Βλαντιμίρ Πούτιν: «Είναι Θέμα Χρόνου να Χτυπήσουν και την Ελλάδα οι Τζιχαντιστές»!

Στο Φως της Δημοσιότητας Απόρρητα Σχέδια των Τρομοκρατών του ISIS, που έχουν έρθει σε γνώση αμερικανικών και ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών σύμφωνα με τα οποία οι Τζιχαντιστές σχεδιάζουν να ανατινάξουν τον ιερό βράχο της Ακρόπολης!!! Θα Πρόκειται ασφαλώς για ένα τεράστιο χτύπημα, στο μεγαλύτερο μνημείο του Δυτικού πολιτισμού, που έχει σκοπό να δημιουργήσει Παγκόσμιο ΣΟΚ και να γράψει νέες μελανές σελίδες στην ιστορία της Ανθρωπότητας…

Οριστικό και αμετάκλητο αναβάλλονται οι σημερινές εκλογές στην Ν.Δ μετά το φιάσκο που είχε στηθεί με τις κάλπες και στο σύστημα online που τελικά δεν δούλεψε!

Η σοβαρότητα φαίνεται να έχει χαθεί από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αφού δεν κατάφεραν καν να πραγματοποιήσουν εκλογές ,αν και στα στέκια κάποιων υποψηφίων θα έχει στηθεί γλέντι για την αναβολή !(sic)

Επιμέλεια: Βικεντίου Μαλαματένιου

Ο Κυριάκος Μητσοτσάκης πρότεινε να οριστεί προσωρινός Πρόεδρος στην Νέα Δημοκρατία πρόσωπο που δεν θα είναι υποψήφιος για την Προεδρία ,υποδεικνύοντας την Μαριέτα Γιανάκκου και την επιλογή Γραμματέα της εμπιστοσύνης της !

Φαίνεται οτι και η εμπιστοσύνη στη Ν.Δ μετά και την σοβαρότητα έχει χαθεί και αναμένονται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας !

Παγκύπριο σοκ προκαλεί, δυστυχώς για πολλοστή φορά μέσα στο 2015, απίστευτη υπόθεση σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης ανηλίκου και αιμομιξίας. 

Το κουβάρι της υπόθεσης άρχισε να ξετυλίγεται όταν η ανήλικη βρήκε το θάρρος, ή μάλλον από απόγνωση και ένστικτο επιβίωσης, προσέφυγε στην αστυνομία, όπου και κατήγγειλε τον γολγοθά της. 

Σύμφωνα, με τις πρώτες πληροφορίες, ο 77χρονος παππούς της, έχοντας παρασύρει τον 13χρονο εγγονό του, ασελγούσαν στο ασχημάτιστο ακόμα κορμάκι της 9χρονης βιάζοντάς την, όπως φαίνεται μάλλον κατ' εξακολούθησιν. 

Η αστυνομία έσπευσε να συλλάβει τον 77χρονο, ενώ ο 13χρονος εγγονός του ανακρίνεται και θα τεθεί υπό την επίβλεψη των αρμοδίων υπηρεσιών του Κράτους, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ενώ εντός της ημέρας ο σάτυρος - παππούς υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας οδηγείται στο δικαστήριο. 

Σύμφωνα με πηγές, το 9χρονο παιδί εξετάστηκε από ιατροδικαστή, που διαπίστωσε ότι φέρει ρήξη του παρθενικού υμένα.

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 50 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.

Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατουσες μας.

Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.
Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.

Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με… κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.

Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ηρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το  Πρώτο, το Εμπρός.

Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλήρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλυφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν , τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον ,το πεστίλι πέτσα βερίκοκο , το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκινοπίπερο.

Τα αστικά λεωφορεία Σκανια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλέ δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ηταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρί καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας;

Τα κίτρινα τρόλευ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές, κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι με τη μανιβέλλα που έκοβε τα εισιτήρια.

Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες. Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.

Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Consoul Cortina, Hansa, Wartburg, FIAT 1100,Opel Olympia. Θυμάστε τα Anglia, τα Peugeot 403, τα Renault 10 ή το Simca 1000, με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα.

Το γάλα μας το έφερνε ο γαλατάς ή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια με αλουμινένια καπάκια ή μας το άδειαζε από μεγάλες καρδάρες στην κατσαρόλα στην εξώπορτα.

Οι κολώνες του πάγου που τις έφερνε ο παγοπώλης με την τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του και τις κουβάλαγε με εκείνο το περίεργο εργαλείο γάντζο, αργοέλιωναν στο κεφαλόσκαλο. Και η βρύση του ψυγείου είχε στο στόμιο της τυλιγμένο ένα λευκό τουλπάνι σα φίλτρο. Που ηλεκτρικά ψυγεία. Αργότερα θυμάμαι κάτι ΠΙΤΣΟΣ ΙΖΟΛΑ και ΚΕΛΒΙΝΕΙΤΟΡ.

Οι παπλωματάδες, οι καρεκλάδες οι γανωτζήδες οι ακονιστές κι οι τσαγκάρηδες είχαν πολλή δουλειά. Στην κεντρική λεωφόρο ένα πλήθος από λούστρους με καλογυαλισμένα κασελάκια που λαμποκοπούσαν περιίμεναν πελάτη. Και σε κάποια γωνιά σε μια καμαρούλα 2Χ2 ήταν το βασίλειο του τσαγκάρη με εκείνο το περίεργο καλαπόδι που έβαζε ανάποδα το παπούτσι και το κόλλαγε και το κάρφωνε με εκείνες τις μαύρες πρόκες με το πλατύ κεφάλι και διάχυτη η μυρουδιά της βενζινόκολλας

Στη γωνιά του δρόμου μια ΕΒΓΑ που πούλαγε γάλα, γιαούρτια και παγωτά σε ψυγεία με μαύρα λαχιστένια καπάκια, και σε μια γωνιά μεταλλικά κουτιά με γυάλινο επάνω μέρος και μέσα μπισκότα γεμιστά με κρέμα γεύση βανίλλια σοκολάτα φράουλα και μπανάνα και κουραμπιέδες Μπούσιου αν θυμάμαι τυλιγμένους σε ημιδιαφανές χαρτί.

