Η επιθυμία του Αλέξανδρου Βεζένκοφ να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα έγινε πραγματικότητα και πλέον ο φόργουορντ της Μπαρτσελόνα, μπορεί να αγωνίζεται και ως Έλληνας. Τι είπαν στο Sport24.gr ο πατέρας του Σάσο Βεζένκοφ και ο πρόεδρος της ΚΑΕ Άρης Λευτέρης Αρβανίτης.

Ξέρετε άραγε ότι πολλές αφρικανικές χώρες εξακολουθούν να καταβάλλουν αποικιακό φόρο στη Γαλλία μετά την ανεξαρτησία τους και μέχρι σήμερα;

Όταν ο Sékou Touré της Γουινέας αποφάσισε το 1958 να βγει από την γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία, και επέλεξε την ανεξαρτησία της χώρας, η γαλλική αποικιακή ελίτ στο Παρίσι έγινε τόσο έξαλλη, και σε μια ιστορική πράξη μανίας η γαλλική διοίκηση στη Γουινέα κατέστρεψαν τα πάντα στη χώρα που αντιπροσώπευαν αυτό που ονομάζεται τα "οφέλη" από το γαλλικό αποικισμό.

Τρεις χιλιάδες Γάλλοι έφυγαν από τη χώρα, λαμβάνοντας όλη την περιουσία τους και καταστρέφοντας οτιδήποτε το οποίο δεν μπορούσε να μετακινηθεί: σχολεία, παιδικούς σταθμούς, κτίρια δημόσιας διοίκησης είχαν θρυμματιστεί, αυτοκίνητα, βιβλία, ιατρεία, τα εργαλεία του ερευνητικού ινστιτούτου, τα τρακτέρ καταστράφηκαν ή  σαμποταρίστηκαν, άλογα, αγελάδες στα αγροκτήματα σκοτώθηκαν, και τα τρόφιμα σε αποθήκες κάηκαν ή δηλητηριάστηκαν.

Ο σκοπός αυτής της εξωφρενικής πράξης ήταν να σταλεί ένα σαφές μήνυμα σε όλες τις άλλες αποικίες ότι οι συνέπειες της απόρριψης στη Γαλλία θα ήταν πολύ υψηλές.

Σιγά-σιγά ο φόβος εξαπλώθηκε στην αφρικανική ελίτ, και κανένας μετά τα γεγονότα της Γουινέας δεν βρήκε ποτέ το θάρρος να ακολουθήσει το παράδειγμα του Sékou Τουρέ, του οποίου το σύνθημα ήταν "Εμείς προτιμούμε την ελευθερία στη φτώχεια απο την χλιδή στη σκλαβιά."
Sylvanus Olympio, ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας του Τόγκο, μια μικρή χώρα στη δυτική Αφρική, βρήκε μια μέση λύση με τη Γαλλία.

Δεν ήθελε η χώρα του θα συνεχίσει να είναι υπό γαλλική κυριαρχία, ως εκ τούτου, αρνήθηκε να υπογράψει το σύμφωνο συνέχισης αποικισμού που ο De Gaule είχε προτείνει, αλλά συμφώνησε να καταβάλουν ένα ετήσιο χρέος στη Γαλλία για τα λεγόμενα "οφέλη" που το Τόγκο πήρε από τον γαλλικό εποικισμό.

Ήταν οι μόνοι όροι για τους Γάλλους για να μην καταστρέψουν τη χώρα πριν από την αναχώρηση. Ωστόσο, το ποσό που απαιτήθηκε από τη Γαλλία ήταν τόσο μεγάλο ώστε η επιστροφή του λεγόμενου «αποικιακού χρέους» ήταν κοντά στο 40% του προϋπολογισμού της χώρας το 1963.

Η οικονομική κατάσταση του πρόσφατα ανεξάρτητου Τόγκο ήταν πολύ ασταθής, έτσι για να βγεί από αυτή την κατάσταση, ο Olympio αποφάσισε να βγει από το γαλλικό αποικιακό νόμισμα FCFA (το φράγκο για τις γαλλικές αφρικανικές αποικίες), και εκδίδει στην χώρα το δικό της νόμισμα.

Στις 13 Γενάρη 1963, τρεις ημέρες αφότου είχε αρχίσει η εκτύπωση στην χώρας του δικού της νομίσματος, μια διμοιρία αναλφάβητων  στρατιωτών που υποστηρίζονταν από τη Γαλλία σκότωσαν τον πρώτο εκλεγμένο πρόεδρο της νέας ανεξάρτητης Αφρικής. Ο Ολύμπιο σκοτώθηκε από έναν λοχία της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων με όνομα Etienne Gnassingbe που λέγεται ότι πληρώθηκε με μπόνους  $ 612 από την τοπική γαλλική πρεσβεία για τη δουλειά που έκανε.

Το όνειρο του Olympio ήταν να χτίσει μια ανεξάρτητη, αυτάρκης και αυτοδύναμη χώρα. Αλλά στους Γάλλους δεν άρεσε αυτή η ιδέα.

Στις 30 Ιουνίου 1962, ο Modiba Keita , ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας του Μάλι, αποφάσισε να αποχωρήσει από το γαλλικό αποικιακό νόμισμα FCFA που επιβλήθηκε στις 12 νέες ανεξάρτητες αφρικανικές χώρες. Για τον πρόεδρο του Μάλι , ο οποίος κλίνει περισσότερο προς μια σοσιαλιστική οικονομία, ήταν σαφές ότι η συνέχιση του αποικιακού σύμφωνου με τη Γαλλία ήταν μια παγίδα, μια επιβάρυνση για την ανάπτυξη της χώρας.

Στις 19 Νοεμβρίου του 1968, όπως, Olympio, ο Κεϊτά θα είναι το θύμα ενός πραξικοπήματος που εκπονήθηκε από άλλο πρώην Υπολοχαγός της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων, τον  Moussa Traoré.

Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια αυτής της ταραχώδους περιόδου που η Αφρική αγωνίζονταν να απελευθερωθεί από την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, η Γαλλία θα χρησιμοποιήσει επανειλημμένα πολλούς λεγεωνάριους για να πραγματοποιήσει πραξικοπήματα εναντίον εκλεγμένων προέδρων:

 - Στις 1 του Ιανουαρίου του 1966, ο Jean-BEDEL Bokassa, ένας πρώην λεγεωνάριος πραγματοποιεί ένα πραξικόπημα εναντίον του Δαβίδ Dacko, του πρώτου Προέδρου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.
 - Στις 3 Ιανουαρίου, 1966, Maurice Yaméogo, ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Άνω Βόλτα, που σήμερα ονομάζεται Μπουρκίνα Φάσο, ήταν θύμα ενός πραξικοπήματος που πραγματοποιήθηκε από τον Aboubacar Sangoulé Lamizana, έναν πρώην Γάλλο λεγεωνάριο που πολέμησε με τα γαλλικά στρατεύματα στην Ινδονησία και την Αλγερία κατά την ανεξαρτησία των χωρών αυτών.
 - Στις 26 Οκτωβρίου του 1972, Mathieu Kérékou ο οποίος ήταν ένας φρουρός ασφαλείας του Πρόεδρου Hubert Maga, του πρώτου Προέδρου της Δημοκρατίας του Μπενίν, εκανε ένα πραξικόπημα εναντίον του προέδρου, αφού παρακολούθησε πρώτα την Γαλλική στρατιωτική σχολή απο το 1968 έως το 1970.

Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, με ένα σύνολο 67 πραξικοπημάτων που συνέβηκαν σε 26 χώρες στην Αφρική, 16 από τις χώρες αυτές είναι πρώην Γαλλικές αποικίες, που σημαίνει ότι το 61% των πραξικοπημάτων συνέβησαν στην Γαλλόφωνη Αφρική .

Αριθμός πραξικοπημάτων στην Αφρική με βάση τη χώρα

Togo 1 Egypte  1
Tunisia 1 Libye  1
Cote d’Ivoire 1 Equatorial Guinea 1
Madagascar 1 Guinea Bissau  2
Rwanda  1 Liberia 2
Algeria 2 Nigeria 3
Congo – RDC  2 Ethiopia 3
Mali 2 Ouganda  4
Guinea Conakry  2 Soudan 5
SUB-TOTAL 1 13
Congo 3
Tchad  3
Burundi 4
Central Africa 4
Niger  4
Mauritania 4
Burkina Faso 5
Comores  5
SUB-TOTAL 2 32
TOTAL (1 + 2) 45 TOTAL 22

Καθώς αυτοί οι αριθμοί καταδεικνύουν, ότι η Γαλλία είναι πολύ απελπισμένη , αλλά και πολύ δραστήρια στο να διατηρηθεί μια ισχυρή λαβή για τις πρώην αποικίες της με οποιοδήποτε κόστος. .

