Η έρευνα που θέλησε να δώσει απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση κατέληξε σε απρόσμενα συμπεράσματα.  

Οι "τούρκοι" ετοιμάζονταν για μία ακόμη εντυπωσιακή "νίκη" στην ετήσια συνέλευση της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities – FUEN), την οποία είχαν κινήσει γη και ουρανό για να την κάνουν στην Κομοτηνή. Μόνο που τρεις Πομάκοι τους χάλασαν τα σχέδια δίνοντας ένα μάθημα σ΄ όλους εμάς που απλώς παρακολουθούμε απαθείς την προκλητική δράση του τουρκικού προξενείου και των "οργάνων" του στη Θράκη.

Η συνέλευση της της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities – FUEN),δεν "έπαιξε" σε κανένα τηλεοπτικό κανάλι , ούτε έγινε μεγάλο θέμα σε κάποια εφημερίδα. Και για να είμαστε ειλικρινείς αν δεν υπήρχε η ιστοσελίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ,δεν θα είχαμε μάθει ποτέ τι ακριβώς έγινε και πως τρεις Πομάκοι ανέτρεψαν την ...φιέστα του προξενείου.

Η ιστοσελίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ περιγράφει με λεπτομέρειες όλα όσα συνέβησαν κι έχει σημασία να τα μάθουμε.

Γράφει:

"Το γεγονός ότι η FUEN υιοθετούσε μέχρι τώρα, ακρίτως, τις τουρκικές θέσεις, καθώς οι εγγεγραμμένοι σε αυτήν τουρκόφωνοι σύλλογοι εκ Θράκης επέβαλαν χωρίς αντίλογο τις θέσεις τους, καθώς και το γεγονός ότι οι τουρκόφρονες πανηγύριζαν εκ προοιμίου για την επιτυχία τους να πραγματοποιηθεί το συνέδριο στην Κομοτηνή, επιλέγοντας προκλητικά την ημερομηνία απελευθέρωσης της πόλης, είχαν δημιουργήσει μεγάλη ένταση τοπικά, αλλά και στο πανελλήνιο. Όλα έδειχναν μαύρα και άραχνα...ώσπου, εμφανίσθηκαν στον ορίζοντα οι Πομακικοί σύλλογοι...

Τρεις ήρωες των Πομάκων, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ από τους 40.000 της Ελληνικής Θράκης, έσωσαν την τιμή της φυλής τους και όλων των Ελλήνων Θρακιωτών, οι οποίοι εκείνη την ώρα είχαν κατακλύσει τις καφετέριες της Κομοτηνής και λιάζονταν ανέμελοι, χωρίς να ενδιαφέρονται για όσα συνέβαιναν λίγο παραπέρα. Πόσο μοιάζει, αλήθεια, η σημερινή κατάσταση με τη Σμύρνη του 1922;

Οι τρεις ήρωες ΠΟΜΑΚΟΙ τσάκισαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στη μεγάλη Πανευρωπαϊκή φιέστα που ετοίμαζε πυρετωδώς επί δύο χρόνια η Τουρκία. Η προσδοκώμενη μεγάλη νίκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η αναμενόμενη ανάδειξη της «τουρκικής ταυτότητας» της μειονότητας μέσα στην ίδια την Ελληνική Θράκη, κατέληξε σε ΒΑΤΕΡΛΩ, όταν ακόμα το πρωί της πρώτης ημέρας (14.5.2015) στην είσοδο της αίθουσας του Συνεδρίου της FUEN, εμφανίστηκαν οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ Ιμάμ Αχμέτ Πρόεδρος, Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, Κεμάλ Φαρζλή, Πρόεδρος Κέντρου Πομακικών Ερευνών και Μουσταφά Σερήφ, αρθρογράφος της εφημ. ΖΑΓΑΛΙΣΑ.

Η απρόσμενη εμφάνισή τους προκάλεσε κύματα ταραχής στους γενίτσαρους, οι οποίοι εσπευσμένα ενημέρωσαν τον ψευτομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μετέ και άλλους...
Δεν πίστευαν ότι οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ θα έβρισκαν το θάρρος να εμφανιστούν ενώπιον του Τούρκου προξένου Κομοτηνής, όλων των εθνικιστικών σωματείων της Γερμανίας, των δύο ψευτομουφτήδων, του προεδρείου του κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) και της ανθελληνικής μειονοτικής ηγεσίας.
Μάλιστα, όταν ο Ιμάμ Αχμέτ ρωτήθηκε από τη γραμματεία σε ποια γλώσσα επιθυμεί να έχει διερμηνεία στα ασύρματα ακουστικά που διενέμοντο στους συνέδρους, ζήτησε στα ...ΠΟΜΑΚΙΚΑ, προκαλώντας αμηχανία στους υπευθύνους, οι οποίοι αντιλήφθηκαν τι επρόκειτο να ακολουθήσει!

Η τεράστια γκάφα του Αχμέτ Μετέ: «ΕΙΜΑΙ ΠΟΜΑΚΟΣ!»
Ο ψευτομουφτής Ξάνθης αγωνιώντας για την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα στην αίθουσα και χωρίς να γνωρίζει τις προθέσεις των τριών ΓΕΝΝΑΙΩΝ Πομάκων, ξεκίνησε την εναρκτήρια ομιλία του με αναφορά στους... Πομάκους και τους Ρωμά, αποκαλώντας τους τελευταίους υποτιμητικά «τσιγκενέ». Αφού έκανε μια νερόβραστη εισαγωγή, θέλοντας να προκαταλάβει δυσάρεστες εκπλήξεις, είπε : «Είμαι και εγώ Πομάκος». Και ενώ υποτίθεται ότι στην εναρκτήρια ομιλία του, θα μιλούσε μόνο για Τούρκους, άρχισε να αραδιάζει επιχειρήματα για να αποδείξει στους Ευρωπαίους, ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. Παραδέχθηκε ακόμη ότι μιλιούνται πολλές γλώσσες μεταξύ των μουσουλμάνων, όπως τουρκικά, τσιγγάνικα, αλλά και πομάκικα, τα οποία όμως «είναι βουλγάρικα»!
Πολλοί Ευρωπαίοι αναρωτήθηκαν για το πώς είναι δυνατόν από τη μια να αναγνωρίζει την ύπαρξη των Πομάκων και από την άλλη να ισχυρίζεται ότι όλοι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι;

Με τη λήξη των χαιρετισμών, σηκώθηκε πρώτος ο ατρόμητος Μουσταφά Σερήφ ζήτησε το λόγο και ξεκίνησε την ερώτησή του, ειρωνευόμενος κατάμουτρα τον ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ, ενώπιον όλου του ακροατηρίου, λέγοντας:
«Ευχαριστώ τον Αχμέτ Μετέ, ο οποίος παραδέχθηκε ότι υπάρχουν Πομάκοι στην Ελληνική Θράκη, αλλά είπε: «Πομάκος ίσον Τούρκος». Θέλω να δηλώσω ενώπιον όλων σας ότι δεν υπάρχει «Πομάκος Τούρκος», υπάρχουν μόνο Πομάκοι και η γλώσσα μας δεν είναι η βουλγαρική, όπως ισχυρίστηκε ο Αχμέτ Μετέ, αλλά η Πομακική. Μετά από αυτά που ακούσατε ερωτώ το προεδρείο της FUEN, ποιες πρωτοβουλίες σκοπεύετε να αναλάβετε στο θέμα των Πομάκων;»
Όλα τα βλέμματα των ευρωπαίων συνέδρων στράφηκαν στον Μουσταφά.