Στο κομμωτήριο της γειτονιάς οι κυρίες ψηνόντουσαν με τις ώρες κάτω απ τις κάσκες σεσουάρ με τα μαλλιά πασαλειμένα πλίξ τυλιγμένα σε ρόλλει κι όλα μαζί σκεπασμένα με δίχτυ και τα αυτιά σκεπασμένα με κοκκάλινα καπάκια. Η μανικιουρίστα καθάριζε τα πετσάκια και έβαφε τα νύχια με κατακόκκινο μανό που μύριζε ασετόν από δέκα μέτρα μακριά.

Ο καφές στα καφενεία ήταν μόνο Ελληνικός, τούρκικος τότε. Δεν υπήρχε νες ούτε φραπέ ούτε καπουτσίνο ούτε εσπρέσσο ούτε κάν φίλτρου γαλλικός. Μόνο σε κανένα ζαχαροπλαστείο εύρισκες γαλλικό και βέβαια τον πλήρωνες πανάκριβα. Οι πρώτες καφετιέρες ήταν κάτι γυάλινες κανάτες γεμάτες νερό πάνω στη φωτιά,με ένα ειδικό μεταλλικό φίλτρο που ο ατμός που υγροποιόταν έπεφτε πάνω στον καφέ τον έριχνε στο νερό και ο κύκλος συνεχιζόταν μέχρις εξαντλήσεως του περιεχομένου.

Σαββατόβραδο στα μικράτα μας σινεμαδάκι την σπουδαία περίοδο του Ελληνικού κινηματογράφου και το βράδυ ταβερνάκι με μπριζολίτσα παιδάκια και μια γουλιά μπύρα που μας έδινε κρυφά η μάνα μας γιατί «το παιδί δεν πρέπει να πίνει».

Και αργότερα πιο μεγάλοι πια σινεμά και καφετέρια στον Πύργο των Αθηνών ,το Loubier, το Blue Bell, του Φλόκα, το Βυζάντιο, του Βρυλώνια με τις φοβερές μακαρονάδες. Τη Σόνια.

Με πόση χαρά ακολουθούσαμε Κυριακή πρωϊ τον πατέρα στο καφενείο και απολαμβάναμε επί ώρες μια κουταλιά βανίλια, το γνωστο υποβρύχιο μεσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ή τρώγαμε το μεζέ του ούζου και του αφήναμε το ούζο ξεροσφύρι. Κι ύστερα με το ποδήλατο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να μας ρίχνει κλεφτές ματιές κάθε που σήκωνε το κεφάλι του απ το τραπέζι με την πρέφα ή το τάβλι. Και το μεσημέρι της Κυριακής μετά το οικογενειακό γεύμα πόση πίκρα όταν έφευγε για το γήπεδο χωρίς εμάς γιατί ήταν μεγάλο παιγνίδι και με πόση λαχτάρα περιμέναμε να ακούσουμε την περιγραφή απ το ραδιόφωνο. Γεωργίου, Φώσκολος, Λογοθέτης κι αργότερα απ την τηλεόραση Διακογιάννης Φουντουκίδης Κατσαρός.

Η γλυκύτερη αναμονή το καλοκαίρι ήταν ο παγωτατζής με το καρότσι με τις σιδερένιες ρόδες που το σπρωχνε στο χωματόδρομο. Παπασπύρου ΑΣΤΥ ΕΒΓΑ. Μια δραχμή η κρέμα, μιάμιση το κακάο, δύο η σοκολάτα.

Τα καλοκαίρια μπάνιο με το πούλμαν ή πάνω στις καρότσες των αγροτικών ή με φορτηγά ή άντε με προϊστορικά λεωφορεία που ζεμάταγαν σαν την κόλαση στις κοντινές παραλίες, Καβούρι Βουλιαγμένη, Βάρκιζα άντε και στη Λουμπάρδα ή απ την άλλη μεριά Ραφήνα Νέα Μάκρη Κόκκινο λιμανάκι. Γελάγαμε με κάτι χοντρές γριές που κάνανε μπανιο με τις κομπιναιζόν, Πέφταμε κάτω και χτυπιόμασταν όταν βλέπαμε κάποιους με το ένα χέρι να κρατάνε τυλιγμένη την πετσέτα γύρω τους και με το άλλο να προσπαθούν να βγάλουν το μαγιό και ναι βάλουν εσώρουχο και παντελόνι. Σιχαινόμασταν τα κεφτεδάκια ή τα ντολμαδάκια στην αμμουδιά. Και το νερό που πίναμε ήταν πάντα χλιαρό.

Και φρούτα, θεούλη μου τι φρούτα ήταν αυτά!  Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να κουβαλάει κάτι δωδεκάκιλα Αμερικάνικα ριγέ καρπούζια και γιαρμάδες που σε κάθε δαγκωνιά τα ζουμιά έτρεχαν στο πηγούνι και το λαιμό. Και πεπόνια που μοσχομύριζαν. Και κεράσια μέλι. Και σταφύλια ολόγλυκα.  Ψωμί, τυρί φέτα και καρπούζι για φαγητό. Η υπέρτατη γεύση.

