Τα ρωσικά χτυπήματα προς την Τουρκία δείχνουν να μην έχουν τέλος, καθώς ο Ρώσος πρόεδρος, Βλάντιμιρ Πούτιν, ετοιμάζει νέο "διπλωματικό" πλήγμα προς τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το οποίο πρόκειται να φέρει ένα βαρύ συμβολικό χαρακτήρα.

Σύμφωνα με τα ρωσικά ΜΜΕ, η Κρατική Δούμα και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, συνοδευόμενοι από τις υπογραφές χιλιάδων πολιτών, απέστειλαν προσωπικό μήνυμα προς τον Β. Πούτιν, όπου παρακαλούσαν το ρωσικό έθνος να αναγνωρίσει την γενοκτονία Ποντίων και Αρμενίων από την Τουρκία.

Συγκεκριμένα, μέρος του αιτήματος ανέφερε τα εξής: «Κατά την περίοδο 1914 έως 1923, οι τουρκικές αρχές εξόντωσαν σκόπιμα 326.000 – 382.000 Έλληνες που ζούσαν ειρηνικά στο έδαφος του Πόντου από την αρχαιότητα. Για πάνω από εκατό χρόνια, η ψυχή των αθώων θυμάτων ζητά δικαιοσύνη. Κάνουμε έκκληση προς τη Ρωσία, η οποία αυτά τα τραγικά χρόνια είχε γίνει ένα καταφύγιο για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που δραπέτευσαν από τις θηριωδίες των Τούρκων.

Κάνουμε έκκληση προς τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στην Ρωσική Δούμα και το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου».

Παράλληλα με την επιστολή, η Κρατική Δούμα έθεσε σε ισχύ ένα νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία πρόκειται να έρθει αντιμέτωπη με κυρώσεις, εάν συνεχίσει να αρνείται την γενοκτονία των Αρμενίων.

Πηγές αναφέρουν πως το Κρεμλίνο, έχει λάβει στα σοβαρά την άνωθεν πρόταση, η οποία εφόσον πραγματοποιηθεί, πρόκειται να αποτελέσει ένα ισχυρό μήνυμα προς την Άγκυρα, με την Ρωσία να υπονομεύει πλέον ξεκάθαρα την Τουρκία.

Τέλος, η συγκεκριμένη κίνηση αποτελεί μια τέλεια ευκαιρία για την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να λύσει μια για πάντα ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα της ελληνικής ιστορίας

voicenews.gr

Την ώρα που ο πρωθυπουργός ερχόταν σε  μετωπική σύγκρουση με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς στο προεδρικό Μέγαρο για τη βόμβα του ασφαλιστικού, στο μυαλό του είχε μία άλλη βόμβα που έσκασε στο υπουργείο οικονομικών την Πέμπτη το μεσημέρι.Η νέα βόμβα αφορά στην απαίτηση- σοκ των δανειστών να καλύψουν την κενή θέση του επικεφαλής της γραμματείας εσόδων με άνθρωπο της δίκης τους επιλογής και μάλιστα προερχόμενο από την Κομισιόν(!)

επιμελεια Βικέντιος Μαλαματένιος

Σύμφωνα με απόλυτα επιβεβαιωμένες πληροφορίες του usay.gr, η απαίτηση αυτή εκδηλώθηκε μόλις δημοσιοποιήθηκε η προκήρυξη για την κάλυψη της κενής θέσης του γραμματέα εσόδων μετά την απομάκρυνση της Κατερίνας Σαββαiδου.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι οι δανειστές ζήτησαν από την Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο νέος γραμματέας να ειναι της απολύτου δικής τους επιλογής, ελληνικής ιθαγένειας γραφειοκράτης με μακρά θητεία στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με πληροφορίες του usay.gr ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ενημέρωσε αμέσως τον κ.Τσίπρα, ο οποίος βρισκόταν στο Ισραήλ για τη νέα δραματική εξέλιξη, αντιλαμβανόμενος ότι αυτό που ζητεί το κουαρτέτο είναι ο πλήρης έλεγχος της γραμματείας με άνθρωπο που δεν θα έχει καμία σχέση με τις ελληνικές φορολογικές δομές και θα εκτελεί τυφλά τις εντολές των θεσμών, προκαλώντας τεράστιες αναταράξεις στη λειτουργία του συστήματος. Κι αυτό γιατί είναι προφανές πως ο εκλεκτός των θεσμών θα είναι σχεδόν αδύνατο να συνεργαστεί τόσο με τον υπουργό των οικονομικών όσο και με τον αναπληρωτή του Τρύφωνα Αλεξιάδη που είναι υπεύθυνος για τα έσοδα.

Έφυγε από τη ζωή ο Μηνάς Χατζησάββας. Ο γνωστός και διακεκριμένος ηθοποιός νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο Μηνάς Χατζησάββας γεννήθηκε στη Αθήνα. Το 1969 τελείωσε τη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου και είναι ιδρυτικό μέλος του Ελεύθερου θεάτρου (1970).

Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλά θεατρικά, κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και τηλεοπτικές σειρές.

Εκτός από την καριέρα του ως ηθοποιός, ο Μηνάς Χατζησάββας εξέδωσε και τρεις συλλογές διηγημάτων «Σπέρμα», «Η Χαμένη», «Δύο Σταγόνες Βροχή». 

Το Πρωτοβάθμιο Μονομελές Πειθαρχικό Όργανο της Superleague επέβαλε στον Παναθηναϊκό τη μέγιστη ποινή που προβλεπόταν -βάση ΚΑΠ- για τα όσα έγιναν στο ντέρμπι της Λεωφόρου με τον Ολυμπιακό, που δεν πραγματοποιήθηκε.Η απόφαση του πειθαρχικού οργάνου της Λίγκας απέρριψει την ένσταση του Παναθηναϊκού για το φύλλο αγώνα και κατακύρωσε το παιχνίδι στον Ολυμπιακό, με σκορ 3-0. Παράλληλα, επιβάλλει στο “τριφύλλι” αφαίρεση τριών βαθμών από το τρέχον πρωτάθλημα, ποινή τεσσάρων αγωνιστικών κεκλεισμένων των θυρών και πρόστιμο 190.000 ευρώ.