Ό οργισμένος Αχμέτ Μετέ δεν απάντησε (τι θα μπορούσε να πει άλλωστε), αλλά απάντησε από το βήμα ο νυν πρόεδρος (Αλή Τσαβούς), του ακροδεξιού κόμματος που ίδρυσε ο Αχμέτ Σαδίκ, ΚΙΕΦ (DEB), με ένα επιχείρημα σοβαρότητας καφενείου.

Άλλωστε, ο ίδιος πριν τον κάνουν...πρόεδρο του ΚΙΕΦ, ήταν ο καφετζής στο κτίριο της μουσουλμανικής νεολαίας Κομοτηνής.

Αντί να απαντήσει στην ουσία της ερώτησης του Μουσταφά, είπε το φοβερό και φασιστικό επιχείρημα «Ας γίνει δημοψήφισμα για να δούμε τι θα δηλώσουν οι άνθρωποι. Όλοι αισθάνονται Τούρκοι». Το επιχείρημα εξόργισε πολλούς Ευρωπαίους άλλων μειονοτήτων που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα στις χώρες τους, σχολιάζοντας ότι είναι ΑΚΡΩΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ, διότι η ύπαρξη μιας ιστορικής φυλής δεν πιστοποιείται ούτε ακυρώνεται με δημοψηφίσματα τα οποία είναι πολιτικές διαδικασίες, επηρεαζόμενες από ξένες δυνάμεις εκτός κοινότητας, οι οποίες και έχουν την ισχύ και τους μηχανισμούς να επηρεάσουν με αποφασιστικό τρόπο το αποτέλεσμα...
Ήδη το θρακικό Βατερλώ των Τούρκων εντός της αιθούσης είχε ξεκινήσει...»

ΠΗΓΗ onalert.gr

Σε μια προσπάθεια αναδιοργάνωσης της Malaysia Airlines, ο νέος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος των αερογραμμών της Μαλαισίας Κριστόφ Μίλερ ανακοίνωσε την κατάργηση 6.000 θέσεωνεργασίας.

"Είμαστε τεχνικά σε πτώχευση και η μείωση των αποδόσεων είχε αρχίσει πολύ πριν από τα τραγικά γεγονότα του 2014", δήλωσε χαρακτηριστικά στους δημοσιογράφους.

Οι έρευνες ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση της πτήσης MH370, στις 8 Μαρτίου 2014, συνεχίζονται χωρίς να υπάρχουν σημάδια αναφορικά με την τύχη του.

Ήταν 8 Μαρτίου 2014 όταν το αεροσκάφος των Μαλαισιανών Αερογραμμών είχε αναχωρήσει από το αεροδρόμιο της Κουάλα Λουμπούρ με προορισμό το Πεκίνο.

Μία ώρα μετά την απογείωση του αεροσκάφους με 227 επιβάτες από 15 χώρες και 12 μέλη πληρώματος χάθηκε η επαφή με το κέντρο ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.

Η πτήση βέβαια συνεχίστηκε για δύο ώρες μετά την εσκεμμένη απενεργοποίηση του συστήματος επικοινωνίας με το έδαφος, κάτι που γέννησε τις υποψίες περί αρπαγής του από τον κυβερνήτη ή τον συγκυβερνήτη ή αεροπειρατές.

Από την ημέρα εξαφάνισής του ξεκίνησε γιγαντιαία επιχείρηση έρευνας και διάσωσης και παρά το συνεχώς διευρυμένο πεδίο έρευνας δεν έχει εντοπιστεί τίποτα.

Λίγους μήνες μετά την πτήση - φάντασμα, ήρθε ένα ακόμα χτύπημα για τη Malaysia Airlines, καθώς καταρρίφθηκε κοντά στα ρωσοουκρανικά σύνορα η πτήση MH17 που εκτελούσε το δρομολόγιο Άμστερνταμ - Κουάλα Λουμπούρ.

Το αεροπλάνο που μετέφερε 283 επιβάτες από 15 χώρες και είχε 15μελές πλήρωμα συνετρίβη βόρεια της πόλης Τορέζ, στην περιφέρεια του Ντόνετσκ, στις 17 Ιουλίου του 2014.

Έχασε την επαφή με την υπηρεσία ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας τέσσερις ώρες μετά την απογείωσή του και πιθανότατα χτυπήθηκε από πύραυλο εδάφους - αέρος ενώ πετούσε σε ύψος 33.000 ποδιών.

Η ευθύνη για την κατάρριψη του αεροσκάφους έγινε μπαλάκι ανάμεσα σε Κίεβο και Μόσχα, με την ουκρανική κυβέρνηση να κατηγορεί φιλορώσους αντάρτες και να κάνει λόγο περί ρωσικής συνδρομής.

Οι έρευνες για τα αίτια της κατάρριψης διεξάγονται από τις ολλανδικές αρχές και αναμένεται να συνεχιστούν μέχρι τον Αύγουστο του 2015.

Πάγωσε το κοινό από το ατύχημα του Enrique Iglesias κατά τη διάρκεια συναυλίας του στο Μεξικό.
Από ένα λάθος, όταν προσπάθησε να αρπάξει το drone που έπαιρνε πλάνα από το πλήθος, έκοψε τα δάχτυλά του.

Ενώ οι γιατροί που περιποιήθηκαν το τραύμα του τον συμβούλευσαν να σταματήσει, ο τραγουδιστής συνέχισε τη live εμφάνισή του στην Τιχουάνα.

"Αρπαξε το drone, κάτι πήγε στραβά και είχε ένα ατύχημα. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο αεροδρόμιο και μετέβη στο Λος Άντζελες για να δει ειδικό", ανέφερε ο εκπρόσωπός του.

Στις φωτογραφίες από τη συναυλία στο Plaza de Toros de Playas φαίνεται το λευκό μπλουζάκι του μέσα στα αίματα, καθώς παρέμεινε στη σκηνή ενώ αιμορραγούσε για 30 λεπτά.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απειλεί να τιμωρήσει τον…εκδότη της εφημερίδας Cumhuriyet, γιατί αποκάλυψε video, το οποίο υποστηρίζει ότι απεικονίζει άνδρες της υπηρεσίας πληροφοριών ΜΙΤ να βοηθούν στην αποστολή όπλων στους τζιχαντιστές στη Συρία.

Η εφημερίδα Cumhuriyet ανέβασε την Παρασκευή στην ιστοσελίδα της video, που όπως υποστηρίζει το έντυπο, δείχνει χωροφύλακες και αξιωματικούς της αστυνομίας να ανοίγουν κιβώτια που, σύμφωνα με την εφημερίδα, περιείχαν όπλα και πυρομαχικά και τα οποία ήταν φορτωμένα σε τρία φορτηγά της MIT.

“Το άτομο το οποίο το παρουσίασε ως αποκλειστικό ρεπορτάζ θα πληρώσει υψηλό τίμημα γι αυτό. Δεν θα το αφήσω να περάσει”, δήλωσε ο Ερντογάν αργά το βράδυ της Κυριακής σε συνέντευξή του στο κρατικό κανάλι TRT.

Το πρακτορείο Reuters, επικαλούμενο έναν εισαγγελέα και καταθέσεις αξιωματικών της χωροφυλακής στο δικαστήριο, μετέδωσε στις 21 Μαΐου ότι αυτόπτες μάρτυρες και εισαγγελείς καταγγέλλουν πως η ΜΙΤ βοήθησε στην παράδοση όπλων σε τμήματα της Συρία που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών από τα τέλη του 2013 ως τις αρχές του 2014.