Πίναμε νερό απ το λάστιχο του κήπου (τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα), τρώγαμε λουκουμάδες με ζάχαρη, κουλούρι και τριγωνάκι κεφαλοτύρι απ τον πλανόδιο κουλουρά έξω απ την εκκλησία, αμφίβολης καθαριότητας τυρόπιτες και σάμαλι ( Δεν έχω ξαναδοκιμάσει από τότε τέτοια νοστιμιά), κοκ και κορνέ με σαντιγύ, και πάστες νουγκατίνες σοκολατίνες και σεράνο απ τις ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Γευόμασταν βούτυρα και μαρμελάδες σπιτικές και σπιτικά γλυκά κουταλιού συκαλάκι, περγαμόντο, βύσσινο και πορτοκάλι, νερατζάκι, και φαγητά που δεν τα φτιάχνουν τώρα γιατί είναι κουραστικά. Ροστ μπήφ, μελιτζάνες παπουτσάκια, ιμάμ, παστίτσια, μουσακάδες. Τρώγαμε τόνους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές αλλά ποτέ δεν είμασταν υπέρβαροι γιατί γυρνάγαμε όλη μέρα στους δρόμους και τις αλάνες παίζοντας.

Μοιραζόμασταν με τους φίλους μας μια πορτοκαλάδα ή γκαζόζα απ το ίδιο μπουκάλι και ποτέ κανένας μας δεν έπαθε τίποτε. Δεν πολυαρωσταίναμε , αλλά αν τύχαινε να αρρωστήσουμε πάντα υπήρχε μια καλή μάνα ή γιαγιά να μας δώσει λίγο φιδέ και να μας ρίξει βεντούζες να μας δώσει μια κουταλιά Νορισοντρίν, Ιπεσαντρίν ή ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι μαζί με ζάχαρη, ή να μας κάνει μια ένεση με γυάλινη σύριγγα που τη βράζανε στο κατσαρολάκι, και πιο ύστερα να μας διαβάσει κανένα παραμυθάκι για να αποκοιμηθούμε. Και κάτι θερμόμετρα γυάλινα του πεντάλεπτου και στα πόδια του κρεβατιού να γουργουρίζει η γάτα η παρδαλή και να αναδεύεται και να παίζει με την άκρη της κουβέρτας.

Οταν κάναμε ποδήλατο (eska ή velamos) δεν φορούσαμε κράνος και στην πίσω ρόδα βάζαμε πάντα χαρτόνι από πακέττο τσιγάρα πιασμένο με ξύλινο μανταλάκι έτσι για να κάνει θόρυβο και να μας θυμίζει μηχανάκι

Περνάγαμε ώρες έξω απ το σπίτι φτιάχνοντας πατίνια με ρουλεμάν και σανίδια και κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις γειτονιάς απλά για να διαπιστώσουμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Κι όταν σηκωνόμασταν μέσα απ τους θάμνους που καταλήγαμε, μαθαίναμε πώς να διορθώνουμε το πρόβλημα των φρένων. Για να μη ξαναπληγώσουμε τα γόνατα μας και να μην αποκτήσουμε ευμεγέθη καρούμπαλα στο κέντρο του μετώπου μας Κι αν τα αποκτούσαμε τα πατάγαμε με εκείνα τα μεγάλα τάλληρα για να μη φουσκώσουν.

Είχαμε φίλους. Βγαίναμε στο δρόμο και τους βρίσκαμε. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στους δρόμους. Τα δοκάρια στα αυτοσχέδια γήπεδα ήταν ή οι σχολικές τσάντες ή τα πουλόβερ κι οι ζακέττες μας κουβαριασμένες και για καλάθια του μπάσκετ είχαμε τα περβάζια των παραθύρων. Πόσες φορές δεν σπάγαμε και κανένα τζάμι και εξαφανιζόμασταν όλοι μαζί αφήνοντας τη μπάλα στα χέρια κάποιου συνταξιούχου που την έσκιζε με το σουγιά και την πέταγε στο δρόμο. Ο παλιόγερος !

Σκάβαμε λακουβάκια για να παίξουμε γκαζές, ακόμα και κουτσό μαζί με τα κορίτσια, χαρτάκια ή απ αυτά που αγοράζαμε απ τα περίπτερα ή με τα χαρτόνια απ τα πακέτα τα τσιγάρα.

Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και χτυπούσαμε την πόρτα, ή το πιο συνηθισμένο μπαίναμε χωρίς να ρωτήσουμε. Πέφταμε από δέντρα, κοβόμασταν, πληγώναμε τα γόνατα μας και σπάγαμε και κανένα χέρι και οι γονείς μας μάς κατσάδιαζαν κι αυτό ήταν. Λίγο βάμμα στην πληγή κι όξω απ την πόρτα. Τσακωνόμασταν και παίζαμε μπουνιές και μαυρίζαμε και μελανιάζαμε και πάλι φιλιώναμε. Παίζαμε ξιφομαχίες με αυτοσχέδια ξύλινα σπαθιά. Τα ακόντια μας ήταν τα κοντάρια απ τις σκούπες ειδικά από εκείνες που τύλιγαν με μια μαξιλαροθήκη και ξαράχνιαζαν τα ταβάνια. Οι ασπίδες μας ήταν τα καπάκια απ τις μεγάλες κατσαρόλες .

Τρώγαμε ακόμα και σκουλήκια και λάσπες απ τον κήπο. Θυμάστε τη γεύση της λάσπης; Ούτε μάτια βγάλαμε, ούτε τα σκουλήκια έζησαν για πολύ το στομάχι μας.

Κι όταν η γιαγιά πότιζε τον κήπο τι πλάκα να της πατάς το λάστιχο του ποτίσματος και να της κόβεις το νερό κι εκείνη να φωνάζει.  Κι ο πανικός ακόμα μεγαλύτερος όταν πιάναμε το φλίτ με το εντομοκτόνο για να παίξουμε ανίδεοι για το δηλητήριο που περιείχε.

Στους ποδοσφαιρικούς μας αγώνες την ομάδα την έφτιαχναν μερικοί, οι υπόλοιποι μάθαιναν να ζουν χωρίς αρχηγιλίκι.  Φεύγαμε απ το σπίτι το πρωί και παίζαμε όλη μέρα ελεύθεροι αρκεί να γυρίζαμε πίσω μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει, ή όταν η μάνα μας έβαζε τις φωνές απ το μπαλκόνι να τσακιστούμε να ανεβούμε για διάβασμα. Δεν είχαμε βιντεοπαιχνίδια ούτε καν τηλεόραση, ούτε κινητά ούτε υπολογιστές ή internet άντε κανένα ραδιόρφωνο με λυχνίες. Το καλύτερο δώρο ήταν ένα μικρό τρανζιστοράκι με εννιάβολτη Bereck για να ακούμε Εθνικό, ή Ενόπλων.

Πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Τρείς μέρες πρωι, τρείς μέρες απόγευμα. Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη πρωί και την πρώτη ώρα Μαθηματικά. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε το χέρι κάποιου καθηγητή να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα ή να μας τραβάει τα αυτιά, η να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα. Κι η βίτσα, συνήθως από μουριά να μας πληγώνει την παλάμη. Οι πράξεις μας ήταν δικές μας και οι συνέπειες θα βάρυναν εμάς.

Ποιος δε θυμάται τις καζούρες ιδιαίτερα στους Θεολόγους, τις Αγγλικούδες και τους Τεχνικούς. Τα παρατσούκλια που τους βγάζαμε τα παλιόπαιδα. Ο γιαουρτάς, ο καρκίνος ο θέκλας η θρούμπος ο φισφιρίκος. Την αγωνία μόλις έμπαινε ο μαθηματικός κι άνοιγε τον κατάλογο. -Για να σηκωθεί σήμερα ο ………. Και μέχρι να πεί τον μελλοθάνατο, κόμπος το στομάχι.

Θυμάστε στα διαγωνίσματα την απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιγράψουμε με το βιβλίο στα γόνατα, ή τα σκονάκια κρυμμένα στα μανίκια, ή τα κορίτσια που τάγραφαν με στυλό BIC ή SCHNEIDER πάνω στα μπούτια τους και τα κάλυπταν με τις μπλέ ποδιές τους. Μπλέ κοριτσίστικες ποδιές, άσπρο γιακαδάκι και άσπρη μπλέ κορδέλλα στα μαλλιά. Ποδιές που εξαφανιζόντουσαν στο λεωφορείο και χωνόντουσαν μες στις τσάντες και ταΆ αγόρια που περίμεναν στο τέρμα του λεωφορείου.

Ποιος δε θυμάται τις ημερήσιες εκδρομές στον Κάλαμο, τον Αη Γιάννη το Ρώσσο, το Ναύπλιο, τον Οσιο Λουκά, τους Δελφούς για να δούμε τον Ηνίοχο τον σκανδαλιάρη που σε κοίταγε πονηρά όπου κι αν στεκόσουνα ,με κάτι απίστευτα πούλμαν.

Και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των τριών ωρών και βάλε στα άδεια οικόπεδα που τώρα έχουν γίνει μεζονέτες και στούντιο.

Κάποιοι μαθητές όχι τόσο έξυπνοι ή επιμελείς έχαναν την τάξη και ξαναπήγαιναν στην ίδια. Θυμηθείτε πόσους διετείς είχατε στην τάξη σας στο γυμνάσιο. Ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι απ τα γένια και τη χοντρή φωνή.

Ο πρώτος μας έρωτας ήταν συνήθως αδελφή ή εξαδέλφη του καλύτερου φίλου μας. Θυμόσαστε το χτυποκάρδι αλήθεια; Την αγωνία μη μας πάρουν χαμπάρι. Το πρώτο φιλί. Τα ξαναμμένα μάγουλα ,το χνούδι πάνω απ το χείλος μας.

Θυμάστε τα πάρτυ γενεθλίων με 15 αγόρια και δύο κορίτσια, (Ποιος να αφήσει την κόρη του να πάει) με πορτοκαλάδα ή ΤΑΜ ΤΑΜ, πατατάκια τσιπς και σπιτικό κέϊκ κι αργότερα βερμουτάκι και ξηρούς καρπούς.  Τις άπειρες φορές που χορεύαμε το ίδιο μπλούζ σε συνενόηση με τον υπεύθυνο του πικάπ, έτσι για να μένουμε πιο πολλή ώρα αγκαλιασμένοι με το κορίτσι των ονείρων μας. Την απίστευτη φράση ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ. Τι φτιάξαμε ο Θεός κι η ψυχή μας.

Πηγαίναμε στο γήπεδο τρείς ώρες πριν το μάτς και γυρίζαμε παπί απ τη βροχή και παγωμένοι μέχρι το μεδούλι τυλιγμένοι με μουσκεμένες σημαίες και χωμένοι σε πλαστικές σακούλες Κι με τις κάλτσες να τρέχουν

Υπήρχαν τέσσερις εποχές διακριτές μεταξύ τους. Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα μπουμπούκια των λουλουδιών άνθιζαν την άνοιξη. Υπήρχαν δέντρα και κήποι στις αυλές των σπιτιών και πηγάδια και χώμα που μύριζε μετά το πότισμα . Θυμάστε τους πανσέδες; Τα σκυλάκια; Τα χρυσάνθεμα;

Τις πλεχτές ζακέτες που βάζαμε κάπου μετά το Πάσχα. Τα πρώτα μακριά παντελόνια.

Τα καλοκαιρινά βράδια τα βγάζαμε ή στα σκαλιά παρέες παρέες, ή παίζοντας κρυφτό και κρυφτοντένεκο, ή στα καλοκαιρινά σινεμά με τα χαλίκια, τις καρέκλες με το πλαστικό σκοινί, τις μπουκαμβίλιες στη μάντρα , τον πασατέμπο και την πορτοκαλάδα ΠΑΡΘΕΝΩΝ. Αξέχαστα χρόνια.

Οι γενιές αυτές έβγαλαν μερικούς απ τους καλύτερους επιστήμονες, γιατρούς, μηχανικούς, ανθρώπους εργατικούς και τίμιους οικογενειάρχες και πολλούς άλλους. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγινε έκρηξη σε καινοτομίες και νέες ιδέες. Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες και υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα. Μεγαλώσαμε σαν παιδιά με τις χαρές και τις λύπες, μας. Ζήσαμε. Και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε όσο μας χρωστάει ο Θεός, σε πείσμα όλων αυτών που μας πλαστικοποίησαν τη ζωή με δικές τους ιδέες και για δικό τους όφελος.