Δεν αποτέλεσε έκπληξη όταν ο «αρνητής» της Γενοκτονίας των Ποντίων υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης ανακοίνωσε Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία. Ούτε αιφνιδίασε κανέναν εντός και πέριξ του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου γνωστοποιώντας ότι πρόεδρος της επιτροπής και επικεφαλής της αναθεώρησης του προγράμματος και των σχολικών βιβλίων αναλαμβάνει ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος. 

Εξάλλου υπουργός και πανεπιστημιακός δονούνται από κοντινές αναγνώσεις. Αν για τον έναν οι Πόντιοι υπήρξαν θύματα εθνοκάθαρσης, για τον άλλον απλώς η γενοκτονία τους ήταν ένα πυροτέχνημα που «αναδύθηκε μαζί με το Μακεδονικό, στο πλαίσιο της αναζωπύρωσης του εθνικισμού στη δεκαετία του ’90». Πίσω , άλλωστε, από παρόμοιες απόψεις και κοινές οχυρώσεις χτίζονται οι καλές συνεργασίες στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας. 

Γνωστός στον πνευματικό χώρο, γνωστότατος και πέραν της ακαδημαϊκής κοινότητας, ο από 25ετίας καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι μια ιδιαιτέρως ισχυρή προσωπικότητα, που επιχειρεί να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στη νεότερη ιστοριογραφία. 

Διανοούμενος ορμητικός και πολυγραφότατος, με τις επιστημονικές του παρεμβάσεις και την αρθρογραφία του έχει έρθει κατά καιρούς σε ευθεία σύγκρουση με κατεστημένες απόψεις και στερεότυπα προσπαθώντας να κατεδαφίσει «εθνικούς» μύθους, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργήσει αμείλικτους αντιπάλους αλλά και φανατικούς οπαδούς. Στην τελευταία κατηγορία εκ των πρόσφατων θιασωτών των απόψεων του 68χρονου καθηγητή συγκαταλέγεται πλέον και ο πρωθυπουργός που τον επικαλέστηκε παραθέτοντας σε ομιλία του αυτούσιο τσιτάτο του. 

Εξάλλου ο Αντώνης Λιάκος ενσαρκώνοντας ακροθιγώς τον ρόλο του οργανικού διανοούμενου ουδέποτε έμεινε αμέτοχος στον δημόσιο βίο, αλλά κρατήθηκε σε απόσταση από τη συμμετοχή σε κυβερνητικό πόστο. Υπήρξε στο παρελθόν προβεβλημένος και εύγλωττος θεωρητικός του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος, δραστήριο στέλεχος αλλά και πρόεδρος του ΟΠΕΚ, του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας που είχε ιδρύσει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Η συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ

Εκτοτε, μετά από μια περίοδο πολιτικής αμηχανίας και καλών σχέσεων με την υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου, αφού κύλησε πολύ νερό στο πολιτικό αυλάκι ο πανεπιστημιακός φαίνεται πως αποφάσισε να εμβαπτιστεί στο διαφαινόμενο κυρίαρχο ρεύμα της πολιτικής αντιπροσώπευσης. Παραμονές των κρίσιμων εκλογών του Μαΐου του ’12 άρχισε να αρθρογραφεί με εφηβικό παλμό εν όψει της εκλογικής μάχης, συμβουλεύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και επιχειρηματολογώντας υπέρ του. Με την ιδιότητά του και τη στοχαστική κοσμοαντίληψή του κρίνεται ότι χάρισε επιπλέον ώθηση προς την εξουσία στο κόμμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν και στο παρελθόν έχει συνυπογράψει κείμενα υπέρ του Σχεδίου Ανάν, αλλά και την εκδήλωση απαίτησης από την ελληνική κυβέρνηση να λογοδοτήσουν οι Ελληνες εθελοντές που πολέμησαν στη Σρεμπρένιτσα, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά μιας υποβόσκουσας μισαλλοδοξίας, από όσους τον καλωσόρισαν ως ξεχωριστή «μεταγραφή» στην Κουμουνδούρου, του αναγνωρίζεται ότι χωρίς να γίνει μέλος του κόμματος διεύρυνε τους ορίζοντες της εκλογικής απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ. 

 Τονίζουν ότι μαζί με άλλους αριστερούς πανεπιστημιακούς, διαζευγμένους πλέον από τη συμπόρευσή τους με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ -σαν τους Κωνσταντίνο Τσουκαλά, Σία Αναγωστοπούλου, Δημήτρη Χριστόπουλο κ.ά.-, πλάτυναν ένα εξειδικευμένο, πιο διανοουμενίστικο και εκλεπτυσμένο ακροατήριο, στο οποίο ήθελε αγωνιωδώς να απευθυνθεί ο Τσίπρας. Ηδη ο ίδιος ευχόταν για το τέλος των «μετανοημένων αριστερών» που «ολοφύρονται για τις αμαρτίες τους προσκυνώντας όσα απέρριπταν» και διακήρυττε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να γίνει η μήτρα ενός μεγάλου κόμματος της Αριστεράς, ρίχνοντας γέφυρες με κόσμο που βρίσκεται πέραν του μνημονιακού συνόρου. Παρότι λέγεται ότι κάποιες από τις πιο καθαρόαιμα αριστερές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ τον αντιμετώπιζαν με μισό μάτι λόγω της τεταρτοδιεθνιστικής ιδεολογικοπολιτικής καταγωγής του και τις παλαιόθεν εκκλήσεις του για μετα-νεοφιλελεύθερη Αριστερά, ο ίδιος δεν πτοήθηκε. Δεν κλονίστηκε ακόμη κι όταν τα «πρωτοπαλίκαρα» ακραίων κομμουνιστικογενών συνιστωσών τον κατηγορούσαν ότι ο ίδιος εκ των κορυφαίων ταγών της «αποδόμησης» και «γκουρού» της μεταμοντέρνας θεώρησης της Ιστορίας παρότρυνε τους ομοϊδεάτες του να καταδικάζουν εμβληματικές μορφές της Ελληνικής Αριστεράς -όπως τους Κορδάτο, Σκληρό, Σβορώνο, Ψυρούκη, Θεοδωράκη, Ρίτσο, Λειβαδίτη- για «εθνικιστικό λαϊκισμό»! 