Τον Μάρτιο του 2008, ο πρώην Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ δήλωσε:
"Χωρίς την Αφρική, η Γαλλία θα πέσει κάτω στην κατάταξη της τρίτης [παγκόσμιας] δύναμη"

Ο Σιράκ προκάτοχος του "σοσιαλιστή" Φρανσουά Μιτεράν ήδη προφήτεψε το 1957 ότι:
"Χωρίς την Αφρική, η Γαλλία δεν θα έχει καμία ιστορία στον 21ο αιώνα"

Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, οι 14 χώρες της Αφρικής είναι υποχρεωμένες από τη Γαλλία, εγκλοβισμένες σε ένα αποικιακό σύμφωνο, για να καταθέτουν το 85% των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους στη Γαλλική Κεντρική Τράπεζα υπο τον έλεγχο του Γάλλου Υπουργού Οικονομικών . Μέχρι τώρα, το 2014, το Τόγκο και περίπου 13 άλλες αφρικανικές χώρες εξακολουθούν να πρέπει να πληρώνουν το χρέος της αποικιοκρατίας στη Γαλλία. Οι Αφρικανοί ηγέτες που αρνήθηκαν σκοτώθηκαν ή έπεσαν θύμα του πραξικοπήματος. Όσοι υπακούουν υποστηρίζονται και ανταμείβονται από τη Γαλλία με τον πλούσιο τρόπο ζωής τους, ενώ οι λαοί υπομένουν ακραία φτώχεια, και την απελπισία.

Είναι ένα τόσο κακό σύστημα που έχει καταγγελθεί ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η Γαλλία δεν είναι έτοιμη να απεγκλωβιστεί από αυτό το αποικιακό σύστημα το οποίο δίνει περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια από την Αφρική στο ταμείο της χρόνο με το χρόνο.

Από τότε η Γαλλία δέχθηκε μόνο μία "ανεξαρτησία στα χαρτιά" , αλλά υπέγραψε δεσμευτικές "Συμφωνίες συνεργασίας", αναλύοντας τη φύση των σχέσεών τους με τις αφρικανικές χώρες, ιδίως τους δεσμούς με το Γαλλικό αποικιακό νόμισμα (το φράγκο), το Γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα, τις στρατιωτικές και εμπορικές προτιμήσεις.

Παρακάτω είναι τα 11 κύρια συστατικά του συμφώνου συνέχισης αποικισμού από το 1950:

# 1. Αποικιακό χρέους για τα οφέλη του Γαλλικού αποικισμού

Οι πρόσφατα «ανεξάρτητες» χώρες πρέπει να πληρώσουν για την υποδομή που χτίστηκε από τη Γαλλία στη χώρα κατά τη διάρκεια του αποικισμού.

# 2. Αυτόματη κατάσχεση των εθνικών αποθεμάτων

Οι αφρικανικές χώρες θα πρέπει να καταθέσουν τα εθνικά νομισματικά αποθεματικά τους στη κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας.

Η Γαλλία έχει κρατήσει τα εθνικά αποθέματα δεκατεσσάρων χωρών της Αφρικής από το 1961: Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Γουινέα-Μπισάου, Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Τσαντ, Κονγκό-Μπραζαβίλ, Ισημερινή Γουινέα και Γκαμπόν .

«Η νομισματική πολιτική που διέπει μια τέτοια διαφορετική ομαδοποίηση των χωρών είναι απλή, διότι , στην πραγματικότητα, λειτουργεί από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας, χωρίς να γίνεται αναφορά στις κεντρικές φορολογικές αρχές οποιουδήποτε από τις UEMOA, ή την CEMAC. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, η οποία έχει συσταθεί απο αυτές τις τράπεζες και το CFA η Κεντρική Τράπεζα της κάθε αφρικανικής χώρας είναι υποχρεωμένη να διατηρήσει τουλάχιστον το 65% των συναλλαγματικών αποθεμάτων της σε «επιχειρησιακό λογαριασμό" που ανοίχθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας, καθώς και ένα άλλο 20% για την κάλυψη των χρηματοοικονομικών τους υποχρεώσεων.

Οι κεντρικές τράπεζες της CFA επιβάλλουν επίσης ένα όριο και στις πιστώσεις που εχει  επεκταθεί σε κάθε χώρα μέλος και ισοδυναμεί με το 20% των δημοσίων εσόδων της χώρας κατά το προηγούμενο έτος. Ακόμα κι αν το BEAC και το BCEAO έχουν δυνατότητα υπερανάληψης με το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών, τα κεφάλαια που απορροφώνται σε αυτές τις διευκολύνσεις υπερανάληψης υπόκεινται στην έγκριση του γαλλικού Υπουργείου Οικονομικών. Το τελική λέξη είναι του γαλλικού Υπουργείου Οικονομικών που έχει επενδύσει τα συναλλαγματικά διαθέσιμα των αφρικανικών χωρών στο όνομά του για το Paris Bourse.

Με λίγα λόγια, περισσότερο από το 80% των συναλλαγματικών διαθεσίμων των εν λόγω αφρικανικών χωρών οι οποίες έχουν κατατεθεί στο "λογαριασμούς πράξεων" ελέγχονται από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας. Οι δύο τράπεζες CFA είναι αφρικανικές στο όνομα, αλλά δεν έχουν τη δική τους νομισματική πολιτική . Οι ίδιες οι χώρες δεν ξέρουν στην πραγματικότητα πόσο από την πισίνα συναλλαγματικών διαθεσίμων που κατέχονται από το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών ανήκει σε αυτούς ως ομάδα ή ατομικά.

Τα κέρδη της επένδυσης αυτών των κεφαλαίων στο γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών υποτίθεται ότι πρέπει να επιστρέφονται αλλά καμία λογιστική αναφορά δεν δίνεται είτε στις τράπεζες ή στις χώρες από τα στοιχεία που αφορούν τις όποιες αλλαγές. Είναι μόνο μία περιορισμένη ομάδα ανωτέρων υπαλλήλων στο Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας που έχουν γνώση των ποσών στους «λογαριασμούς πράξεων", όπου τα κεφάλαια αυτά επενδύονται, και αν υπάρχει κέρδος από τις επενδύσεις αυτές, και τους απαγορεύεται να αποκαλύψουν κάποια από αυτές τις πληροφορίες στις τράπεζες CFA ή τις κεντρικές τράπεζες των αφρικανικών κρατών. », έγραψε ο δρ Gary K. Busch

Τώρα εκτιμάται ότι η Γαλλία κατέχει περίπου 500 δισεκατομμύρια χρήματα απο τις αφρικανικές χώρες στο χαρτοφυλάκιό της, και θα κάνει τα πάντα για να πολεμήσει όποιον θέλει να ρίξει φως σε αυτή τη σκοτεινή πλευρά της παλιάς αυτοκρατορίας.

Οι αφρικανικές χώρες δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά τα χρήματα.

Η Γαλλία επιτρέπει να έχουν πρόσβαση μόνο στο 15% των χρημάτων σε ένα δεδομένο έτος. Αν χρειάζεστε περισσότερο από αυτό, θα πρέπει να δανειστούν τα επιπλέον χρήματα από το δικό τους το 65% από το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών στις εμπορικές τιμές.

Για να κάνει τα πράγματα πιο τραγικά, η Γαλλία επιβάλει ένα ανώτατο όριο για το ποσό των χρημάτων που οι χώρες θα μπορούσαν να δανειστούν από το αποθεματικό. Η οροφή έχει καθοριστεί στο 20% των δημοσίων εσόδων τους κατά το προηγούμενο έτος. Εάν οι χώρες πρέπει να δανειστούν περισσότερα από το 20% απο τα δικά τους χρήματα, η Γαλλία έχει το δικαίωμα του βέτο.

