Ο Μιχάλης Τσόχος ακούει την συζήτηση που έχει ξεκινήσει σχετικά με το μερίδιο της επιτυχίας που αντιστοιχεί στους μεγάλους πρωταγωνιστές του θριάμβου του Παναθηναϊκού και καταθέτει τη δική του άποψη… Προφανώς και όλα είναι σημαντικά. Αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν αποφάσιζε να βάλει πολλά λεφτά τίποτα δεν θα είχε συμβεί και από εκεί ασφαλώς ξεκινούν όλα. Ενας Παναθηναϊκός που θα ξόδευε και φέτος μόνο τα έσοδά του και κάτι παραπάνω, όπως τις τελευταίες σεζόν, προφανώς και δεν θα πήγαινε πουθενά, δεν θα έφτανε καν στο F4, πιθανότατα ούτε καν στα πλέι οφ. Προφανώς κι’ αν ο Σλούκας δεν έπαιρνε αυτή την μεγάλη και δύσκολη απόφαση να αλλάξει στρατόπεδο, ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί διαφορετικά, αφού αποδείχτηκε περίτρανα ότι ήταν το απολύτως απαραίτητο κομμάτι για να συμπληρωθεί το παζλ και να περάσει άμεσα η νοοτροπία νικητή στην ομάδα. Ο Σλούκας σήμερα μπορεί να αισθάνεται όχι απλά δικαιωμένος για την απόφασή του, αλλά και σίγουρος ότι στο τέλος της καριέρας του αυτή η απόφασή του θα μνημονεύεται ως η σπουδαιότερη κίνησή του. Παρά ταύτα στα δικά μου μάτια, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο, αν την μεγάλη απόφαση δεν την είχε πάρει ο Αταμάν. Είναι προφανώς εντελώς αυθαίρετο αυτό που θα γράψω και δεν μπορεί ούτε να το στοιχειοθετήσει κάποιος με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά εκτιμώ ότι με τα ίδια λεφτά, με το ίδιο ακριβώς ρόστερ, με τον Σλούκα να έχει πάρει την μεγάλη απόφαση και να έχει φορέσει τα πράσινα, αν στην άκρη του πάγκου δεν ήταν ο Αταμάν, αλλά π.χ. ο Λάσο, ο οποίος έφτασε μία ανάσα από το να συμφωνήσει πέρυσι το καλοκαίρι με τον Παναθηναϊκό, η κατάληξη της ιστορίας δεν θα ήταν η ίδια και ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε φτάσει στο 7ο αστέρι. Στα δικά μου μάτια, ο Αταμάν και με τη νοοτροπία του και με τις αποφάσεις του και με το μπάσκετ που πρεσβεύει και το οποίο θυμίζω έχει δικαιωθεί πανηγυρικά και σε δύο ακόμη φάιναλ φορ, ήταν αυτός που άλλαξε την ιστορία. Και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι και η δική του απόφαση το περασμένο καλοκαίρι ήταν δύσκολη και μεγάλη. Ο άνθρωπος που είχε πάρει δύο από τις τρεις τελευταίες κούπες, αποφάσισε να αναλάβει τις τύχες της 17ης ομάδας της βαθμολογίας. Δεν είναι απλό, όπως μοιάζει σήμερα. Ούτε η επένδυση του Γιαννακόπουλου εξασφάλιζε κάποια επιτυχία. Ομάδες με αντίστοιχο ή και μεγαλύτερο μπάτζετ δεν πήγαν καν στο Βερολίνο ή δεν σήκωσαν τρόπαιο. Ο Αταμάν ανέλαβε και όχι μόνο ενέπνευσε την ομάδα, την οποία σχεδίασε ο ίδιος, αλλά έβαλε και τον πήχη στο Θεό με το καλημέρα. Τον Νοέμβριο ζήτησε από τους φίλους του Παναθηναϊκού να κλείσουν εισιτήρια για το Βερολίνο και από τότε δεν έπαψε να μιλά για το τρόπαιο. Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του θα μιλούσε για χρόνο που χρειάζεται, για πρώτη χρονιά που θα μπουν οι βάσεις για να ξαναγίνει μεγάλος ο Παναθηναϊκός, θα υποστήριζε ότι δεν πας από την μία χρονιά στην άλλη από 17ος πρώτος, κ.ο.κ. Όχι όμως ο Αταμάν, δεν είναι γι’ αυτόν αυτές οι σκέψεις, για τον Τούρκο υπάρχει πάντα είτε το τρόπαιο, είτε τίποτα και είναι φανερό ότι αθλητικά είναι γαλουχημένος με αυτή τη νοοτροπία. Την ίδια ώρα στον Ολυμπιακό η απογοήτευση είναι μεγάλη. Η μία ακόμη συμμετοχή σε F4 μοιάζει μικρό κατόρθωμα, ενώ στην πραγματικότητα με τα τόσα προβλήματα που αντιμετώπισε μέσα στη χρονιά το ότι έφτασε στο Βερολίνο είναι πραγματικά υπερβατικό. Κανείς δεν θα το δει όμως έτσι. Βλέπετε πάντα στο Ολυμπιακός Vs Παναθηναϊκός, όπως και στο Ρεάλ - Μπαρτσελόνα, δεν παίζει ρόλο μόνο τι κάνεις εσύ, αλλά τι κάνει και ο απέναντι. Για να είμαστε ειλικρινείς το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι η δική του 3η θέση, αλλά η πρώτη του Παναθηναϊκού και μάλιστα με πολυτιμότερο παίκτη τον Σλούκα. Ετσι είναι στον επαγγελματικό αθλητισμό, αυτό είναι το βάρος που κουβαλάς, το βάρος της κάθε απόφασης που παίρνεις. Και τώρα ο Ολυμπιακός κουβαλά ένα μεγάλο βάρος στους τελικούς του πρωταθλήματος που έρχονται. Ένα βάρος που μπορεί να του χαλάσει το μυαλό, να χαλάσει το μυαλό των φίλων του, να ταρακουνήσει αυτή την σχέση εμπιστοσύνης που με τόσο κόπο χτίστηκε αυτά τα χρόνια. Προφανώς και θα ήταν λάθος. Ποτέ μία χρονιά όχι και τόσο καλή, γιατί κακή δεν την χαρακτηρίζεις με δύο (έστω τους μικρότερους) τίτλους και μία συμμετοχή σε F4, δεν μπορεί να διαγράψει τα πάντα, αλλά είπαμε άλλη ιστορία ο επαγγελματικός αθλητισμός και άλλη ιστορία ο επαγγελματικός αθλητισμός μέσα στο περιβάλλον Ολυμπιακός Vs Παναθηναϊκός. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Παναθηναϊκός, ο Γιαννακόπουλος, ο Σλούκας, ο Αταμάν μπορούν να ζουν και να κοιμούνται πάνω στις δάφνες τους σχεδιάζοντας την επόμενη μέρα και ο Ολυμπιακός, οι Αγγελόπουλοι, ο Μπαρτζώκας να ψάχνουν την απάντηση…