Mία αγκαλιά για τον συνάνθρωπο, μία αγκαλιά για τα παιδιά όλου του κόσμου από 9 γυναίκες της ομογένειας που με αγάπη και όραμα για τον συνάνθρωπο δημιούργησαν έναν οργανισμό που προσφέρει ανιδιοτελώς σε όσους έχουν ανάγκη.
του Δημήτρη Φιλιππίδη
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Tα 9 Η.U.G.S. είναι μια φιλανθρωπική ομάδα που ιδρύθηκε και αποτελείται απο 9 κοπελες, την Λου Αργύρη, την Άννα Καλονάρος, την Ευαγγελια Παπουτσάκη, την Μίνα Περικλέους, την Χριστινα Καρανίκας, την Μαρία Σιούνης, την Ελένη Πετρόπουλος και δύο ανώνυμα μέλη. Οι κοπέλες αυτές συνδέονται μεταξύ τους με μακρόχρονη φιλία, μία φιλία που παγιώθηκε μέσα από την ιδέα και την επιθυμία προσφοράς αγάπης σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη και δεν απολαμβάνουν όλα αυτά τα οποία όλοι εμείς θεωρούμε δεδομένα στην ζωή μας.
Ο Οργανισμός αυτός εντοπίζει μέσω του ιντερνετ οικογένειες που χρειάζονται οικονομική ενίσχυση, ειτε για ιατρικα θεματα ειτε γιατι δεν ειχαν την πολυτελεια να ζήσουν τις μικρές χαρές της ζωής.
Ήδη ο οργανισμός αυτός έχει με επιτυχία διοργανώσει 4 μεγάλες εκδηλώσεις. Η πρώτη ήταν για το ίδρυμα για ανήλικες κακοποιημένες μητέρες στο Long Island, καθώς συγκεντρώθηκαν μωρουδιακά αντικείμενα και ρούχα για τις μητέρες. Στην συνέχεια διοργανώθηκε μία δεύτερη εκδήλωση για την Ακαδημία του Saint Basil στο Garrison, εκεί όπου συγκεντρώθηκαν είδη ανάγκης, τρόφιμα και παιχνίδια για τα παιδιά.
Η επόμενη εκδήλωση έλαβε χώρα για τα ορφανοτροφεια Edwin Gould, τα οποία ειδικεύονται στις υιοθεσίες εγκαταλελειμμένων παιδιών ηλικίας ενός έως 18 ετών. Στην συγκεκριμένη εκδήλωση συγκεντρώθηκαν παιχνίδια και δώρα για περισσότερα από χίλα (!) παιδιά. Το χαμόγελο στα μάτια τω και τα πρόσωπα των παιδιών, όπως μας δήλωσαν οι εθελόντριες του οργανισμού ήταν κάτι συγκλονιστικό, που όπλισε με περισσότερη θέληση και πάθος τις κοπέλες αυτές για να συνεχίσουν το θεάρεστο αυτό έργο.
Πριν δύο περίπου μήνες, ο οργανισμός 9 Η.U.G.S. άνοιξε την αγκαλιά του για να συγκεντρώσει χρήματα για την έρευνα για την ασθένεια της Θαλασσαιμίας, μία εκδήλωση που επίσης σημείωσε επιτυχία, και παγίωσε την οργάνωση στην συνείδηση της Νεουορκέζικης κοινωνίας.
Μετά από κάθε εκδήλωση, οι 9 κοπέλες και όσοι στηρίζουν αυτό το έργο, βγαίνουν ακόμα πιο δυνατές και πιο αποφασισμένες να συνεχίσουν να προσφέρουν αγάπη και ελπίδα, μέσα από την αγκαλιά τους. Σε αυτό το μοτίβο, αποφασίσθηκε να διοργανωθεί ένα BookDriveforaCause, για τα παιδιά της Αφρικής. Ηδη στο Καφέ Αγνάντι στο Αστόρια Παρκ, με επιτυχία συγκεντρώθηκαν μεταχειρισμένα βιβλία για παιδιά από τις τάξεις του Νηπιαγωγείου μέχρι και την τελευταία του Λυκείου, ουτως ώστε να σταλούν στην Αφρική και να δημιουργηθούν Βιβλιοθήκες, που θα δώσουν στα παιδιά εκεί την δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαίδευση και την μόρφωση.
