Sidebar
hellasfm
Tην απίστευτη ιστορία της ζωής του, εκμυστηρεύτηκε στην εκπομπή του Hellas FM ''Πρόσωπα της Νέας Υόρκης'' ο πετυχημένος επιχειρηματίας Γιάννης Σαχτούρας. Ο γνωστός εκατομμυριούχος μίλησε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Φιλιππίδη για την ζωή του που έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο Γιάννης Σαχτούρας ήρθε στην Αμερική τη δεκαετία του 1980 και μέσα από διάφορες δουλειές που έκανε έψαχνε τη μεγάλη ευκαιρία, δεν εφησύχαζε ποτέ και όλο προσπαθούσε για να πετύχει το αμερικάνικο όνειρό του: να γίνει πλούσιος.
Οι δουλειές του δεν πήγαιναν καλά μέχρι που έλαβε από την τράπεζα σημείωμα κατάσχεσης. Την επομένη του έκοψαν το ρεύμα και, μια εβδομάδα αργότερα, κατάσχεσαν το αυτοκίνητό του. Παρόλα αυτά δεν απελπίστηκε, συνέχισε τον αγώνα του, με επιμονή και υπομονή, μέχρι που βγήκε νικητής. H επιταγή την οποία έγραψε, ύψους 1 εκατομμυρίου δολαρίων, τελικά εξαργυρώθηκε μερικά χρόνια μετά και αφού πρώτα πέρασε από χίλια κύματα, από το ναδίρ στο ζενίθ!
Ακούστε την ραδιοφωνική συνέντευξη που κυριολεκτικά συγκλόνισε το ακροατήριο, ενώ με το τέλος της εκπομπής δεκάδες τηλεφωνήματα έγιναν στα γραφεία του Hellas FM από ανθρώπους που εξέφραζαν την συγκίνηση και θαυμασμό τους για τον Γιάννη Σαχτούρα, τον άνθρωπο που η ζωή του θα γίνει ταινία στοHollywood.
Ο καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης εξετάζει την ταπεινωτική σχέση Ελλάδας - δανειστών ξεκινώντας από την περίοδο πριν από την ένταξή μας στην Ευρωζώνη
«Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας» είναι ο τίτλος της μελέτης που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες ο ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Κασιμάτης από τις εκδόσεις Λιβάνη. Πρόκειται για 327 σελίδες με επίκεντρο την επιβολή του συστήματος δανεισμού μέσω του οποίου επιβλήθηκε -κατά τον συγγραφέα- ένα καθεστώς μειωμένης εθνικής κυριαρχίας.
Αποφεύγοντας την ονοματολογία ηγετών και κομμάτων, αλλά με σαφή χρονική αναφορά, ο μελετητής εξετάζει την ταπεινωτική σχέση Ελλάδας - δανειστών ξεκινώντας από την περίοδο πριν από την ένταξή μας στην Ευρωζώνη. Αφού σημειώσει ότι από το 2000 μέχρι το 2007 η Ελλάδα παρουσίασε σημαντική ανάπτυξη με αύξηση του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος περίπου 4% ετησίως, που ήταν διπλάσια του μέσου όρου της Ευρωζώνης, υποστηρίζει ότι αυτή η αναπτυξιακή άνοδος δεν στηριζόταν σε υγιείς βάσεις, αλλά ήταν ένας «νόθος πλούτος» ο οποίος στηρίχτηκε στην κερδοσκοπία του χρηματιστηρίου, στην φοροδιαφυγή και στον υπέρμετρο δανεισμό από το εξωτερικό, λόγω της μείωσης των επιτοκίων μετά την ένταξή μας στο ευρώ. «Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το εγκληματικό λάθος της ανώριμης εισόδου μας στο ευρώ το 2002» ισχυρίζεται.
Ο καθηγητής δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις «ηθικά και πολιτικά απαράδεκτες ύβρεις που δέχθηκε ο ελληνικός λαός στη διάρκεια της κρίσης». Κανείς δεν αμφισβητεί -παραδέχεται- ότι σοβαρή ευθύνη για την πορεία χρεοκοπίας βαρύνει τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Θα έπρεπε, όμως, να γνωρίζουν οι υβριστές -τονίζει- ότι οι λαοί αποτελούν κοινωνίες που, συνήθως, διαφέρουν σε ιδιότητες, σε είδος ικανοτήτων, σε επιδόσεις, σε παθολογίες και σε ιστορία που αποτελούν αντικείμενο των αντίστοιχων κοινωνικών επιστημών, ουδέποτε όμως κατηγορούνται ή υβρίζονται. «Οι κατηγορίες και οι ύβρεις εναντίον λαών αποτελούν χαμηλού επιπέδου μορφή ρατσισμού εκ μέρους των ευρωπαίων υβριστών».
Το βασικό στοιχείο που διέπει το βιβλίο είναι η αναλυτική τεκμηρίωση για τη σαθρή νομιμότητα των συμφωνιών δανεισμού από το Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα, με σκοπό να καταδειχθεί από τον συγγραφέα η επιχείρηση επέμβασης των ξένων δανειστών στην Ελλάδα με την καταπάτηση του ευρωπαϊκού δικαίου που είχε ως συνέπεια την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Ο Γιώργος Κασιμάτης στηλιτεύει τα κοινωνικά αποτελέσματα των δανειακών συμβάσεων υπογραμμίζοντας την εξαθλίωση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων, την κατάλυση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τη διάβρωση του πολιτισμού, την κατάργηση της πολιτισμικής ταυτότητας του λαού και γενικά «τον εξανδραποδισμό του ανθρώπου».
Δεν μένει, όμως, μόνο στην νομική οπτική. Διερευνά και τις πολιτικές που κρύβονται πίσω από την κρίση, τονίζοντας ότι οι δυνάμεις εξουσίας που οδήγησαν στον υπερδανεισμό υποστηρίζονται από θεωρίες, διδασκαλίες και θεολογίες. Και ως θεολογία αναφέρει τον οικονομικό και πολιτικό νεοφιλελευθερισμό που -κατά την άποψή του- «στηρίζει τις σύγχρονες νεοπλασματικές μορφές του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού».
Θεωρεί ότι κεντρικός στόχος των δυνάμεων της κρίσης είναι η αποκατάσταση της πολιτικής από την οικονομική εξουσία. «Η ελληνική κρίση, σήμερα είναι προϊόν επίθεσης μέσα από την Ευρώπη της κερδοσκοπικής και γεωπολιτικής βουλιμίας του υπερεθνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος».
Ο μελετητής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ντε φάκτο κατάργηση του εθνικού κράτους και των θεσμών της αστικής δημοκρατίας και την υποκατάστασή του από παγκοσμιοποιημένες οικονομικές οντότητες.
Τα χαρακτηριστικά κεφάλαια του πονήματος: Η άνομη επιβολή του δανεισμού, το άνομο περιεχόμενο των συμφωνιών, κριτική του καθεστώτος δανεισμού στην βάση των αρχών νομιμότητας, η έξοδος από την κρίση.
Στο τελευταίο κεφάλαιο ο καθηγητής υπεραμύνεται του δικαιώματος αντίστασης απέναντι στην «πολιτική τρόμου», αλλά και αντίστασης απέναντι στην καταναλωτική κοινωνία με τις ψεύτικες απολαύσεις που έδωσε στον Έλληνα, η οποία οδήγησε στην νάρκωση της προσωπικότητάς του, προτείνοντας παράλληλα μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και μια πολιτική οικονομικής ανάπτυξης με ταυτόχρονη αναδιοργάνωση του κράτους.
Το πλέον ανατριχιαστικό σημείο του έργου αφορά την ενότητα για την παραίτηση της Ελλάδας από όλες τις ασυλίες προστασίας της ελληνικής κυριαρχίας, αφού σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφος 5 της σύμβασης δανειακής διευκόλυνσης το ελληνικό κράτος παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που απολαύουν το ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία σε όλες τις νομικές διαδικασίες σε σχέση με τη σύμβαση στις οποίες (διαδικασίες) περιλαμβάνονται χωρίς περιορισμούς: Η άσκηση αγωγής, η κατάσχεση, η αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης, η προσωρινή διαταγή και η αναγκαστική εκτέλεση σε περιουσιακά στοιχεία στην έκταση που δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο. Ο καθηγητής τονίζει ότι η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία είναι όρος πρωτοφανής στις διεθνείς οικονομικές συνθήκες των σύγχρονων δημοκρατιών!
Ανεπανάληπτη επιτυχία σημείωσε το Ετήσιο Gala του Ραδιοφωνικού Σταθμού HellasFΜ το οποίο έλαβε χώρα στο πολυτελές SanCastle του Λονγκ Αιλαντ, το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015. Περισσότεροι από 600 άνθρωποι γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα της εκδήλωσης, καθώς για ακόμη μία φορά το πολυπληθές ακροατήριο του κορυφαίου ραδιοφωνικού σταθμού της ομογένειας, έδωσε βροντερό παρών, στηρίζοντας τις προσπάθειες που με επιτυχία γίνονται όλα αυτά τα χρόνια.
Στην εκδήλωση απονεμήθηκε και το 14ο Απολλώνειο Βραβείο, το οποίο φέτος κατέληξε στα χέρια της επιφανούς Ελληνίδας Στέλλας Κοκόλη, Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανών Εκπαιδευτικών Αμερικής, καθώς στο πρόσωπο της ο HellasFM τίμησε όλους τους ήρωες εκπαιδευτικούς που με θυσίες και τεράστια προσπάθεια διατηρούν άσβεστη την φλόγα του ελληνισμού στο εξωτερικό.