Η Cumhuriyet ανέφερε ότι το βίντεο που ανέβασε στην ιστοσελίδα της έχει τραβηχτεί στις 19 Ιανουαρίου 2014, αλλά δεν αποκάλυψε πώς αυτό περιήλθε στην κατοχή της.

Ο Ερντογάν είπε ότι τα φορτηγά εκείνα ανήκαν στην MIT, αλλά μετέφεραν βοήθεια για τους Τουρκμένους στη Συρία. Πρόσθεσε ότι οι εισαγγελείς δεν διαθέτουν την εξουσία για να κάνουν ελέγχους σε οχήματα της MIT και ανήκουν σε αυτό που αποκαλεί “παράλληλο κράτος”, το οποίο διοικεί ο πρώην σύμμαχός του και σημερινός εχθρός του Φετουλάχ Γκιουλέν, ο ιμάμης ο οποίος ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και τον οποίο ο Ερντογάν κατηγορεί ότι επιδιώκει την ανατροπή του.

“Αυτές οι κατηγορίες κατά της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών και αυτή η παράνομη επιχείρηση είναι μίας μορφής κατασκοπεία”, είπε ο Ερντογάν και πρόσθεσε ότι έχει εξουσιοδοτήσει τον δικηγόρο του να καταθέσει μήνυση.

Και ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε το σαββατοκύριακο ότι τα φορτηγά αυτά μετέφεραν βοήθεια για Τουρκμένους κι αρνήθηκε να αναφερθεί στο περιεχόμενό τους.

“Δεν αφορά κανέναν τι υπήρχε μέσα στα φορτηγά. Ναι, σημειώθηκαν σοβαρές συγκρούσεις στη Συρία και βοηθήσαμε τους Τουρκμένους”, τόνισε σε τηλεοπτική συνέντευξή του.

Ο κόσμος μας είναι συναρπαστικός. Είναι γεμάτος εκπλήξεις και αβεβαιότητες, πράγματα που δεν γνωρίζουμε και περιμένουν να τα ανακαλύψουμε, καθώς και εκείνα που ποτέ δεν ξέραμε εάν είναι αληθινά ή όχι.

Στο Reddit, άνθρωποι από όλο τον κόσμομοιράστηκαντις δικές τους απαντήσεις, στην μία, κοινή ερώτηση που τέθηκε: Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον ή περίεργο πράγμα που ξέρεις; Οι απαντήσεις, είτε πρόκειται για κάτι που δεν ξέραμε για την αρχαϊκή εποχή, είτε για σύγχρονα πράγματα που διαφεύγουν της προσοχής μας, είναι εντυπωσιακές:

1.Αν φας το συκώτι μιας πολικής αρκούδας θα πεθάνεις. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν τόσο πολλή βιταμίνη Α.

2.Το κακάπο είναι πτηνό, που ανήκει στην οικογένεια των παπαγάλων και συναντάται αποκλειστικά σε ελεγχόμενες περιοχές της Νέας Ζηλανδίας. Μεταξύ άλλων, δεν έχει πτητική ικανότητα, έχει χαμηλό μεταβολισμό, χαρακτηριστική φωνή, που επιτρέπει να γίνεται αμέσως αντιληπτό από τα άλλα ζώα- δυστυχώς. Υπάρχουν τόσο λίγα τέτοια πτηνά, που στα περισσότερα από αυτά έχουν δοθεί ονόματα.

3.Οι νεκροί μπορούν να «ανατριχιάσουν», καθώς και να εκσπερματώσουν.

4.Ο J.R.R Tolkien και ο Hitler βρέθηκαν αντιμέτωποι σε μάχη κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

5.H εποχή που έζησε η Κλεοπάτρα είναι πιο κοντά, χρονολογικά, στη προσγείωση των ανθρώπων στο φεγγάρι, παρά στην κατασκευή της πυραμίδας της Γκίζας.

6.Ο εθνικός ύμνος της Ισπανίας δεν έχει στίχους. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν παίζει ο ύμνος της χώρας, πριν από κάποιο αγώνα για παράδειγμα, το κοινό απλώς τραγουδάει«ΟΟΟ».

7.Το μέλι δεν χαλάει. Μπορείς να φας μέλι 3.000 χρόνων.

8.Όταν αναπνέουμε από τη μύτη, πάντα εισπνέουμε περισσότερο αέρα από το ένα ρουθούνι, από ότι από το άλλο. Αυτό αλλάζει κάθε 15 λεπτά.

9.Υπήρχαν ακόμη μαμούθ όταν χτίστηκαν οι πυραμίδες.

10.Θα χρειαζόταν περίπου 1.200.000 κουνούπια- με το καθένα να τσιμπάει από μία φορά- για να ρουφηχθεί ολοκληρωτικά το αίμα ενός ανθρώπου.

11.Το 1903 οι αδερφοί Wright ήταν εκείνοι που πέταξαν για πρώτη φορά. 66 χρόνια αργότερα, η ανθρωπότητα «έφτασε» στο φεγγάρι.

12.Το σώμα του Jeremy Bentham, του διάσημου φιλοσόφου του 18ου και 19ου αιώνα, βρίσκεται στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Παλαιότερα, το κεφάλι του αποτελούσε «έκθεμα» στο πανεπιστήμιο, αλλά επειδή οι φοιτητές συνήθιζαν να το χαράζουν, πλέον φυλάσσεται.

13.Υπάρχουν διαφορετικά είδη ουράνιων τόξων.

14.Υπήρχε ένα είδος πιθήκου που λεγόταν «γιγαντοπίθηκος» (gigantopithecus). Πιστεύεται πως, πλέον, έχει αφανιστεί από τη γη. Το ενδιαφέρον είναι πως το συγκεκριμένο είδος πιστεύεται πως έθαβε τους νεκρούς, κάτι που μόνο άλλο ένα είδος πιθήκων είναι γνωστό πως κάνει.

15. Οι τυφλοί δεν βλέπουν μαύρο, όπως νομίζουμε. Δεν βλέπουν τίποτα.

16.Οι μπαγκέτες είχαν φτιαχτεί επίτηδες μακριές και τόσο λεπτές, ώστε να μπορούν οι γάλλοι στρατιώτες να τις αποθηκεύουν στις τσέπες των παντελονιών τους.

17.Μπύρα, κρασί, ψωμί και τυρί: όλα τους είναι παραδείγματα ελεγχόμενης- από τον άνθρωπο- αλλοίωσης.

18.Αν ξεκινούσες με 1 λεπτό του ευρώ και διπλασίαζες τα χρήματα σου κάθε ημέρα, θα χρειαζόσουν 27 ημέρες για να γίνεις εκατομμυριούχος.

19.Πριν μερικά χρόνια, σε έναν διαγωνισμό τοξοβολίας την πρώτη θέση κατέλαβε μια ομάδα από το Καζακστάν. Όταν έφτασε η ώρα της βράβευσης, ο εθνικός ύμνος που ακούστηκε ήταν από την ταινία Borat, κατά λάθος.

20.Το έτος 2013 είναι το πρώτο μετά το 1987, στο οποίο όλα τα τέσσερα ψηφία είναι διαφορετικά. Επίσης, οι δύο χρονιές (1987-2013) απέχουν και οι δύο 13 χρόνια από το 2000.