Ωστόσο, η υποτιθέμενα μασίφ ιδεολογηματική του αντίληψη για ανάγκη ανακαίνισης της εθνικής ταυτότητας δεν ράγισε διόλου από τις μνησικακίες των ταυτοποιημένα «σταλινικών» κομματικών συνοδοιπόρων του. Ο ίδιος, εξάλλου, σε ανύποπτο χρόνο, υπό την παιδαγωγική του ιδιότητα, είχε καλέσει ιστορικούς και δασκάλους «αντί να ενισχύουν την εθνική ταυτότητα, να δίνουν στους μαθητές τους τα εφόδια για να επιλέγουν οι ίδιοι την ταυτότητά τους». Το ότι ο καθηγητής αμφισβητεί ήδη από οκταετίας ανοικτά την επιταγή του Συντάγματος στο άρθρο 16, παράγραφος 2, που θέτει ως σκοπό της παιδείας την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, ενδέχεται να εκλαμβάνεται από τους αφοσιωμένους οπαδούς του ως μια αθώα λεπτομέρεια μέσα στην ευπάθεια της ιστορικής κουλτούρας. Αυτήν που ο Αντώνης Λιάκος παρομοιάζει γλαφυρά με το Jurassic Park. Εκεί όπου «μερικοί από τους σκελετούς των δεινοσαύρων ξαφνικά ζωντανεύουν», όπως λέει.

«Σπουδαστική Πάλη» μέσα στη Χούντα

Γεννημένος στη Αθήνα, ως φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης οργανώθηκε στην τροτσκιστικού προσανατολισμού «Σπουδαστική Πάλη», η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «Λαϊκή Πάλη» και συμμετείχε δραστήρια στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τον Σεπτέμβριο του 1969 η χουντική ασφάλεια εξαρθρώνει στη Θεσσαλονίκη την οργάνωση και συλλαμβάνει τα μέλη της μετά από δυόμισι χρόνια παράνομης δράσης, λίγο πριν τοποθετήσουν ωρολογιακές βόμβες σε επιλεγμένους στόχους του στρατιωτικού καθεστώτος. Τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς, μετά από βασανιστήρια ο 22χρονος Αντώνης Λιάκος και οι σύντροφοί του οδηγούνται σιδηροδέσμιοι στο Εκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, όπου υψώνουν θαρραλέα τα δεμένα με χειροπέδες χέρια τους κραυγάζοντας για τη νίκη των ένοπλων εργατικών συμβουλίων και την παγκόσμια επανάσταση, ορίζοντας έναν προμαχώνα επαναστατικής ουτοπίας στη φασιστική υστερία των αμείλικτων στρατοδικών. 

Μετά τις τολμηρές και ανυπάκουες για τις συνθήκες απολογίες τους, το δικαστήριο εξαντλεί την αυστηρότητά του σε εικοσάχρονα παιδιά καταδικάζοντας τον Αντώνη Λιάκο μαζί με τους Σ. Κατσαρό, Τ. Δαρβέρη, Τρ. Μηταφίδη σε ισόβια, ενώ άλλους συντρόφους τους σε μικρότερες ποινές. Παραμένει στη φυλακή ως τη γενική αμνηστία του δικτάτορα Παπαδόπουλου του 1973. Από τον επόμενο χρόνο της Μεταπολίτευσης επιστρέφει στα φοιτητικά έδρανα κουβαλώντας την οριακή εμπειρία του κελιού, αλλά και επωμιζόμενος άθελά του την αναγνώριση και τον σεβασμό από τους συμφοιτητές του ως θρυλικού αντιστασιακού υποδείγματος του φοιτητικού κινήματος. Αφού παίρνει το πτυχίο του το 1977 και απαλλαγμένος από στρατιωτικές υποχρεώσεις, εξαιτίας της πολύχρονης φυλάκισής του, συνεχίζει με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και του Συμβουλίου της Ευρώπης μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία. Παρουσιάζει το 1984 τη διδακτορική διατριβή του στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία στο ΑΠΘ και ακολούθως διδάσκει ως επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ίδιου πανεπιστημίου. 



Οταν το 1988 η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών προκηρύσσει θέση αναπληρωτή καθηγητή με γνωστικό αντικείμενο την Ιστορία Νεωτέρας Ελλάδος, ο Αντώνης Λιάκος εκλέγεται ομόφωνα «με συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του σώματος», όπως τονίζει με έμφαση σήμερα μετά από 25 χρόνια σταδιοδρομίας. Ωστόσο, ο συνυποψήφιός του για τη θέση αμφισβητεί τη νομιμότητα της διαδικασίας προσφεύγοντας για τη δικαίωσή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Επτά χρόνια αργότερα το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο εκδίδει την απόφαση 3138/1996, με την οποία ακυρώνεται η εκλογή του Λιάκου, ο οποίος στο μεταξύ είχε νομίμως προαχθεί στη βαθμίδα του καθηγητή από την αμφισβητούμενη θέση του αναπληρωτή καθηγητή. Στην απόφαση ωστόσο τονιζόταν ότι, εφόσον προϋπόθεση της εξέλιξής του αυτής αποτελούσε η νόμιμη εκλογή του στη βαθμίδα του αναπληρωτή (η οποία εκλογή αποδείχτηκε παράνομη), έπρεπε να εκπέσει στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή και να επαναληφθεί η διαδικασία πλήρωσης της θέσης του αναπληρωτή, νομίμως αυτή τη φορά. 