Ο ‘’Ελλάς FΜ’’ με πρόγραμμα που ενημερώνει για όλα τα τεκταινόμενα Πολιτικά- Κοινωνικά, Αθλητικά, Μουσικά γεγονότα από την Ελλάδα και την Κύπρο γενικότερα, με ημερήσια ακροαματικότητα που του δίνει την πρώτη θέση στο Ραδιόφωνο (97,2) και στο διαδίκτυο σε ηλικίες από 15 έως 75, γιόρτασε τα 14 χρόνια της λειτουργίας του παρουσία Ομογενών Πολιτικών και διπλωματών Ελλάδος και Κύπρου.
Ο Πρόεδρος και ιδιοκτήτης Νίκος Φύλλας, με την βαρυσήμαντη ομιλία του κατενθουσίασε τους παρευρισκόμενους, με τους στόχους που έθεσε, για περαιτέρω συνεργασία με την Ελλάδα και την Κύπρο τονίζοντας ότι, «μαζί χτίζουμε το μέλλον της Ελληνικής ραδιοφωνίας Αμερικής και του ΝέουHellas FΜ». O κ. Φύλλας που παρέδωσε το «Απολλώνειο Βραβείο του Ρ/Σταθμού» στην Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελλήνων εκπαιδευτικών Αμερικής κ. Στέλλα Κοκκόλη, στα πλαίσια της εβδομάδας των Ελληνικών γραμμάτων, ενθαρρυνε τους δασκάλους να συνεχίσουν τον ιερό αγώνα τους για την δημιουργία νέων Ελληνικών σχολείων για την διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας. Υποσχέθηκε ότι το Ελληνικό ραδιόφωνο θα σταθεί δίπλα τους σε κάθε προσπάθεια.
Η κα Κοκόλη εμφανώς συγκινημένη ευχαρίστησε τον κορυφαίο Ραδιοφωνικό Σταθμό για την μεγάλη αυτή αναγνώριση τονίζοντας ότι το έργο που ο HellasFM προσφέρει στον Ελληνισμό είναι μείζονος σημασίας.
Ο Πρόξενος της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη Μάνος Κουμπαράκης, εξήρε τον ρόλο που διαδραματίζει ο HellasFM ενώ εξέφρασε την ικανοποίηση του για το ότι το 14ο Απολλώνειο Βραβείο ΄φετος δόθηκε σε έναν άνθρωπο που έχει κάνει μεγάλους αγώνες για τα Ελληνικά Γράμματα.
Ο Γενικός Πρόξενος της Κύπρου κ. Βασίλης Φιλίππου υπογράμμισε στον χαιρετισμό του την σημασία, τα μέσα ενημέρωσης να στηρίζουν το έργο των εκπαιδευτικών ώστε να διατηρηθεί η ελληνική ταυτότητα στις ΗΠΑ.
Μεταξύ άλλων το παρών έδωσαν ο Πρόεδρος της ΠΣΕΚΑ Φίλιπ Κρίστοφερ, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης Πέτρος Γαλάτουλας, ο Υπουργός Οικονομικών του NassauCounty Γιώργος Μαραγκός ο οποίος μάλιστα εμφανίζεται συχνά σε εκπομπές του ραδιοφώνου του ΗellasFM, καθώς και εκπρόσωποι του Γερουσιαστή Μάικ Γιανναρη, και της Assemblywoman Αραβέλλας Σιμοτά.
Επίσης την εκδήλωση στήριξαν με την παρουσία τους, η AlmaBank, η InvestorsBank, η CapitalLink, το QueensMedallion και το MelroseBallroom.
Οι τυχεροί που παραβρέθηκαν στην εκδηλωση διασκέδασαν μέχρι πρωίας με ελληνική μουσική και χορό υπό τους ήχους της Ορχήστρας του Χρήστου Λαμπρόπουλου, ενώ παρατέθηκε δεξίωση και πλούσιο επίσημο δείπνο με ελληνικό μενού και γλυκά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κυκλοφόρησε πλούσιο άλμπουμ με μηνύματα και ευχές από εκατοντάδες πολιτικούς και Ομογενειακούς παράγοντες. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος με μήνυμά του συνεχάρη τον Πρόεδρο κ. Νίκο Φύλλα για το δημιουργικό έργο του μέσω του Ραδιοφώνου καθώς και τα τιμώμενα πρόσωπα, επίσης ο πρώην Αντιπρόεδρος και Υπουργός των Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ο πρώην Υφυπουργός Κυριάκος Γεροντόπουλος, η Αμερικανίδα Βουλευτής Κάρολιν Μαλόνη, καθώς και πολλοί πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες των ΗΠΑ.
Την εκδήλωση παρουσίασε ο δημοσιογράφος και Διευθυντής Ενημέρωσης του Σταθμού Δημήτρης Φιλιππίδης
Η θεωρεία της γερμανικής κυβέρνησης ότι η Καγκελαρία κάνει χάρη στην Ελλάδα και στους «νωθρούς» Νοτιοευρωπαίους και συνεχίζει να δανείζει ένα «βαρέλι δίχως πάτο», δυστυχώς έχει βρει ανταπόκριση στους πολίτες της Γερμανίας που τοποθετούνται πολύ επιθετικά εναντίον της χώρας μας σε διάφορες δημοσκοπήσεις.
Μάλιστα ο Σόιμπλε, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του τον Γερμανό ψηφοφόρο, έφτασε στο σημείο να πει ότι ο Γερμανός φορολογούμενος θα πληρώσει μια ενδεχόμενη αύξηση του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα – το μοναδικό ίσως μέτρο της νέας κυβέρνησης χωρίς δημοσιονομικό κόστος – και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε να παίρνουμε όσα μας επιτρέπουν και να μη ζητάμε περισσότερα.
Πρόκειται σαφώς για ένα αυθαίρετο συμπέρασμα, ενώ το απόσπασμα αναπαράγουν και σχολιαστές σε δικά μας ΜΜΕ με σχόλια του τύπου: « ο Γερμανός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα του Έλληνα ξανά».
Την Παρασκευή ο γνωστός Αμερικανός νομπελίστας Οικονομίας, Πολ Κρούγκμαν, σε άρθρο του για την Ελλάδα στους New York Times αναφέρει ότι «οι Γερμανοί πολιτικοί δεν εξήγησαν ποτέ στους πολίτες τους τα “μαθηματικά”, αλλά επέλεξαν τον εύκολο δρόμο της ηθικολογίας για την ανευθυνότητα των δανειζομένων».
Τι εννοεί όμως ο Κρούγκμαν;
Κρίση χρέους: η καλύτερη επένδυση του ΒερολίνουΑν μιλήσουμε λοιπόν με αριθμούς θα δούμε ότι η Γερμανία είναι σαφώς ο μεγάλος νικητής από την κρίση χρέους τα τελευταία χρόνια. Πώς προκύπτει αυτό;
Κατ’ αρχάς τα δάνεια που Μέρκελ και Σόιμπλε έδωσαν στην Ελλάδα και σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες του Νότου δεν είναι ευγενικές χορηγίες. Η συνολική έκθεση της Γερμανίας στην Ελλάδα υπολογίζεται στα 56 δισ. ευρώ (μέσω διμερών συμφωνιών και του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης EFSF, δείτε περισσότερα εδώ), χρήματα που αναμένεται να επιστρέψουν πίσω στην γερμανική οικονομία στο ακέραιο και με τόκο, καθώς απομακρύνεται το ενδεχόμενο για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
Μάλιστα οι Γερμανοί το 2012 στην πρώτη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (γνωστή και ως PSI) πίεσαν, ώστε να υποστούν απώλειες οι ιδιώτες που είχαν ελληνικά ομόλογα στα χέρια τους και αφού οι γερμανικές τράπεζες είχαν ξεφορτωθεί σε μεγάλο βαθμό τα ελληνικά «σκουπίδια». Έτσι και έγινε, με τους επενδυτές, ανάμεσα τους και Έλληνες μικροομολογιούχοι, να χάνουν πάνω από το 50% των χρημάτων τους που είχαν δανείσει στο ελληνικό κράτος και τη Γερμανία φυσικά να μη χάνει ούτε ευρώ από τον υπερδανεισμό των χωρών του Νότου, που είναι οι καλύτεροι πελάτες των προϊόντων τους.
Μάλιστα το 2012 ο επικεφαλής (Γερμανός) του EFSF, Κλάους Ρέγκλινγκ, σε μια κρίση ειλικρίνειας δήλωνε στο γερμανικό περιοδικό Focus: «Τα πακέτα διάσωσης δεν έχουν κοστίσει μέχρι στιγμής ούτε ένα ευρώ στο Γερμανό φορολογούμενο. Στη Γερμανία έχει επικρατήσει η πεποίθηση ότι κάθε χρηματική βοήθεια προς την Ελλάδα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, γιατί χρηματοδοτείται από τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων. Αυτό είναι λάθος καθώς τα χρήματα αυτά είναι δάνεια που πρέπει να αποπληρωθούν».
Ο μεγαλύτερος «τοκογλύφος» της ΕυρώπηςΌμως η αποπληρωμή των δανείων από την Ελλάδα με τόκο (δείτε σχετικά εδώ), είναι το μικρότερο κέρδος για το Βερολίνο. Τα μεγάλα κέρδη προκύπτουν από τη μεταφορά χρημάτων των επενδυτών στα «χαμηλού κινδύνου» γερμανικά ομόλογα λόγω της κρίσης στην Ευρωζώνη. Ειδικά μετά το 2009, οι αποδόσεις των γερμανικών ομολόγων έφτασαν στον «πάτο», ενώ σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ 5ετή γερμανικά ομόλογα) σε αρνητικά επιτόκια.
