Την περασμένη Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου έγινε συνάντηση του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας Κυρίλλου και του Πάπα της Ρώμης Φραγκίσκου στο αεροδρόμιο της Αβάνας στην Κούβα. Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος τόπος, που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν τόπος καταραμένος και απορριπτέος για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δύση γενικώς.
Λειτούργησε λοιπόν αυτή η συνάντηση ως ένα είδος εξιλασμού για το μέχρι χτες κρατίδιο της αθεΐας, του ολοκληρωτισμού και της καταπίεσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Φραγκίσκος κατεφίλησε τρεις φορές στις παρειές, κατά τη Σλαβική συνήθεια, τον Κύριλλο λέγοντάς του πως «είμαστε αδελφοί». Ο Κύριλλος βέβαια ανταπέδωσε τον ασπασμό με κάποιον έστω δισταγμό γιατί γνώριζε ότι τον παρακολουθούσαν στρατιές φανατισμένων συντηρητικών μέχρι σημείου έσχατης μορφής φονταμενταλισμού στη Ρωσία και γενικότερα στα Σλαβικά κράτη που επηρεάζει. Ετσι εξηγείται και η καθησυχαστική δήλωσή του αμέσως μετά ότι «δεν πάμε για ένωση».
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκε Ρώσος Πατριάρχης ή ανώτερος Ρώσος ιεράρχης με τον Πάπα μετά το Σχίσμα Ανατολής και Δύσης, το 1054, όπως λανθασμένα γράφτηκε και ειπώθηκε και από κορυφαία δυστυχώς Μέσα Ενημέρωσης, διότι τότε, δηλαδή πριν χίλια χρόνια δεν υπήρχε καν Πατριαρχείο Ρωσίας. Υπήρχε απλώς μία Επισκοπή Μόσχας που ανήκε στη Μητρόπολη Κιέβου η οποία με τη σειρά της υπαγόταν στην Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως. Να θυμίσω ακόμα πως πριν από 427 χρόνια ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β’ χορήγησε στον Μητροπολίτη Μόσχας Ιώβ την Πατριαρχική αξία, κι αυτό ήταν αποτέλεσμα της έξαρσης και της πίεσης του εθνικισμού.
Το 1438 ο Μητροπολίτης Κιέβου Ισίδωρος, ο οποίος ήταν επικεφαλής της «Ρωσικής» Ιεραρχίας ήταν μέλος της συνοδείας του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωσήφ του Β’, στη Σύνοδο της Φεράρας-Φλωρεντίας και εκεί ο Ισίδωρος συνάντησε τον Πάπα Ευγένιο τον Β’. Βέβαια η Σύνοδος αυτή η οποία στόχευε στην Ενωση Ρωμαιοκαθολικισμού και Ορθοδοξίας απέτυχε και απορρίφθηκε από τη συνείδηση της Εκκλησίας.
Η συνάντηση είχε και τη διάσταση μιας ακόμα θρησκευτικής θεατρικής παράστασης, σαν κι αυτές που έχουν γίνει της μόδας πλέον και προκαλούν ενίοτε λοιδορία στους σκεπτόμενους και αξιοπρεπείς ανθρώπους και ιδιαίτερα στους νέους. Εξαιρούνται οι επαγγελματίες της Εκκλησίας, οι οποίοι συγκροτούν έναν αλλιώτικο κόσμο που έχει τη δική του νοοτροπία και αντιληπτική και ο οποίος σε πολλά θέματα βρίσκεται κάπου στο Μεσαίωνα ή και λίγο πριν από αυτόν.
Δεν λανθάνει της γνώσης μας πως ο Κύριλλος, ευκαίρως και ακαίρως εμφανίζει τον εαυτό του ως τον ηγέτη της Ανατολικής Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, λόγω της υπεροχής του αριθμού των πιστών του και φυσικά του πλούτου που έχει εισρεύσει στα ταμεία του Πατριαρχείου του μετά την πτώση του κομμουνισμού. Ηταν χαρακτηριστική η φωτογραφία με το ανάλογο δημοσίευμα στη «Νιου Γιορκ Τάιμς» πριν τρία χρόνια η οποία τον έδειχνε να φορεί στο χέρι ρολόι αξίας τριάντα χιλιάδων δολαρίων. Ούτε βέβαια διαφεύγει της προσοχής κανενός η τρυφηλή ζωή που διάγει εκείνος και οι υψηλόβαθμοι ρασοφόροι του εν ονόματι πάντοτε του «γοήτρου» της Εκκλησίας. Οχι βέβαια πως και οι ημέτεροι πηγαίνουν πίσω εν τοις Πατριαρχίοις, εν Ελλάδι και ενταύθα. Γνωστά και οφθαλμοφανή πράγματα άλλωστε.