Ο πρώην Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ μίλησε πρόσφατα για τα χρήματα των αφρικανικών εθνών στις Γαλλικές τράπεζες. Εδώ είναι ένα βίντεο από τον μιλώντας για το γαλλικό σύστημα εκμετάλλευσης. Μίλησε στα γαλλικά, αλλά εδώ είναι ένα σύντομο απόσπασμα: ". Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, και να αναγνωρίσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων σε τράπεζες μας προέρχεται ακριβώς από την εκμετάλλευση της αφρικανικής ηπείρου". https://youtu.be/OzPITL1WLY0

# 3. Δικαίωμα πρώτης προτίμησης σε οποιαδήποτε ωμό ή φυσικό πόρο που ανακαλύφθηκε στη χώρα

Η Γαλλία έχει το πρώτο δικαίωμα να αγοράσει οποιονδήποτε φυσικών πόρων που βρίσκονται στο έδαφος των πρώην αποικιών της. Είναι μόνο μετά απο το άν η Γαλλία θα έλεγε, «δεν με ενδιαφέρει», που οι αφρικανικές χώρες αποκτούν  τη δυνατότητα να αναζητήσουν άλλους εταίρους.

# 4. Προτεραιότητα για τα γαλλικά συμφέροντα και τις εταιρείες στις δημόσιες συμβάσεις και δημόσια πλειοδοτική δημοπρασία

Στην ανάθεση των συμβάσεων κυβέρνησης, οι γαλλικές επιχειρήσεις θα πρέπει να ερωτηθούν κατ 'αρχάς, και μόνο μετά από αυτό οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να κοιτάξουν αλλού. Δεν έχει σημασία αν οι αφρικανικές χώρες να αποκτήσουν καλύτερη προσφορά χρημάτων αλλού.

Ως εκ τούτου, σε πολλές από τις γαλλικές πρώην αποικίες, όλες οι μεγάλες εταιρείες και τα οικονομικά περιουσιακά στοιχεία από αυτές τις χώρες βρίσκονται στα χέρια των Γάλλων ομογενών. Στην Ακτή του Ελεφαντοστού, για παράδειγμα, οι γαλλικές επιχειρήσεις κατέχουν και ελέγχουν όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας - νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο, των μεταφορών, των λιμένων και των μεγάλων τραπεζών. Το ίδιο το εμπόριο, τις κατασκευές και τη γεωργία.

Τελικά, όπως έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο, οι Αφρικανοί ζουν τώρα σε μια ήπειρο που ανήκει σε Ευρωπαίους!

# 5. Αποκλειστικό δικαίωμα να προμηθεύει στρατιωτικό εξοπλισμό και να εκπαιδεύσουν τους αξιωματικούς του στρατού της χώρας

Μέσα από ένα εξελιγμένο σύστημα υποτροφιών, επιδοτήσεων, και «αμυντικών συμφωνιών» που συνδέονται με το Σύμφωνο Colonial, οι Αφρικανοί πρέπει να στείλουν τους ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματούχους τους για την εκπαίδευση στη Γαλλία ή στις γαλλικής γλώσσας εγκαταστάσεις επανα-κατάρτισης.

Η κατάσταση στην ήπειρο τώρα είναι ότι η Γαλλία έχει εκπαιδεύσει εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες προδοτών και τους θρέφει. Απλά δεν έχουν δραστηριότητες όταν δεν χρειάζονται, και ενεργοποιούνται όταν χρειάζεται για ένα πραξικόπημα ή οποιοδήποτε άλλο σκοπό!

# 6. Δικαίωμα για τη Γαλλία να προ-αναπτύξει στρατεύματα και να παρέμβει στρατιωτικά στη χώρα για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της

Σύμφωνα με κάτι που ονομάζεται «Συμφωνίες Άμυνας", που επισυνάπτεται στο Σύμφωνο Colonial, η Γαλλία είχε το νόμιμο δικαίωμα να επέμβει στρατιωτικά στις αφρικανικές χώρες, καθώς επίσης και να διατειρεί μόνιμο σταθμό στρατευμάτων στις βάσεις και σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε αυτές τις χώρες, που να λειτουργούν εξ ολοκλήρου από τους Γάλλους.

Γαλλικές στρατιωτικές βάσεις στην Αφρική

Όταν ο Πρόεδρος Laurent Gbagbo της Ακτής του Ελεφαντοστού προσπάθησε να τελειώσει τη γαλλική εκμετάλλευση της χώρας, η Γαλλία οργάνωσε πραξικόπημα. Κατά τη διάρκεια της μακράς διαδικασίας για την εκδίωξη Gbagbo, Γαλλικά τανκς, ελικόπτερα και Ειδικές Δυνάμεις παρενέβησαν άμεσα στις μάχες, πυροβόλησαν αμάχους και σκότωσαν πολλούς.

Κατα την Γαλλία εκτιμάται ότι η γαλλική επιχειρηματική κοινότητα είχε χάσει αρκετά εκατομμύρια δολάρια, όταν στη βιασύνη να φύγουν Αμπιτζάν το 2006 ο γαλλικός στρατός σφαγίασε 65 άοπλους πολίτες και τραυμάτισε άλλους 1.200.

Μετά απο το όταν η Γαλλία πέτυχε το πραξικόπημα, και παρέδωσε την εξουσία στον Alassane Outtara, ζήτησε απο την κυβέρνηση Ouattara  να καταβάλει αποζημίωση στη γαλλική επιχειρηματική κοινότητα για τις απώλειες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Πράγματι, η κυβέρνηση Ouattara πλήρωσε δύο φορές ό, τι μας είπαν ότι είχαν χάσει στην έξοδο.

# 7. Υποχρέωση για υιοθέτηση των γαλλικών ως επίσημη γλώσσα της χώρας και ως γλώσσας για την εκπαίδευση

Oui, μεσιέ. Vous français devez Parlez, la langue de Molière!

Μια γαλλόφωνη για τη διάδοση του πολιτισμού οργάνωση έχει δημιουργηθεί και ονομάζεται “Francophonie”«Γαλλοφωνία» με διάφορους δορυφόρους και συνεργάτες οργανισμούς που επιτηρούνται από το Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών.

Όπως αποδεικνύεται σε αυτό το άρθρο, εάν η γαλλική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα που ομιλάτε, τότε θα έχετε πρόσβαση σε λιγότερο από 4% των ανθρώπινων γνώσεων και ιδεών. Αυτό είναι πολύ περιοριστικό.

# 8. Υποχρέωση να χρησιμοποιήσετε Γαλλία αποικιακή FCFA χρήματα

Αυτή είναι το πραγματικό αγελαδινό γάλα για τη Γαλλία, αλλά είναι ένα τέτοιο κακό σύστημα που έχει ακόμη καταγγελθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η Γαλλία δεν είναι έτοιμη να αποχωρήσει από αυτό το αποικιακό σύστημα το οποίο της δίνει περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια από την Αφρική στο ταμείο της.

Κατά την εισαγωγή του Ευρώ στην Ευρώπη, άλλες ευρωπαϊκές χώρες ανακάλυψε το γαλλικό σύστημα εκμετάλλευσης. Πολλοί, ειδικά οι σκανδιναβικές χώρες, ήταν συγκλονισμένες και πρότειναν στη Γαλλία να απαλλαγεί από το σύστημα, αλλά ανεπιτυχώς.

# 9. Υποχρέωση να αποστείλουν στην Γαλλία ετήσιο ισολογισμό και απολογισμό αποθεματικού.

Χωρίς την έκθεση, δεν έχουμε χρήματα.

Τέλος πάντων ο γραμματέας των Κεντρικών Τραπεζών των πρώην αποικιών, και ο γραμματέας της εξαμηνιαίας συνάντησης των Υπουργών Οικονομικών των πρώην αποικιών ορίζετε από τη Γαλλική Κεντρική Τράπεζα / Υπουργείο Οικονομικών.

# 10. Απαγόρευση να ενταχθεί σε στρατιωτική συμμαχία με οποιαδήποτε άλλη χώρα, εκτός εάν εγκριθεί από τη Γαλλία

Αφρικανικές χώρες σε γενικές γραμμές είναι αυτές με τις λιγότερες περιφερειακές στρατιωτικές συμμαχίες. Οι περισσότερες από τις χώρες έχουν μόνο στρατιωτικές συμμαχίες με τους πρώην αποικιοκράτες τους!

Στην περίπτωση της Γαλλίας στις πρώην αποικίες της Γαλλίας απαγορεύεται να αναζητήσουν άλλες στρατιωτική συμμαχίες, εκτός από αυτή που εκείνη τους προσφέρει.