.jpg)
Δηλαδή η Γερμανία όχι μόνο δεν πληρώνει για να δανειστεί, αλλά την πληρώνουν οι επενδυτές, ώστε να εξασφαλίζουν τα χρήματα τους λόγω της αβεβαιότητας που επικρατεί στη ζώνη του ευρώ.
Έτσι η Γερμανία έχει καταγράψει πολύ μεγάλα κέρδη από τα πακέτα στήριξης προς την Ελλάδα, καθώς στη χώρα εισρέουν ποσά που πιέζουν τα επιτόκια δανεισμού της προς τα κάτω. Κι αυτό γιατί η Γερμανία δανείζεται χρήμα με μικρότερο επιτόκιο και στη συνέχεια δανείζει τα ίδια χρήματα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες με μεγαλύτερο επιτόκιο, λειτουργώντας επί της ουσίας τοκογλυφικά. Μάλιστα πρόκειται για χρήματα που «έκαναν φτερά» από τράπεζες χωρών του νότου – ανάμεσα τους και «μαύρο» χρήμα- και μεταφέρθηκαν σε ασφαλέστερα μέρη όπως η Ελβετία και το Λουξεμβούργο του κ. Γιούνκερ, επιστρέφοντας στα γερμανικά ταμεία, μέσω της αγοράς γερμανικών ομολόγων από τις τράπεζες αυτές.
Ενδεικτικά με βάση επίσημα στοιχεία που δημοσίευσε το γερμανικό περιοδικό Spiegel τον Αύγουστο του 2013, από απάντηση του γερμανικού ΥΠΟΙΚ σε ερώτηση που κατέθεσε τότε βουλευτής των Σοσιαλδημοκρατών, τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού απέφεραν στο Βερολίνο επιπλέον έσοδα ύψους 40,9 δισεκατομμυρίων ευρώ! (2010 – 2014).
Αυτά τα κέρδη εμφανίζονται στο γερμανικό προυπολογισμό ως «διαφορά επιτοκίων». και ανέρχονται από 8 έως 17 δισ. ευρώ το έτος. Απίστευτο ποσό που οι μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου πασχίζουν μαζί να βγάλουν κάθε έτος…
Μάλιστα σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε το London School of Economics από το 2009 και μετά, λόγω διαφοράς επιτοκίων, το όφελος αυτό φτάνει τα 80 δισ. ευρώ*.
«Η κρίση που ταλανίζει την Ευρωζώνη τα τελευταία πέντε χρόνια, έχει προκαλέσει την κατακόρυφη άνοδο της μεταβλητότητας στην αγορά κρατικών ομολόγων, με τις υπερχρεωμένες χώρες στην περιφέρεια της Ευρωζώνης να εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά. Αποτέλεσμα της αυξημένης μεταβλητότητας ήταν να επικρατήσει η αντίληψη ότι τα γερμανικά ομόλογα αποτελούν ένα “ασφαλές καταφύγιο” για όσους επιθυμούν να επενδύσουν σε κρατικό χρέος, γεγονός που οδήγησε τις αποδόσεις των γερμανικών ομολόγων σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα. Το ποσό που έχει εξοικονομηθεί την τελευταία πενταετία εξ’ αιτίας αυτής της θετικής για τη γερμανική κυβέρνηση εξέλιξη υπολογίζεται, σύμφωνα με οικονομολόγο του Kiel Institute for the World Economy, ότι ξεπερνάει τα 80 δισ. ευρώ» αναφέρει σχετικά η έρευνα.
.jpg)
Πηγή: Thomson Reuters Datastream
Και δεν είναι μόνο αυτό. Το όφελος που προκύπτει από τα χαμηλά επιτόκια, αλλά και τα απροσδόκητα υψηλά φορολογικά έσοδα του γερμανικού δημοσίου, είχαν επίσης ως αποτέλεσμα να προχωρήσει η Γερμανία σε μικρότερο δανεισμό από ότι υπολόγιζε το οικονομικό της επιτελείο. Έτσι μεταξύ 2010 και 2012 ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δανείστηκε συνολικά 73 δισ. ευρώ λιγότερα από ότι προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός. Το δε κόστος της ευρωκρίσης ανέρχεται μέχρι στιγμής και σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών μόλις στα 599 εκατομμύρια ευρώ…
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και το χαμηλότερο κόστος δανεισμού των γερμανικών εταιρειών που έχουν πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μάλιστα υπολογίζεται ότι το όφελός τους τα τελευταία πέντε χρόνια ξεπερνάει τα 60 δισ. ευρώ.
Και ένα μικρό παράδειγμαΤην ώρα που η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές και οι αποδόσεις των επιτοκίων της κυμαίνονται σε διψήφια ποσοστά, η Γερμανία χρησιμοποιεί την κρίση στην ευρωζώνη, για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της που λήγει μετά το 2024, δίνοντας στους επενδυτές που προτιμούν την «ασφάλεια» των γερμανικών ομολόγων αποδόσεις χαμηλότερες από την παραγωγικότητα της Γερμανίας και ίσως και από τον μελλοντικό πληθωρισμό, που θα προκύψει αναπόφευκτα στα πλαίσια των διεθνών οικονομικών κύκλων.
Συγκεκριμένα τα δεκαετή ομόλογα εκδόσεως Γερμανίας από το 2009 έως το 2014 εκδόθηκαν με επιτόκιο από 3,75% έως 1%. Τα τριακονταετή ομόλογα Γερμανίας όμως που λήγουν από το 2024 έως και το 2046 έχουν κουπόνια με επιτόκιο από 6,25% έως 2,5%.
Στην ουσία οι νεοεισερχόμενοι επενδυτές αγοράζουν «ασφάλεια» με επιτόκια 3,75% έως 1% για να μπορεί η Γερμανία να αποπληρώνει παλαιότερα πολυετή ομόλογα με επιτόκια από 6,25% έως 2,5%!
Δείτε το σχετικό pdf
Συνοψίζοντας…Αν μιλήσουμε με απλά μαθηματικά, ο Γερμανός φορολογούμενος μόνο «ηττημένος» δεν βγαίνει από την κρίση. Το γεγονός ότι όλα αυτά τα υπερκέρδη δεν «περνούν» στον Γερμανό πολίτη, που έχει να δει αύξηση στις αποδοχές του εδώ και δέκα χρόνια, είναι ένα άλλο ζήτημα που έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί το γερμανικό κεφάλαιο και η γερμανική «ηθική», η οποία εξασφαλίζει την εργασία, με «πετσοκομένες» όμως αμοιβές.
Από όλα τα παραπάνω είναι σαφές ότι η Ελλάδα είναι «απειλή», καθώς σε ένα ενδεχόμενο «κούρεμα» του χρέους μας η Γερμανία θα αναγκαστεί για πρώτη φορά στην κρίση να υποστεί απώλειες της τάξης των 23 δισ. ευρώ (αν υποθέσουμε ότι αυτό θα γινόταν για το 50% των ελληνικών δανείων).
Αλλά είπαμε, τα μαθηματικά δεν είναι δημοφιλής επιστήμη στην πολιτική, ούτε στη δημοσιογραφία …
* Ο Τάσος Ζάχος είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού Fortune και του FortuneGreece.com
**Πηγή: Boysen-Hogrefe Jens (2013) “Low bond yields have saved the German government €80 billion in interest since 20009”, London School of Economics. 19 Ιουν 2013
Πολλοί έχουν ακουστά αλλά λίγοι αναγνωρίζουν τον πιο πλούσιο άνδρα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και τον τρίτο πλουσιότερο στον πλανήτη. Δεν είναι Ρώσος ολιγάρχης, Ινδός μεγιστάνας ή Σαουδάραβας πρίγκιπας. Είναι o ταπεινής καταγωγής Ισπανός Amancio Ortega Gaona, ιδρυτής και βασικός ιδιοκτήτης του ομίλου ένδυσης Inditex (κατά κόσμον… Zara), που έχει περικυκλώσει την υδρόγειο με 6.570 καταστήματα ρούχων.
Ο 78χρονος σήμερα κ. Ortega είναι κλασικό παράδειγμα δαιμόνιου αυτοδημιούργητου ανθρώπου, που ελέγχεται αν έχει καν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση. Ίσως είναι ο πιο χαμηλών τόνων μεγιστάνας, καθώς οι σχέσεις του με τη δημοσιότητα είναι ελάχιστες και «αναγκαστικές». Οι πρώτες του φωτογραφίες κυκλοφόρησαν μετά το 2000, όταν ο όμιλος του εισήχθη στο Χρηματιστήριο της Μαδρίτης, και χρειάστηκε να παρουσιαστεί αυτοπροσώπως στον Τύπο. Περνά ακόμη τον περισσότερο χρόνο του στην Κορούνια, μια άσημη πόλη της βορειοδυτικής Ισπανίας, στο σπίτι του, που βρίσκεται πάνω στην παραλιακή της πόλης. Δεν έχει αναλύσει ποτέ δημοσίως την επιχειρηματική του αντίληψη, ούτε το «μυστικό» του πως έφτιαξε από το μηδέν μια προσωπική περιουσία που σήμερα αγγίζει τα 64 δις.ευρώ.