*Το πιο πάνω κείμενο έφτασε ως εμένα με e-mail.  Δεν γνωρίζω τον αρχικό συντάκτη του

Η προδοσία του λαού, που απέδωσε ραδιοφωνικά η πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου στον κάποτε αρχηγό της σημερινό Πρωθυπουργό και η παραίτηση του κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδη, πρώην Κυβερνητικού εκπροσώπου της ελπίδας ΣΥΡΙΖΑ...σηματοδοτούν σήμερα την επόμενη ημέρα της Ελλάδας.Το πότε θα απομακρυνθεί και τυπικά ο κ.Τσίπρας από την ζημιογόνα για τη χώρα και κυρίως το λαό της άσκηση της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του είναι αδιάφορο.

Ανάλυση: Βικεντίου Μαλαματένιου

Οι πλειστηριασμοί και οι φόροι που έφερε στη χώρα χωρίς κανένα λόγο, παγώνοντας τις ψυχές μας, θα καθορίσουν και τον ακριβή χρόνο της οικειοθελούς ή μη αποχώρησής του. Αν θα είναι σήμερα ή σε λίγες μέρες δεν έχει μεγάλη σημασία.  Όλα τα έδωσε στους ξένους ο Έλληνας πρωθυπουργός για να παραμείνει στην εξουσία αλλά ξέχασε κάτι. Τον ελληνικό λαό. Το 45% των ψηφοφόρων που δεν πήγε ποτέ να ψηφίσει, το ιστορικό 3% του ΣΥΡΙΖΑ που τον γέννησε και πάνω από όλα όλους εκείνους τους Έλληνες και Ελληνίδες που πίστεψαν στο ψεύτικο όνειρό του, που μετατράπηκε ξεδιάντροπα σε εφιάλτη, και νιώθουν εξαπατημένοι και υποτιμημένοι. Η μετά Τσίπρα. εποχή σημαίνει πολλά για την Ελλάδα.

Σημαίνει το τέλος της εποχής των μεγάλων πολιτικών Υπουργών του έθνους κ.κ. Τζοχατζόπουλου, Λιάπη, Παμπούκη, Λαλιώτη, Αβραμόπουλου και Φλαμπουράρη και αναρίθμητων άλλων, που με το κατάλληλο επικοινωνιακό μανδύα καταχρεωμένων μέσων ενημέρωσης και αμέτρητα δανεικά ευρώ στο Κράτος με τα Μνημόνια της Καταστροφής στον Ελληνικό λαό. Το χειρότερο όλων έφεραν πολιτικά την Εθνική του διάβρωση. Την απώλεια της πίστης του σε αξίες και ιδανικά, πλην εκείνου της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι σίγουρο αν είναι αρκετά ώριμη ακόμη ώστε να εκλέξει έναν ηγέτη για τη μετά Τσίπρα εποχή.   

Το πιθανότερο όλων είναι να επιλέξει επιλογές ήττας και αδυναμίας, που θα οδηγήσουν στην πολιτική της εξαφάνιση με την επόμενη εκλογική της ήττα.Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα οφείλει τώρα ενωμένη να δημιουργήσει την μ.Τ. ιστορία της σε μία ζαλισμένη και τρομοκρατημένη Ευρωπαϊκή Ένωση και σε ένα παγκοσμιοποιημένο πεδίο όπου κανείς δεν χαρίζει τίποτα στον άλλο. Να κατακτήσει τη θέση που της αξίζει και απώλεσε βάσει σχεδίου τα χρόνια της εθνικής παρακμής της Μεταπολίτευσης.Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση χωρίς μία Εθνική στρατηγική βασισμένη στα αμέτρητα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα μας, κληροδότημα των Προγόνων μας, τόσο στον Πολιτισμό μας όσο και στα Εθνικά μας περιουσιακά στοιχεία. Στα μυαλά και τις ψυχές μας. Εθνική στρατηγική που εσκεμμένα κανείς δεν γράφει ώστε να μην υπάρχει μία κοινή προσπάθεια και αναζωπύρωση της Ελλάδας.Πρωτίστως βέβαια χρειάζεται έναν Νέο Πνευματικό Ηγέτη, έναν Έλληνα «Νταβούτογλου» της πολιτικής, που θα αναδείξει με τη σειρά του τον Πολιτικό Ηγέτη που θα γεννήσει η κοινωνία για να μας Κυβερνήσει και να προστατεύσει τις περιουσίες μας, υλικές και μη, εις όφελος κυρίως της επόμενης Γενιάς μας. Για την μ.Τ. εποχή οι ιστορικοί θα γράψουν πολλά. Θα καταλήξουν όλοι όμως ότι πολιτικοί όπως ο Γούναρης και ο Ιωαννίδης θα υπάρχουν πάντα για να ασκούν την εξουσία εις βάρος του λαού και να αποδεικνύουν ότι κάθε λαός όπως και ο Ελληνικός είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. 

Μέχρι να αποφασίσει να πληρώσει το λογαριασμό του και να ξαναποκτήσει το δικαίωμα της ζωής, της ελπίδας και της πίστης.Ας δούμε, τέλος, σήμερα πόσοι ΣΥΡΙΖΑίοι και ΑΝΕΛίστες  ψήφισαν χθές τους πλειστηριασμούς των Ελληνικών σπιτιών και ας περιμένουμε να έρθει η επόμενη μέρα από τα βάθη της Ελληνικής ιστορίας μας...

Σοκ έχει προκαλέσει στις ΗΠΑ η δημοσιοποίηση βίντεο στο δικαστήριο, στο πλαίσιο της υπόθεσης του βιασμού και δολοφονίας της καθηγήτριας μαθηματικών Κολίν Ρίτζερ από τον Φίλιπ Κισμ, μαθητή, σε σχολείο (Danvers High).