Εκτοτε κοντεύουν 20 χρόνια που το θέμα έχει παγώσει από αλληλοδιαδεχόμενους πρυτάνεις της σχολής. Ο ίδιος ο καθηγητής με τη σθεναρότητα πέτρινου τοτέμ, ικανού να αντέξει στις λαίλαπες του χρόνου -πόσο μάλλον σε σκόπιμες ανθρώπινες σκιές-, αποκρούει κάθε υπόνοια περί καθηγητικής έκπτωσής του. Σε κάθε ευκαιρία τονίζει με αυστηρότητα ότι πρόκειται για συκοφαντική εκστρατεία ακροδεξιών ιστοσελίδων από την εποχή της διαμάχης για το σχολικό εγχειρίδιο της ΣΤ’ Δημοτικού. Δεδομένου μάλιστα ότι, όπως λέγεται, ο «σφετεριστής» της θέσης του κινείται σε παραδοσιακά συντηρητικούς έως ακροδεξιούς κύκλους, ενώ ο Αντώνης Λιάκος, ως εκσυγχρονιστής που δεν απορροφήθηκε από τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλουν οι αγορές, αλλά πορεύθηκε προς την Πρώτη Φορά Αριστερά, δικαιούται να υπερηφανεύεται για την ιστορική δικαίωση των επιλογών του. Εξάλλου, όπως εικάζουν πανεπιστημιακοί συνάδελφοί του, είναι σπάνιο το ταλέντο να εμφανίζεσαι ως outsider δίχως να χάνεις τα προνόμια του mainstream. 

Κατασκευάζει νέους μύθους

Οι κοινωνοί των ιδεών και των ερμηνειών του καθηγητή Ιστορίας, οι οποίοι παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς το έργο και την πορεία του, διατείνονται ότι ποτέ δεν κορόιδεψε κανέναν. Βγαίνει ανοιχτά και δηλώνει τις απόψεις του, τις οποίες μάλιστα αιτιολογεί χωρίς ηθικολογίες και βαρύγδουπες επικλήσεις. Οι αντίπαλοί του, πάντως, κάνουν λόγο για έναν λόγιο φονταμενταλιστή της υπερμοντέρνας θεωριοκρατούμενης ιστοριογραφίας, που κατασκευάζει νέους μύθους, ανάλογους με τους μύθους των λαϊκότροπων μουτζαχεντίν της εθνικοθρησκευτικής πρόσληψης της Ελληνικής Ιστορίας. Αν οι τελευταίοι συγκροτούν άτεχνα σαν αφήγηση ένα μείγμα συνωμοσιολογίας, πολυποίκιλων φοβιών, μισαλλοδοξίας και αφέλειας, στον αντίποδα οι ζηλωτές της ιδεολογηματικής μονομέρειας επιχειρούν μεθοδικά το ξαναγράψιμο της Ιστορίας όταν η αποδεκτή «ιστορική αλήθεια» δεν εξυπηρετεί επαρκώς την ιδεολογία που την αξιοποιεί. Υπό αυτό το πρίσμα, πέραν των μαρξιστών ιστορικών και στοχαστών, οι αποδομιστές ή μετα-νεωτερικοί αναθεωρητιστές απορρίπτουν αυτάρεσκα και τους «συντηρητικούς» -Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, Ιωνα Δραγούμη, Παναγιώτη Κανελλόπουλο, Διονύσιο Ζακυθηνό κ.λπ.- ως εθνικιστές. Αναζητούν μια πιο ευρύχωρη εθνική ταυτότητα, καθώς γι’ αυτούς το έθνος δεν είναι φαντασιακή, αλλά φανταστική ή ιδεολογική κατασκευή, και ασκούνται σχεδόν λατρευτικά στην υπεράσπιση όλων των «μειονοτήτων». 

Τέλος, απονευρώνουν, διαγράφοντας μέχρι εξαφάνισης λέξεις που περιέχουν το νόημα της ιστορικής «νίκης», της «συντριβής», της «απόκρουσης» ή έστω της «άμυνας». Για οπαδούς της πάλης των τάξεων, εικάζουν οι σοβαρότεροι θεωρητικοί του αντίπαλοι, μάλλον εκδηλώνουν αδικαιολόγητη, αν όχι φανατική φοβία απέναντι σε ένα πολύ υπαρκτό ιστορικό φαινόμενο: την άσκηση βίας. Κάπως έτσι, λένε, με πρόσχημα την αποδόμηση της εθνοκεντρικής ιστοριογραφίας, πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων τα δεινά των Ελλήνων της Σμύρνης και η Μικρασιατική Καταστροφή. 

 Η αλήθεια είναι ότι υπό τον αδόκιμο επιστημονικά όρο του «εθνομηδενισμού», ο Αντώνης Λιάκος, υποστηρίζοντας ότι η Ιστορία τίθεται στην υπηρεσία των ιδεολογιών, έχει πυροδοτήσει εκρηκτικές αντιδράσεις και εκτός του συναφιού των ιστορικών, οι οποίες ενίοτε κυμαίνονται μεταξύ δακρύβρεκτου μελό και ξεφαντωτικού πανηγυριού. Ωστόσο, θεωρείται βάσιμα ότι μερικές από τις πιο ακραίες τοποθετήσεις του που αποδομούν το «παπαρρηγοπούλειο σχήμα της εθνικής συνέχειας του Ελληνισμού», θίγουν νοητικά και συναισθηματικά παραδοσιακές πεποιθήσεις των Ελλήνων πολιτών. Ειδικότερα, η δυσανασχέτησή τους εξελίσσεται σε ερεθισμό όταν αυτές οι αποστροφές του καθηγητή Λιάκου περί «μεγαλόστομων πατριωτικών ανοησιών», όπως ο Χορός του Ζαλόγγου και το Κρυφό Σχολειό, τείνουν να επισημοποιηθούν μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους. Πόσο μάλλον έκδηλα δυσφορούν όταν κατά την άποψη του Αντώνη Λιάκου η «πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία» πρέπει να αντικαταστήσει τον όρο Τουρκοκρατία, μεθερμηνευόμενη ως έμμεση αναγνώριση ότι οι υπόδουλοι λαοί της περνούσαν εκεί κάτι παραπάνω από ζάχαρη. Ή όταν επιμένει να εξάρει παραβολικά τη διεθνή εμβέλεια του όρου «Νεότουρκος», μεμφόμενος εμμέσως τους Ελληνες για οπισθοδρομικότητα και στενομυαλιά. 

Προφανώς για ένα κίνημα εναντίωσης στην οθωμανική κυριαρχία που μεταστράφηκε σε κίνημα κοινωνικής καταπίεσης και εθνικών γενοκτονιών, αρμοδιότεροι να το περιγράψουν είναι οι ξεριζωμένοι Αρμένιοι και Πόντιοι που υπέστησαν μαρτυρικά τις εξοντωτικά σφαγιαστικές πολιτικές του. Ενδεχομένως ως αντίδοτο στην, κατά τον καθηγητή, ξεροκεφαλιά των Ελλήνων, θα μπορούσαν να συμβάλλουν οι διωκόμενοι Κούρδοι και οι λυσσαλέα κυνηγημένοι αριστεροί και δημοκράτες της Τουρκίας, τονίζουν σαρκαστικά οι επικριτές του πανεπιστημιακού. 