21.Πριν τον θάνατο του, ο Aldous Huxley είχε ζητήσει από τη γυναίκα του να του δώσει ενδοφλέβια LSD.

22.Ουσιαστικά, οτιδήποτε μπορεί να λιώσει, μπορεί να σχηματιστεί σε γυαλί.

23.Ένα φωτόνιο μπορεί να χρειαστεί 40.000 χρόνια για να ταξιδέψει από τον πυρήνα του ήλιου στην επιφάνεια του, αλλά μόλις 8 λεπτά για να διασχίσει την υπόλοιπη διαδρομή προς την Γη.

24.Η γραφή είχε αναπτυχθεί τόσο από τους Αιγύπτιους, όσο και από τους Σουμέριους, τους Κινέζους και τους Μάγιας.

25.Εάν με κάποιο τρόπο μπορούσε κανείς να εξορύξει όλο το χρυσό από τον πυρήνα της γης, θα μπορούσε να καλύψει όλη την επιφάνεια της γης, με ένα στρώμα χρυσού που θα έφτανε ως και τα γόνατα.

huffpost.gr

Με το Ισλαμικό Κράτος να έχει βρεθεί ξανά στο επίκεντρο της διεθνούς επικαιρότητας, καθώς έχει θέσει υπό τον έλεγχό του σχεδόν το 50% της Συρίας, σημειώνοντας παράλληλα νίκες στο Ιράκ, στο «μικροσκόπιο» μπαίνουν οι τακτικές που κρύβονται πίσω από τις επιτυχίες των τζιχαντιστών στο πεδίο της μάχης.

Σημαντικό κομμάτι τους, σύμφωνα μεανάλυση της εταιρείας υπηρεσιών πληροφοριών στρατηγικής ασφαλείας The Soufan Group, είναι η συστηματική χρήση επιθέσεων αυτοκτονίας – ειδικά εναντίον των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας.

Όπως αναφέρεται στην ανάλυση, η οργάνωση έχει ανάγει τις επιθέσεις αυτοκτονίας σε πραγματική επιστήμη, καθώς χρησιμοποιούνται ευρέως – ειδικά επιθέσεις με αυτοκίνητα- στο «άνοιγμα» μεγάλων μαχών, αλλά και για την πρόκληση αναταραχής και αποσυντονισμού εν όψει επικείμενων ιρακινών αντεπιθέσεων, όπως αυτές γύρω στο Ραμάντι. Παράλληλα, δεν έχει παύσει η χρήση τους εναντίον πολιτικών στόχων, όπως πρόσφατα σε ξενοδοχεία στη Βαγδάτη.

Όπως σημειώνεται, υπάρχει σημαντικός λόγος που τα αεροπορικά πλήγματα του αεροπορικού συνασπισμού του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ στοχοθετούν βαρέα οχήματα, καθώς το Ισλαμικό Κράτος χρησιμοποιεί μπουλντόζες και άλλων ειδών οχήματα για να καθαρίζει τον δρόμο ενόψει επιθέσεων αυτοκτονίας με αυτοκίνητα. «Όσο η οργάνωση μπορεί να κατασκευάζει και να διανέμει βόμβες αυτοκινήτων στην ποσότητα και την ποιότητα των τελευταίων ετών, θα διατηρεί την δυνατότητα εκτόξευσης μεγάλων επιθέσεων σε οχυρωμένες περιοχές και αστικά κέντρα.

«Υπάρχουν λίγες άμυνες εναντίον ενός αυτοκινήτου-βόμβας πολλών τόννων, δεν υπάρχει καμία εναντίον πολλών. Μεταξύ ευκόλως αντιληπτών προβληματισμών σχετικά με το αξιόμαχο των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας, υπάρχει επίσης η πικρή αλήθεια ότι το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να ξεπερνά προηγουμένως θεωρούμενες ισχυρές στατικές άμυνες μέσω υπολογισμένης και συγκεντρωτικής χρήσης βομβιστών αυτοκτονίας. Το Ισλαμικό Κράτος δεν έχει έλλειψη τέτοιων εκρηκτικών ή εθελοντών για τέτοιες επιθέσεις...είναι οι βομβιστικές επιθέσεις με αυτοκίνητα που το έχουν βοηθήσει να καταλάβει πόλεις και οχυρωμένες περιοχές».

Σε πολλές περιοχές, σημειώνεται, οι τζιχαντιστές είτε ελέγχουν την ύπαιθρο, είτε μπορούν να επιχειρούν και να κινούνται σχετικά ανενόχλητοι. Εκεί δημιουργούνται πρακτικά «εργοστάσια» κατασκευής πολύ ισχυρών και μεγάλων αυτοκινήτων-βομβών (SVBIED- suicide vehicle borne improvised explosive device). Το Ισλαμικό Κράτος χρησιμοποιεί τα αυτοκίνητα-βόμβες με τρόπο άνευ προηγουμένου, καθώς οι επιθέσεις, ακόμα και όταν δεν χαρακτηρίζονται από μεγάλους αριθμούς, έχουν εξαιρετικό συντονισμό.

Στο Ραμάντι, η οργάνωση χρησιμοποίησε μέχρι και 30 αυτοκίνητα-βόμβες εναντίον των οχυρωμένων θέσεων των ιρακινών δυνάμεων. Για αυτές τον δρόμο άνοιξαν μπουλντόζες, οι οποίες πραγματοποίησαν άρση εμποδίων στην περίμετρο (χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η καταστροφή βαρέος οικοδομικού εξοπλισμού συνεπάγεται την πρόληψη πολλών τέτοιων επιθέσεων.

Όπως σημειώνεται, τη στιγμή που αυτές οι επιθέσεις σπάνε το ηθικό των Ιρακινών, είναι ιδιαίτερα εμψυχωτικές για τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, πολλοί εκ των οποίων επιζητούν μια ευκαιρία να πεθάνουν έτσι: ένα ποσοστό τους εισήλθε στην οργάνωση με τον σκοπό να πεθάνει σε αποστολές αυτοκτονίας, και η προσφορά εθελοντών ξεπερνά κατά πολύ τη ζήτηση. «Μαζικές επιθέσεις αυτοκτονίας, όπως στο Ραμάντι, ενισχύουν το ηθικό, καθώς οι εθελοντές ανεβαίνουν πιο ψηλά στη λίστα αναμονής» αναφέρεται σχετικά.

Οι εθελοντές είναι κυρίως ξένοι μαχητές, με τους περισσότερους να προέρχονται από τη Σαουδική Αραβία και τη βόρεια Αφρική. Ωστόσο, αυτό έχει προκαλέσει τριβές στο εσωτερικό της οργάνωσης, καθώς κάποιοι εκτοξεύουν κατηγορίες για ευνοϊκή μεταχείριση κάποιων μεταξύ αυτών που επιλέγονται για να πραγματοποιήσουν επιθέσεις αυτοκτονίας. «Οι ξένοι μαχητές είναι εκ των πραγμάτων μια μάλλον άτακτη συνομοταξία, και το να περιμένουν σε θέσεις άμυνας δεν ήταν αυτό το οποίο οραματίζονταν όταν εντάχτηκαν στις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους» αναφέρεται στην ανάλυση. Οπότε, η οργάνωση κερδίζει από στρατιωτικής άποψης, χάρη στην υψηλή καταστρεπτικότητα των επιθέσεων αυτοκτονίας, αλλά και οργανωτικά, καθώς το προσωπικό του χρησιμοποιείται αποτελεσματικά.

huffpost.gr

Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι είναι ο τίτλος του άρθρου του Αλέξη Τσίπρα, στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, που δημοσιεύεται την Κυριακή, λίγες ώρες πριν από τη νέα τηλεδιάσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού με την Άνγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ. 