Σ’αυτό το μη προνομιούχο περιβάλλον, ο νεαρός Ortega ξεκίνησε να δουλεύει στα 13 του, ως παιδί για τα θελήματα σε μια βιοτεχνία πουκαμίσων. Το 1963 μαζί με την πρώτη του σύζυγο Rosalia Mera, ξεκίνησαν μια μικρή δική τους επιχείρηση, μια «οικοτεχνία» ραφής μπουρνουζιών και εσωρούχων. Πάλεψαν όμως και δημιούργησαν σύντομα την πρώτη μικρή δική τους μονάδα παραγωγής ρούχων για τρίτους, μια πρακτική που ακολουθούσαν και πολλοί άλλοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες τόσο στην Ισπανία όσο και σε άλλες χώρες του Νότου, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα. Εως το 1974, είχαν καταφέρει να ελέγχουν μερικές ακόμη μονάδες παραγωγής ρούχων, ώστε να θεωρούνται -μικροί έστω- εργοστασιάρχες. Ο Ortega ωστόσο γρήγορα κατάλαβε ότι με την παραγωγή φασόν, δεν θα πάει μακριά. Έτσι, έλαβε την απόφαση να δημιουργήσει δικά του επώνυμα ρούχα και να αποκτήσει «βιτρίνα». Το πρώτο κατάστημα που δημιουργήθηκε στο κέντρο της Κορούνια το 1975– και παραμένει μάλιστα σήμερα σε λειτουργία- ο Ortega επιθυμούσε να το βαφτίσει Zorbas. Ήθελε να συνδυάσει τη συλλογή του με ένα ισχυρό ελληνικό brand name που εκείνη την εποχή λόγω της ομώνυμης ταινίας είχε υψηλή διεθνή αναγνωρισιμότητα. Όμως, ένα καφενείο δύο τετράγωνα πιο κάτω είχε «καπαρώσει» τον ίδιο τίτλο, και ανάγκασε τον Ortega να το ξανασκεφτεί. Τελικώς, επέλεξε να δώσει την επωνυμία Zara στην μετέπειτα μεγαλύτερη αλυσίδα του ομίλου του, όνομα που δεν σημαίνει κάτι, απλώς του φάνηκε εύηχο. Αυτή την τακτική ακολούθησε και για όλες τις υπόλοιπες αλυσίδες που ενέταξε στον όμιλο (ZaraHome, Massimo Dutti, Stradivarious, Bershka, Oysho, Pull&Bear, Uterque). Το 1982 δημιούργησε το πρώτο κατάστημα Zara εκτός Κορούνια στη Μαδρίτη, ενώ μόλις το 1988 έθεσε τις βάσεις της διεθνούς επέκτασης του ομίλου με τη δημιουργία των πρώτων καταστημάτων στην Πορτογαλία. Σήμερα ο όμιλος έχει παρουσία σε 86 χώρες του πλανήτη, ελέγχει 6.570 καταστήματα, απασχολεί 128.000 ανθρώπους παγκοσμίως και το 2013, οι πωλήσεις του άγγιξαν τα 16,7 δις. ευρώ και τα καθαρά κέρδη ανήλθαν σε 2,36 δις. ευρώ. Από το 2010 επένδυσε στο e-commerce και μαζί με την Ελλάδα δραστηριοποιείται πλέον on line σε 28 χώρες με στόχο να καλύψει το σύνολο των αγορών, όπου έχει παρουσία.
Η άλλοτε βιομηχανική επιχείρηση έχει μετατραπεί σ’έναν πολυσχιδή όμιλο που ωστόσο έχει ελάχιστη σχέση με την παραγωγή. Σήμερα, η Inditex διαθέτει μόνο 10 εργοστάσια στην Ισπανία που καλύπτουν ένα μηδαμινό ποσοστό των αναγκών της. Αντιθέτως έχει αναπτύξει συνεργασίες με 1.500 και πλέον προμηθευτές και παραγωγούς παγκοσμίως, οι οποίοι μετά από ειδική διαδικασία ελέγχου και επιλογής υπογράφουν συμβόλαια μαζί τον ισπανικό κολοσσό. Σ’αυτά τα συμβόλαια πλέον, πέρα από το οικονομικό deal, υπάρχουν δεσμευτικές ρήτρες για την εφαρμογή «ορθών πρακτικών», μια δικλείδα που βάζει πλέον η Inditex για να αποφύγει τις κακοτοπιές του παρελθόντος, όταν ο όμιλος είχε κατηγορηθεί ότι «ράβει» τα ρούχα του μέσα σε καράβια για να αποφύγει δασμούς ή ότι παράγει σε αδήλωτες μονάδες στο Μεξικό.
Ο ίδιος ο Ortega παραμένει βασικός μέτοχος του ομίλου με ποσοστό 60%, αλλά έχει αποσυρθεί από τη διεύθυνση ήδη από το 2011. Εξακολουθεί όμως να πηγαίνει συχνά-πυκνά στα κεντρικά γραφεία στο Arteixo, όπου παρά τις υπερσύγχρονες υποδομές, η αισθητική είναι «σπαρτιάτικη». Τρώει στο εστιατόριο μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους και δεν φορά ποτέ του γραβάτα! Στον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με τις επενδύσεις στα ακίνητα, ένα «χόμπυ» που σήμερα τον οδήγησε να έχει ένα χαρτοφυλάκιο ακινήτων αξίας 10 δις.ευρώ τόσο στην Ισπανία όσο και στις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του πλανήτη. Και ναι έχει κληρονόμους, την νυν σύζυγο του και τα τρία του παιδιά, αλλά κατά τα φαινόμενα όχι διαδόχους στο management του κολοσσού που δημιούργησε.
Σοκ προκαλεί η είδηση ότι περίπου 100 γυναίκες στηνΙαπωνία, οι οποίες πίστευαν ότι συμμετείχαν σε μελέτη ύπνου στην πραγματικότητα βιάστηκαν υπό την επήρεια ναρκωτικών και οι σεξουαλικές πράξεις καταγράφονταν και πωλούνταν αδρά σε πορνογραφικές ιστοσελίδες.
Οι Αρχές συνέλαβαν τον 54χρονο Χιντεγιούκι Νογκούτσι, αφότου μία από τις γυναίκες είδε τον εαυτό της σε βίντεο. Επειτα από έρευνα, η αστυνομία συνέλαβε τον Νογκούτσι, ο οποίος αντιμετωπίζει πλέον κατηγορίες για βιασμό σε τουλάχιστον 30 περιπτώσεις. Σύμφωνα με τις Αρχές, ο ίδιος ο Νογκούτσι ομολόγησε ότι ο αριθμός των θυμάτων είναι περίπου 100.
Η δράση του Νογκούτσι φέρεται πως ξεκίνησε το 2012 όταν έβαλε αγγελία αναζητώντας εθελοντές που θα συμμετείχαν σε μελέτη ύπνου. Η αγγελία ζητούσε γυναίκες έφηβες έως το πολύ 40 ετών.
Ο δράστης ωστόσο δεν έχει καμία ιατρική εκπαίδευση και η μελέτη ήταν απλώς ένα τέχνασμα για να πλησιάζει γυναίκες, να τις ναρκώνει, να τις βιάζει και να κινηματογραφεί τις αποτρόπαιες πράξεις του. Στη συνέχεια ο Νογκούτσι πουλούσε τα βίντεο σε πορνογραφικές ιστοσελίδες, κερδίζοντας συνολικά περίπου 100.000 δολάρια.
zougla.gr
Σε αποκαλύψεις-φωτιά για το παρασκήνιο του 2010, αλλά και τα ονόματα που περιλαμβάνονται στη γνωστή ως «λίστα Λαγκάρντ» των Ελλήνων και ξένων που «φυγάδευσαν» παράνομα τεράστια ποσά στην ελβετική τράπεζα HSBC, προχωρά το πρώην στέλεχος της τράπεζας Ερβέ Φαλτσιάνι σε βιβλίο του.
Σύμφωνα με τα αποσπάσματα που δημοσιεύει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, μεταξύ άλλων, ο Φαλτσιανί, από τον οποίο ξεκίνησε το «ταξίδι» του το περιβόητο στικάκι, έφτασε στα χέρια της Κριστίν Λαγκάρντ και κατέληξε σε ένα συρτάρι παραπεταμένο κάπου μεταξύ της παράδοσης – παραλαβής στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στον Ευάγγελο Βενιζέλο, αποκαλύπτει την ακριβή του εκτίμηση για το πώς η άφιξη της Τρόικα στην Ελλάδα σχετίζεται με τη λίστα.
«Ο Παπανδρέου εκβιάστηκε από τον Σαρκοζί»
Ο Φαλτσιανί υποστηρίζει ότι πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έπεσε θύμα εκβιασμού του τότε Προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος τον ανάγκασε να δεχθεί να μπει στο ΔΝΤ και κατ’ επέκταση υπό τον έλεγχο της Τρόικα με την απειλή ότι θα αποκάλυπτε πως το όνομα της μητέρας του, Μαργαρίτας, φιγουράριζε μαζί με αυτά που είχαν βγάλει παράνομα στο εξωτερικό τεράστια ποσά. Σύμφωνα πάντα με τα αποσπάσματα που δημοσιεύει η ιταλική εφημερίδα, το ποσό που κατέθεσε η Μαργαρίτα Παπανδρέου στην ελβετική τράπεζα αγγίζει τα 500 εκατ. ευρώ.
Στο βιβλίο «Χρηματοκιβώτιο των φοροφυγάδων»
Συγκεκριμένα, στο βιβλίο του, που θα κυκλοφορήσει μέσα στην επόμενη εβδομάδα και τιτλοφορείται «La cassaforte degli evasori», που στα ελληνικά σημαίνει «το χρηματοκιβώτιο των απατεώνων», ο Φαλτσιανί γράφει συγκεκριμένα για την Ισπανία και την Ελλάδα, κατονομάζοντας δύο ανθρώπους: «Ο πιο πλούσιος άνθρωπος της Ισπανίας, οΕμίλιο Μποτίν της Τράπεζας Santander (της οποίας ήταν και ιδιοκτήτης μέχρι και τον θάνατό του στις 10 Σεπτεμβρίου 2014), ήταν ένας από τους πελάτες της HSBC στη Γενεύη».