Την Τετάρτη 3 Ιουνίου αναμένεται να διοργανωθεί η Τρίτη και τελευταία συγκέντρωση και πάλι στο Αγνάντι, εκεί όπου καλούνται οι ομογενείς και μη να παραδώσουν τα βιβλία των παιδιών τους, που μπορούν να κάνουν την διαφορά για τα παιδιά που είναι λιγότερο τυχερά, που το νερό ή ένα βιβλίο αποτελούν το ζητούμενο και όχι το δεδομένο.
Επίσης, μεταξύ άλλων τα 9 Η.U.G.S. ’εχουν συμμετάσχει σε αιμοδοσίες αλλά και στην συλλογή δώρων για οικογένειες που τις μέρες των εορτών δεν έχουν οικομική δυνατότητα.
Ο Οργανισμός 9 Η.U.G.S. έχει εξαιρετική συνεργασία με άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις οπως το Finding Hope in Music, Autism Speaks, Ronald Mc Donald House και Achilles for Kids για την επίτευξη των στοχων. Εξάλλου αυτό είναι το σύνθημα και ο συμβολισμός: Help Us Give & Share.
Oι 9 φίλες και ιδρυτικά στελέχη του Οργανισμού εκφράζουν μέσω του HellasFM την ανείπωτη ικανοποίηση τους για την ανταπόκριση που έχει τύχει το εγχείρημα τους. Καθώς όπως λένε τελικά ο κόσμος έχει αγκαλιάσει τις 9 αγκαλιές, δημιουργώντας μία ακόμα μεγαλύτερη, που σκοπό έχει να απαλύνει τον πόνο των παιδιών. Όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, τα παιδιά είναι το παρών και το μέλλον και τους οφείλουμε μία χείρα βοηθείας, μία ελπίδα και μία αγκαλιά. Καθημερινά, εξάλλου, στην ιστοσελιδα του Οργανισμού στο Facebook φτάνουν μηνύματα απο ανθρώπους που είτε θελουν να κάνουν κάποια δωρεά είτε να προσφέρουν το χρόνο τους και να γίνουν εθελοντές.
Ο HellasFM αναγνωρίζει το έργο και τις προσπάθειες αυτών των κυριών, και θα στηρίξει κάθε προσπάθεια που αποσκοπεί σε κάθε μορφής βοήθεια προς τα παιδιά. Η Ισχύς εν τη ενώσει σε έναν αγώνα που δεν περισσεύει κανείς και που όλοι έχουμε ηθικό χρέος να συμβάλλουμε!
Πληροφορίες μπορεί να βρει κάποιος στο http://www.9hugs.org
Καθώς και στο τηλέφωνο 917.420.0774
Μία πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή έλαβε χώρα στο νούμερο ένα ραδιόφωνο της Ομογένειας Hellas FM, καθώς ο δημοφιλής παραγωγός του Αθλητικού Καφενείου, Βλάσης Αναστασίου είχε καλεσμένους στο στούντιο τον δημοσιογράφο και Διευθυντή του σταθμού Δημήτρη ΦΙλιππίδη και τον δημοσιογράφο της Novasports Αποστόλη Λάμπο.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΛΙΝΚ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ
Σε ένα πολύ ασφαλές μέρος κοντά το Μονάχο της Γερμανίας και σε μια ορεινή απρόσιτη περιοχή θα γίνει φέτος η ετήσια συνάντηση της μεγαλύτερης και πιο δυναμικής μυστικής οργάνωσης της Νέας Τάξης, που πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει σαν την «Λέσχη του Διαβόλου», της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Όπως αναφέρεται, χιλιάδες αστυνομικοί και «ειδικοί» εργάτες έχουν επιστρατευτεί για την συνάντηση ενώ έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα ασφάλειας στον πύργο Schlos Elmau, για να αποτραπεί κάθε πιθανότητα να εμφανιστεί κάποιο «απρόοπτο» στην συνάντηση της Λέσχης που όπως υποστηρίζουν πολλοί μελετητές καθαρίζει τις παγκόσμιες εξελίξεις από το παρασκήνιο.
Είναι χαρακτηριστικοί οι σκοποί της Λέσχης που μας ανάγουν κατευθείαν στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση σαν ένα εκτελεστικό της όργανο:
1) Κατάργηση της εθνικής ταυτότητας και δημιουργία νέων οικουμενικών αξιών που θα εξυπηρετούν μια παγκόσμια κυβέρνηση.