Επισημαίνοντας περιπαιχτικά ότι ίσως ο κ. Λιάκος να έχει πλέον την ευκαιρία να διαπιστώσει εγχωρίως και ιδίοις όμμασι την υπαναχώρηση ενός κινήματος από τους αρχικούς του στόχους, χωρίς παραπομπές στους προσφιλείς του Νεότουρκους. 

Μακεδονικός Αγώνας και τζιχαντιστές

Ως αποκορύφωμα, όμως, της οπτικής του για επαναχαρτογράφηση του παρελθόντος, κρίνεται ένα πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Η κατασκευή της ηρωικής εικόνας του Μακεδονικού Αγώνα από την Πηνελόπη Δέλτα φωτίζεται με την έρευνα του Σπύρου Καράβα». Αναφερόμενος στο βιβλίο του τελευταίου «Μυστικά και παραμύθια από την ιστορία της Μακεδονίας», επιχειρεί να αναψηλαφήσει την ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα, υπό το φως των ωμοτήτων που διαπράχθηκαν από τους υπερασπιστές της ελληνικότατης Μακεδονίας στον αγώνα τους για την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό, την άμυνά τους στη σλαβική απειλή και τις σφαγές των Βουλγάρων κομιτατζήδων. «Με φρίκη τα διεθνή ΜΜΕ αναφέρονται στις ομαδικές εκτελέσεις αιχμαλώτων από φανατικούς εξτρεμιστές του Ισλάμ στο Ιράκ τις μέρες αυτές ή στη Συρία τους προηγούμενους μήνες. Ακόμη μεγαλύτερη φρίκη όταν πρόκειται για αμάχους. Μια παρόμοια ιστορία είναι η ακόλουθη...», γράφει ο καθηγητής αναφερόμενος στα «εγκλήματα κατά αμάχων» στα οποία προέβη «ένοπλη ομάδα που συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα με επικεφαλής τον Σπύρο Σπυρομήλιο», μια ιστορία που «τη γνώριζε η Πηνελόπη Δέλτα και τη βρίσκουμε στο αρχείο της». Επωδός του άρθρου η πεπερασμένη ένστασή του για την ύπαρξη Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα στη Βόρεια Ελλάδα.

 Κατά τη γνώμη αντικειμενικότερων ιστορικών, πρόκειται για μια μαεστρική, πλην αυθαίρετη, σε εντελώς διαφορετικές, ανόμοιες συνθήκες ετσιθελική και χοντροκομμένη παρομοίωση των ακρωτηριαστικών σφαγών που γίνονται σε Συρία και Ιράκ με αυτές που υποτίθεται έγιναν στην υπόδουλη Μακεδονία κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Η δε ταύτιση ενός Μακεδονομάχου ήρωα με τους «φανατικούς εξτρεμιστές του Ισλάμ», όπως γράφει ο καθηγητής, κάτι δηλαδή σαν τζιχαντιστή, εξοργίζει και τον πιο καλοπροαίρετο αναγνώστη, ακόμη κι αν αυτός ασπάζεται την αναθεωρητική άποψη για την Ιστορία, η οποία βασίζεται σε «προφορικές διηγήσεις», στην «κοινωνική ανθρωπολογία» και ιδιαιτέρως στη δήθεν «ψύχραιμη ματιά» της. 

Τόσο φλεγματική όσο ήταν και η επιλεκτική απουσία από το σχολικό βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού των ολοκαυτωμάτων στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο, των μαζικών εκτελέσεων πατριωτών στην Καισαριανή και το μπλόκο της Κοκκινιάς, μη τυχόν εντυπωθούν στη συνείδηση των μαθητών «ηρωικά πρότυπα» πατριωτικής αντίστασης και υπάρξει ενδεχόμενος μαγνητισμος τους από τα «αποτρόπαια» αυτά μοντέλα της «σχολικής προπαγάνδας». 

Ο «συνωστισμός»

Εξάλλου ως πνευματικός μέντορας της συγγραφέως, καθηγήτριας Μαρίας Ρεπούση, ο Αντώνης Λιάκος άσκησε με έξαψη τον ρόλο του διαπρύσιου υποστηρικτή του πονήματός της. Ενός βιβλίου που κρίθηκε απαράδεκτο και αποσύρθηκε όχι μόνο επειδή έγραφε ότι «χιλιάδες Ελληνες συνωστίζονταν στο λιμάνι (της Σμύρνης) προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν», παραπέμποντας σε τηλεοπτική περιγραφή για την έξοδο του Δεκαπενταύγουστου, αλλά διότι έπασχε για δεκάδες άλλους λόγους που υπερέβαιναν τον όρο της «πολιτικής ορθότητας». Επιλεκτική παράθεση γεγονότων, αντιφάσεις, αβλεψίες, αποσιωπήσεις, αποκρύψεις, εξωραϊσμός της Τουρκοκρατίας, καθώς και άμβλυνση της εθνικοαπελευθερωτικής διάστασης της Επανάστασης του ’21 μάλλον δεν ελάφρυναν μια αφήγηση επιβαρυμένη από στείρα εθνοκεντρικά κλισέ. 