Ο δεύτερος άνθρωπος που κατονομάζεται είναι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Συγκεκριμένα, η Corriere della Sera γράφει:
«Στη συνέχεια, ο ίδιος προσθέτει ένα άλλο επώνυμο με σημαντικό λογαριασμό, αυτό της μητέρας του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, που “είχε έναν λογαριασμό της τάξης των 500 εκατ. ευρώ”. Αυτή η λίστα των “χρυσών ανθρώπων” της HSBC -από διάφορες χώρες και για πολλά χρόνια- θα μπορούσε να αποβεί χρήσιμη, σύμφωνα με τον Φαλτσιανί, για την επιβολή των πολιτικών λιτότητας σε άλλες χώρες. Αυτό, σύμφωνα με εκείνον, είναι το λιγότερο η περίπτωση της Ελλάδας. Ο Φαλτσιανί θυμάται τον Παπανδρέου και κάνει λόγο για “πιέσεις και εκβιασμούς”. Αποκαλύψεις που προορίζονται να εκραγούν λίγες ώρες πριν από το Eurogroup, το οποίο αύριο θα αποφασίσει για τη μοίρα της χώρας της οποίας ηγείται ο Αλέξης Τσίπρας».
«Το 2011, η καθοδήγηση των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα για τη διάσωση της Ελλάδας είχε ανατεθεί στον (σ.σ.: πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας) Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος είχε αυτή τη λίστα και, γνωρίζοντας τα ονόματα, μπορούσε να ασκήσει πίεση στον Παπανδρέου», γράφει ο Φαλτσιανί.
Η απάντηση Παπανδρέου στο δημοσίευμα:
Μόλις έγινε επισήμως γνωστό το περιεχόμενο της δήλωσης Φαλτσιανί, το γραφείο Παπανδρέου διευκρίνισε ότι προς το παρόν δεν θα δώσουν καμία δημόσια απάντηση στο θέμα, αφού το θεωρούν λήξαν, καθώς το ΣΔΟΕ μετά από έρευνες έχει αποφανθεί ότι ο λογαριασμός με τα αρχικά Μ.Π. που υπάρχει στη λίστα Λαγκάρντ δεν αφορά τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, αλλά είναι χρήματα που ανήκουν σε fund του επιχειρηματία Σαμπύ Μιωνή.
Ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις έκανε σαφές με τρόπο κατηγορηματικό ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την προσπάθεια δικαίωσης για την καταβολή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων από την Γερμανία.
Τι μας χρωστάνε οι Γερμανοί;
Σύμφωνα με όσα επίσημα έχουν κατατεθεί στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων από την Γραμματεία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι:
Α) Προς το Δημόσιο: Τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, τις επανορθώσεις για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, ύψους 7.100 δις δολαρίων και το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3.500 δις δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938 και για τα 2 ποσά.
Συγκεκριμένα:
1. Η επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών και των έργων Τέχνης, καταγεγραμμένα από τη Δ/νση Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων και από το Τμήμα Αρχαιολογίας Παν/μίου Αθηνών.
2. Η Διασυμμαχική Επιτροπή 19 χωρών της Ευρώπης, στο Παρίσι,το 1946 που καταλόγισε να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα,για τις καταστροφές στην οικονομία της, το ποσό των 7.100 δις δολ., αγοραστικής αξίας 1938, αντί του ποσού των 14.500 δις δολ. που ζήτησε η Ελλάδα, σημερινή αξία σε ευρώ 108 δις χωρίς τους τόκους.
3. Το αναγκαστικό δάνειο: Το υπόλοιπο (πλήρωσαν στο τέλος της κατοχής 2 δόσεις), ύψους3.500 δις δολ., σημερινής αξίας 54 δις ευρώ χωρίς τους τόκους.
Β) Η καταστροφή της οικονομίας της Ελλάδας: Η πραγμάτωσή της επήλθε:
1. Με την αρπαγή του 51% των μετοχών των ΔΕΚΟ και όλων των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
2.Με τη διατροφή των στρατευμάτων κατοχής, σύνολο 670.000 στρατός ( Γερμανικός, Ιταλικός, Βουλγαρικός). Ακόμη και με τη διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ, του AFRICA CORPS, (κατ’ εξαίρεση, μόνο η Ελλάδα!!!). Η διατροφή ανήλθε σε 8 δις δρχ., το μήνα.
3.Με το πλαστό χαρτονόμισμα Reichs Kredit Kassenschine είχαμε άμεση λεηλασία επιχειρηματιών, άμεση λεηλασία ελληνικού χρήματος. Έγινε εξαγορά του με 530.894 χρυσές λίρες Αγγλίας,τον Αύγουστο του 1941.
4. Με τη ληστεία νομισμάτων: Δεκάρικα, εικοσάρικα, τάλιρα, 37.77 τόνοι = πλήρωσαν μόνο 104 χρυσές λίρες (!!!) και πήραν ασήμι 18μιση τόνους. Από τα 2δραχμα, 1δραχμα, 20λεπτα, 10λεπτα πήραν 64.50 τόνους, πλήρωσαν μόνο 5μιση χρυσές λίρες (!!!) και πήραν συνολικά 73 τόνους χαλκού.
5. Με το αναγκαστικό δάνειο, με ρηματική διακοίνωση στις 23.3.1942, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942. Υπόλοιπο, 3.5 δις δολ. αγοραστικής αξίας του 1938.
6. Με τις δημεύσεις: Το 10% της αγροτικής παραγωγής. – Επιτάξεις: Σχολεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, οικήματα. – Κατασχέσεις: Μέσα συγκοινωνίας και μεταφοράς = Σιδηρόδρομοι, πλοία, αυτοκίνητα, ποδήλατα, ακόμη και ζώα, άλογα, μουλάρια, γαϊδουριά.
7. Με τις αμέτρητες αρπαγές και ληστείες οικιών, καταστημάτων, σε όλη την Ελλάδα.
Σημειώνουμε ότι με τους πρόχειρους υπολογισμούς των οικονομολόγων-μελών του Εθνικού Συμβουλίου, το σύνολο των γερμανικών οφειλών, προς το Δημόσιο, ανέρχεται περίπου στο ιλιγγιώδες ποσό των 1 τρις και 200 δις ευρώ!
eleusisellinwn.gr
Μαυροντυμένοι άνθρωποι, μια γυμνή γυναίκα ξαπλωμένη νωχελικά σε ένα βωμό, σκοτάδι, υποβλητική μουσική και ένας άντρας με κέρατα στο κεφάλι. Αυτή ήταν μια τυπική τελετή της εκκλησίας του Σατανά με επικεφαλής τον ιδρυτή της, Άντον Ζάντορ Λαβέι.
ΟΛαβέι, σύμφωνα με τα λεγόμενα και τις βιογραφίες του, καταγόταν απ’ την Τρανσυλβανία και μεγάλωσε ακούγοντας τις ιστορίες της τσιγγάνας γιαγιάς του. Του έλεγε για βρικόλακες, λυκάνθρωπους, προλήψεις και μαύρη μαγεία. Το 1945 ταξίδεψε με τον θείο του που εργαζόταν ως πολιτικός μηχανικός στη μεταπολεμική Γερμανία. Παρακολούθησε απαγορευμένες ταινίες της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, όπως το “Cabinet of Dr. Caligari”, που ενέτειναν το ενδιαφέρον του στον μυστικισμό. Την ίδια χρονιά, σε ηλικία 15 ετών, παράτησε το σχολείο γιατί τον δέχτηκαν στην ορχήστρα του μπαλέτου του Σαν Φρανσίσκο, όπου θα έπαιζε όμποε.
Δύο χρόνια αργότερα έφυγε από την ορχήστρα και βρήκε δουλειά στο τσίρκο του Κλάιντ Μπίτι. Αρχικά θήτευσε δίπλα στους εκπαιδευτές λιονταριών και τίγρεων, αλλά αργότερα έγινε ο πιανίστας του τσίρκου. Το 1948 μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου δούλευε ως πιανίστας σε διάφορα νυχτερινά κλαμπ. Σε ένα από αυτά, ονόματι “Mayans”, γνώρισε μια νεαρή ανερχόμενη ηθοποιό. Ήταν ξανθιά, πληθωρική και πολλά υποσχόμενη. Του συστήθηκε ως Μέριλιν Μονρό. Ήταν αχώριστοι για δύο βδομάδες. Μία σύντομη, αλλά πολύ παθιασμένη σχέση. Μερικά χρόνια αργότερα, η Μέριλιν έγινε η μεγαλύτερη σταρ του Χόλιγουντ.
Το 1949, για να αποφύγει τη στρατολόγηση για τον πόλεμο της Κορέας, γράφτηκε στο κολέγιο του Σαν Φρανσίσκο, για να σπουδάσει εγκληματολογία. Τον επόμενο χρόνο γνώρισε τη 15χρονη Κάρολ Λάνσινγκ, με την οποία παντρεύτηκαν το 1951. Για να συντηρήσει την οικογένειά του, βρήκε δουλειά ως φωτογράφος στην αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο.
Φωτογράφιζε τόπους εγκλήματος και υποστήριζε ότι έτσι γνώρισε την χειρότερη πλευρά της ανθρωπότητας. Το 1954 ανέλαβε όλες τις κλήσεις των “τρελών”, δηλαδή όσους τηλεφωνούσαν στην αστυνομία για να καταγγείλουν φαντάσματα, τέρατα και υπερφυσικά πνεύματα. Ο Λαβέι έγινε ο πρώτος “κυνηγός φαντασμάτων” του Σαν Φρανσίσκο και γνώρισε πολλούς απ’ τους μελλοντικούς πιστούς της εκκλησίας του Σατανά. Ήδη είχε αρχίσει να δίνει διαλέξεις για τη μαγεία και το μυστικισμό.