2) Ένας συγκεντρωτικός έλεγχος του πληθυσμού με τη συνεχή πλύση εγκεφάλου μέσω των Media, (τύπος, τηλεόραση, διαδίκτυο κτλ), που έχει ως κύριο στόχο να εξαλείψει τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, εξαθλιώνοντάς τα και θέτοντάς τα στην υπηρεσία της παγκόσμιας εξουσίας).
3) Μια κοινωνία με μηδενική ανάπτυξη (π.χ. με τη μεταφορά των μεγάλων επιχειρήσεων σε χώρες με φθηνότερη εργασία).
4) Μια κατάσταση διαρκούς ανισορροπίας. Δημιουργώντας τεχνητές κρίσεις και υποβάλλοντας τους ανθρώπους σε συνεχή καταναγκασμό (από άποψη σωματική, ψυχική και συναισθηματική), τους οδηγούν στην εξαθλίωση, την απογοήτευση, και την απάθεια, ( ελληνική περίπτωση), ώστε να δέχονται χωρίς αντίσταση τα «προγράμματα σωτηρίας» που τους προσφέρονται από διάφορους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ΕΕ, ΔΝΤ κτλ), οι οποίοι υποκριτικά υποστηρίζουν ότι «εργάζονται για το καλό όλων των πολιτών του κόσμου» «για την εξάλειψη της φτώχειας και των ανισοτήτων», κτλ.
5) Κεντρικός έλεγχος της εκπαίδευσης (π.χ. προσπάθεια αποπροσανατολισμού των νέων μέσω της παραποίησης της εθνικής τους ιστορίας, θρησκείας κτλ, προσπάθεια αποδοχής από τους νέους του «διαφορετικού» (πχ. ομοφυλοφιλία), άσχετα αν αυτό είναι αντίθετο με τους νόμους της φύσης και τον ανθρώπινο προορισμό, κτλ).
6) Κεντρικός έλεγχος όλων των εθνικών και διεθνών πολιτικών (π.χ. στην σημερινή Ευρώπη, τα κράτη μέλη χάνουν, μέρα με τη μέρα, την κυρίαρχη εξουσία και ασφυκτιούν από τους κανόνες που τους επιβάλλονται από την ΕΕ).
7) Η χορήγηση μεγαλύτερης δύναμης στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ώστε να συμβάλλει στη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
8) Η επέκταση του ΝΑΤΟ. Δεδομένου ότι ο ΟΗΕ θα συνεχίσει να παρεμβαίνει, όλο και περισσότερο, στους πολέμους στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και αλλού, το ΝΑΤΟ θα μετατραπεί σε παγκόσμιο στρατό, κάτω από τις εντολές του ΟΗΕ και της Νέας Τάξης.
9) Ένα μοναδικό νομικό σύστημα. Το Διεθνές Δικαστήριο θα είναι το μοναδικό νομικό σύστημα στον κόσμο.
Στις συνεδριάσεις της Μπίλντερμπεργκ έχουν πάρει μέρος στο παρελθόν και πολλοί επώνυμοι Έλληνες πολιτικοί με την προσδοκία της προσωπικής τους προβολής αδιαφορώντας αν θα βλάψουν, όπως και το έκαναν συχνά, τα εθνικά μας συμφέροντα. Μεταξύ τους διακρίνουμε τους «κυρίους» (παλιούς συγκάτοικους ), Αντώνη Σαμαρά και Γιωργάκη Παπανδρέου.
Εκτός από αυτούς του δυο που έριξαν την χώρα στον γκρεμό των μνημονίων αδιαφορώντας αν κατέστρεφαν την ελληνική οικονομία, έστειλαν χιλιάδες στην αυτοκτονία και απαξίωσαν όλα τα εθνικά μας θέματα, έχουν παρει μερος και οι εξής :
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Θόδωρος Πάγκαλος, Στέφανος Μάνος, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου και υιός, Άννα Διαμαντοπούλου ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ Στέλιος Αργυρός, ο πρόεδρος της Τράπεζας Πίστεως Γιάννης Κωστόπουλος, οι εφοπλιστές Γιώργος Λιβανός, Μιχάλης Περατικός, Γιάννης Λύρας, Κώστας Καρράς, Γρηγόρης Χατζηελευθεριάδης, ο βιομήχανος Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος, ο επιχειρηματίας Θεμιστοκλής Βώκος, και ο Θάνος Βερέμης του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Στην περσινή συνάντηση είχαν πάρει μέρος από ελληνικής πλευράς οι Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, αδελφή της κ Μπακογιάννη και πρόεδρος της ActionAid Hellas, ο Γεώργιος Ζάνας της Τράπεζας της Ελλάδας και ο Λουκάς Τσούκαλις του γνωστού και η εξαιρετέου… μειοδοτικού ΕΛΙΑΜΕΠ.