# 11. Υποχρέωση να συμμαχήσει με τη Γαλλία σε κατάσταση πολέμου ή παγκόσμια κρίση

Πάνω από ένα εκατομμύριο Αφρικανοί στρατιώτες πολέμησαν για την ήττα του ναζισμού και του φασισμού κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Η συμβολή τους συχνά αγνοείται ή ελαχιστοποιείται, αλλά αν αναλογιστείτε ότι πήρε μόνο έξι εβδομάδες για να νικήσει η Γερμανία στη Γαλλία το 1940, η Γαλλία γνωρίζει ότι οι Αφρικανοί θα μπορούσε να είναι χρήσιμοι για να πολεμήσουν για το "Μεγαλείο της Γαλλίας" στο μέλλον.

Υπάρχει κάτι σχεδόν ψυχοπαθές στη σχέση της Γαλλίας με την Αφρική.

Κατ 'αρχάς, η Γαλλία είναι σοβαρά εθισμένη στην λεηλασία και την εκμετάλλευση της Αφρικής από την εποχή της δουλείας. Στη συνέχεια, υπάρχει αυτή η παντελής έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας της γαλλικής ελίτ να σκεφτεί πέρα ​​από το παρελθόν και την παράδοση.

Τέλος, η Γαλλία διαθέτει 2 όργανα που έχουν παγώσει εντελώς στο παρελθόν, που κατοικείται από παρανοϊκή και ψυχοπαθή «Κατάστασης Haut" που σπείρουν τον φόβο της αποκάλυψης αν η Γαλλία θα αλλάξει, και των οποίων η ιδεολογική αναφορά εξακολουθεί να προέρχεται από τον ρομαντισμό του 19ου αιώνα: είναι ο Υπουργός Οικονομικών και Προϋπολογισμού της Γαλλίας και ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας.

Αυτά τα 2 όργανα δεν είναι μόνο μια απειλή για την Αφρική, αλλά και στους ίδιους τους Γάλλους.

Είναι στο χέρι μας, όπως και της Αφρικής για να απελευθερωθούμε, χωρίς να ζητήσουμε την άδεια, γιατί εγώ ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς, για παράδειγμα 450 Γάλλοι στρατιώτες στην Ακτή του Ελεφαντοστού μπορούν να ελέγξει έναν πληθυσμό περίπου 20 εκατομμύριων ανθρώπων!?

Η πρώτη ανθρώπινη  αντίδραση όταν μαθαίνουν για τον γαλλικό αποικιακό φόρο είναι συχνά ένα ερώτημα: "Μέχρι πότε;"

Για ιστορικούς λόγους σύγκρισης, η Γαλλία έκανε την Αϊτή να πληρώσει το σύγχρονο ισοδύναμο των $ 21 δις ευρώ από το 1804 μέχρι το 1947 (σχεδόν έναν αιώνα και μισό) για τις ζημίες που προκλήθηκαν στους γάλλους εμπόρους σκλάβων από την κατάργηση της δουλείας και την απελευθέρωση των σκλάβων της Αϊτής.

Οι αφρικανικές χώρες  πληρώνουν το αποικιακό φόρο μόνο για τα τελευταία 50 χρόνια, οπότε πιστεύω ότι ένας αιώνας της πληρωμής μπορεί να απομένει!

Η παρουσία του Ισλάμ σε μια χώρα επιδρά στις εξελίξεις ευθέως ανάλογα με τους αριθμούς των μουσουλμάνων που βρίσκονται εκεί. Αν οι αφοσιωμένοι οπαδοί του Μωάμεθ δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού τότε οιμουσουλμάνοι είναι φιλήσυχοι, αγαπούν την ειρήνη και δείχνουν έτοιμοι να ασχοληθούναποκλειστικά με την καθημερινότητα τους. Αυτό  ισχύει απόλυτα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστό μουσουλμάνων από 0,08 έως 1,8% .

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου*

Αίθουσα Σύνταξης

Τμήμα ειδήσεων hellasfm.us

Επιμέλεια:  Βικεντίου Μαλαματένιου

Η 'επιθετική ισλαμοποίηση' έχει σαναφετηρία την στιγμή που οι αριθμοί των μουσουλμάνων είναι αρκετοί ώστε να επιτρέπουν διεκδικητικές κινητοποιήσεις με στόχο την κατοχύρωση κατ' αρχήν δικαιωμάτων που στην συνεχεία εξελίσσονται σε επιλογές επιθετικές η καταπιεστικές για τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες μιας χώρας.

Όπως με λεπτομέρεια αναφέρει ο Δρ.Peter Hammondστο εξαιρετικά διαφωτιστικό του βιβλίο Slavery,TerrorismandIslam:The HistoricalRootsandContemporaryThreat(2010),όταν οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και 'πολιτικά ορθές' κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.

Επιπτώσεις Μουσουλμανικής Κυριαρχίας

Μόλις ο αριθμός των μουσουλμάνων κατοίκων προσεγγίζει το 2 - 5 %αρχίζει ο προσηλυτισμός άλλων εθνικών μειονοτήτων καθώς και ομάδων του πληθυσμού που αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και εξαιρεμένοι (λχ φυλακισμένοι). Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σε χώρες όπως η Δανία (2%), η Γερμανία (3%) η Βρετανία (2,7%), η Ισπανία (4%) και η Ταιλάνδη (4,6%). Μόλις το ποσοστό ξεπεράσει περίπου το 5 %(Γαλλία 8 %, Σουηδία 5 %, Ελβετία 4,3 %, Ολλανδία 5,5 %, Φιλιππίνες 5 %) οι πιέσεις εντείνονται σε βαθμό μεγαλύτερο από το μέγεθος της μειονότητας. Λχ, γίνονται μεγάλες διεκδικήσεις για την εισαγωγή ενός ειδικού 'καθαρού' (halal) με ισλαμικούς όρους φαγητού, πχ στα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση απασχόλησης υποχρεωτικά σε μουσουλμάνους για την προπαρασκευή και διαχείρισή του. Σε περιπτώσεις που το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό εμφανίζονται απειλές για κινητοποιήσεις και αντίποινα. Την ίδια στιγμή αιτήματα αυτοδιοίκησης με βάση την Σαρία (ισλαμικό νόμο) στις ιδιαίτερες κοινότητές τους εμφανίζονται με απειλές για βίαια αντίποινα αν η πίεση απορριφθεί.  

Όταν το πληθυσμιακό ποσοστό των μουσουλμάνων ξεπερνά το 10 %, βιαιότητες κάνουν την εμφάνισή τους με ανησυχητική συχνότητα με βάση παράπονα και αιτήματα για την κοινωνική τους κατάσταση.Στο Παρίσι βλέπουμε ήδηπυρπόληση αυτοκινήτων ενώ η παραμικρή κίνηση που ενοχλεί τους ισλαμιστές απαντάται με βιαιότητες και συχνά με αίμα (Παρίσι και Κοπεγχάγη με καρτούν για τον Μωάμεθ και Αμστερνταμ για κάποιο φίλμ).

Τέτοιες εντάσεις παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά σε κοινωνίες με τέτοια ποσοστά (Ινδία 10%, Κένυα 19%, Ρωσία 15 %).

Με ποσοστά πάνω από 20 % σημειώνονται συχνές εγκληματικές ενέργειες που περιλαμβάνουν σκοτωμούς αντιφρονούντων ετερόπιστων (χριστιανών) η ετερόδοξων (σιίτες) καθώς και σχηματισμός παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως λχ στην Αιθιοπία (32,8 %), στο Τσαντ (53,1 %) και στο Λίβανο (59,7 %) και στη Βοσνία (40 %).Όταν το ποσοστό των μουσουλμάνων κατοίκων ξεπερνά το 60 % σημειώνονται οργανωμένες διώξεις 'άπιστων', εθνοκαθάρσεις αντιφρονούντων, η χρησιμοποίηση της Σαρία σαν επιθετικού όπλου όπως και η Γίζυα (φόρος στους άπιστους) καθώς και φαινόμενα βίαιης Τζιχάντ (Μαλαισία 60,4 %, Κατάρ 77,5 %, Σουδάν 70 %, Μπανγκλαντές 83 %, Αίγυπτος 90 %, Ινδονησία 86,1 % κλπ).Πρόσφυγες η Εισβολείς;

Οι χριστιανικές χώρες γεμίζουν από μουσουλμάνους τυχαία η κατόπιν κάποιας συνειδητής κινητοποίησης; Κανένας δεν μπορείμε σιγουριά να διατυπώσει κάποια καίρια άποψη. Παρατηρήσεις όμως είναι δυνατόν να γίνουν.