Αντιθέτως, όπως κρίθηκε από πλειάδα αξιόπιστων ιστορικών μετά τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε, το βιβλίο υπηρετούσε ολέθριες πολιτικές πρακτικές παρά συνέβαλε στον κατευνασμό του εθνικισμού στις βαλκανικές χώρες και μετρίαζε τις εντάσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτό το, και παιδαγωγικά άστοχο, βιβλίο στο οποίο αναγραφόταν ότι οι Ελληνες απλώς «απομάκρυναν» τους Ιταλούς από τα ελληνοαλβανικά σύνορα! -με «εντομοαπωθητικόν, άραγε;», όπως διερωτήθη ειρωνικά, πλην δικαίως, ο Κώστας Ζουράρις-, θεωρείται ότι βρήκε στο πρόσωπο του καθηγητή Λιάκου περισσότερο έναν ιεραποστολικό ζηλωτή παρά έναν απολογητικό ρήτορα. Ο επιστήμονας που είχε ζήτησε να μη χρησιμοποιείται ο όρος «Μικρασιατική Καταστροφή» διότι χωρίς φειδώ στις εθνικές υπερβολές θίγεται η αφήγηση των Τούρκων, επιδόθηκε σε ένα ανελέητα πομπώδες λεκτικό μαστίγωμα κατά παντός αντιφρονούντος. Επιδεικνύοντας μάλλον στην εντέλεια μια ιδιοσυγκρασία, η οποία στο γραφικό περιβάλλον των φιλονικιών της πανεπιστημιακής κοινότητας συγκρίθηκε από συναδέλφους του με εκδήλωση χουλιγκανισμού. 

Μέσω της νηφάλιας πανεπιστημιακής πένας του εκτιμάται ότι «μουτζούρωσε» απαξιωτικά όσους είχαν εκφράσει αντιρρήσεις τους για το εν λόγω σύγγραμμα. Τους χαρακτήρισε, απλώς, νοικοκυρές, εργάτες, κτηνοτρόφους, αγράμματους, εσμό Αλευρομαγείρων (εκ του ρόλου και της δράσης του ομώνυμου στρατηγού), εθνικιστικό λόμπι, φαιοχίτωνες, ακροδεξιούς, φαιοκόκκινη συμμαχία κ.λπ. Και βέβαια με τη μετριοφροσύνη που διακρίνει έναν αμερόληπτο διανοούμενο περιωπής και έναν ψύχραιμο ηγήτορα ομάδας ιστορικών, κατέταξε συλλήβδην τους αρνητές του βιβλίου στην «ιδεολογικοπολιτική» κατηγορία των ψυχωτικών. Υπό αυτή την παθιασμένη προσέγγιση που απέχει υβριστικά όσο η ήρα από το στάρι, κρίνεται ότι συνέβαλε με το κύρος του ώστε ο διάλογος για το συγκεκριμένο βιβλίο να καταχωρηθεί κάπου ανάμεσα σε φροϊδικό ψυχαναλυτικό ντιβάνι για «κτηνοτρόφους» και σε ανάγνωση από ορθόδοξο προσευχητάρι από «νοικοκυρές» - όπως αρμόζει σε μια εξωραϊσμένη ακαδημαϊκή μενταλιτέ. 

Τόσο σίγουρη για τον προοδευτικό και «προχώ» εαυτό της που οι εκπρόσωποί της δεν διανοούνται καν ότι ίσως ο Μπέρτολτ Μπρεχτ να τους έδειχνε με το δάχτυλο όταν έγραφε στη «Ζωή του Γαλιλαίου» ότι δεν υπάρχουν πιο ανελέητα αντιδραστικοί απ' ό,τι οι απογοητευμένοι καινοτόμοι. 

protothema.gr

Άρχισαν δειλά-δειλά να ακούγονται (ξανά) οι φωνές εντός και εκτός κοινοβουλίου, για την ανάγκη σχηματισμού οικουμενικής κυβερνήσεως ή εθνικού σκοπού ή εθνικής ενότητας κλπ.Όπως λένε, για να δικαιολογήσουν την αδημονία τους για εξουσία και καρέκλες οι τοποτηρητές των γερμανικών συμφερόντων, δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ να φέρουν εις πέρας μόνοι τους το δύσκολο έργο, δηλαδή τα επαχθέστατα μέτρα της ληστρικής φορολογίας και της δολοφονικής μειώσεως των μισθών και των συντάξεων, σύμφωνα με τις εκβιαστικές εντολές των «φίλων»-δανειστών μας.

Βικέντιος Μαλαματένιος: Σάτιρα στη Σάτιρα

Δηλαδή, αν καταλαβαίνω σωστά, με τους Συριζοανελέητους, οι Έλληνες δεν θα πληρώνουν τους ληστρικούς φόρους επειδή είναι οργισμένοι ενώ έχουν τα χρήματα από τους υψηλούς μισθούς και συντάξεις που τα τρία μνημόνια τους προσέφεραν.

Έτσι, αν μπουν στην κυβέρνηση οι διάφοροι Λεβέντηδες του Ποταμιού αλλά και του ΠΑΣΟΚ, τα πράγματα θα αλλάξουν, ο Λεβέντης, ο Θεοδωράκης και η Γεννηματά θα εμπνεύσουν τους Έλληνες οι οποίοι θα επανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους, θα έχουν εργασία, δεν θα υπάρξουν μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, θα είναι καταευχαριστημένοι και με χαρά θα πληρώνουν τους φόρους άλλοι από το περίσσευμά τους και άλλοι από το υστέρημά τους.

Τι να πεί κανείς όμως για έναν λαό ο οποίος απαθής, χαζεύει τις διαφημίσεις του «Ριχάρδου» που αγοράζει χρυσό, κοσμήματα, πίνακες και άλλα πολύτιμα αντικείμενα έχοντας ανοίξει καταστήματα σε κάθε πόλη της Ελλάδος, «ενημερώνεται» από τον ΣΚΑΪ και το MEGA, «ψυχαγωγείται» από τον Λιάγκα, την Μενεγάκη, την Καινούργιου και άλλες ξανθές «διάσημες» ελληνίδες, τρομοκρατείται από τις "προφητείες" που πουλάνε διάφοροι τηλεβιβλιοπώλες, ενώ χορταίνει απλώς και μόνο με την ιδέα ότι δική του μητέρα μαγειρεύει καλύτερα από την μητέρα του διπλανού του.

Μωρέ καλά μας κάνουν, το πετσί μας σηκώνει το παπατζηλίκι, αντέχουμε και ας μην έχουμε...

Η φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού καλά κρατεί.                                                                                         

Οι «θεσμοί» συνεχίζουν απρόσκοπτα το ολέθριο έργο τους.

Το εγχώριο πολιτικό προσωπικό των δανειστών, που λεηλατούν τη χώρα και κατασπαράζουν τον λαό, φόρεσε αίφνης πανοπλίες αντιμνημονιακές.