Το 1955 ο Λαβέιείχε πια ακολούθους σε ολόκληρη την πόλη που παρακολουθούσαν τις διαλέξεις του. Ο Λαβέι αγόρασε ένα σπίτι στο Σαν Φρανσίσκο που παλιά λειτουργούσε ως οίκος ανοχής και διέθετε κρυφούς διαδρόμους, απ’ τους οποίους οι ηδονοβλεψίες πελάτες παρακολουθούσαν τα ζευγάρια στα δωμάτιά τους. Έβαψε το σπίτι μαύρο και έφερε τον κατοικίδιο πάνθηρά του, τον Ζόλταν. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν πέρασε απαρατήρητος απ’ τους γείτονές του. Το 1960 χώρισε με την Κάρολ. Η κόρης τους, Κλάρα, έμεινε με αυτόν και τη νέα γυναίκα του, Νταϊάν Χάγκερτι, με την οποία απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Ζίνα.
Άρχισε να διοργανώνει πάρτι στα οποία συγκέντρωνε τους πιο ιδιαίτερους χαρακτήρες. Από Ευρωπαίες βαρόνες μέχρι μεγαλοδικηγόρους και ντόπιους αστυνομικούς. Κάθε Παρασκευή, έκανε μαθήματα μαγείας, η είσοδος στα οποία ήταν 2,5 δολάρια. Στο μάθημα με θέμα “Κανιβαλισμός και Ανθρωποθυσίες”, μαγείρεψε τον μηρό μιας κοπέλας, που είχε προμηθευτεί από έναν μαθητή του, ιατροδικαστή. Προφανώς ανήκε σε πτώμα, αλλά αυτή ήταν μια λεπτομέρεια που δεν αποσαφηνίστηκε στους μαθητές του. Κάποια στιγμή, τα μαθήματά του έγιναν τόσο δημοφιλή, που ο κόσμος περίμενε έξω στο δρόμο και παρακολουθούσε απ’ τα παράθυρα. Τότε ένας φίλος του του είπε χιουμοριστικά: “Με τόσο κόσμο, μπορείς να φτιάξεις δική σου θρησκεία”.
Και πράγματι ο Λαβέι το έκανε. Στις 30 Απριλίου του 1966, ξύρισε το κεφάλι του, σύμφωνα με αρχαία σατανιστικά έθιμα του Ιράκ και ίδρυσε την εκκλησία του Σατανά. Σύμφωνα με τον Λαβέι, το 1966 είναι το “Anno Satanas”, ο πρώτος χρόνος της εποχής του Σατανά.
Η εκκλησία βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων την 1η Φεβρουαρίου του 1967, όταν ο Λαβέι πάντρεψε ένα ζευγάρι ως αρχιερέας του Σατανά. Δεν ήταν ο πρώτος γάμος που τέλεσε, αλλά το ζευγάρι προερχόταν από πολύ “καλή” οικογένεια και προκάλεσε σάλο. Ο γαμπρός ήταν ο Τζον Ρέιμοντ, δημοσιογράφος και η νύφη ήταν η Τζούντιθ Κέις, κόρη ενός μεγαλοδικηγόρου απ’ τη Νέα Υόρκη. Προκάλεσε πάλι αντιδράσεις, όταν βάφτισε την 3χρονη κόρη του, Ζίνα, με σατανιστική τελετή. Όπως πάντα, γυμνές γυναίκες κοσμούσαν τους βωμούς της εκκλησίας.
Άντον Λαβέι: Ο “σόουμαν” του Σατανά
Όσα media δεν τρομοκρατήθηκαν από τον ιερέα του Σατανά, τον παρουσίασαν ως τον απόλυτο επιχειρηματία και σόουμαν. Ο Λαβέι, έλεγαν, είναι ένας καταπληκτικός θεατρίνος. Χρησιμοποιεί το δράμα, τις φαντασμαγορικές τελετές, τη μουσική και τη μυσταγωγία, για να δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό που πλήρωνε αδρά για να γίνει μέλος της εκκλησίας. Εμφανιζόταν πολύ συχνά στην τηλεόραση. Έδινε συνεντεύξεις ντυμένος με μαύρα ρούχα και το σύμβολο της πεντάλφα στο πέτο.
Ο λόγος του ήταν χαρισματικός. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι επιδίωκαν να τον γελοιοποιήσουν, αλλά ο Λαβέι διατηρούσε τη ψυχραιμία του και στο τέλος, έβγαινε κερδισμένος. Τόνιζε ότι η εκκλησία του Σατανά δεν είχε σχέση με ανθρωποθυσίες, δεν αποσκοπούσε να κάνει κακό στην ανθρωπότητα ούτε σε απροστάτευτα ζώα. Η φιλοσοφία της εκκλησίας ήταν πολύ απλή: ανοχή στις ατέλειες του ανθρώπου. Δέχονταν τη ζωώδη φύση, τον εγωισμό, τη σεξουαλικότητα, τις ανωμαλίες και την απληστία του ανθρώπου.
Τα διδάγματα της εκκλησίας προσέλκυσε και διασημότητες, όπως τη “σεξοβόμβα” Τζέιν Μάνσφιλντ. Σύμφωνα με τον Λαβέι, η Μάνσφιλντ έγινε σεξουαλική σκλάβα του και είχαν ένα σύντομο, έντονο δεσμό. Αναγκάστηκε να αφήσει την εκκλησία, ύστερα από πιέσεις του συντρόφου της. Ο Λαβέι τους “καταράστηκε” να πεθάνουν μέσα σε ένα χρόνο. Λίγες μέρες αργότερα, η Μάνσφιλντ και ο σύντροφός της σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το 1971 κυκλοφόρησε η “Σατανική Βίβλος”, το βιβλίο με τα κηρύγματα του Λαβέι, που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα. Όμως με τα χρόνια, η δημοτικότητα της εκκλησίας άρχισε να εξασθενεί. Τη δεκαετία του ’80 ο Λαβέι είχε αποσυρθεί από τη δημοσιότητα. Η εκκλησία είχε χάσει πολλά μέλη και κόντευε να εξαφανιστεί. Αλλά η δράση του κατά συρροήν δολοφόνου Ρίτσαρντ Ραμίρεζ, έφερε πάλι την εκκλησία στην επικαιρότητα. Η εκκλησία του Σατανά, συνδέθηκε με την οικογένεια Μάνσον και τη δολοφονία της Σάρον Τέιτ, όπως και με του δεκάδες φόνους του Ραμίρεζ.
Ο Λαβέι αρνήθηκε να βγει στα κανάλια για να υποστηρίξει την εκκλησία. Έστειλε την κόρη του, Ζίνα, η οποία ανέλαβε να ξεκαθαρίσει τη δημόσια εικόνα τους. Δήλωσε ότι η εκκλησία του Σατανά δεν είχε καμία σχέση με τις δολοφονίες ούτε κήρυττε τη βία ενάντια στον συνάνθρωπο. Οι εμφανίσεις της εκρηκτικής Λαβέι αύξησαν τις εγγραφές νέων μελών και η εκκλησία ενισχύθηκε σημαντικά.
Το 1990 η Ζίνα Λαβέι αποχώρησε από την εκκλησία και διέκοψε κάθε επαφή με την οικογένειά της. Ισχυρίστηκε ότι η ίδια και η μητέρα της κακοποιούνταν από τον Λαβέι για χρόνια, ο οποίος μάλιστα παρακολουθούσε ατάραχος, ενώ ένας κοντινός του φίλος βίασε τον εγγονό του, Στάντον. Την ανάγκασε να εμφανίζεται στην τηλεόραση και να μιλάει για την εκκλησία, επειδή ο ίδιος βαριόταν και ποτέ δεν ήταν πρόθυμος να δουλέψει σκληρά. Αποκάλεσε τον πατέρα της “τσαρλατάνο” και “ψεύτη”. Σύμφωνα με τη Ζίνα, ο Λαβέι είχε βασίσει όλο του τον μύθο σε ένα ψέμα.
Ο πραγματικός Άντον Λαβέι
Ο Άντον Λαβέι πέθανε στις 31 Οκτωβρίου του 1997, ανήμερα του Χάλογουιν. Αμέσως μετά τον θάνατό του, άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια πολλές απ’ τις αλήθειες που είχε προσπαθήσει να κρύψει. Πολλά απ’ τα στοιχεία αποκάλυψε ο δημοσιογράφος Λόρενς Ράιτ σε άρθρο του για το περιοδικό Rolling Stone, η Ζίνα Λαβέι και η μητέρας της, Νταϊάν. Στην έρευνα συμμετείχαν και άλλα μέλη της οικογένειάς του, όπως οι γονείς του, η πρώτη του κόρη και διάφοροι φίλοι.
Το πραγματικό του όνομα σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησης ήταν Χάουαρντ Στάντον Λέβι. Η γιαγιά του δεν καταγόταν απ’ την Τρανσυλβανία ούτε ήταν τσιγγάνα. Δεν ταξίδεψε ποτέ στη Γερμανία και ο θείος του δεν ήταν πολιτικός μηχανικός. Εκείνη την εποχή μάλιστα ήταν φυλακισμένος στις ΗΠΑ. Ο Λαβέι δεν έπαιξε ποτέ όμποε στην ορχήστρα του μπαλέτου του Σαν Φρανσίσκο, γιατί δεν υπήρχε ποτέ τέτοια ορχήστρα. Αλλά και ανάμεσα στους μουσικούς που συνόδευαν τις παραστάσεις, δεν υπήρχε κανένας με το όνομα “Λέβι” ή “Λαβέι”. Το όνομα δεν βρέθηκε ούτε στα αρχεία του τσίρκου ου Κλάιντ Μπίτι.