Ο Έλληνας πρωθυπουργός τονίζει πως "το ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά αποτελεί το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης" και μιλά για κάποιους που "θέλουν να αποδεχτούμε να διορίζονται οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί από τους θεσμούς και οι πολίτες να αποστερούνται από το δικαίωμα του εκλέγειν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος.

Κάτι τέτοιο σημαίνει την ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, το τέλος κάθε προσχήματος και την αρχή μιας διάσπασης και ενός απαράδεκτου διχασμού της Ενωμένης Ευρώπης. Σημαίνει, εν τέλει, την αρχή για τη δημιουργία ενός τεχνοκρατικού τερατουργήματος, που θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη εντελώς ξένη προς τις ιδρυτικές της αξίες", τονίζει ο κ. Τσίπρας. 

"Υπάρχει στρατηγική που επιδιώκει τη διάσπαση και τον διχασμό της Ευρωζώνης και συνακόλουθα της Ε.Ε. Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η δημιουργία μιας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, όπου ο σκληρός πυρήνας θα θέτει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής και θα διορίζει έναν Υπερυπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης με απεριόριστη εξουσία, με τη δυνατότητα δηλαδή να απορρίπτει ακόμη και προϋπολογισμούς κυρίαρχων κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με τα δόγματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού", γράφει ο πρωθυπουργός και μιλά για... σχέδιο τιμωρίας χωρών που αρνούνται να υποκύψουν στη νέα εξουσία. 

Όπως λέει, για αυτές "η λύση θα είναι απλή: Σκληρή τιμωρία. Υποχρεωτική λιτότητα. Και, ακόμη περισσότερο, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα. Έτσι οικοδομείται η νέα ευρωπαϊκή εξουσία με πρώτο θύμα την Ελλάδα η οποία στο μυαλό αρκετών αποτελεί χρυσή ευκαιρία παραδειγματισμού για όλους τους υποψήφιους απείθαρχους".

"Μετά από τις σοβαρές παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης η απόφαση είναι στα χέρια όχι των θεσμών που άλλωστε -με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- δεν εκλέγονται και δεν λογοδοτούν στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης", επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά πως η λύση στο ελληνικό ζήτημα πρέπει να είναι πολιτική.

Κλείνει μάλιστα το άρθρο του με... Έρνστ Χέμινγουεϊ! Γράφει ο πρωθυπουργός: "Ποια στρατηγική θα επικρατήσει; Εκείνη του ρεαλισμού για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δημοκρατίας ή η στρατηγική της ρήξης και της διχοτόμησης; Αν κάποιοι, πάντως, νομίζουν ή, θέλουν να πιστεύουν, ότι η απόφαση αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα διαπράττουν μεγάλος λάθος. Θα τους πρότεινα απλώς να ξαναδιαβάσουν το αριστούργημα του Χέμινγουεϊ: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα;»".

Στις 25 του περασμένου Γενάρη ο ελληνικός λαός πήρε μια γενναία απόφαση. Τόλμησε να αμφισβητήσει το μονόδρομο της σκληρής λιτότητας του μνημονίου και να επιδιώξει μια νέα συμφωνία. Μια νέα συμφωνία που επιτρέπει στην Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη εντός του ευρώ με ένα οικονομικό πρόγραμμα βιώσιμο, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Αυτά τα λάθη, άλλωστε, τα πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός, αφού μέσα σε πέντε χρόνια η ανεργία σκαρφάλωσε στο 28% (60% για τους νέους), το μέσο εισόδημα μειώθηκε κατά 40%, ενώ η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, έγινε η χώρα της Ε.Ε. με τον υψηλότερο δείκτη κοινωνικής ανισότητας. 
Και το χειρότερο: Το πρόγραμμα αυτό, παρά τα βαρύτατα πλήγματα στον κοινωνικό ιστό, δεν κατάφερε την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 124% στο 180% του ΑΕΠ, η ελληνική οικονομία -παρά τις βαριές θυσίες του λαού της- παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα κλίμα διαρκούς αβεβαιότητας, που γεννούν οι ανέφικτοι στόχοι δημοσιονομικής εξισορρόπησης που την υποχρεώνουν να πορεύεται σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης.
Βασικός στόχος της νέας ελληνικής κυβέρνησης τους τελευταίους τέσσερις μήνες είναι να δοθεί τέλος σε αυτό τον φαύλο κύκλο, τέλος σε αυτή την αβεβαιότητα. Μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία που θέτει ρεαλιστικούς στόχους πλεονασμάτων, ενώ ταυτόχρονα επαναφέρει την ατζέντα της ανάπτυξης και των επενδύσεων, μια οριστική λύση στο ελληνικό ζήτημα, είναι σήμερα πιο ώριμη και πιο αναγκαία από ποτέ. 
Μια τέτοια συμφωνία, εξάλλου, θα σημάνει και το τέλος της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης που ξέσπασε επτά χρόνια πριν, κλείνοντας τον κύκλο της αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη. 