Όπως αναφέρεται σεσχετικό δημοσίευμα της Boston Herald, στο βίντεο ο Κισμ φαίνεται να βάζει μπλούζα με κουκούλα και γάντια καθώς ακολουθεί την Ρίτζερ.

Ο Κισμ έχει ομολογήσει ότι βίασε και έκοψε τον λαιμό της Ρίτζερ στις 22 Οκτωβρίου 2013. Ο ίδιος ήταν τότε 14 χρονών, ενώ το θύμα του 24. Το περιστατικό αποδίδεται σε ψυχωσικό επεισόδιο.

Στο βίντεο η Ρίτζερ φαίνεται να βγαίνει από την τάξη, στον δεύτερο όροφο, και να κατευθύνεται προς τις τουαλέτες των μαθητών, όπου έλαβε χώρα η επίθεση.

Σε άλλο σημείο η Ρίτζερ φαίνεται να περνά μπροστά από έναν ψύκτη και να μπαίνει στις τουαλέτες, με τον Κισμ να ακολουθεί μετά από λίγο, φορώντας κουκούλα. Δεν βγαίνει παρά μετά από αρκετά λεπτά, αφού έχει προηγουμένως μπει στον χώρο μια μαθήτρια, η οποία βγαίνει βιαστικά.

Όπως είπαν οι εισαγγελείς, η μαθήτρια είδε τα γυμνά οπίσθια ενός άνδρα και βγήκε έξω γελώντας, νομίζοντας ότι είδε κάποιον ενώ άλλαζε ρούχα. Σε άλλο σημείο φαίνεται ο Κισμ να περπατά γρήγορα σε έναν διάδρομο κρατώντας στα χέρια του ρούχα (κάποια εκ των οποίων θεωρείται ότι είναι της Ρίτζερ), με την κουκούλα ακόμα πάνω και το κεφάλι κατεβασμένο. Το δεξί του χέρι φαίνεται κόκκινο.

Κατά την προβολή του βίντεο ο Κισμ δεν αντέδρασε. Σημειώνεται ότι αν και οι συνήγοροί του έχουν παραδεχτεί τον φόνο, υποστήριξαν ότι είχε σοβαρά ψυχολογικά/ πνευματικά προβλήματα από την ηλικία των 10.

huffpost.gr

Είναι η δραματική στιγμή που η 26χρονη Hasna Ait Boulahcen, η πρώτη γυναίκα καμικάζι στην ιστορία της Ευρώπης και ξαδέρφη του Αμπντελχαμίντ Αμπαούντ, "εγκεφάλου" της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι, πυροδοτεί τα εκρηκτικά με τα οποία έχει ζωστεί.

Είναι ξημερώματα Τετάρτης και η επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής RAID στο Saint Denis έχει μόλις ξεκινήσει. Ομάδες πάνοπλων ανδρών κυκλώνουν το διαμέρισμα, που βρίσκεται σε ένα μικρό στενό και στο ισόγειο έχει ένα δημοτικό σχολείο. Από το παράθυρο, οι δράστες απαντούν. Η ανταλλαγή πυροβολισμών είναι καταιγιστική, ενώ μια ομάδα αστυνομικών μπαίνει στο κτίριο.

Μέχρι που από το παράθυρο βγαίνει μια λάμψη! Είναι η στιγμή που η νεαρή γυναίκα πυροδότησε τα εκρηκτικά και ανατινάχθηκε. Το συγκλονιστικό video έφτασε στα χέρια του ABC, το οποίο και το μεταδίδει μια μέρα αφού οι γαλλικές αρχές ανακοίνωσαν ότι στην επιδρομή αυτή σκοτώθηκε και ο 27χρονος Αμπαούντ, ο φερόμενος ως εγκέφαλος των επιθέσεων στο Παρίσι.

To video έχει καταγραφεί με κινητό τηλέφωνο από κάποιον που βρίσκεται σε κτίριο διαγώνια απέναντι από το διαμέρισμα κρησφύγετο όπου έμεναν οι τζιχαντιστές. "Δεν είναι φίλος μου" ήταν η απάντησή της όταν οι αστυνομικοί που έφτασαν στο κρησφύγετο των τρομοκρατών ζήτησαν να μάθουν που βρίσκονταν ο Αμπαούντ. Λέγεται πως η νεαρή γυναίκα βγήκε στο παράθυρο και φώναξε "Βοηθήστε με, βοηθήστε με" για να προκαλέσει τους αστυνομικούς να πλησιάσουν και τότε να πυροδοτήσει τα εκρηκτικά που φορούσε στο σώμα της.

Η Χάσνα Άιτ Μπουλαχτσέν η πρώτη γυναίκα βομβίστρια αυτοκτονίας που έδρασε στην Ευρώπη, χαρακτηρίζεται από τους φίλους και τους συγγενείς της ένα κορίτσι που αγαπούσε τα πάρτι, είχε πολλές σχέσεις με άνδρες και δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για τη θρησκεία. Ήταν μια νεαρή γυναίκα αγαπούσε περισσότερο τσιγάρο και το αλκοόλ και όχι τόσο το Ισλάμ. Ο αδερφός της Youssouf Ait Boulahcen είπε πως δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τη θρησκεία, ποτέ δεν είχε διαβάσει το Κοράνι και άρχισε να φοράει τη μαντήλα μόλις πριν από έναν μήνα.

Όλα αυτά ενώ έχουν δει φωτογραφίες της το φως της δημοσιότητας, όπου βγάζει selfies γυμνή στο μπάνιο, βαμμένη και φορώντας μόνο τα... κοσμήματά της. «Ζούσε στον κόσμο της. Δεν ενδιαφερόταν να μάθει για τη θρησκεία της. Μιλούσε συνεχώς στο τηλέφωνο, έμπαινε στο Facebook ή το WhatsApp», είπε ο αδερφός της Γιούσουφ Άιτ Μπουλαχτσέν. Ο Γιούσουφ περιγράφει τη σχέση του με την αδελφή του ως δύσκολη. «Δεν δεχόταν συμβουλές από κανέναν. Δεν ήθελε να φτιάξει τη ζωή της», εξήγησε.