Όπως βλέπουμε το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι το μόνιμο ελληνικό Ίδρυμα που μετέχει σχεδόν κάθε χρόνο στις συναντήσεις των οργανωτών της επιβολής της Νέας Τάξης και έτσι εξηγείται γιατί προωθούν συστηματικά μια μειοδοτική πολιτική σε όλα τα εθνικά μας θέματα καθώς και μια διαστροφή της ελληνικής ιστορίας έτσι ώστε οι Νεοέλληνες να χάσουν κάθε ταυτότητα και να μην γνωρίζουν από που έρχονται και που πηγαίνουν.
Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Προκειμένου τα παιδιά τους να είναι ετεροφυλόφιλα, γονείς στην Ινδία επιτρέπουν και προωθούν τους βιασμούς από οικεία πρόσωπα
Σοκ προκαλεί η είδηση ότι ένα νεαρό αγόρι στην Ινδία έπεσε θύμα βιασμού από την ίδια του τη μητέρα, σε μια προσπάθεια να «θεραπευτεί» από τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις.
Ένας ινδικός οργανισμός υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων (LBGT), μάλιστα, προειδοποιεί πως οι γονείς εγκρίνουν τους βιασμούς των παιδιών τους από άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος, προκειμένου να γίνουν ετεροφυλόφιλα. H σεξουαλική πράξη μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου τιμωρείται με 10 χρόνια φυλάκισης στην Ινδία, επομένως οι οικογένειες συνηθίζουν αυτή την πρακτική. Πολλές φορές επιλέγουν οι ίδιοι ποιο μέλος της οικογένειας θα βιάσει το παιδί τους.
«Είμαστε σίγουροι πως υπάρχουν πολύ περισσότερες υποθέσεις, όμως δεν γίνονται καταγγελίες. Μαθαίνουμε γι” αυτές όχι επειδή έγιναν καταγγελίες βιασμού, αλλά επειδή (τα θύματα) ήθελαν να το σκάσουν από τα σπίτια τους», δήλωσε ένας εργαζόμενος της οργάνωσης στους Times της Ινδίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα θύματα ήθελαν να ξεχάσουν τα περιστατικά και γι” αυτό τον λόγο προτιμούσαν να κόψουν κάθε γραμμή επικοινωνίας με την οικογένεια, παρά να προχωρήσουν σε μια καταγγελία.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mirror, η υπόθεση του βιασμού του αγοριού από την μητέρα του, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και σόκαρε την κοινή γνώμη. Σε αυτό το κλίμα ο παραγωγός ταινιών Deepthi Tadanki αποφάσισε να βασίσει την επόμενη ταινία του σε αυτό το περιστατικό, καθώς όπως δήλωσε «πολλοί βιασμοί δεν καταγράφονται στην Ινδία και θα περάσουν πολλά ακόμα χρόνια πριν μιλήσει κάποιος ανοιχτά για τους “επιδιορθωτικούς βιασμούς”. Γι” αυτό θέλω να αφηγηθώ αυτήν την ιστορία».
protothema
Τραγικές φιγούρες η 19χρονη Άμπιγκεϊλ και η 17χρονη Κατερίνα, οι δυο κόρες του ζευγαριού, που γλίτωσαν τη δολοφονία γιατί ήταν εσωτερικές σε σχολείο.
Ο Σάββας Σαβόπουλος, η σύζυγός του Έιμι, ο 10χρονος γιος τους Φίλιπ και η οικιακή βοηθός τους, Βέρα Φιγκερόα, δολοφονήθηκαν μέσα στην έπαυλη της οικογένειας στην Ουάσινγκτον, σε μια από τις πιο ακριβές περιοχές της αμερικανικής πρωτεύουσας, όπου βρίσκεται και το σπίτι του Αμερικανού αντιπροέδρου, Τζο Μπάιντεν.