Η κραυγή 'Χετζίρα' (Hijrah) στέλνει κραδασμούςανατριχίλας στις ψυχές και στο θυμικό των μουσουλμάνων. Σηματοδοτεί το ξεκίνημα του Ισλάμ κι' αναφέρεται στη φυγή σαν πρόσφυγας του Προφήτη Μωάμεθ από την Μέκκα, για να διασωθεί από επικείμενους φονιάδες, την άφιξή του στη Μεντίνα (τότε, Γιαθρίμπ), την μεθόδευση της από μέσα κατάληψής της και την επεκτατική στη συνέχεια κυριαρχία του Ισλάμ παντού. Περιέχεται σε 91 στίχους του Κορανίου σαν καθήκον των μουσουλμάνων να μιμηθούν τoν Προφήτη και να αυξήσουν την Χετζίρα, με στόχο την επεκτατική διάδοση του Ισλάμ σε άλλες χώρες και κοινωνίες.

Μια τέτοια 'φυγή' των μουσουλμάνων, με την μορφή προσφυγιάς η μετανάστευσης, οριοθετεί τους τρόπους με τους οποίους η Σαρία (ιερός νόμος) μπορεί τελικά να επιβληθεί σε αλλόπιστες κοινωνίες.

Από την βία των Σαλαφιστών μέχρι την αξιοποίηση των δημοκρατικών θεσμών και της ανοχής των άλλων κοινωνιών, που κάνουν χρήση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι οπαδοί της Χιζμπ - ουτ Ταχρίρ, υπάρχουν σαφείς θρησκευτικές αναφορέςστα διάφορα ιερά κείμενα.

Σε ποιό βαθμό λοιπόν η ανθρώπινη πλημμύρα που κατακλύζει τα ελληνικά νησιά και την υπόλοιπη Ευρώπη είναι προιόν γνήσιας προσφυγικής διαφυγής η αποτέλεσμα προσχεδιασμένης - με μεθόδους βίαιου εξαναγκασμού συχνά - ισλαμικής διείσδυσης; (Για περισσότερες πληροφορίες στο θέμα, βλ το μικρό βιβλίο των Sam Solomon και E. Al Maqdisi, Modern Day Trojan Horse: Al-Hijra, the Islamic Doctrine of Immigration, Accepting Freedom or Imposing Islam?. AdvancingNativeMissions, 2009).

Ρίχνονταςμια ματιά στις φωτογραφίες και στα βίντεο από τα συμβαίνοντα στα ελληνικά νησιά και στους σταθμούς της Βουδαπέστης, της Βιέννης και του Μονάχουαλλά και στα σύνορα Ουγγαρίας - Σερβίας και Γερμανίας - Δανίας διαπιστώνουμε (παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ να επικεντρώνουν τις κάμερες στα ελάχιστα γυναικόπαιδα)πως 8 στους 10 εικονιζόμενους είναι νέοι άνδρες ηλικίας γύρω στα είκοσι και πάνω. Ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες 'πρόσφυγες', που είναι οι πολλές γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι; Αυτοί δεν κινδυνεύουν από τους εμφύλιους και τις αγριότητες των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου; Κάτι δεν στέκει καλά σε όλα αυτά. Είναι περίεργο πως δεν γίνεται σχεδόν καθόλου κουβέντα για το ζήτημα αυτό.

Είναι επίσης ακατανόητο πως όσοι διαφεύγουν από τη Συρία κυρίως στρέφονται προς την Δύση, και όχι προς πολύ κοντύτερα ευρισκόμενες χώρες που είναι πλούσιες αλλά και μουσουλμανικές.

Σε χώρες όπως το Κουβέιτ, το Κατάρ , τα Εμιράτα καιη Σαουδική Αραβία δεν έχει μέχρι σήμερα μεταφερθεί ούτε ένας (!) μετανάστης. Ενώ σε άλλες γειτονικές χώρες, με σοβαρά όμως οικονομικά προβλήματα οι περισσότερες , και που δεν μπορούν να τους κρατήσουν για πολύ, έχουν γίνει δεκτοί πάρα πολλοί (Τουρκία 1,8 εκ., Λίβανος 1,2 εκ., Ιορδανία 628.000, Αίγυπτος 133.000).Κι αυτοί όμως, λόγω άθλιων οικονομικών συνθηκών, πασχίζουν να φύγουν για Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί οι εύπορες μουσουλμανικές χώρες, όπου θα μπορούσαν να παραμείνουν μόνιμα δίχως προβλήματα,δεν δέχονται κανέναν;

Μήπως λοιπόν στόχος είναι η νέα 'φυγή' (hijrah) προς την Δύση; Πριν από μήνες το Ισλαμικό Χαλιφάτο στη Συρία και στο Ιράκ είχε απειλήσει την Δύση με 500.000 χιλιάδες ισλαμιστές 'πρόσφυγες'. Που σύμφωνα με το παράδειγμα του Προφήτη θα διέβρωναν τις κοινωνίες αυτές από μέσα, διαδίδοντας την φανατισμό τους, με τελικό στόχο την επιβολή της Σαρία. Το σχέδιο του Χαλιφάτου δείχνει να πετυχαίνει, με την Ευρώπη να κατακλύζεται από μουσουλμάνουςκαι τα ελληνικά νησιά, σαν ανυπεράσπιστα προγεφυρώματα, να βουλιάζουν κάτω από το βάρος των αριθμών τους..

Το ζήτημα δεν έχει να κάνει με ρατσισμό. Μια και η εθνικότητα και το χρώμα των εισβολέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Έχει όμως μεγάλη σημασία η σύγκρουση αξιών. Οι κοινωνίες μας είναι χτισμένες πάνω στην αποδοχή του διαφορετικού, στην ανεκτικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτές είναι αρχές που αντιπαρατίθενται με τον ακραίο ισλαμισμό.Οι αξίες των δύο πολιτισμών δεν είναι συμβατές.

Φανατισμός, μίσος, αντιπαλότητα, εξαίρεση του 'άλλου' κυριαρχούν στο δικό τους πολιτισμό. Στην αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου ρήξη, ποιος θα κυριαρχήσει;

Οι Ευρωπαικές ηγεσίες εξακολουθούν να κρατούν τα μάτια ερμητικά κλειστά στην πραγματικότητα και στους κινδύνους. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν παροδικά συμφέροντα και μυωπικούς πολιτικούς στόχους θυσιάζουν τις μακρόπνοες προοπτικές των κοινωνιών τους. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τη σκέψη τους και την έλλειψη οραματισμών.    

*ΟΑνδρέας Ανδριανόπουλοςέχει γράψει τα βιβλία:                                                         

 Στην Καρδιά του Ισλάμ: Από τις Στέπες της Κεντρικής Ασίας στο Αφγανιστάν(2001) 

και πρόσφατα: Η Οργή του Ισλάμ και οι Φανατικοί της Τζιχάντ (2015

Αυτά τα δύο πολιτικά σκύβαλα είναι οι χειρότεροι όλων! Και από τον Παπανδρέου που μας έβαλε στα μνημόνια, αλλά και πολύ χειρότεροι από τους Παπαδήμο-Σαμαρά!

Είναι αυτοί που πρέπει να καθίσουν στα πρώτα έδρανα των εδωλίων των κατηγορουμένων, εάν και εφόσον γίνει ποτέ δίκη για τους δωσίλογους που οδήγησαν στην καταστροφή τη χώρα, δίνοντας γη και ύδωρ στους οικονομικούς δολοφόνους της Ελλάδος.

Αίθουσα Σύνταξης

Τμήμα ειδήσεων hellasfm.us

Επιμέλεια Βικεντίου Μαλαματένιου

Αυτοί οι δύο Προδότες, οι Τσίπρας-Καμμένος, προσφέρουν στο πιάτο των.... δανειστών και την...κεφαλή της Ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας.                                  

Την οδηγούν σε θάνατο, όπως ακριβώς επιθυμούσαν οι τοκογλύφοι.

Το ρεπορτάζ τουnewsbomb.gr τα λέει όλα:

Ο πρωθυπουργός της χώρας, ο πολιτικός που πριν από λίγους μήνες χαρακτήριζε «πυλώνα ανάπτυξης» της ελληνικής οικονομίας, την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, υπέκυψε σε έναν ακόμη εκβιασμό και βάζει την υπογραφή του σε έναν τραγικό επίλογο, γιατί τραγικές θα είναι οι συνέπειες της εφαρμογής, όσων από κοινού αποφάσισαν, το υπουργείο Υγείας και οι τροϊκανοί, για τις νέες τιμές των φαρμάκων (γενοσήμων και off-patent), το clawback και την περαιτέρω μείωση –στην ουσία- της φαρμακευτικής δαπάνης.

