα στη Πελοπόννησο. Και την ιδέα του ονείρου πρέπει να την εξεδικεύσουμε. Πολλοί μετανάστες ήθελαν να μαζέψουν λίγα λεφτά και να επιστρεψουν στην πατρίδα. Οσοι είχαν πιστέψει στο όνειρο κατάλαβαν γρήγορα πως οι μεγάλες δυσκολίες σήμαιναν ότι το όνειρο ήταν δυνατότητα για τους λίγους και μύθος για τους πολλούς.

Η διαδικασία ενσωμάτωσης των Ελλήνων μεταναστών στην αμερικανική κοινωνία, περνά και μέσα από τη συμβίωση τους με άλλες εθνοπολιτισμικές ομάδες (αφροαμερικανούς, ισπανόφωνους κ.α). Πώς λειτούργησε αυτό διαχρονικά;

Ο πρωταρχικός πόλος συσπείρωσης του έλληνα μετανάστη είναι αυτός που συγκεντρώνει γύρω του τους συντοπίτες και τους συμπατριιώτη. Αλλά την ίδια στιγμή η κατοικία, η γειτονιά και ο τόπος εργασίας πολλές φορές είναι πολυεθνοτικός. Αρχικά οι σχέσεις είναι με τις άλλες ομάδες μου μετανάστευσαν την ίδια εποχή με τους Ελληνες: Ιταλούς από τον Νότο και Εβραίους και Σλάβους από την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Σχέσεις από απλά εργασιακές μέχρι και γάμους, διότι έως το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η μετανάστευση γυναικών από την Ελλάδα ήταν πολύ μικρή. Στα μέσα του αιώνα η μεγάλη μετακίνηση Αφροαμερικανών από τις Πολιτείες του Νότου προς τον βορρά έφερε και την πρόσληψη πολλών από Ελληνες μικροιδιοκτήτες. Μετά το 1965 μέχρι σήμερα το ίδιο συμβαίνει με το τεράστιο κύμα μετανάστευσης απο το Μεξικό και την υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Ειδικά ο χώρος εργασίας λειτουργεί καταλυτικά στο σμίξισμο διάφορων εθνοτήτων.

Ποια η συμμετοχή των Ελλήνων στη διαμόρφωση της κοινωνικο-πολιτικής φυσιογνωμίας των ΗΠΑ, κρίνοντας και από την ανάμειξη τους σε εργασιακά ή αντιρατσιστικά αμερικανικά κινήματα;

Η συμμετοχή των Ελλήνων στα διάφορα κοινωνικά κινήματα ηταν ανάλογη της κάθε εποχής. Υπήρχε έντονος εργατικός συνδικαλισμός μέχρι και τη δεκαετία του 1930. Στις επόμενες δεκαετίες σε γενικές γραμμές η κοινωνική άνοδος των Ελληνων και η είσοδος τους στη μεσαία τάξη -με την ευρύτερη έννοια της λέξης- τους κατέστησε όλο και πιο συντηρητικούς κοινωνικά και πολιτικά. Παρόλα αυτά, την περίοδο της κομμουνιστοφοβίας -τη δεκαετία του 1950- ορισμένοι Έλληνες ακτιβιστές απελάθηκαν για λόγους εθνικής ασφάλειας. Αλλά γενικότερα, μικρό τμήμα της ομογένειας τάχθηκε στο πλευρό των κοινωνικών αιτημάτων για τα δικαιώματα των αφροαμερικανών, των γυναικών και άλλων μειονοτήτων που άρχισαν να τίθενται έντονα από την δεκαετία του 1960.

«Στην κουζίνα κάτω ήταν Ελλάδα και πάνω στο δωμάτιο ήταν Αμερική» αναφέρει ένας από τους ομιλητές στο φιλμ, περιγράφοντας αφενός το πρακτικό του πράγματος της ζωής του μετανάστη, θέτοντας αφετέρου με ευστοχία το ζήτημα της ταυτότητας. Τι σημαίνει, λοιπόν, «Έλληνας στις ΗΠΑ»; Και πως αυτό διαφοροποιείται από εποχή σε εποχή;