Η οικογένεια και η 57χρονη οικιακή βοηθός κρατήθηκαν για μια μέρα όμηροι. Η αστυνομία έχει συλλάβει τον 34χρονο Ντάρεν Γουίντ, το DNA του οποίου βρέθηκε σε ένα κομμάτι πίτσα, την οποία παρήγγειλαν οι δράστες πριν βάλουν φωτιά στο σπίτι για να καλύψουν τα ίχνη τους. Πιστεύεται πάντως ότι ο 34χρονος είχε τουλάχιστον έναν συνεργό.
Τα δυο κορίτσια της οικογένειας, που ξαφνικά έμειναν ορφανά από μάνα και πατέρα κι έχασαν τον 10χρονο αδερφό τους, έμειναν καθ’ όλη τη διάρκεια της κηδείας των πιο δικών τους ανθρώπων η μια δίπλα στην άλλη, συχνά κρατώντας η μια το χέρι της άλλης.
Τα φέρετρα των τριών θυμάτων ήταν καλυμμένα με λευκά λουλούδια.
Ανάμεσα σε εκείνος που παραβρέθηκαν στην κηδεία και η δήμαρχος της Ουάσινγκτον, Muriel Bowser. Η τελετή έγινε από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, Δημήτριο. «Η τραγωδία προκάλεσε μια έκρηξη αγάπης. Τι μπορούμε να πούμε; Είμαστε στην κηδεία τριών ανθρώπων που υπέφεραν. Δεν υπάρχουν αρκετά δάκρυα» είπε ο κ. Δημήτριος κατά τη διάρκεια της τελετής.
newsit.gr
Καθώς κάθεσαι στα έδρανα μια δικαστικής αίθουσας και παρακολουθείς τη διαδικασία, συχνά το μάτι σου πέφτει πάνω στον κατηγορούμενο. Η εικόνα -τις περισσότερες φορές- είναι η ίδια: ένας σκυφτός άνθρωπος, καμπουριασμένος, ντυμένος με τα πιο προσεγμένα ρούχα που διαθέτει και με μάτια καρφωμένα στο πάτωμα, περιμένει να μάθει την τύχη του.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα και ο πιο έμπειρος δικαστικός συντάκτης πιάνει τον εαυτό του να αναρωτιέται σε αρκετές περιπτώσεις: "Είναι δολοφόνος; Μπορεί να το έκανε;". Και συνήθως τότε είναι που κατανοείς πως ακόμη και ο πιο σεμνός και ταπεινός άνθρωπος, αυτός ο πολίτης "υπεράνω υποψίας", είναι ικανός για το ειδεχθέστερο έγκλημα, την αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής, και μάλιστα με τρόπο αποκρουστικό και βάρβαρο.
Η ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται αντιμέτωπη με εκατοντάδες χιλιάδες εγκλήματα. Εγκλήματα στυγνά, πάθους, ζήλιας, μίσους, εκδίκησης, εγκλήματα προμελετημένα ή εν βρασμώ ψυχής.
Εκείνα που συγκλόνισαν όμως, την κοινή γνώμη παραμένουν χαραγμένα στο μυαλό όλων, όσα χρόνια -ακόμη και δεκαετίες- κι αν περάσουν. Σατανιστές, φονικά τηγανόψωμα, η φυλάκιση του Άκη Πάνου και το έγκλημα πάθους κατά του Αρχιμανδρίτη Άνθιμου είναι μόνο η κορυφή ενός προσωπικού δράματος, που συνεχίζει να στοιχειώνει, όχι μόνο τις οικογένειες των θυμάτων και τους δράστες, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
Ας τις δούμε λοιπόν, με χρονολογική σειρά:
Ιούνιος 1987: Μία απόδειξη από το κρεοπωλείο, όπου ψώνιζαν, ήταν αυτό που οδήγησε στον Παναγιώτη Φραντζή, τον άνδρα που επί 3,5 ώρες τεμάχιζε τη σύζυγό του, Ζωή, προκειμένου να κρύψει τα ίχνη ενός εγκλήματος.
Ήταν ένας γάμος γεμάτος εντάσεις και καυγάδες που κατέληγαν ακόμη και στο νοσοκομείο. Ο τελευταίος έμελλε να γίνει το βράδυ της 24ης Ιουνίου του 1987, όταν το ζευγάρι είχε ακόμη μία διαφωνία. Παρά τους ισχυρισμούς του Παναγιώτη Φραντζή, πως ο θάνατος της γυναίκας του ήταν ένα ατύχημα πάνω στον καβγά, ο ιατροδικαστής είχε "δει" στραγγαλισμό.