Η Χάσνα πήρε τηλέφωνο τον αδελφό της την Κυριακή το απόγευμα και, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, ακουγόταν σαν να είχε παραιτηθεί από τη ζωή. «Ήταν θύμα βίας από τότε που ήταν πολύ μικρή, την κακομεταχειρίζονταν και την απέρριπταν. Ποτέ δεν είχε την αγάπη που χρειαζόταν», είπε ο Γιούσουφ. «Την ανέλαβε η Πρόνοια από την ηλικία των 5 ετών και μεγάλωσε με θετούς γονείς. Στη διάρκεια της εφηβείας της ήταν χαρούμενη, όμως όταν μεγάλωσε ξέφυγε. Έγινε απρόσεκτη, έφευγε από το σπίτι και άρχισε να κάνει κακές παρέες», πρόσθεσε.

Η οικογένεια Άιτ Μπουλαχτσέν έφτασε στη Γαλλία το 1973 και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου γεννήθηκε η Χάσνα το 1989 στο Κλισί-λα-Γκαρέν ένα προάστιο κοντά στο Σαν Ντενί. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν μικρή και μεγάλωσε σε θετές οικογένειες. Η μητέρα της, το μικρό όνομα της οποίας δεν είναι γνωστό, ζει σε ένα διαμέρισμα στο Ολνέ Σου Μπουά, ένα προάστιο 20 λεπτά από το Παρίσι. Η Χάσνα επισκεπτόταν συχνά τη μητέρα της, αν και δεν έμενε εκεί μόνιμα. Διατηρούσε στενή σχέση και με τον πατέρα της, που ζούσε στο Μοσέλ.

Ένας φίλος της, ο Ματιού Ζακ, 24 ετών, είπε: «Ήταν κανονική και φορούσε δυτικά ρούχα, δεν φορούσε ποτέ χιτζάμπ. Δεν πήγαινε στο τέμενος ούτε προσευχόταν (…) Δεν ήταν καθόλου θρήσκα, ήταν σαν κι εμάς, έβγαινε, ζούσε μια ελεύθερη ζωή, πάντα ήταν έξω σε πάρτι». Μάλιστα το παρατσούκλι που της είχαν δώσει οι φίλοι της ήταν «καουμπόισσα», γιατί της άρεσε να φορά μεγάλα καπέλα σαν αυτά που φορούν οι καουμπόι. Είχε σπουδάσει στο πανεπιστήμιο Πολ Βερλέν και ήταν διευθύντρια σε μια κατασκευαστική εταιρεία, η οποία έκλεισε πέρυσι.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ,ABC News,Daily Mail

Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό! Ή δεν είναι έτσι; Η οικογένεια Δούρου έχει κατορθώσει να κερδίζει τέσσερις και έναν μισθούς από το δημόσιο. Ποιος μίλησε για οικογενειοκρατία; Μεγάλα ερωτήματα για μία πρακτική που αν την είχε εφαρμόσει κάποιος της επάρατης δεξιάς θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες.

επιμέλεια Δημήτρης Φιλιππίδης

Μια μεγάλη κατηγορία συμπολιτών μας επέλεξαν, παρά τις κλειστές τράπεζες και την ζημιά που προκάλεσε η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα στην Ελληνική οικονομία, να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στην Αριστερά. Το επιχείρημα που κυριαρχούσε ήταν ότι η Αριστερά έχει το “ηθικό πλεονέκτημα” έναντι των άλλων που κυβερνούν 40 χρόνια.

Ποιο όμως είναι το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα; Γιατί ακριβώς κατηγορούσαν τους άλλους; Για “ευνοιοκρατία”, “κομματικό κράτος”, “οικογενειοκρατία” κλπ.

Όμως μήπως το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα για να καλύψουν τα δικά τους ατοπήματα που τελικά είναι ίδια και χειρότερα;

Με όσα αποκαλύπτει σήμερα το liberal.gr προκύπτουν σκληρά ερωτήματα (κατ’ αρχήν ηθικού χαρακτήρα) για την κα Δούρου και τους συγγενείς της που καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στο ευρύτερο κράτος...

- Eίναι γνωστό ότι ο σύντροφος της κ. Δούρου διορίστηκε από την κυβέρνηση διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ. Νόμιμο; Ασφαλώς. Ηθικό όμως;

- Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι ο αδερφός της κας Δούρουδιορίστηκε από τον κ. Ξυδάκη ως υπάλληλος του Ελληνικού Φεστιβάλ με σχέση εργασίας ΙΔΑΧ(δηλαδή αορίστου χρόνου). Ηθικό είναι; Aς απαντήσει ο ίδιος. 

- Και συνεχίζουμε. Εκτός από το φεστιβάλ, ο κ. Δούρος διορίζεται και ως μετακλητός υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού! Αλλά για να παίρνει δύο μισθούς, εκδίδεται υπουργική απόφαση που ορίζει ότι εκτός από τον μισθό που θα παίρνει στο υπουργείο Πολιτισμού θα λαμβάνει και το 50% του μισθού που έπαιρνε από το Ελληνικό Φεστιβάλ.

- Δηλαδή ο κ. Δούρος διορίζεται σε δύο θέσεις στο ίδιο υπουργείο λαμβάνοντας όχι έναν αλλά ενάμιση μισθό. Και για να παίρνει ενάμιση μισθό παρουσιάζεται ως ΙΔΑΧ, για να παρακαμφθούν οι περιορισμοί του Νόμου. Παρότι ο κ. Δούρος δεν είναι ΙΔΑΧ. Όπως και άλλοι δέκα εργαζόμενοι του Ελληνικού Φεστιβάλ, που εντούτοις καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, έχει σύμβαση ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, η οποία και ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Τον περασμένο, μάλιστα, Οκτώβριο, το ΔΣ του Ελληνικού Φεστιβάλ ανανέωσε τις συμβάσεις και των δέκα εργαζομένων ορισμένου χρόνου, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Δούρος.