Ναι, διαφοροποιείται ανάλογα με την εποχή, αλλά πάντα παραμένει διττή η ελληνο-αμερικανική ιδιότητα. Τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα υπήρχαν πιέσεις για την αμερικανοποίηση των εκατομμυρίων ξενογεννημένων μεταναστών. Για τους Ελληνες, η στάση της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τους έκανε αποδεκτούς αλλά ήδη είχε αρχίσει να πραγματοποιείται η ενηλικίωση της νέας αμερικανογεννημένης γενιάς. Εχουμε λοιπόν Αμερικανούς ελληνικής καταγωγής τη δεκαετία του 1950. Από τα τέλη της επόμενης δεκαετίας έχουμε την αναβίωση του εθνοτισμού στις ΗΠΑ, δηλαδή την νομιμοποίηση της πολιτισμικής διάστασης της εθνικής καταγωγής. Ετσι λοιπόν, η δεύτερη και τρίτη γενιά μπορεί να αισθάνεται περήφανη για τις Ελληνικές της καταβολές. Συμπτωματικά, ένα νέο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα ενισχύει αυτή την τάση. Στις μέρες μας η αποδοχή του πολυπολιτισμού παρα την παραπέρα αφομοίωση των Ελλήνων τους επιτρέπει να μιλούν με περηφάνια για την Ελληνική τους κληρονομιά. Οπως βλέπουμε, η σχέση με την ελληνικότητα διατηρείται αλλά σταδιακά αποκτά όλο και πιο αφηρημένη και συναισθηματική μορφή.

Και μία πιο γενική ερώτηση: η δημόσια εκφορά της Ιστορίας σε χώρες με «βαρύ» και επίπονο παρελθόν, όπως η Ελλάδα έχει συνδεθεί με τη διαμόρφωση/ ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας. Με ποιους όρους γίνεται η Ιστορία σε «νέους» και λιγότερο φορτισμένους τόπους, όπως οι ΗΠΑ;

Ναι, πράγματι, η δημόσια εκφορά της ιστορίας στις ΗΠΑ έχει γιορτινό και πανηγυρικό χαρακτήρα πολλές φορές, έχει σκοπό την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας αλλά όχι σε αντίθεση με ξένους κατακτητές, θυσίες, αίματα και αγώνες για τη επιβίωση. Αντίθετα, έχει εσωστρεφή αναφορά, στο πείραμα δημιουργίας δημοκρατικού κράτους που σέβεται την ελευθερία μετά την απόκτηση της ανεξαρτησίας, τις συνεχείς προσπάθειες να αφομοιωθούν τα απανωτά κύματα μεταναστών και να αναγνωρισθούν οι διακρίσεις που έγιναν στο παρελθόν και τέλος, η συνεχιζόμενη προσπάθεια να ξεπερασθεί η ρατσιστική κληρονομιά του παρελθόντος, ιδίως στον Νότο των ΗΠΑ.

«Αντί να καθυβρίζει τους Έλληνες, η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να αναγνωρίσει ότι ολόκληρη η Ευρώπη είναι Ελλάδα», σημειώνει στον υπότιτλο του κεντρικού άρθρου της η αυστριακή συντηρητική εφημερίδα "Σάλτσμπουργκερ Νάχριχτεν", στο οποίο ασκεί έντονη κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα και ιδιαίτερα απέναντι στη νέα ελληνική κυβέρνηση και τον υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.

«Για τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο Έλληνας ομόλογός τους Γιάνης Βαρουφάκης είναι ένας τρελός που δεν έχει ιδέα από οικονομική πολιτική, αλλά που μιλάει πολύ» αναφέρει εισαγωγικά ο αρθρογράφος της εφημερίδας, Ρόναλντ Μπάρατσον, για να καταγγείλει στη συνέχεια πως «εδώ και χρόνια έχει εμπεδωθεί στην Ευρώπη η αηδιαστική, κακιά συνήθεια να κατηγορούνται οι Έλληνες για ανικανότητα, και οι πρόσφατες εκλογές, με τις οποίες οι Έλληνες απέρριψαν σαφέστατα αυτή τη δήθεν ευλογημένη πολιτική της ΕΕ, να θεωρούνται ως επιβεβαίωση αυτής της περιφρόνησης, καθώς ο λαός, ο οποίος βοηθήθηκε από το 2010 με δισεκατομμύρια, είναι επιπλέον θρασύς και αχάριστος».

«Σε όλη αυτή την εικόνα ταιριάζει ο δύσκολος κύριος Βαρουφάκης, καθώς ο τύπος αυτός θέτει σε κίνδυνο τη διάθεση επιπλέον δισεκατομμυρίων, επειδή αρνείται να εφαρμόσει τις απαιτούμενες από τους σοφούς της ΕΕ δήθεν μεταρρυθμίσεις, ενώ οι Βρυξέλλες θα ήταν ικανοποιημένες, ακόμη και μόνον αν αυτός υποσχόταν περικοπές που θα τις έδινε γραπτώς», αναφέρει ο αρθρογράφος, για να προσθέσει ότι «μέσα στις προηγούμενες ημέρες έφθασαν από την Αθήνα συμφιλιωτικοί τόνοι και δημιουργήθηκε η απειλητική ελπίδα, ότι κανείς μπορεί να κινήσει ακόμη και τη νέα κυβέρνηση για συνέχιση του άτυχου δρόμου, ο οποίος οδηγεί τη χώρα ακόμη πιο βαθιά στην καταστροφή».