Το βέβαιο ήταν ότι ο καταδικασθείς σε ισόβια κάθειρξη, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να εξαφανίσει τη σωρό. Οι λεπτομέρειες των όσων διαδραματίστηκαν στη μπανιέρα του σπιτιού τους, με τη βοήθεια ενός κρητικού σουγιά, είναι άκρως ανατριχιαστικές. Ο Παναγιώτης Φραντζής αφού διαμέλησε το άψυχο σώμα, τραυματίζοντάς το έτσι ώστε να μην μπορεί να αναγνωριστεί, το τοποθέτησε σε σακούλες και το πέταξε σε διάφορους κάδους.
Λίγες ώρες αργότερα, ένας συλλέκτης που έψαχνε γραμματόσημα και φακέλους, βρέθηκε αντιμέτωπος με το φρικτό θέαμα. Η διαμελισμένη σωρός ήταν σε τέτοια κατάσταση που δεν μπορούσε να αναγνωριστεί. Αυτό που πρόδωσε το θύτη ήταν μια ματωμένη απόδειξη αγοράς από κρεοπωλείο, ο ιδιοκτήτης του οποίου μπόρεσε να θυμηθεί τους πελάτες.
Απολογούμενος ο Παναγιώτης Φραντζής είχε πει: "δεν την σκότωσα εγώ. Xτύπησε πάνω στον καβγά. Ό,τι έγινε μετά, το έκανα για να εξαφανίσω το πτώμα, γιατί πανικοβλήθηκα και φοβήθηκα!". Το πόρισμα του ανακριτή όμως, το οποίο έκανε λόγο για ασφυκτικά φαινόμενα, είναι καταλυτικό.
Έτσι, καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση ιδιαζόντως απεχθή από δράστη ιδιαίτερα επικίνδυνο, καθώς και για περιύβριση νεκρού σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και φυλάκισης 2 ετών. Αποφυλακίστηκε το 2005, ενώ ήδη λάμβανε εκπαιδευτικές άδειες για να φοιτήσει στην ΑΣΟΕΕ.
Από το 1985 δρούσε η αποκαλούμενη "Εταιρεία Δολοφόνων", τα μέλη της οποίας δολοφόνησαν οκτώ ηλικιωμένους με μοναδικό σκοπό να καρπωθούν την περιουσία τους, συντάσσοντας πλαστές διαθήκες.
Χαρακτηριστική περίπτωση το τελευταίο θύμα της "εταιρείας", ο εφοπλιστής Χαράλαμπος Τυπάλδος, 84 ετών, ο οποίος βρέθηκε νεκρός το 1986 στο γραφείο του. Επίσημη αιτία θανάτου ήταν καρδιακή προσβολή. Στην διαθήκη που δημοσιεύθηκε, καταγραφονταν ως κληρονόμοι του συγγενικά πρόσωπα ανθρώπων, που ο ίδιος γνώριζε ελάχιστα.
Η υπόθεση έφτασε στις αρχές μετά από έρευνα ιδιωτικού αστυνομικού, ο οποίος συγκέντρωσε τα απαραίτητα στοιχεία. Ως πρωταγωνιστής εμφανιζόταν ένα άτομο υπεράνω υποψίας, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, δικηγόρος, πρώην δήμαρχος Χαλκηδόνας και οικογενειάρχης.
Καταδικάστηκε 8 φορές σε θάνατο και 25 χρόνια κάθειρξη, ποινή που βεβαίως δεν εκτελέστηκε και μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ ποινές κάθειρξης επιβλήθηκαν και σε ακόμη έξι κατηγορούμενους.
Στην απολογία του παρουσιάστηκε ως Ρομπέν των φτωχών κι αναρωτήθηκε ενώπιον των δικαστών αν είναι προτιμότερο να ζει ο Τυπάλδος ή να ζουν καλύτερα δέκα άλλα πρόσωπα αντί για αυτόν.
Επίσης, έχει υποστηρίξει: "Ήμουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά, φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου".
Ιανουάριος 1992: Επτά άτομα, μέλη και φίλοι δύο οικογενειών καταλήγουν στο νοσοκομείο σε κρισιμη κατάσταση, λόγω βαρύτατης τροφικής δηλητηρίασης. Όλοι είχαν δοκιμάσει τηγανόψωμα και ψωμί που είχαν παρασκευασθεί από την ίδια ζύμη, την οποία είχε προσφέρει ως «δώρο» στις οικογένειες η 56χρονη γειτόνισσα, Μαρία Σαμπανιώτη.