Βαθιά άγνοια, δόλος, ή και τα δύο μαζί, έφεραν το απολύτως τραγικό για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία και τη φαρμακευτική περίθαλψη των Ελλήνων, αποτέλεσμα στη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές για την παρούσα δέσμη προαπαιτούμενων.

Ενώ όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και στο πόσοι Έλληνες θα χάσουν τελικά τα σπίτια τους, εξελισσόταν παράλληλα μία πρωτοφανούς μεγέθους καταστροφή, τόσο για τον τομέα της Υγείας όσο και για της Οικονομίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας αποδέχτηκαν πλήρως τις παράλογες και μονομερείς απαιτήσεις των δανειστών, για τις τιμές των ήδη οικονομικών φαρμάκων, τα οποία παράγει η ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Μάλιστα, το υπουργείο Υγείας «πανηγυρίζει» για το ότι κατάφερε να εφαρμοστεί «σταδιακά» την κατάργηση του κατώτατου ορίου στις τιμές των εκτός προστασίας (off-patent) και γενόσημων φαρμάκων, σύμφωνα με το οποίο η τιμή των πρώτων δεν μπορεί να μειωθεί κάτω από τα 12 ευρώ ανά συσκευασία και η τιμή των δεύτερων δεν μπορεί να μειωθεί κάτω από 7,8 ευρώ ανά συσκευασία.

Η «επιτυχία» της κυβέρνησης και του υπουργείου βρίσκεται στο ότι κατάφεραν να εκμηδενίσουν στην ουσία τις τιμές μόνο αυτών των φαρμάκων (και όχι των εντός προστασίας των πολυεθνικών), όχι άμεσα αλλά σε διάστημα 2 χρόνων (!).

Όπως αναφέρει άτυπη ενημέρωση του υπουργείου Υγείας, «το αρχικό προαπαιτούμενο (milestone 41) για την επίτευξη συμφωνίας ήταν η κατάργηση της προστασίας των off-patent και γενοσήμων φαρμάκων, σύμφωνα με την οποία η τιμή των πρώτων δεν μπορεί να μειωθεί κάτω από τα 12 ευρώ/συσκευασία και η τιμή των δεύτερων δεν μπορεί να μειωθεί κάτω από 7,8 ευρώ ανά συσκευασία. Η διαπραγμάτευση κατέληξε στη σταδιακή απομείωση του εν λόγω μηχανισμού προστασίας (κόφτη) μέσα στην περίοδο των επόμενων δύο ετών, δηλαδή των επόμενων 4 δελτίων τιμών.

Πιο συγκεκριμένα, στο δελτίο τιμών του πρώτου εξαμήνου του 2016, το όριο προστασίας θα είναι 9 ευρώ για τα off-patent και 5,5 ευρώ για τα γενόσημα.    Στο δελτίο τιμών του δευτέρου εξαμήνου του 2016 το όριο προστασίας θα είναι 7 ευρώ για τα off-patent και 4 ευρώ για τα γενόσημα.

Στο δελτίο τιμών του πρώτου εξαμήνου του 2017 το όριο προστασίας θα είναι 4,5 ευρώ για τα off-patent και 3 ευρώ για τα γενόσημα. Στο δελτίο τιμών του δεύτερου εξαμήνου του 2017 το όριο προστασίας θα είναι 1 ευρώ για off-patent και γενόσημα».

Οι «επιτυχίες» της διαπραγμάτευσης, όμως, δεν σταματούν εδώ. Η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας αποδέχτηκαν μία ακόμη πρωτοφανή απαίτηση των δανειστών, να επιβάλλουν clawback, μετά τη φαρμακευτική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ, και στην αντίστοιχη των νοσοκομείων. Πρόκειται για θέμα το οποίο τέθηκε μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. «Παράλληλα, οι δανειστές έθεσαν στη διαπραγμάτευση την καθιέρωση μηχανισμού αυτόματης επιστροφής (clawback) στην ενδονοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη. Συμφωνήθηκε τελικά το ύψος της δαπάνης πάνω από την οποία θα υπάρχει clawback να είναι 570 εκατ. ευρώ για το έτος 2016, 550 εκατ. ευρώ για το έτος 2017 και 530 εκατ. ευρώ για το έτος 2018» αναφέρει η άτυπη ενημέρωση του υπουργείου Υγείας. Τα όρια στα οποία ορίζεται το clawback σημαίνουν και αντίστοιχες μειώσεις στη χρηματοδότηση των νοσοκομείων για την προμήθεια φαρμάκων.

Δηλαδή, εντείνεται η δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα δημόσια νοσοκομεία, καθώς θα χάνουν 20 εκατομμύρια το χρόνο μέχρι το 2018, από τον διαθέσιμο προϋπολογισμό τους για φάρμακα.

Η διαπραγμάτευση, σύμφωνα με την ίδια πηγή, «έσωσε» το ύψος της ενδονοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης, καθώς οι δανειστές ήθελαν να οριστεί στα 500 εκατ. ευρώ το όριο πάνω από το οποίο θα απαιτείται clawback.

Τα όσα ισχυρίζεται, στη συνέχεια, το υπουργείο Υγείας μπορούν απλά να χαρακτηριστούν «ανεκδιήγητα»:

«Το Υπουργείο Υγείας θεωρεί ότι η συμφωνία αυτή μπορεί να διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς φαρμάκων και τη δημόσια υγεία υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

α) Αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων, δηλαδή αύξηση του όγκου τους στην φαρμακευτική αγορά, μέσω κινήτρων για γιατρούς, ασθενείς και φαρμακοποιούς, καθώς και εκστρατείες ενημέρωσης για την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία των ποιοτικών γενοσήμων που κυκλοφορούν στη χώρα.

β) Σύσταση της επιτροπής διαπραγμάτευσης για τα φάρμακα υψηλού κόστους (ΦΥΚ).

γ) Εισαγωγή θεραπευτικών πρωτοκόλλων και κατευθυντήριων οδηγιών για τη συνταγογράφηση και των νοσοκομειακών φαρμάκων.

δ) Αναδιοργάνωση του συστήματος προμηθειών φαρμάκων στα νοσοκομεία και κεντρική διαχείριση ακριβών νοσοκομειακών φαρμάκων, όπως τα ογκολογικά.

Με την παρούσα συμφωνία η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας διασφαλίζει:

- την αποφυγή περαιτέρω επιβάρυνσης των ασθενών

- την εξοικονόμηση δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, εξοικονόμηση η οποία εξετάζεται να συνδεθεί με τη μείωση του κόστους συμμετοχής των ασθενών στα φάρμακά τους.

- τον επιμερισμό του κόστους από τη μείωση της δαπάνης μεταξύ εγχώριας και πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΠΕΦ: Οι «θεσμοί» εξοντώνουν το φθηνό Ελληνικό φάρμακο

Οι παραπάνω ισχυρισμοί είναι ανυπόστατοι, καθώς δεν θα υπάρχουν τα οικονομικά εγχωρίως παραγόμενα φάρμακα, γενόσημα και off-patent, στην αύξηση του όγκου των οποίων στοιχηματίζει το υπουργείο Υγείας. Και αυτό, γιατί καθιστώντας την παραγωγή τους ασύμφορη από την παράλογη μείωση των τιμών στο 1 ευρώ, θα έχουν αποσυρθεί από την αγορά.

Επίσης, δεν θα είναι δυνατό να μειωθεί η συμμετοχή των ασφαλισμένων, καθώς η φαρμακευτική δαπάνη θα παραμένει στο ανεπαρκές επίπεδο του 1,945 δισ. ευρώ, ενώ ακριβότερα εισαγόμενα φάρμακα θα έχουν αντικαταστήσει τα φθηνότερα, εγχωρίως παραγόμενα. Η εξέλιξη αυτή λειτουργεί σαφώς υπέρ των συμφερόντων των πολυεθνικών, είτε πρωτοτύπων είτε γενοσήμων, επομένως είναι έωλος ο ισχυρισμός περί «επιμερισμού του κόστους μεταξύ εγχώριας και πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας».

Οι συνέπειες θα επεκταθούν και στον τομέα της Οικονομίας, καθώς η ελληνική φαρμακοβιομηχανία οδηγείται σε «λουκέτα» μονάδων, άρα και απώλειες θέσεων εργασίας, συρρίκνωση φορολογικών εσόδων για τα δημόσια ταμεία και πλήγμα στις επενδύσεις.