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα και η διαμαρτυρία του τρελού Βαρουφάκη απλά προεξοφλούν την εξέλιξη η οποία θα συνταράξει σύντομα ολόκληρη την Ευρώπη. Η επιβαλλόμενη στην Ελλάδα πολιτική εφαρμόζεται σε ολόκληρη την ΕΕ και είναι για το σύνολο της ΕΕ καταστροφική, καθώς η υψηλή ανεργία, η ελάχιστη ανταγωνιστικότητα, οι ανύπαρκτες επενδύσεις, η αδιάλλακτη γραφειοκρατία, είναι χαρακτηριστικά της εικόνας».

Ο αρθρογράφος, όσον αφορά τα μέτρα σημειώνει ότι πρόκειται μόνον για υψηλότερους φόρους και για διαγραφή δημόσιων δαπανών για να μειωθούν με αυτό τον τρόπο τα τρέχοντα ελλείμματα και το υπάρχον χρέος, όμως στην πραγματικότητα διαπιστώνεται ότι τουναντίον αυξάνεται το χρέος στον χώρο του ευρώ, και επισημαίνει: «Οι αποτελεσματικές συνταγές είναι απλές: επενδύσεις, επενδύσεις και πάλι επενδύσει, σε νέα προϊόντα, σε νέες μεθόδους, σε λειτουργικές προσφορές υπηρεσιών του κράτους και σε υποδομές, καθώς μόνον με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται θέσεις εργασίας και κερδίζονται τα χρήματα για εξυπηρετηθεί το χρέος».

Οι πολιτικοί της λιτότητας δεν είναι μεν πρόθυμοι να δαπανήσουν ούτε ένα λεπτό του ευρώ για να διαμορφώσουν το μέλλον, ωστόσο τυπώνουν αδίστακτα δισεκατομμύρια ευρώ, δισεκατομμύρια για να αποκρούσουν κερδοσκοπίες, δισεκατομμύρια για να μεταφέρουν δημόσιο χρέος στην Κεντρική Τράπεζα, δισεκατομμύρια για να σώσουν τράπεζες, σημειώνει Ρόναλντ Μπάρατσον και καταλήγει, επισημαίνοντας: «Με ένα ελάχιστο μέρος αυτών των ποσών θα μπορούσε κανείς να εκτοξεύσει την Ευρώπη στην παγκόσμια κορυφή. Στον κορσέ του ευρωσυστήματος μόνη της η Ελλάδα δεν μπορεί να χαράξει έναν άλλο δρόμο. Ωστόσο κανένας δεν ακούει τον κύριο Βαρουφάκη».

pontiki.gr

Θλίψη και θρήνος στη Νέα Υόρκη για τον θάνατο του του 25χρονου αστυνομικού Μπράιαν Μουρ, ο οποίος πριν λίγη ώρα έχασε την μάχη με το θάνατο έπειτα από δύο μερες στην εντατική του Jamaica Hospital. Ο Μουρ δολοφονήθηκε από τον 35χρονο Demetrius Blackwell, σεσημασμένο κακοποιό. Η δολοφονική επίθεση έλαβε χώρα το περασμένο Σάββατο όταν ο δράστης πυροβόλησε τον 25χρονο μέσα στο αυτοκίνητο του στο Κουήνς,  ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το αυτοκινητο ήταν ιδιωτικό και ο αστυνομικός με τον συνάδελφο του Erik Jansen φορούσαν πολιτικά ρούχα. Ο θάνατος του Μουρ είναι η πρώτη δολοφονία αστυνομικού μετά το διπλό φονικό του περασμένου Δεκεμβρίου στο Μπρούκλυν όταν είχαν εκτελεστεί εξ επαφής οι Rafael Ramos and Wenjian Liu.του Δημήτρη ΦΙλιππίδηThis email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Από την πίσω πόρτα έφυγε η Δέσποινα Βανδή.Έξαλλοι είναι οι ομογενείς του Τίπιγκεν - μιας πόλης λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Ντόρμουντ της Γερμανίας - με τη Δέσποινα Βανδή, η οποία βρέθηκε εκεί με τον Στέλιο Ρόκκο για συναυλία...
Τους λόγους εξηγεί το radiogr.de. αναλυτικά:

«Δίχως να δώσει μια λογική εξήγηση, το «έσκασε» από την πίσω πόρτα η Δέσποινα Βανδή, αδιαφορώντας για τους δεκάδες θαυμαστές της που την περίμεναν επί 6 ώρες, μέχρι να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα που παρουσίασαν με τον Στέλιο Ρόκκο στην πόλη Lüdenscheid, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα κοντά στο Ντόρτμουντ.