Οι τοξικολογικοί έλεγχοι στα τρόφιμα αλλά και στα θύματα, ήταν σαφείς: Παραθείο. Τρείς άνθρωποι μετά από μέρες στην εντατική, χάνουν τελικά τη ζωή τους. Οι δικαστικές αρχές στρέφονται κατά της Μαρίας Σαμπανιώτη, κατηγορώντας την ότι θέλησε να εκδικηθεί τις δύο οικογένειες, καθώς δεν επιθυμούσαν το γάμο των δύο γιων τους με τις κόρες της 56χρονης.
Η ίδια από την πρώτη στιγμή ενώπιον του ανακριτή, αρνείται τις κατηγορίες: "Δεν ήθελα να κάνω κακό σε κανέναν. Κάποιος άλλος έβαλε στο μάτι την οικογένειά μου κι επειδή αυτή τη ζύμη την είχα φτιάξει για το σπίτι μου, έριξε δηλητήριο μέσα όταν εγώ έλειπα για ψώνια".
Η θέση της δεν άλλαξε ποτέ, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση το 2000, έχοντας περάσει τρεις ακροαματικές διαδικασίες. Η "φαρμακούλα", όπως την φώναζε ο κόσμος κατά την είσοδό της στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεν κατάφερε να πείσει την ελληνική Δικαιοσύνη.
Το 1993, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο και στη συνέχεια το Μικτό Ορκωτό Εφετείο το 1997, την καταδικάζουν σε τρεις φορές ισόβια κάθειρξη και επιπλέον 25 έτη, χωρίς ελαφρυντικά, για τρεις ανθρωποκτονίες και τέσσερις απόπειρες ανθρωποκτονίας.
Αργότερα, ο Άρειος Πάγος αναιρεί την καταδικαστική απόφαση του ΜΟΕ, κι έτσι η δίκη σε δεύτερο βαθμο επαναλαμβάνεται. Παρά τις ελπίδες της κατηγορούμενης, που επιμένει στην αθωότητά της, το δικαστήριο και πάλι επικυρώνει την πρωτόδικη απόφαση, το 2000.
Η Μαρία Σαμπανιώτη παρέμεινε στη φυλακή συνολικά 19 χρόνια. Αποφυλακίστηκε το 2011, λόγω της καλής συμπεριφοράς της στη φυλακή, των πολλών μεροκάματων που είχε κάνει, αλλά και της ευεργετικής διάταξης σύμφωνα με την οποία μετά το 65ο έτος της ηλικίας του κρατουμένου, κάθε ημέρα κράτησης υπολογίζεται διπλή.
Αύγουστος 1992: Λαμβάνει χώρα η πρώτη πράξη μιας φρικτής ιστορίας, που έμελλε για χρόνια να κυριαρχήσει στη νεοσύστατη τότε ιδιωτική τηλεόραση. Η 14χρονη Δώρα Συροπούλου μεταφέρεται σε ερημική τοποθεσίας στο Κορωπί από τον 21χρονο Ασημάκη Κατσούλα, τον 19χρονο Μάνο Δημητροκάλλη και τη Δήμητρα Μαργέτη, μόλις 18 ετών τότε. Εκεί δολοφονείται και κακοποιείται για να "προσφερθεί στο σατανά", ενώ όταν όλα έχουν τελειώσει, η σωρός της περιλούζεται με βενζίνη και καίγεται.
Η δεύτερη πράξη έρχεται λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1993, όταν η 28χρονη Γαρυφαλλιά Γιούργα, μητέρα δύο παιδιών, οδηγείται κι αυτή στο Κορωπί, όπου βιάζεται και δολοφονείται με μία πέτρα, προκειμένου -όπως αποδείχθηκε- να μην αναγνωριστεί ποτέ το πτώμα της.
Όσα αποκαλύφθηκαν στη συνέχεια, σόκαραν. Οι δύο παιδικοί φίλοι άρχισαν να κάνουν τελετές μαύρης μαγείας στην Παλλήνη και στο Κορωπί, προσπαθώντας παράλληλα να μυήσουν και άλλους συνομήλικούς τους. Ο Κατσούλας θεωρήθηκε μία αυταρχική προσωπικότητα με ανεπτυγμένη νοημοσύνη, ενώ ο Δημητροκάλης ένα παιδί χαμηλών τόνων.