Σήμερα η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις που θα πυροδοτήσουν μια ραγδαία ανάκαμψη της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, δίνοντας τέλος στα σενάρια περί Grexit, που εμποδίζουν μια μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και μπορούν ανά πάσα στιγμή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη, τόσο των πολιτών όσο και των επενδυτών στο κοινό μας νόμισμα.
Λένε, όμως, πολλοί ότι η ελληνική πλευρά δεν βοηθάει σ’ αυτή τη κατεύθυνση γιατί προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις αδιάλλακτη και χωρίς προτάσεις.
Είναι πράγματι έτσι;
Επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες, ίσως και ιστορικές, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και για την πορεία της Ευρώπης, θα ήθελα με τη σημερινή μου παρέμβαση να αποκαταστήσω την αλήθεια και να ενημερώσω υπεύθυνα την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις πραγματικές προθέσεις και θέσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η ελληνική κυβέρνηση, στη βάση της απόφασης του Eurogroup της 20ης του Φλεβάρη, έχει καταθέσει ένα ευρύτατο πακέτο μεταρρυθμιστικών προτάσεων, με στόχο μια συμφωνία που θα συνδυάζει τόσο το σεβασμό στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού όσο, όμως, και το σεβασμό στους κανόνες και τις αποφάσεις που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωζώνης. 
Βασική κατεύθυνση των προτάσεών μας είναι η δέσμευση σε χαμηλότερα -και ως εκ τούτου εφικτά- πρωτογενή πλεονάσματα το 2015 και το 2016 και σε υψηλότερα για τα επόμενα χρόνια, δεδομένου ότι προσδοκούμε ανάλογη αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Εξίσου βασικό σημείο των προτάσεών μας είναι η δέσμευση για αύξηση των δημοσίων εσόδων, μέσω, όμως, αναδιανομής των βαρών από τα χαμηλά και μεσαία στα υψηλά εισοδήματα, που μέχρι σήμερα απέφευγαν να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς στη χώρα μου προστατεύτηκαν αποτελεσματικά, τόσο από την πολιτική ελίτ, όσο και από τα «στραβά μάτια» της τρόικα.
Από την πρώτη στιγμή της νέας διακυβέρνησης, άλλωστε, δείξαμε αυτές τις προθέσεις και την αποφασιστικότητά μας, νομοθετώντας συγκεκριμένη ρύθμιση που αντιμετωπίζει την απάτη των τριγωνικών συναλλαγών, εντατικοποιώντας τους τελωνειακούς και φορολογικούς ελέγχους, ώστε να περιορίσουμε ουσιαστικά το λαθρεμπόριο και τη φοροδιαφυγή. 
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια καταλογίσαμε τα οφειλόμενα χρέη των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης προς το ελληνικό δημόσιο. 
Η αλλαγή κλίματος στη χώρα είναι σαφής και αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και τα δικαστήρια επιταχύνουν το έργο τους για την απονομή δικαιοσύνης σε υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής. Οι ολιγάρχες, με άλλα λόγια, που είχαν συνηθίσει στην προστασία του πολιτικού συστήματος έχουν, πλέον, πολλούς λόγους να χάνουν τον ύπνο τους.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι βασικές κατευθύνσεις, αλλά και οι εξειδικευμένες προτάσεις που έχουμε καταθέσει στο πλαίσιο των συζητήσεων με τους θεσμούς που έχουν καλύψει ένα τεράστιο μέρος της απόστασης που μας χώριζε πριν από μερικούς μήνες. Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί την υλοποίηση σειράς θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) και της Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), παρεμβάσεις για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης αλλά και παρεμβάσεις στις αγορές προϊόντων ώστε να αρθούν στρεβλώσεις και προνόμια.
Επίσης, παρά την κάθετη αντίθεσή μας στο μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων που προωθείται από τους θεσμούς, γιατί δεν δημιουργεί αναπτυξιακή προοπτική και δεν μεταφέρει πόρους στην πραγματική οικονομία, αλλά στο, ούτως ή άλλως, μη βιώσιμο χρέος, αποδεχθήκαμε να ολοκληρώσουμε, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, αποδεικνύοντας έμπρακτα την διάθεσή μας για βήματα προσέγγισης.
Συμφωνήσαμε, επίσης, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ΦΠΑ απλοποιώντας το σύστημα και ενισχύοντας την αναδιανεμητική διάσταση του φόρου, ώστε να επιτύχουμε αύξηση τόσο της εισπραξιμότητας όσο και των εσόδων.

Καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις μέτρων που θα επιφέρουν περαιτέρω αύξηση των εσόδων: Έκτακτη εισφορά στα πολύ υψηλά κέρδη, φόρο στο ηλεκτρονικό στοίχημα, εντατικοποίηση των ελέγχων των μεγαλοκαταθετών / φοροφυγάδων, μέτρα για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, ειδικό φόρο πολυτελείας, διαγωνισμό για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες τις οποίες η τρόικα ξέχασε συμπτωματικά επί πενταετία και άλλα.
Τα μέτρα αυτά όχι μόνο αυξάνουν τα έσοδα, αλλά ταυτόχρονα δεν δημιουργούν υφεσιακό αποτέλεσμα, αφού δεν μειώνουν ακόμη περισσότερο την ενεργό ζήτηση και δεν προσθέτουν περισσότερα βάρη στα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα.

Συμφωνήσαμε, επιπλέον, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα. Με την ενοποίηση ταμείων και την κατάργηση διατάξεων που κακώς επιτρέπουν τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, γεγονός που αυξάνει το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν δημιουργήσει το μεσοπρόθεσμο πρόβλημα βιωσιμότητάς τους, οφείλονται κατά κύριο λόγο σε πολιτικές επιλογές για τις οποίες σοβαρότατη ευθύνη φέρουν τόσο οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις όσο και κυρίως η τρόικα (μείωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων κατά 25 δισ. ευρώ μέσω του PSI αλλά και υψηλότατη ανεργία που οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο ακραίο πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζεται στη χώρα από το 2010).

Τέλος, και παρά τη δέσμευσή μας προς τους εργαζόμενους να αποκαταστήσουμε άμεσα την ευρωπαϊκή νομιμότητα στην αγορά εργασίας που αποδιαρθρώθηκε πλήρως την τελευταία πενταετία υπό το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας, αποδεχθήκαμε να υλοποιήσουμε την εργασιακή μεταρρύθμιση μόνο μετά από διαβούλευση με τον ILO, που ήδη έχει τοποθετηθεί θετικά στις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Με δεδομένα τα παραπάνω εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί αυτή η επιμονή σε μονότονες δηλώσεις θεσμικών αξιωματούχων ότι η Ελλάδα δεν καταθέτει προτάσεις; Ποιον σκοπό εξυπηρετεί αυτή η παρατεταμένη στάση ρευστότητας προς την Ελληνική οικονομία, τη στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι θέλει να σεβαστεί τις εξωτερικές της υποχρεώσεις, πληρώνοντας από τον Αύγουστο του 2014 περισσότερα από 17 δισ. ευρώ σε τόκους και χρεολύσια (περίπου 10% του ΑΕΠ της) χωρίς καμία απολύτως εξωτερική χρηματοδότηση; Και, τέλος, ποια η σκοπιμότητα των συντονισμένων διαρροών ότι δεν είμαστε κοντά σε μια συμφωνία που θα βάλει ένα τέλος στην πανευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική και πολιτική αβεβαιότητα που συντηρείται εξαιτίας του ελληνικού ζητήματος;

Η ανεπίσημη απάντηση από την μεριά ορισμένων είναι ότι δεν είμαστε κοντά σε συμφωνία επειδή η ελληνική πλευρά εμμένει στις θέσεις της για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αρνείται να προχωρήσει στην περαιτέρω μείωση των συντάξεων. 
Οφείλω, λοιπόν, ορισμένες διευκρινήσεις.
Σ’ ό,τι αφορά το πρώτο ζήτημα, η θέση της ελληνικής πλευράς είναι ότι δεν είναι δυνατόν η νομοθεσία προστασίας των εργαζομένων στην Ελλάδα να μην ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά στάνταρ ή, πολύ περισσότερο, να παραβιάζει κατάφωρα την ίδια την ευρωπαϊκή εργατική νομοθεσία. Αυτό που ζητάμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτά που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Και γι’ αυτό άλλωστε, πρόσφατα, προχώρησα και σε κοινή δήλωση για το θέμα με τον Πρόεδρο Ζ. Κλ. Γιούνγκερ.
Σ’ ό,τι αφορά το δεύτερο ζήτημα, αυτό των συντάξεων, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι απολύτως τεκμηριωμένη και λογική. Στην Ελλάδα οι συντάξεις έχουν μειωθεί σωρευτικά στα χρόνια του μνημονίου από 20% μέχρι και 48%, ενώ αυτή τη στιγμή το 44,5% των συνταξιούχων παίρνουν σύνταξη κάτω από το σταθερό όριο της σχετικής φτώχειας, ενώ και ένα ποσοστό, περίπου 23,1% των συνταξιούχων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ζει σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι αυτή η εικόνα, αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα.

Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους. 
Η μη επίτευξη συμφωνίας, μέχρι στιγμής, δεν οφείλεται σε μια υποτιθέμενη άτεγκτη, αδιάλλακτη και ακατανόητη στάση της Ελλάδας. Αλλά στην επιμονή ορισμένων θεσμικών παραγόντων να καταθέτουν προτάσεις παράλογες και να δείχνουν παντελή αδιαφορία τόσο στην πρόσφατη δημοκρατική επιλογή του ελληνικού λαού, όσο και στη δημόσια παραδοχή και των τριών θεσμών ότι θα υπάρξει η αναγκαία ευελιξία, ώστε να γίνει σεβαστή η λαϊκή ετυμηγορία.
Για ποιο λόγο όμως αυτή η επιμονή ;
Μια πρώτη αβίαστη σκέψη θα ήταν ότι η επιμονή οφείλεται στην επιθυμία ορισμένων να μη παραδεχθούν τα λάθη τους και να επιβεβαιώσουν εαυτούς παραγνωρίζοντας την αποτυχία τους. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δημόσια παραδοχή, πριν από λίγα χρόνια, του ΔΝΤ ότι έσφαλε στον υπολογισμό της ύφεσης που θα προκαλούσε το μνημονιακό πρόγραμμα. Ωστόσο θεωρώ ότι αυτή είναι μια ρηχή προσέγγιση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από το πείσμα ή την εμμονή κάποιων παραγόντων.

Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά αποτελεί το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η πρώτη στρατηγική επιδιώκει την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης σε ένα πλαίσιο ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών και των πολιτών της. Οι υπέρμαχοι αυτής της στρατηγικής ξεκινούν από το δεδομένο ότι δεν είναι δυνατόν να ζητείται από την νέα ελληνική κυβέρνηση να κάνει τα ίδια με την προηγούμενη –η οποία, δεν πρέπει να ξεχνάμε, απέτυχε παταγωδώς. Και ξεκινούν από αυτό το δεδομένο, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να καταργήσουμε τις εκλογές σε όσες χώρες βρίσκονται σε πρόγραμμα. Να αποδεχτούμε, δηλαδή, να διορίζονται οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί από τους θεσμούς και οι πολίτες να αποστερούνται από το δικαίωμα του εκλέγειν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Καταλαβαίνουν ότι κάτι τέτοιο σημαίνει την ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, το τέλος κάθε προσχήματος και την αρχή μιας διάσπασης και ενός απαράδεκτου διχασμού της Ενωμένης Ευρώπης. Σημαίνει εν τέλει την αρχή για την δημιουργία ενός τεχνοκρατικού τερατουργήματος, που θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη εντελώς ξένη προς τις ιδρυτικές της αξίες. 

Η δεύτερη στρατηγική επιδιώκει ακριβώς αυτό: Τη διάσπαση και τον διχασμό της Ευρωζώνης και συνακόλουθα της Ε.Ε. 
Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η δημιουργία μιας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, όπου ο σκληρός πυρήνας θα θέτει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής και θα διορίζει έναν Υπερυπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης με απεριόριστη εξουσία, με τη δυνατότητα δηλαδή να απορρίπτει ακόμη και προϋπολογισμούς κυρίαρχων κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με τα δόγματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Για όσες χώρες δε αρνούνται να υποκύψουν στην νέα εξουσία η λύση θα είναι απλή: Σκληρή τιμωρία. Υποχρεωτική λιτότητα. Και, ακόμη περισσότερο, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα. Έτσι οικοδομείται η νέα ευρωπαϊκή εξουσία με πρώτο θύμα την Ελλάδα η οποία στο μυαλό αρκετών αποτελεί χρυσή ευκαιρία παραδειγματισμού για όλους τους υποψήφιους απείθαρχους. 
Το πρόβλημα, όμως, που δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη της η δεύτερη αυτή στρατηγική είναι το υψηλό ρίσκο που επωμίζεται και τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί. Διότι όχι μόνο διακινδυνεύει να αποτελέσει την αρχή του τέλους για το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης, μετατρέποντας την ευρωζώνη από νομισματική ένωση σε ζώνη συναλλαγματικών ισοτιμιών, αλλά επίσης πυροδοτεί και μια διαδικασία οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας που είναι πολύ πιθανό να μετασχηματίσει πλήρως τις οικονομικές και πολιτικές ισορροπίες σε ολόκληρη τη Δύση.
Η Ευρώπη, λοιπόν, βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Μετά από τις σοβαρές παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης η απόφαση είναι στα χέρια όχι των θεσμών που άλλωστε -με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- δεν εκλέγονται και δεν λογοδοτούν στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης. 
Ποια στρατηγική θα επικρατήσει; Εκείνη του ρεαλισμού για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δημοκρατίας ή η στρατηγική της ρήξης και της διχοτόμησης; 
Αν κάποιοι, πάντως, νομίζουν ή, θέλουν να πιστεύουν, ότι η απόφαση αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα διαπράττουν μεγάλος λάθος. Θα τους πρότεινα απλώς να ξαναδιαβάσουν το αριστούργημα του Χέμινγουεϊ: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα;».

Πολύ σοβαρό ζήτημα προκύπτει από δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» σύμφωνα με το οποίο ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε από τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ εμμέσως να μη δοθούν χρήματα στην Ελλάδα.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ ανάφερε στη Βουλή πως τα μεγαλοεργολαβικά συμφέροντα προσπαθούν να πλήξουν και να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση, ενώ κατηγόρησε τον πρώην πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, ότι συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια, ακόμα και κόντρα στα συμφέροντα της χώρας.

Συγκεκριμένα, παρουσίασε δημοσίευμα της εφημερίδας «Παραπολιτικά», σύμφωνα με το οποίο, ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να έχει τεταμένες σχέσεις με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, επειδή ο τελευταίος πρότεινε την άμεση παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα χωρίς δεσμεύσεις και ανταλλάγματα. «Και τι του είπε ο κ. Σαμαράς;» σχολίασε ο κ. Νικολόπουλος. «Αντί να του πει “μπράβο αυτό να κάνεις, συγχαρητήρια, δεν πειράζει αν αυτό ευνοεί τον πολιτικό μου αντίπαλο”, του είπε: “πέντε χρόνια μας έχεις στην πρέσα και τώρα λες ότι θα στείλεις λεφτά, χωρίς καμιά απαίτηση; Και ποιος θα πληρώσει;”» ανέφερε ο Αχαιός πολιτικός, επικαλούμενος το δημοσίευμα.

Το 1492 είναι μια από τις πιο σημαντικές χρονιές στην ιστορία. Ο κόσμος ξαφνικά "μεγάλωσε" μετά την ανακάλυψη της Αμερικανικής Ηπείρου και η Ευρώπη έπαψε να είναι το κέντρο της γης.

Ωστόσο, ένας Ιταλός φυσικός, φιλόλογος και ιστορικός των επιστημών ο οποίος διδάσκει σε πανεπιστήμιο της Ρώμης, ο Lucio Russo, επιμένει πως αυτός ο "Νέος Κόσμος" ήταν ήδη γνωστός στους αρχαίους Έλληνες.

Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει και στο βιβλίο του, «Η ξεχασμένη Αμερική»

Η σχέση μεταξύ των πολιτισμών και το λάθος του Πτολεμαίου" τον οποίο και "κατηγορεί" όπως επίσης και τους "δύσπιστους" Ρωμαίους για την απώλεια της γνώσης των αρχαίων Ελλήνων.

Χάρτης του Πτολεμαίου

Μεταξύ των πολλών, όπως υποστηρίζει ο Russo, στοιχείων που ενισχύουν την άποψη πως υπήρχε επαφή μεταξύ των αρχαίων Ευρωπαίων και των ιθαγενών Αμερικανών, είναι μερικά προ-Κολομβιανά κείμενα που κατάφεραν να "επιβιώσουν" της καταστροφής που επέφερε η ισπανική κατάκτηση.