Ο κ. Δούρος μέχρι και σήμερα παρουσιάζεται ως συνεργάτης και του κ. Μπαλτά, διαδόχου του κ. Ξυδάκη. Όμως και εδώ προκύπτουν ερωτήματα. Βάσει νόμου, ο κ. Δούρος, ως μετακλητός υπάλληλος, θα έπρεπε να λύσει την εργασιακή του σχέση με το υπουργείο (αυτοδικαίως)  με την αποχώρηση του κ. Ξυδάκη. Έμεινε και με τον Μπαλτά. Χωρίς να έχει αναρτηθεί στη Διαύγεια απόφαση πρόσληψής του. Όμως αν έχει εκδοθεί και δεν αναρτήθηκε, είναι παραβίαση της Διαύγειας. Αν δεν έχει εκδοθεί τότε πώς εργάζεται κατά παράβαση του νόμου ο κ. Δούρος και στο υπουργείο; Εκτός αν εργάζεται εις βάρος της κανονικής του εργασίας, αυτής στο Φεστιβάλ Αθηνών. Δηλαδή γι’ αυτήν για την οποία πληρώνεται από τους  Έλληνες φορολογούμενους!

- Προφανώς το βιοποριστικό πρόβλημα του κ. Δούρου ήταν τεράστιο. Διότι φαίνεται ότι δεν καλύφθηκε από τις έμμισθες θέσεις του στο Δημόσιο. Το έλλειμα αυτόέσπευσε να το καλύψει η ίδια η κα Δούρου,συνάπτοντας συμβάσειςμε την σύντροφο παλαιότερα και νύφη της τώρα (σύζυγος του αδερφού της)στο Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης Αττικής, που ελέγχεται από την ίδια ως περιφερειάρχη. Νόμιμο είναι. Ηθικό όμως είναι;

Γιατί ακόμα και αν η κα Κασσιανή Δήμου, σύντροφος παλαιότερα και σύζυγος σήμερα του αδερφού της, διαθέτει τα τυπικά προσόντα γι' αυτή τη θέση, είναι βέβαιο ότι προκύπτουν ερωτήματα για την έμμισθη συνεργασία της με την αδερφή του συζύγου της... Την ώρα μάλιστα, που χιλιάδες δικηγόροι διαθέτουν αντίστοιχα ή και καλύτερα τυπικά προσόντα γι’ αυτή τη θέση.

Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια. Οφείλει να φαίνεται και τίμια.

Γι’ αυτό και η κα Δούρου θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα για τις τέσσερις (συν μία) κρατικές θέσεις  που καταλαμβάνει μία και μόνον οικογένεια...

Αν συμβαδίζει να μας το πει να το ξέρουμε.

Αν δεν συμβαδίζει όμως τι θα πρέπει να κάνει;

Καλά κάνει και πανικοβάλλεται ο Σύριζα και τα εκδοτικά συγκροτήματα..

Η αλλαγή που δεν επιθυμούν έρχεται σε μερικές ημέρες! Ευκαιρίας δοθείσης βγήκε ο Τζιτζικώστας    και κατακεραυνώνει τους πάντες

Αίθουσα Σύνταξης

Τμήμα ειδήσεων hellasfm.us

Επιμέλεια Βικεντίου Μαλαματένιου

Επίθεση στην κυβέρνηση αλλά με μηνύματα προς το εσωτερικό της ΝΔ, με αφορμή την παραίτηση Σακελλαρίδη εξαπέλυσε ο Απόστολος Τζιτζικώστας .

Ο υποψήφιος για την ηγεσία της Νέας Δημηκρατίας σε ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του τονίζει:

«Η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταδεικνύει η σημερινή παραίτηση του Γαβριήλ  Σακελλαρίδη, κάτω από το βάρος της ανικανότητάς της και της αποκάλυψης των ψεμάτων της στον Ελληνικό λαό, είναι γεγονός και εξηγεί τον πανικό των συστημάτων που θέλουν να την κρατήσουν πάση θυσία όρθια.”

Σύμφωνα με τον κ. Τζιτζικώστα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι: “ Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί μια συρρικνωμένη και ενοχική Νέα Δημοκρατία, στάσιμη στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης”.

Στην ανακοίνωση επισημαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλέξει ποιον θέλει για αντίπαλο στη Νέα Δημοκρατία ενώ εξαπολύεται επίθεση σε εφημερίδες , ραδιόφωνα , αλλά και την ΕΡΤ για την παρουσίαση δημοσκοπήσεων που όπως τονίζεται όλοι γνωρίζουν πόσο αναξιόπιστες είναι.”

Το περιβάλλον του κ. Τζιτζικώστα κάνει λόγο για “χυδαίες επιθέσεις από συγκεκριμένο εκδοτικό συγκρότημα που επιχειρεί να παρέμβει απροκάλυπτα στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ” και πως “ όλοι καταλαβαίνουν και τις σκοπιμότητες και τον πανικό τους και το ποια συστήματα εξυπηρετούνται από αυτές”.

Μάλιστα στην ανακοίνωση γίνεται αναφορά σε ανάλογες επιθέσεις που είχαν δεχτεί οι κύριοι Καραμανλής και Σαμαράς , επιθέσεις που η πλευρά Τζιτζικώστα αποδίδει στον πανικό .

"Καλά κάνουν και πανικοβάλλονται.                                                                          

Η αλλαγή που δεν επιθυμούν έρχεται την Κυριακή 22 Νοεμβρίου.

Η Νέα Δημοκρατία θα ξαναγίνει μεγάλη. Για να σταματήσει την καταστροφική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ” καταλήγει η ανακοίνωση.