Η κόρη των μεταναστών που γεννήθηκε πριν 45 χρόνια και μεγάλωσε μέχρι τα 6 της χρόνια, στο Τίπιγκεν της Γερμανίας, δεν επέτρεψε να τη συναντήσουν οι έλληνες ομογενείς ούτε για μια φωτογραφία ή αυτόγραφο μετά το τέλος του προγράμματος, παρά τις διαρκείς διαβεβαιώσεις των συνεργατών της, ότι αυτό θα γίνει αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η εμφάνιση της γνωστής τραγουδίστριας.

Οι δικαιολογίες αρκετές, από συνεργάτη της Δέσποινας Βανδή ο οποίος τελούσε χρέη μάνατζερ- επιστάτη, (όπως μας ενημέρωσαν ο Στέλιος Ρόκκος, δεν είχε κάποιον συνεργάτη- μάνατζερ μαζί του) κατά τη διάρκεια της βραδιάς και των διαλλειμάτων που έκαναν από τη σκηνή οι δύο καλλιτέχνες.

Άλλοτε ήταν κουρασμένοι, άλλοτε έπρεπε να αλλάξουν ρούχα, άλλοτε στο τέλος του προγράμματος θα έδιναν αυτόγραφα και το «άλλοτε» έγινε «ποτέ», χωρίς καμία απολύτως αιτιολόγηση.

Ο Στέλιος Ρόκκος, ο οποίος αντιμετώπισε με σχετική ψυχραιμία επί 30λεπτά και χάρη στην μαεστρία του στην κιθάρα, το τεχνικό πρόβλημα στην αρχή του προγράμματος που οφειλόταν στη λειτουργία της κονσόλας ήχου (η οποία χρησιμοποιείται από την παραγωγή των εμφανίσεων τους), έφυγε αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα του, δηλαδή στις 5.15 το πρωί, ενώ η Δέσποινα Βανδή στις 5.50 το πρωί, εφόσον ευχαρίστησε θερμά μόνο από μικροφώνου, κυρίως τους μετανάστες-συμπατριώτες της από την Καβάλα, που βρέθηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων της «συναυλίας».

Εκείνο που προκάλεσε μεγαλύτερη έκπληξη στους ανθρώπους που πλήρωσαν από 35 ευρώ είσοδο (χωρίς ποτό)και από 10 ευρώ το water tonic έως όσα άντεχε η τσέπη του καθενός, υπήρξε το γεγονός, ότι το δίδυμο των καλλιτεχνών Βανδή- Ρόκκος, αποτέλεσαν ίσως την εξαίρεση όσων επισκέπτονται το κοινό των ομογενών, οι οποίοι δεν δέχτηκαν κόσμο στα καμαρίνια ή έστω να βγουν μια φωτογραφία με τους έλληνες που τόσο πολύ «υμνούν» όταν ετοιμάζονται να κάνουν extra εμφανίσεις (συναυλίες όπως τις χαρακτηρίζουν) στο «εξωτερικό».

Για τη μη τήρηση της υπόσχεσης, μετά από διαβεβαίωση του ίδιου του συνεργάτη (κ. Απόστολου) παραχώρησης συνέντευξης από τη Δέσποινα Βανδή στο τέλος του προγράμματός της (6 π.μ. περίπου), δεν θα αναφερθούμε, τουλάχιστον όχι ακόμη.

Ούτε και για τον εμπαιγμό και τις διαρκείς δικαιολογίες ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να γίνει νωρίτερα η παραχώρηση συνέντευξης ή έστω μιας ευχαριστήριας δήλωσης προς τους ομογενείς, μέσω δημοσιογραφικού ομίλου τους (ραδιόφωνο, ιστοσελίδα & web tv).

Όπως θα ακούσετε να λένε στις δηλώσεις που εξασφάλισε το Radiogr.de το οποίο βρισκόταν στο χώρο της «συναυλίας», υπήρξαν θύματα μιας «κοροϊδίας» από την αρχή της εμφάνισης των τραγουδιστών που «το έσκασαν από την πίσω πόρτα»!».

πηγη  http://www.epixirimatias.gr/2015/05/blog-post_82.html