Αυτή θα είναι η χαριστική βολή για χιλιάδες εργαζομένους στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία και τις οικογένειές τους που θα κινδυνεύσουν άμεσα να βρεθούν στο δρόμο, εξαιτίας της ανικανότητας της κυβέρνησης και της... υποταγής της στις «διαταγές» των τροϊκανών, προκειμένου να διασφαλίσει τη δόση των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ.

Τελικά η κυβέρνηση της πρώτης και φυσικά της δεύτερης φοράς Αριστερά υλοποιεί στο ακέραιο τις προεκλογικές της δεσμεύσεις.

Στηρίζει την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, διασφαλίζοντας το κλείσιμό της...

Μειώνει τις τιμές των φαρμάκων, για να γεμίσουν τα ελληνικά φαρμακεία με αμφίβολης ποιότητας γενόσημα που θα παράγονται στο Πακιστάν και χώρες του τρίτου κόσμου.

Ενδιαφέρεται μόνο για το τι τελικά θα βγαίνει από τα δημόσια ταμεία, αγνοώντας επιδεικτικά τις μελέτες που αποδεικνύουν την τεράστια συνεισφορά της εγχώριας βιομηχανίας φαρμάκου στο ΑΕΠ της χώρας, για κάθε ένα ευρώ που δαπανάται για το ελληνικό φάρμακο.

Η χώρα μας βρίσκεται υπό καθεστώς «κατοχής» από τους δανειστές, οι οποίοι υλοποιούν μέχρι... κεραίας το βρώμικο σχέδιό τους για την «υποδούλωση» μιας ακόμη κυβέρνησης και της περαιτέρω εξαθλίωσης του ελληνικού λαού.

Η Ελλάδα έχει «πόλεμο» με εχθρούς εσωτερικούς και καλό θα είναι οι πολίτες αυτής της χώρας να αρχίσουν να προετοιμάζονται, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα που έρχονται.

Το πλήγμα στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία, το πλήγμα στη δημόσια υγεία μας αφορά όλους.

Το πλήγμα στην ελληνική κοινωνία με την κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας μας αφορά όλους.

Η φοροκαταιγίδα που πλήττει ξανά τα μικρομεσαία στρώματα μας αφορά όλους.

Αυτή η κυβέρνηση μοιάζει ανίκανη να διαχειριστεί ακόμα και το πιο απλό εθνικό ζήτημα.

Γιατί είναι εθνικό ζήτημα να μπορεί ένα κράτος να στηριχθεί στη δική του φαρμακοβιομηχανία και τα δικά του ποιοτικά φάρμακα.

Είναι εθνικό ζήτημα να είναι σε θέση μια χώρα να αποτρέψει τους πλειστηριασμούς των σπιτιών των Ελλήνων, για τους οποίους ο ίδιος ο Τσίπρας προεκλογικά, όταν ζητούσε ψήφους και έταζε λαγούς με πετραχήλια, έλεγε πως συνιστούν απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Πάνω απ' όλα όμως, είναι εθνικό ζήτημα να κυβερνηθεί –επιτέλους- αυτή η χώρα από πολιτικούς που θα μπορούν να υπερασπιστούν τα εθνικά μας και όχι τα ξένα συμφέροντα.

Ο λαός δεν συγχωρεί αυτή τη νέα κυβερνητική προδοσία.

Βέβαιο είναι πως όταν θα το αντιληφθούν και οι σημερινοί κυβερνώντες θα είναι πια αργά γι’ αυτούς.

Ας ευχηθούμε να μην είναι αργά και για την Πατρίδα μας..

Η εικόνα πραγματικά σοκάρει και είναι από τις σπάνιες φορές που καταγράφεται στην κάμερα ένα τέτοιο φαινόμενο. Στο βίντεο καταγράφεται μία τεράστιας έκτασης κατολίσθηση στην παραλία των Εγκρεμνών στην Λευκάδα, κατά την διάρκεια του σημερινού σεισμού των 6,1 Ρίχτερ.

Η σκηνή καταγράφεται από έναν ψαρά που βρίσκεται ανοιχτά στην θάλασσα, και πραγματικά συγκλονίζει με την ένταση του φαινομένου αλλά και την δύναμη της φύσης. Ευτυχώς, λόγω εποχής, η φημισμένη παραλία δεν είχε λουόμενους, γιατί διαφορετικά, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπήρχαν αρκετά θύματα.

Υπενθυμίζουμε ότι το συγκεκριμένο σημείο είχε πληγεί και στον σεισμό τον Δεκαπεντάγουστο του 2003, στο οποίο είχε εκτυλιχθεί και ένα θρίλερ με τέσσερις ξένους αναρριχητές που είχαν τραυματιστεί σοβαρά. Ο σεισμός εκείνος, των 6,4 Ρίχτερ, ήταν πολύ πιο καταστροφικός από τον σημερινό, είχε δημιουργήσει πολλά προβλήματα λόγω κατολισθήσεων σε φημισμένες παραλίες του νησιού όπως το Πόρτο Κατσίκι και είχε επιδράσει αρνητικά στην τουριστική κίνηση του νησιού.

Πηγή: protothema.gr

Την στιγμή που όλοι ασχολούνται με την οικονομική κρίση, πολύ σοβαρότερα προβλήματα αρχίζουν και παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις, με ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία, που έχουν ήδη αρχίσει να αποτυπώνονται σε δραματικά νούμερα.Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δείχνουν το μέγεθος της «γενοκτονίας» ή «εθνοκάθαρσης» του Ελληνισμού στα χρόνια των μνημονίων.Το δημογραφικό, το μεγαλύτερο εθνικό πρόβλημα της Ελλάδας, είναι πλέον σε οριακό και μη αναστρέψιμο σημείο.          

Αίθουσα Σύνταξης

Τμήμα ειδήσεων hellasfm.us

Επιμέλεια Βικεντίου Μαλαματένιου

Ο αριθμός 24715 είναι εφιαλτικός και καταγράφηκε στα στοιχεία του ισοζυγίου θανάτων- γεννήσεων στις 9 Νοεμβρίου 2015.Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπ. Εσωτερικών για το έτος 2015 οι θάνατοι ανέρχονταν στους 103838, ενώ οι γεννήσεις μόλις 79123, δηλαδή το αρνητικό ισοζύγιο έχει φτάσει, ως τώρα, στις – 24715, όταν την προηγούμενη χρονιά ήταν στο – 20806 !Η πορεία των γεννήσεων από το 2008 και μετά.

2008 : Γεννήσεις 118.302 Θάνατοι : 107.979 + 10.323
2009 : Γεννήσεις 117.933 Θάνατοι : 108.316 + 9617
2010 : Γεννήσεις : 114.766 Θάνατοι : 109.084 + 5682
2011 : Γεννήσεις : 106.777 Θάνατοι : 110.729. – 3952
2012 : Γεννήσεις : 100.371 Θάνατοι : 116.670 – 16299
2013: Γεννήσεις : 94.134 Θάνατοι : 111.794 – 17660
2014: Γεννήσεις : 93.280 Θάνατοι : 114.086 – 20806

ΑΠίστευτες καταγγελίες σε βάρος των χωρών ακόμα και της Δύσης που χρηματοδοτούν τους τρομοκράτες του ISIS, έκανε ο πρόεδρος Πούτιν, κατά την διάρκεια της ΣΥνόδου των G 20. Δείτε το πραγματικά συγκλονιστικό βίντεο!

Τμήμα Ειδήσεων Hellas FM

Οι ίδιοι οι συνταγματάρχες δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι στον 21ο αιώνα έμελλε να μνημονεύονται με ... επαίνους. «Εκείνοι τουλάχιστον δεν έκλεψαν», «δεν έκαναν περιουσίες», «ε, ρε Παπαδόπουλο που χρειάζονται τα σημερινά λαμόγια»... Από το 2010 κι εντεύθεν οι έπαινοι επεκτάθηκαν και στα της οικονομίας: «Επί χούντας ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι», «αν δεν μιλούσες ζούσες καλά», «τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως σήμερα». Λες και γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη γενική κρίση ανάλογη της σημερινής, μέχρι το 1973...

Eπιμέλεια Δημήτρης Φιλιππίδης

Tμήμα Ειδήσεων Hellas FM

Θα ασχοληθούμε με τον πρώτο μύθο, αυτόν που σχετίζεται με τη διαφθορά. Για το δεύτερο επιφυλασσόμαστε – όλο και κάποια επέτειος θα μας δώσει αφορμή.