Η λάθος μετάφραση για εκείνους που "ήρθαν από την Ανατολή"

Σε ένα βιβλίο, σχετικά με την προέλευση των Μάγια – όπως αναφέρει μιλώντας στο Epoch Times -υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Οι "πατέρες" του συγκεκριμένου πολιτισμού, σύμφωνα πάντα με το κείμενα αυτά, ήταν "μαύροι και λευκοί, με διάφορα πρόσωπα και μιλούσαν διάφορες γλώσσες" και ήρθαν από την Ανατολή. "Και δεν είναι ξεκάθαρο πως διέσχισαν τη θάλασσα". Ωστόσο, οι ερευνητές αποφάσισαν να μεταφράσουν τη λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια για τη "θάλασσα" ως "λίμνη".

Επίσης, υπάρχουν αρκετές απεικονίσεις Μάγια αλλά και κείμενα στα οποία γίνονται αναφορές σε άνδρες με μούσια. Μόνο που οι ιθαγενείς της Αμερικανικής Ηπείρου δεν άφηναν γένια.

Πιθάρια με τους χαρακτηριστικούς μινωικούς λάβρυες ως διακοσμητικά, που βρέθηκαν μεταξύ άλλων στην Αμερικανική Ήπειρο

Υπάρχουν όμως και αρκετά έργα Ρωμαίων στα οποία εμφανίζεται το φρούτο ανανάς, το οποίο "εισήχθη" όμως στην Ευρώπη, μόνο μετά την κατάκτηση του Νέου Κόσμου, δηλ. Το 1492, αφού ευδοκιμούσε στη Ν.Αμερική.

Ο δογματισμός της επιστήμης
Ο Russo, ο οποίος διδάσκει στο πανεπιστήμιο Tor Vergata της Ρώμης, υποστηρίζει πως ο λόγος για τον οποίο οι ερευνητές πιστεύουν πως η Αμερικανική Ήπειρος δεν ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες, έχει να κάνει με τον δογματισμό και όχι με την έλλειψη αποδείξεων.

Για χρόνια, κυριαρχεί η θεωρία πως ο πολιτισμός εξελίσσεται σε προκαθορισμένα στάδια. Για παράδειγμα: ένας πολιτισμός ανακάλυψε τη φωτιά, μετά ανακάλυψε τον τροχό, τη γραφή κοκ φτάνοντας μέχρι τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας και τη Δημοκρατία. Όλοι οι πολιτισμοί, εκτιμάται πως "πέρασαν" από αυτά τα στάδια και μπορούν να ιεραρχηθούν βάσει των επιτευγμάτων τους.

Όμως ο Russo, παρουσιάζει ένας εντελώς διαφορετικό σενάριο: οι ανακαλύψεις, όπως πχ η γραφή δεν αναπτύχθηκαν αυτόνομα και ανεξάρτητα σε κάθε πολιτισμό αλλά πέρασαν από τον ένα στον άλλο. Υποστηρίζει δε, πως είναι λανθασμένη η αντίληψη πως η επιστήμη εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο.

Εξάλλου υπάρχουν πολλά παραδείγματα επιστημονικής και πολιτισμικής παρακμής όπως η καταστροφή του πολιτισμού των Καρχηδονίων και των Ελλήνων, από τους οποίους οι Ρωμαίοι κληρονόμησαν μόνο ένα μικρό μέρος των επιστημονικών τους γνώσεων.

Ρωμαϊκά καράβια

Ένα από τα σχετικά παραδείγματα που αναφέρει ο Rosso, αφορά τα επιτεύγματα στον τομέα της ναυσιπλοϊας. "Το μέγεθος των πλοίων κατά την Ελληνιστική περίοδο ξεπεράστηκε μόνο την περίοδο του Ναπολέοντα ενώ ο Κολόμβος, όπως αναφέρεται, σχεδίασε το ταξίδι βασιζόμενος σε μέρος των μαθηματικών γνώσεων της Ελληνιστικής περιόδου που είχαν καταφέρει να διασωθούν. Όπως τονίζεται, οι Έλληνες ήταν εξάλλου ο μόνος πολιτισμός της εποχής του που είχε κατανοήσει πως η Γη είναι στρογγυλή. Η γνώση αυτή όμως στη συνέχεια "χάθηκε".

Ακόμη και σήμερα όπως τονίζει στο Epoch Times ο Russo, βρισκόμαστε σε μια περίοδο "επιστημονικής κρίσης" η οποία όμως είναι διαφορετική από αυτή των ρωμαϊκών χρόνων καθώς η σημερινή παρακμή, σύμφωνα με τον καθηγητή, "κρύβεται" πίσω από τα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Το λάθος του Πτολεμαίου και πως οι άνθρωποι "ξέχασαν" την Αμερική

Παρά ταύτα, το ερώτημα παραμένει. Πως μπορεί οι άνθρωποι να "έχασαν" τη γνώση μιας ολόκληρης ηπείρου; Το λάθος, σύμφωνα με τον καθηγητή, εντοπίζεται στον Πτολεμαίο ο οποίος έφτιαξε έναν "παγκόσμιο" χάρτη συνδυάζοντας τους επικρατέστερους ισχυρισμούς από τις διαθέσιμες αρχαίες πηγές.

Το βασικό πρόβλημα κατά τον καθηγητή είναι η "τοποθέτηση" των Τυχερών Νησιών, τα οποία οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν Κανάριες Νήσους. Στην πραγματικότητα όμως οι Έλληνες αναφέρονταν στις Αντίλλες, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Russo. Η "παρεξήγηση" οφείλεται κατά τον ίδιο, στου Ρωμαίους και όχι μόνο, και στη δυσπιστία όσο και αδυναμία τους να "ανοιχτούν" στους ωκεανούς.

Ακολουθώντας τους κανόνες τη φιλολογικής όσο και μαθηματικής λογικής, ο Russo εξηγεί στον αναγνώστη, ένα ένα τα λάθη του Πτολεμαίου – τα οποία θεωρούνται πολύ μεγάλα- και παράλληλα αποδεικνύει πως οι γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων για τον πλανήτη μας ήταν πολύ ακριβείς. Ο Πτολεμαίος, όπως τονίζει ο καθηγητής, υπολόγισε λάθος το γεωγραφικό πλάτος των Κανάριων Νήσων, κατά 15 μοίρες με αποτέλεσμα στο δικό του χάρτη να εμφανίζονται εκεί που θα ανέμενε κανείς να είναι οι Αντίλλες. Φυσικά η Αμερική δεν εμφανίζεται στο χάρτη του.

Διαβάστε επίσης: H Μακεδονία του... Αμαζονίου! (Εικόνες)
Σύμφωνα με τον Russo, το βιβλίο προκάλεσε δύο ειδών αντιδράσεις. Οι επιστήμονες και οι φιλόλογοι έδειξαν ενθουσιασμό, σε αντίθεση με τους ιστορικούς και τους γεωγράφους, που όπως τονίζει ο συγγραφέας, αδυνατούν να κατανοήσουν κάποιες λογικές πτυχές του έργου του.

"Έχουμε πολλά να μάθουμε από τους αρχαίους Έλληνες.

Για παράδειγμα θα πρέπει να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την τάση που υπάρχει για υπερβολική εξειδίκευση" γιατί τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο από αυτούς που εστιάζουν σε περισσότερες από μια πτυχές της ανθρώπινης γνώσης.