Ούτε διαφεύγει της γνώσης μας ότι ο Κύριλλος δίνει αφειδώλευτα χρήμα βαρβάτο αριστερά και δεξιά, όπως λόγου χάρη σε άλλα Σλαβικά Πατριαρχεία για να χτίζουν τεράστιους πολυτελείς ναούς και να συμπλέουν μαζί του στα διορθόδοξα θέματα τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος παλεύει πολλές φορές μόνος του και με άνισες δυνάμεις και δολοπλοκίες.
Δυστυχώς κι ο Βαρθολομαίος ενίοτε προκαλεί προβλήματα και έριδες άνευ λόγου και αιτίας. Παράδειγμα αυτό που συμβαίνει και πάλι με την Εκκλησία της Ελλάδος για χατίρι του Αμφιλόχιου Στεργίου Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως για το οποίο γράψαμε πρόσφατα. Το αναφέρω ξανά επειδή μίλησα στην αρχή για θέατρα. Κι όπως πληροφορούμαι θα υπάρξει καινούργια ένταση αυτές τις ημέρες μόλις λάβει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έντονο γράμμα από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για πολλά και διάφορα, συμπεριλαμβανομένου και του Γραφείου του Πατριαρχείου στην Αθήνα.
Ο Κύριλλος μέχρι πριν μερικούς μήνες αρνιόταν να συναντηθεί με τον Φραγκίσκο επικαλούμενος το θέμα της Ουνίας και το προσηλυτιστικό της έργο. Επίσης, επικαλείτο γενικότερα την τακτική της προπαγάνδας πίστεως, γνωστής ως propaganda fideli του Βατικανού, εμφανιζόμενος ότι είναι ο μόνος Προκαθήμενος από την Ορθόδοξη Ανατολή, ο οποίος αντιστεκόταν στον Παπισμό και μάλιστα τον εκθείαζαν και κάποιοι περιθωριακοί φονταμενταλιστές της Ελλάδος και όχι μόνο.
Ξαφνικά όμως ο εξ’ απορρήτων του, ο Μητροπολίτης Ιλαρίων ο οποίος είναι και μουσικός, άρχισε να μπαινοβγαίνει στο Βατικανό και τέλος ο Κύριλλος εκάμφθη και τελικά την Παρασκευή ασπάσθηκε σταυροειδώς και μετά τρούλου τον Αγιότατο Αδελφό Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο, ο οποίος έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.
Βέβαια σε πελάγη ευτυχίας έπλεε και ο Βλαντιμίρ Πούτιν διότι θα πρέπει να είναι κάποιος συνειδητά αφελής να μη βλέπει πίσω από τα φιλιά και τις φιλοφρονήσεις στο όνομα του Ιησού Χριστού, τις πολιτικές σκοπιμότητες. Πιο συγκεκριμένα, ο Κύριλλος βοηθά τον Πούτιν να βγει από την απομόνωση στην οποία τον έχει βάλει η Δύση, ενώ ο Φραγκίσκος θα χρησιμοποιηθεί ως «μεσάζων» στην επαναπροσέγγιση Ουάσιγκτον και Μόσχας. Αλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο Φραγκίσκος δεν είναι μόνο ο Επίσκοπος της πρεσβυτέρας Ρώμης, αλλά και αρχηγός του Κράτους του Βατικανού, δηλαδή αυτού του Θεοκρατικού καθεστώς του Παπακαισαρισμού, το οποίο είναι αναιρετικό του ίδιου του θεσμού της Εκκλησίας.
Αλήθεια τι σχέση έχουν αυτοί και οι θεατρισμοί τους με τον Χριστό;
ekirikas.com