Εν αρχή μια παρατήρηση: Οι ισχυρισμοί περί «λιτού» βίου των δικτατόρων και περί «αδιάφθορης» χούντας βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στην εικόνα παρακμής που εξέπεμπαν αυτοί οι άνθρωποι έπειτα από την αποκαθήλωσή τους. Δεν είναι αυτό επιτομή των εννοιών «αφέλεια» ή «υποκρισία» - κατά περίπτωση;

Παρατήρηση δεύτερη: Όντως, «τα λαμόγια χρειάζονται έναν Παπαδόπουλο»- τουλάχιστον τα εκκολαπτόμενα. Χρειάζονται, για να πάρουν ... μαθήματα ταχύτητας, τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και στη σύναψη καλών«κοινωνικών σχέσεων»...

Προτού καλά- καλά προλάβουν να ... ζεστάνουν τις καρέκλες των πολιτικών αξιωμάτων που κατέλαβαν, οι συνταγματάρχες νομοθέτησαν την αύξηση των αποδοχών τους. Σχεδόν διπλασίασαν τον πρωθυπουργικό μισθό: Από τις 23.600 τον ανέβασαν στις 45.000 δρχ, προς μεγάλη χαρά του πρώτου χουντικού πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Κόλλια. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανέλαβε πρωθυπουργικά καθήκοντα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1967.

Με την ίδια ρύθμιση αυξήθηκαν οι αποδοχές των υπουργών και υφυπουργών, από τις 22.400 στις 35.000 δρχ. Θεσπίστηκαν επίσης και ημερήσια «εκτός έδρας»- χίλιες δρχ για τον πρωθυπουργό και 850 για υπουργούς και υφυπουργούς.

Ομολογίες δια στόματος Σάββα Κωσταντόπουλου...

Είναι γνωστό ότι ο Παπαδόπουλος είχε στη διάθεσή του βίλα στο Λαγονήσι, στην οποία διέμενε αντί αστείου ενοικίου. Η βίλα ανήκε στον Αριστοτέλη Ωνάση. «Σύμπτωση»: Ο Παπαδόπουλος στήριζε τον Ωνάση στη διαμάχη που είχε με άλλους «Κροίσους» της εποχής, με «μήλο της έριδος» το περιβόητο τρίτο διυλιστήριο της χώρας. Επειδή όμως σε θέματα διαπλοκής είναι αναγκαίος κάποιος ... πλουραλισμός, το άλλο «πρωτοπαλίκαρο» του καθεστώτος, ο Νίκος Μακαρέζος, τάχθηκε στο πλευρό του Νιάρχου.

Τσάμπα οι – ενίοτε άγριες – διαμάχες που μαίνονταν επί χρόνια, για το θέμα αυτό, στο εσωτερικό της «αδιάφθορης» χούντας: Τελικά, το 1972, ο Ωνάσης αποσύρθηκε και το τρίτο διυλιστήριο ανέλαβαν οι Ανδρεάδης – Λάτσης. Ένα ακόμη δόθηκε στο Βαρδινογιάννη.

Προτού «μιλήσουν» τα αποδεδειγμένα στοιχεία, ας δοθεί ο λόγος στον ίδιο τον προπαγανδιστικό ... στυλοβάτη της χούντας: Τον εκδότη της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος», Σάββα Κωσταντόπουλο. Η δικτατορία είχε συμπληρώσει μισό έτος ζωής, όταν ο Κωσταντόπουλος γνωστοποίησε - με επιστολή- στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ορισμένες διαπιστώσεις του:
«Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία. Ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή και ούτω κάθε εξής)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος).

Τα ίδια και χειρότερα τόνιζε στον Κ. Καραμανλή ο ακραιφνής χουντικός Κωσταντόπουλος, το Δεκέμβριο του '73. Αναφερόταν στην περίοδο Παπαδόπουλου, τον οποίο είχε ήδη ανατρέψει (25 Νοεμβρίου '73) ο λεγόμενος «αόρατος δικτάτορας», Δημήτρης Ιωαννίδης. Τόνιζε λοιπόν:
«Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος)

Η αλήθεια είναι ότι για πολλά από αυτά τα σκάνδαλα ... δυνάμεθα μια χαρά να «γνωρίζωμεν» λεπτομέρειες, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Ας προτάξουμε όμως τα πιο «light» κρούσματα, προτού παραδοθούμε στον ίλιγγο τον οποίο «εγγυώνται» τα οικονομικά μεγέθη ορισμένων ιστορικών ...ξαφρισμάτων.

«Ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών». Πολλά μπορεί να εννοούσε ο Κωσταντόπουλος, αλλά ας περιοριστούμε στην οικογενειοκρατία, όπως την τίμησε η κορυφαία «τριανδρία» της χούντας. Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος.

Ο βολέψας, του βολέψαντος- αδέλφια, γαμπροί, κουνιάδοι...

Ο αρχηγός Παπαδόπουλος έκανε τον έναν αδελφό του, τον Κωνσταντίνο, στρατιωτικό ακόλουθο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακό Διοικητή Αττικής και «υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ». Ο άλλος αδελφός, ο Χαράλαμπος, προφανώς ανεχόταν λιγότερες σκοτούρες. Αρκέστηκε στη Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, στην οποία αναρριχήθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Τέτοια άλματα στην υπαλληλική ιεραρχία, θα τα ζήλευε και ο φημισμένος αθλητής του επί κοντώ, ο Χρήστος Παπανικολάου, o οποίος – ειρήσθω εν παρόδω- το 1967 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες, στην Τύνιδα.

Το Στέλιο Παττακό, πάλι, τον ενθουσίαζαν οι κατασκευές- όπως δείχνει και η ψύχωσή του με ... το μυστρί. Αποφάσισε λοιπόν να αναθέσει στο γαμπρό του, τον Αντρέα Μεϊντάση, διάφορες επικερδείς δουλειές με το Δήμο Αθηναίων. Κατασκευή υπόγειου γκαράζ στην πλατεία Κλαυθμώνος, τεχνικές μελέτες, κλπ. Πρακτικά πράγματα, πολλά χρήματα...

Ο Μακαρέζος διόρισε τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου, υπουργό Γεωργίας και – αργότερα- Βόρειας Ελλάδας. «Αι βέβαιοι μικρολοβιτούραι του Ματθαίου» συμπεριλαμβάνονταν στα πολλά συμπτώματα διαφθοράς του καθεστώτος, που διέγνωσε και κοινοποίησε με επιστολή του στον Κ. Καραμανλή ο γνωστός «γεφυροποιός», Ευάγγελος Αβέρωφ (Οκτώβριος 1968). Κατά τα φαινόμενα, όμως, ο Ματθαίου ήταν ... περιστεράκι εν συγκρίσει προς δυο άλλους «εθνοσωτήρες». Τον Ιωάννη Λαδά και το Μιχάλη Ρουφογάλη.

Ο Λαδάς απέκτησε το σκωπτικό προσωνύμιο «κύριος καθαρά χέρια», χάρη στη ροπή του προς τα ... θαλασσοδάνεια. Ο Ρουφογάλης, αρχηγός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, έγινε διάσημος για δυο βασικές συνήθειές του. Η πρώτη: Με τη γυναίκα του Ντέλλα, φωτομοντέλο που νυμφεύθηκε το '73, επιδόθηκαν σε «θορυβώδεις δεξιώσεις, δημοσίας εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξιν πλούτου» (εκφράσεις του Σάββα Κωσταντόπουλου). Η άλλη συνήθεια: Η εξασφάλιση δανειοδοτήσεων σε «ημετέρους», φυσικά με επιβάρυνση των κρατικών τραπεζών. Στην πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1974, το περιοδικό «Ταχυδρόμος» αποκάλυψε δυο σχετικά έγγραφα του Ρουφογάλη. Μια κατηγορία δανείων αναφερόταν ως «χαριστικά και επισφαλή». Στα «χορηγηθέντα» δάνεια καταγραφόταν ποσό άνω του 1,5 δισεκατομμυρίου και στα «υπό έγκρισιν» πάνω του 1,6 δισεκατομμυρίου δρχ.

Πηγή: iefimerida.gr

Διάβασε περισσότερα στο: «Λαμόγια» στο... χακί - Τα απίστευτα σκάνδαλα της χούντας (pics) | Plus: Πολιτική | gazzetta.gr 
Follow us: @gazzetta_gr on Twitter | gazzetta.gr on Facebook