Ξέχασε, ότι ακόμη και η συνθηκολόγηση του Ιουλίου φέρει φαρδιά-πλατιά και τη δική του υπογραφή.
Κι αντί να ευγνωμονούν την κυβέρνηση που πασχίζει ν΄ αναστήσει τα πτώματά του, την καταχερίζουν επειδή προσχώρησε στομνημονιακό τόξο.                                                           

 Βικέντιος Μαλαματένιος: Ανάλυση

Τόση υποκρισία, αχαριστία και ξετσιπωσιά…

Είναι αλήθεια, πως για την κυβέρνηση «έσφιξαν τα γάλατα» μετά τις δυο απώλειες που υπέστη στη Βουλή στην πρόσφατη ψηφοφορία για τα προαπαιτούμενα, ενώ τα πράγματα είναι πλέον οριακά, με το νέο, σκληρότατο Ασφαλιστικό να βρίσκεται επί θύραις.

Η φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού καλά κρατεί. Οι «θεσμοί» συνεχίζουν απρόσκοπτα το ολέθριο έργο τους.
«Η κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να αναζητήσει κοινά σημεία με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις», ανέφερε σε ανακοίνωσή της, μετά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, η Όλγα Γεροβασίλη. Προς απογοήτευση όσων ήλπιζαν ότι θα ξεμπερδεύαμε με το παλιό…

Το project της «πολιτικής συναίνεσης», εν μέσω του άγριου οικονομικού πολέμου σε βάρος του ελληνικού λαού, αποτελεί, σύμφωνα με τις υποδείξεις Γιούνκερ και τις υπαγορεύσεις Σουλτς, την ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον εξαγνισμό των επαχθών και απάνθρωπων μέτρων.

Ετσι, μετά από μερικές εβδομάδες κοκορομαχιών (κι ύστερα από τις απαραίτητες συστάσεις εκ μέρους των δανειστών), μην εκπλαγείτε εάν και οι δυο πλευρές καταλήξουν στο συμπέρασμα, πως επιβάλλεται, τελικώς, να υπάρξει ομόνοια και συναντίληψη για «να βγει επιτυχώς το πρόγραμμα».

Η διεύρυνση ή η αναδιάταξη του κυβερνητικού σχήματος μοιάζει αναπόδραστη και επιβεβλημένη, είτε μέχρι τον Δεκέμβριο, που θα ψηφιστεί το νέο πακέτο, είτε αμέσως μετά και ενόψει της ανάγκης για νέα δημοσιονομικά μέτρα τον Μάρτιο.

Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι αδημονούν να καταλάβουν υπουργικούς θώκους…

Η Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη παρακολουθεί….                                   

Παίζει την πινακωτή…από τα΄άλλο μου το αυτί… δεν ακούω καλά… χάλασε το ακουστικό μου…..!

Ειδικότερα, το Λαϊκό Κόμμα (PP) του συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι συγκεντρώνει ποσοστό 22,7% στις προθέσεις ψήφου, οι Ciudadanos 22,6% και το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) 22,5%, κάτι που σημαίνει πως κανένα από τα τρία κόμματα δεν θα διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σύμφωνα με δημοσκόπηση της μεγάλης κεντρο-αριστερής εφημερίδας El Pais. Την ίδια στιγμή, το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos (Μπορούμε) συγκεντρώνει το 17,1% στην πρόθεση ψήφου, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση.

Οι δημοσκοπήσεις είναι εξαιρετικά… αλλοπρόσαλλες τους τελευταίους μήνες, καθώς η οργή του εκλογικού σώματος έπειτα από σκάνδαλα διαφθοράς και μια παρατεταμένη οικονομική κρίση έχει ενισχύσει τη δημοτικότητα νέων κομμάτων.

Εξάλλου, ο Ραχόι μιλάει για οικονομική ανάκαμψη, ενώ μόλις χθες δεσμεύτηκε ότι θα προωθήσει νέες μειώσεις φόρων και θα δημιουργήσει δύο εκατομμύρια θέσεις εργασίας τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αν το κόμμα του κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου.

Τα πράγματα είναι απλά: Τα νούμερα δεν βγαίνουν, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και αναζητούν συνενόχους για να οδηγήσουν την χώρα στην δραχμή! Είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουν να κυβερνούν χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουν το παραμικρό! Μόνο με περιβάλλον δραχμής μπορούν να προσλαμβάνουν στο δημόσιο και να μοιράζουν σε συντάξεις λεφτά που δεν υπάρχουν!

Ανάλυση των γεγονότων του Βικεντίου Μαλαματένιου

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος είχε βγάλει νωρίς – νωρίς την ετυμηγορία: Για το ασφαλιστικό ευθύνεται το PSI. Την ίδια γραμμή ακολούθησε μία ημέρα μετά και ο κ. Τσίπρας, για να έρθει να συμπληρώσει την εικόνα ο κ. υπουργός της Εθνικής Αμύνης, ο οποίος «απείλησε» με εξεταστική για το PSI. Η παγίδα είχε στηθεί! Η πρόσκληση κορυφής προς τους υπόλοιπους αρχηγούς έγινε με αντικειμενικό σκοπό να εξαναγκαστούν να ακολουθήσουν την πορεία που φαίνεται να έχουν χαράξει οι συνεταίροι της εξουσίας. Ποια είναι αυτή η πορεία; Είναι κάτι περισσότερο από φανερό!

Το να προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι για το ασφαλιστικό και το χρέος φταίνε οι πολιτικές του γιγαντισμού του κράτους, των ρουσφετολογικών παροχών και των αθρόων προσλήψεων στο δημόσιο τομέα, είναι σαν να ζούμε στον μεσαίωνα και να προσπαθούμε να πείσουμε τους μουλάδες ότι η γη είναι στρογγυλή. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι μάλλον μάταιο να αναφέρουμε και πάλι ότι από το PSI τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 13,5 δισεκατομμύρια ευρώ κι ότι στα πέντε τελευταία χρόνια έχουν επιχορηγηθεί από το ελληνικό δημόσιο με περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια ευρώ. Βρείτε το λάθος!