Ο ιδιοκτήτης του κλαμπ “Mayan”, Πολ Βάλενταϊν, δεν θυμόταν κανέναν πιανίστα ονόματι Άντον Λαβέι ούτε να δουλεύει εκεί η Μονρό ως χορεύτρια. Στα αρχεία του αστυνομικού τμήματος του Σαν Φρανσίσκο δεν υπάρχει κανένας με το όνομα, Άντον Λαβέι. Το ίδιο έγινε και με τα αρχεία του κολεγίου του Σαν Φρανσίσκο. Το θρυλικό “μαύρο σπίτι” του Λαβέι δεν ήταν ποτέ πρώην οίκος ανοχής. Το κληρονόμησε κατευθείαν από τους γονείς του. Ξύρισε το κεφάλι του όχι για κάποιο μυστικιστικό λόγο, αλλά επειδή έβαλε στοίχημα με τη γυναίκα του και έχασε. Δεν είχε ποτέ σχέση με την Τζέιν Μάνσφιλντ ούτε προκάλεσε τον θάνατό της. Η “κατάρα” κυκλοφόρησε στα media μετά τον θάνατό της και η επαφή της Μάνσφιλντ με την εκκλησία του Σατανά ήταν εντολή του ατζέντη της, που ήθελε να αναβιώσει την καριέρα της.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του Λαβέι, οι πληροφορίες που τον έβγαζαν παθολογικό ψεύτη, προέρχονταν από άτομα που ήθελαν να του προκαλέσουν κακό και να αμαυρώσουν την εικόνα του. Βέβαια είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με επίσημα κρατικά έγγραφα.
Ο Άντον Λαβέι ήταν πράγματι ο απόλυτος σόουμαν. Δημιούργησε μία ψεύτικη ταυτότητα, στην οποία βάσισε μία ολόκληρη θρησκεία. Κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου με θεατρινισμούς και μυσταγωγίες και να προκαλέσει εθνικό πανικό, φορώντας κέρατα στο κεφάλι του. Στο τέλος αποδείχτηκε άκακος. Ένας ιδιότροπος, εκκεντρικός άντρας που ήθελε να ζει στη δική του, τεχνητή πραγματικότητα.
Η εκκλησία του Σατανά λειτουργεί ακόμα και έχει επεκταθεί σε όλο τον κόσμο. Τα μέλη της συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με ανθρωποθυσίες και εγκληματικές ενέργειες. Η φιλοσοφία τους είναι η αποδοχή των αρνητικών πλευρών της ανθρωπότητας ως αναπόφευκτες και η απόλαυση της ζωής στο έπακρο, χωρίς ενοχές και περιορισμούς. Με αυτή τη συνταγή δημιουργήθηκε και προσέλκυσε χιλιάδες πιστούς. Γιατί να αλλάξει;
Για πρώτη φορά Έλληνας επίσημος έθεσε το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και... του κατοχικών δανείου σε ανώτατο επίπεδο και κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου.
Πρόκειται για τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά ο οποίος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Γερμανία όπου συναντήθηκε με τον Γερμανό ομόλογό του Φρανκ Σταϊνμάγερ και στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν ο Έλληνας ΥΠΕΞ έθεσε για πρώτη φορά και ενώπιων τηλεοπτικών συνεργείων και δημοσιογράφων το θέμα του κατοχικού δανείου και των αποζημιώσεων προκαλώντας την «οργή» του Γερμανού ομολόγου του.
"Φυσικά θα μιλήσουμε και για το ζήτημα των επανορθώσεων. Είμαι αν θέλετε ο ταχυδρόμος από πλευράς ελληνικού Κοινοβουλίου. Ξέρω ότι το θέμα αυτό τυγχάνει μεγάλης προσοχής στον τύπο. Για εμάς είναι διαφορετική η ιεράρχηση των θεμάτων, αλλά παρόλα αυτά θα το αναφέρω"
είπε από ο Ν. Κοτζιάς ο οποίος συμπλήρωσε: «Δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα. Μπορεί να είναι φτωχή, αλλά είναι ισότιμο κράτος-μέλος. Έχουμε φωνή και δικαιώματα» κάτι που ενόχλησε ιδιαίτερα τον Φ. Σταϊνμάγερ ο οποίος έσπευσε να αρνηθεί οποιαδήποτε προοπτική για το συγκεκριμένο θέμα:
«Ολα τα ζητήματα που αφορούν τις επανορθώσεις περιλαμβανομένου και του κατοχικού δανείου έχουν νομικά κλείσει»
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε αυτό που είχε δηλώσει μία ημέρα νωρίτερα ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος τόνισε τη Δευτέρα ότι θέματα όπως οι αποζημιώσεις για τη ναζιστική κατοχή της Ελλάδας, έχουν ρυθμιστεί «νομικά, οριστικά με τη συνθήκη 2 συν 4 που υπεγράφη το 1990 ανάμεσα στα δύο γερμανικά κράτη και τους συμμάχους», ενώ σε ερώτηση για το αν το Βερολίνο θα πλήρωνε αποζημιώσεις, απάντησε ότι είναι μηδενική αυτή η πιθανότητα.
Βέβαια παρά την αντίθετη που εξέφρασε ο Φ. Σταϊνμάγερ γνωρίζει πολύ καλά και επ αυτού ο εκνευρισμός ότι το θέμα έχει πια εισέλθει σε διαδικασία συζήτησης και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο και ότι από τη στιγμή που θα γίνει κάτι τέτοιο σε διπλωματικό επίπεδο συνιστά ένα προηγούμενο που δεν μπορεί να ανατρέψει.
Μπορεί να εξακολουθήσει να αρνείται να το συζητήσει -και αυτό θα κάνει- αλλά το θέμα έχει τεθεί, έχει διεθνή και διπλωματική υπόσταση πλέον και θα βρίσκεται συνεχώς στην ατζέντα. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ζημιά για τη Γερμανία.
Διαβάστε τις δηλώσεις των υπουργών αναλυτικά:
F. W. Steinmeier : Την Ελλάδα και τη Γερμανία τη συνδέουν πολλά. Η Ελλάδα είναι αναμφίβολα το λίκνο του δυτικού μας πολιτισμού: η γλώσσα του, η φιλοσοφία του, η κοσμοθεωρία του.
Όλα αυτά έχουν χαραχτεί βαθιά στην ιστορία και στον πολιτισμό της Ευρώπης. Δεν θα συζητήσουμε μόνο θεμελιώδη ζητήματα. Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα θα είναι αντικείμενο των συζητήσεών μας που θα αρχίσει σε λίγο. Και φυσικά (θα συζητήσουμε) τα μεγάλα θέματα της εξωτερικής πολιτικής που μας απασχόλησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης για την Ασφάλεια που έλαβε χώρα στο Μόναχο.
Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η κατάσταση στην Ουκρανία ή η σχέση απέναντι στη Ρωσία, η κρίση στη Μ. Ανατολή, από τη Συρία, στο Ιράκ μέχρι τη διαδικασία της ειρήνευσης στη Μ. Ανατολή, όλα αυτά μας ανησυχούν ιδιαίτερα. Οι πρόσφυγες είναι επίσης ένα ζήτημα που προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Η Ελλάδα βέβαια βρίσκεται λόγω γεωγραφικής θέσης σε μια ιδιαίτερη κατάσταση όσον αφορά αυτές τις ανησυχητικές αντιπαραθέσεις καθώς γειτονεύει με αυτή την περιοχή.
Θα συζητήσουμε, επίσης, για δυνατότητες εξεύρεσης λύσης. Αλλά, Νίκο, θα συζητήσουμε, επίσης, για τα σημερινά ζητήματα και το περιεχόμενο των συνομιλιών ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η αλλαγή πλεύσης που σημειώθηκε με τη νέα Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα σε ζητήματα οικονομικά, κοινωνικά και ζητήματα οικονομίας προκαλούν συζητήσεις.
Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο και το ακούμε όπως κι εσείς το ακούτε στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Κάποιες δηλώσεις προκάλεσαν ερωτήματα και αναμένουμε τις επόμενες ημέρες με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον τις προτάσεις της ελληνικής Kυβέρνησης για ανοιχτά θέματα, εάν θα υπάρξει ή όχι παράταση του υπάρχοντος προγράμματος, εάν υπάρχουν ιδέες και προτάσεις, ει δυνατόν, συγκεκριμένες, από την πλευρά της ελληνικής Kυβέρνησης.
Ισχύει αυτό που είπα κατά την πρώτη συνάντησή μας πριν δέκα μέρες: Η Ελλάδα ψήφισε. Το αποτέλεσμα είναι σαφές, η νέα Κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία. Όλα αυτά θα τα σεβαστούμε. Από την άλλη πλευρά, όμως, αναμένουμε πως και στην Ελλάδα είναι σεβαστό πως πρέπει να υπάρχει αξιοπιστία και τήρηση των συμφωνηθέντων. Εκείνο που έχει σημασία σήμερα δεν είναι να τονίσουμε με δραστικότερες λέξεις τις θέσεις μας. Σημασία έχει να βρούμε συζητώντας ποιες είναι οι ιδέες της άλλης πλευράς σε θέματα οικονομικής πολιτικής.
Ευχαριστώ που ήρθατε στο Βερολίνο.
Θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμη όσον αφορά τη σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία. Οι μέρες και οι ώρες που έρχονται θα είναι αποφασιστικής σημασίας. Σε συζητήσεις και τηλεδιασκέψεις που έλαβαν χώρα τις τελευταίες ημέρες ανάμεσα σε αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων και Υπουργών Εξωτερικών της Ρωσίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ουκρανίας και στις διαπραγματεύσεις που άρχισαν χθες και θα συνεχιστούν απόψε το βράδυ και αύριο στο Μινσκ. Δεν θέλω να αξιολογήσω αυτές τις συνομιλίες που, νομίζω, είχαν νόημα. Υπάρχουν όμως ακόμη πολλά ανοιχτά θέματα, που θα πρέπει να λυθούν μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής στο Μινσκ.
Φυσικά υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες από την γερμανική πλευρά σε όλη την Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Όλοι οι συμμετέχοντες οφείλουν να γνωρίζουν ότι αύριο θα έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να κάνουμε ένα πρώτο σημαντικό βήμα για την αποκλιμάκωση της κρίσης και να οδηγηθούμε στην κατάπαυση του πυρός. Αλλά επαναλαμβάνω και τονίζω ότι ακόμη δεν έχει κερδηθεί τίποτα.
Το γεγονός ότι λαμβάνει χώρα αυτή η σύνοδος δεν διασφαλίζει την επιτυχία της. Για αυτό λοιπόν εύχομαι και ελπίζω ότι η Μόσχα και το Κίεβο θα αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα την κατάσταση εν όψει της επαπειλούμενης στρατιωτικής σύρραξης και θα αδράξουν αυτή την ευκαιρία. Όταν έχει κανείς κατά νου τα μηνύματα των ειδησεογραφικών πρακτορείων, η κατάσταση συνεχίζει να είναι έκρυθμη, η στρατιωτική σύρραξη συνεχίζεται. Το λέω αυτό τονίζοντας και προσθέτοντας ότι δεν είναι η πρώτη φορά που μια πράξη πολιτικού σαμποτάζ είχε ως στόχευση να εξανεμίσει κάθε ελπίδα για κατάπαυση του πυρός.
Ελπίζω, λοιπόν , ότι κανείς από τους συμμετέχοντες δεν θα εξωθήσει την κατάσταση στα άκρα ώστε να τεθεί υπό αμφισβήτηση ο έλεγχος της βίας. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να βρούμε μία πολιτική λύση. Οι πολιτικές λύσεις μπορούν να είναι το μόνο ζητούμενο αυτή τη στιγμή και να οδηγήσουν σε μία βιώσιμη αποκλιμάκωση και σε εκεχειρία. Αυτή είναι η μόνη ελπίδα, διότι η ειρήνη είναι η μόνη επιλογή για την περιοχή αυτή.
Σας ευχαριστώ.
N. ΚΟΤΖΙΑΣ: Ευχαριστώ και από την πλευρά μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα για αυτή την τόσο ευγενική πρόσκληση. Επιστρέφω σε μία χώρα όπου σπούδασα και όπου η κόρη μου έζησε 14 χρόνια. Αυτό ακόμη δεν το έχουν ανακαλύψει οι δημοσιογράφοι, έχουν ανακαλύψει μόνο τη σύζυγό μου. Αλλά συμμερίζομαι τη διάθεσή τους για αποκαλύψεις.
Χαίρομαι που βρίσκομαι στο Βερολίνο και μου δίνεται η ευκαιρία να συζητήσω με τον κ. Υπουργό τις νέες πολιτικές προοπτικές της νέας ελληνικής Κυβέρνησης. Νομίζω ότι έχουμε πολλά κοινά σημεία με τη Γερμανία και υπάρχουν πολλά θέματα που θα πρέπει να δούμε. Γνωρίζετε ότι ο διάλογος, οι συζητήσεις είναι το όπλο της δημοκρατίας και με τις συνομιλίες μπορούμε να δώσουμε ώθηση στη φιλία μας κάνοντας και κάποιες ερωτήσεις και παρατηρήσεις που είναι δυνατόν να τεθούν.
Στην Αθήνα πιστεύουμε ότι η πολιτική που διεξήχθη τα τελευταία πέντε χρόνια οδήγησε μόνο σε αποτυχίες. Έχουμε μεγάλη κοινωνική κρίση, έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, που ζούνε στο κρύο, χιλιάδες ανθρώπους που αυτοκτονούν, ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, 60% σχεδόν των νέων ανθρώπων είναι άνεργοι.
Αυτό που ελπίζουμε είναι ότι σε συνεργασία με τους φίλους μας στη Γερμανία και στην ΕΕ θα καταφέρουμε να δώσουμε πάλι πίσω την ελπίδα στη χώρα μας, να αποκτήσουν και πάλι οι Έλληνες αυτοσεβασμό. Γιατί ό,τι και να λέει το εγχειρίδιο πολιτικής οικονομίας, χωρίς τους ανθρώπους δεν μπορεί να υπάρχει εξέλιξη και πρόοδος. Και θέλουμε να δώσουμε στους ανθρώπους αυτή την θετική εντύπωση ότι υπάρχει μέλλον.
Χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις. Η ελληνική κυβέρνηση έχει υπογράψει αυτό ακριβώς, ότι χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, υπέγραψε άλλες μεταρρυθμίσεις, όχι μεταρρυθμίσεις που βαίνουν εις βάρος της πλειονότητας του ελληνικού λαού και επιβλήθηκαν σε αυτή τη βάση, αλλά μεταρρυθμίσεις που θα καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή, την ολιγαρχία που έχει μάθει να αντλεί τον πλούτο της από τον εθνικό πλούτο. Χρειαζόμαστε λοιπόν μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν τέλος σε αυτή την ανακατανομή.
Γιατί ουσιαστικά ακόμη και οι νόμοι του καπιταλισμού δεν ισχύουν στην Ελλάδα. Είμαστε η μόνη χώρα όπου μετά από έξι χρόνια βαθειάς κρίσης ούτε ένας ολιγάρχης δεν έχει χάσει την επιχείρησή του ή δεν έχει καταρρεύσει. Αυτό είναι πραγματικά πρωτοφανές στην ιστορία. Ελπίζουμε λοιπόν σε αυτό το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα να έχουμε την υποστήριξη της Ευρώπης. Γιατί είναι ένα κοινωνικά δίκαιο πρόγραμμα και ανταποκρίνεται στις ελπίδες και στις προσδοκίες του ελληνικού λαού.
Θα συζητήσουμε για το μέλλον της Ευρώπης. Είμαστε μια δύναμη υπέρ της Ευρώπης, φιλική προς την Ευρώπη. Η Ευρώπη, αν δούμε μόνο το όνομα, υπάρχει απλώς επειδή ένας τρελός Έλληνας θεός απήγαγε αυτό το όμορφο κορίτσι. Αυτή είναι ουσιαστικά η βάση της Ευρώπης: η κατανόηση, η αλληλεγγύη, η αγάπη. Αυτό εκφράζεται μέσω της ελληνικής μυθολογίας.
Όπως όμως και η γερμανική Κυβέρνηση, και εμείς ανησυχούμε βαθιά για την αποσταθεροποίηση στους κόλπους της Ευρώπης με την κρίση στην Ουκρανία, στη Συρία, στο Ιράκ, την αναβίωση της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών. Ελπίζουμε ότι μαζί με τη Γερμανία θα μπορέσουμε να συμβάλουμε στη σταθεροποίηση όλων αυτών των περιοχών που στην ουσία αποτελούν ένα τόξο από την ανατολική Ευρώπη στην εγγύς ανατολή και στη βόρειο Αφρική.
Υποστηρίζουμε λοιπόν από βάθος καρδίας την πρωτοβουλία της Γερμανίας για την τετραμερή συνάντηση και είμαστε της άποψης ότι στο Μινσκ θα πρέπει να συζητήσουμε για την εφαρμογή των αποφάσεων του Μινσκ. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Για εμάς αυτή η λύση προς την ειρήνη και στην σταθερότητα είναι η μόνη λύση. Και φυσικά χωρίς να υπάρξει ρήξη μεταξύ της Ευρώπης και της Ρωσίας.
Θα μιλήσουμε φυσικά και για το θέμα του ελληνικού χρέους. Διαβάζοντας τον γερμανικό τύπο έχω την αίσθηση ότι θα πρέπει να καταστήσω σαφές ότι αυτό που ζητάμε, αυτό που παρακαλούμε, διαλέξτε όποια λέξη θέλετε, είναι κατανόηση.
Αυτή την πολιτική που μας επιβλήθηκε δεν μπορούμε να την συνεχίσουμε, γιατί η κοινωνία μας είναι υπό κατάρρευση, η παραγωγική μας βάση σχεδόν έχει εξανεμιστεί και δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη. Και χωρίς οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να αποπληρωθούν τα χρέη. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Γερμανία που με τις συμφωνίες του 1952-53 έχει μακρά εμπειρία. Αυτό που θέλουμε να συζητήσουμε σήμερα είναι να εφαρμοστεί μια διαφορετική πολιτική που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη και θα εμπνεύσει τον ελληνικό λαό να συμμετέχει στη διαδικασία αυτή, να μην παρακολουθεί με απάθεια πως καταρρέει η χώρα του.
Φυσικά θα μιλήσουμε και για το ζήτημα των επανορθώσεων. Είμαι αν θέλετε ο ταχυδρόμος από πλευράς ελληνικού Κοινοβουλίου. Ξέρω ότι το θέμα αυτό τυγχάνει μεγάλης προσοχής στον τύπο. Για εμάς είναι διαφορετική η ιεράρχηση των θεμάτων, αλλά παρόλα αυτά θα το αναφέρω.
Ευχαριστώ πολύ για τη δυνατότητα που μου δίνεται να επιστρέψω στη χώρα της γυναίκας και της κόρης μου.