Και για να μην ξεχνιόμαστε, ένας από τους πρωτεργάτες αυτής της πολιτικής που μας οδήγησε στην χρεοκοπία ήταν και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Ο οποίος όχι μόνο δεν έχει μετανιώσει για ό,τι έχει συμβεί, όχι μόνο δεν έχει ζητήσει μία συγνώμη για το γεγονός ότι στην δική του περίοδο δεν υπήρχε καρέκλα για να καθίσουν οι νεοπροσλαμβανόμενοι στο δημόσιο,  αλλά ζητάει σήμερα νέα αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων!

Οι άνθρωποι αυτοί κυβερνούν την Ελλάδα τα τελευταία σαράντα χρόνια με διάφορα προσωπεία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, μην σας ξεγελάνε οι ταμπέλες. Ο κ. Παυλόπουλος έχει κυβερνήσει αυτή την χώρα. Ο κ. Καμμένος έχει κυβερνήσει αυτή την χώρα. Η αριστερά δεν κυβερνά για πρώτη φορά. Το ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνά σήμερα με τον κ. Τσίπρα βρίσκεται στην εξουσία από το 1981!

Έχουν κυβερνήσει την χώρα μοιράζοντας τα λάφυρα της εξουσίας στους κομματικούς τους στρατούς. Κατέλαβαν το κράτος και το διέλυσαν λειτουργώντας σαν δύναμη κατοχής. Θέλουν να συνεχίσουν να ασκούν την εξουσία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον.

Δεν έχουν το θάρρος να πουν την αλήθεια. Προσπαθούν να βρουν συνενόχους και γι αυτό συγκάλεσαν την συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Επικαλούνται τον εθνικό διάλογο εκείνοι που τον έχουν τορπιλίσει άπειρες φορές στο παρελθόν. Αν είχαν συναινέσει από το 2011 η χώρα θα είχε φύγει εδώ και καιρό από τα μνημόνια. Αλλά δεν το έκαναν τότε.

Ούτε και τώρα όμως το κάνουν! Δεν μιλούν για ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αναζητούν συμψηφισμούς για τα όσα δραματικά έχουν συμβεί στην Οικονομία από τον περασμένο Ιανουάριο. Προσπαθούν να δημιουργήσουν αναχώματα στην προβλεπόμενη αναζήτηση ευθυνών για την καταστροφική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ανακαλύπτουν φαντάσματα για να φορτώσουν τις δικές τους αμαρτίες στην πλάτη τρίτων.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολιτικό. Αν δεν μπορούν να κυβερνήσουν, ας πάει η χώρα σε εκλογές. Να μην αναζητούν την διαφυγή μέσω μιας Οικουμενικής κυβέρνησης. Τα δεκανίκια που διαπραγματεύονται στο παρασκήνιο έχουν κοντά ποδάρια.

Αν θέλουν να δώσουν λύση, ξέρουν τον τρόπο! Να ξεκινήσουν έναν ειλικρινή και όχι προσχηματικό διάλογο για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας. Για όλα τα θέματα! Δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό. Και να συμμετέχουν σε αυτόν τον διάλογο όλοι οι κοινωνικοί φορείς. Εκεί, ναι! Έχει λόγο ο κ. Παυλόπουλος. Μπορεί να είναι ο εγγυητής της διαδικασίας. Αλλά το να εκφέρει γνώμη για το ποιος φταίει για τα ασφαλιστικά ταμεία, να ανατρέπει κάθε έννοια λογικής με την τοποθέτησή του και στην συνέχεια να παίρνει πάσα από την δική του τοποθέτηση  ο κ. Καμμένος και να ζητάει τα … ρέστα απειλώντας με εξεταστική, πάει πολύ! Χάνουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Όλοι μαζί!

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν θέλουν να δώσουν λύση. Τον επόμενο «Τσολάκογλου» ψάχνουν για να του φορτώσουν τις ευθύνες για τις συμφωνίες που έχουν οι ίδιοι συνάψει. Ψάχνουν εκείνον που θα χρεωθεί την έξοδο μας από το ευρώ. Για να μπορούν αυτοί στην συνέχεια να κόβουν νόμισμα και να μοιράζουν άχρηστα χαρτάκια στους ιθαγενείς…

Το Αίγιο αποτελεί μια από τις πιο σεισμογενείς περιοχές της Ευρώπης και μέσα στα επόμενα 30 χρόνια θεωρείται βέβαιο πως στην περιοχή θα σημειωθεί σεισμική δόνηση της τάξης των 6 με 6,5 R.

Αυτό ήταν το κυριότερο συμπέρασμα που παρουσιάστηκε το πρωί της Παρασκευής, κατά τη διάρκεια ενημερωτικής ημερίδας που οργάνωσε το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Αστεροσκοπείου Αθηνών στο Πολιτιστικό Κέντρο Αιγίου «Αλέκος Μέγαρης», όπως αναφέρει τοdete.gr.

Οι ομιλητές, διακεκριμένοι επιστήμονες του χώρου, εστίασαν σε διάφορα σημαντικά ζητήματα που αφορούν στη σεισμικότητα της περιοχής αλλά και στη δημιουργία σύγχρονων σεναρίων εκτίμησης βλαβών στο δομημένο περιβάλλον μεγάλων Ελληνικών πόλεων και σε κτίρια-μνημεία, στο πλαίσιο του έργου «ΑΣΠΙΔΑ-Αναβάθμιση Υποδομών για την Αντισεισμική Προστασία της Χώρας και Ενίσχυση της Παροχής Υπηρεσιών μέσω Δράσεων Αριστείας» που υλοποιήθηκε με συγχρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα.

επιμελεια Βικεντιου Μαλαματενιου

Εκ μέρους του Δήμου, όπως αναφέρει τοfilodimos.gr, παρόντες ήταν η αντιδήμαρχος Πολιτικής Προστασίας κα Βασιλική Ψυχράμη και ο αντιπρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Αιγιαλείας κ. Παναγιώτης Μαρινόπουλος.

Αξιοσημείωτη πάντως, ήταν η παντελής έλλειψη ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας εκ μέρους των διοργανωτών, μιας και τουλάχιστον στις τοπικές εφημερίδες δεν έφτασε ποτέ πρόσκληση ή δελτίο τύπου και μάλλον…τυχαία ανακαλύψαμε μια τόσο σπουδαίας σημασίας για την περιοχή μας,