Η "τριάδα" όμως, δεν άντεξε για πολύ, αφού μετά τη σύλληψή τους ο ένας στράφηκε εναντίον των άλλων, επιχειρώντας όλοι τους να λάβουν τη θέση του θύματος ενώπιον της Δικαιοσύνης. Ομολόγησαν τη συμμετοχή τους σε σατανιστικές τελετές, αναφέρθηκαν στη "μύησή" τους στο σατανισμό, αλλά δεν μπήκαν ποτέ στην ουσία των εγκλημάτων τους, τα οποία ήταν τόσο ειδεχθή που το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απαγόρευσε τη τηλεοπτική και ραδιοφωνική μετάδοση της δίκης.
Στο εδώλιο τελικά παραπέμπονται συνολικά οκτώ άτομα για βαρύτατες κακουργηματιικές πράξεις κατά περίσταση: Δύο εξ αυτών απαλλάσσονται από τις κατηγορίες. Κατσούλας και Δημητροκάλης καταδικάζονται σε δις ισόβια κάθειρξη, ενώ η Μαριέτη σε ποινή κάθειρξης 17 ετών, με την αναγνώριση του ελαφρυντικού της μετεφηβικής ηλικίας.
Το 1997, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθήνας επιβάλει τις ίδιες ποινές. Εικοσιτρία χρόνια μετά, μόνο ο Δημ. Κατσούλας παραμένει έγκλειστος στις φυλακές Χανίων, από όπου καταθέτει συχνά αιτήματα αποφυλάκισης.
Δεκέμβριος 1993: Λίγο πριν την νέα χρονιά, ο Μανώλης Δουρής και η σύζυγός του προσέρχονται στο αστυνομικό τμήμα Ερμιόνης και δηλώνουν την εξαφάνιση του 6χρονου γιου τους. Η τοπική κοινωνία μαζί με τις αρχές "χτενίζουν" την περιοχή προκειμένου να εντοπιστεί το αγόρι, ενώ ο πατέρας πρωταγωνιστεί στα ΜΜΕ κάνοντας εκκλήσεις.
Κανείς ακόμη δεν γνωρίζει ότι η εξαφάνιση θα πάρει διαστάσεις θρίλερ και η υπόσεση του Μανώλη Δουρή θα μείνει στα δικαστικά χρονικά, όχι μόνο για το αποτρόπαιο έγκλημα, αλλά και την κατάληξη του θύτη.
Η απλή εξαφάνιση γρήγορα μετατράπηκε σε υπόθεση δολοφονίας για την αστυνομία, που δεν είδε με καλό μάτι το γεγονός ότι ο πατέρας ήταν τελικά αυτός που κατάφερε να βρει τη σωρό του 6χρονου, κρυμμένη στο μαντρότοιχο μιας αλάνας, κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Το παιδί πέθανε από ασφυξία, καθώς ο δράστης του είχε κλείσει τη μύτη και το στόμα, αφού πρώτα το είχε βιάσει, έλεγε το πόρισμα του ιατροδικαστή.
Οι εικόνες με το Μανώλη Δουρή απαρηγόρητο μπροστά στις κάμερες έκαναν το γύρο της Ελλάδας, όπως και οι αντίστοιχες μέσα στην αστυνομική κλούβα, κρατούμενος πια, να δέχεται τις γροθιές άλλων υπόδικων.
"Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε" ειχε πει κατά την απολογία του, αν και αργότερα άλλαξε ισχυρισμούς, δηλώνοντας ότι είναι αθώος. Την ίδια δήλωση έκανε και ενώπιον του δικαστηρίου, με τον αυτεπαγγέλτως διορισθέντα συνήγορό του, να υποστηρίζει ότι η υπόθεση δεν εξετάστηκε όπως θα έπρεπε.
Λίγο αργότερα ήρθε και η καταδίκη: ποινή φυλάκισης ενός έτους για ασέλγεια, ποινή κάθειρξης 20 ετών για βιασμό και ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Ο Μανώλης Δουρής δεν εξέτισε ποτέ την ποινή του. Στις 25 Φεβρουαρίου 1996 βρέθηκε απαγχονισμένος στις εξωτερικές τουαλέτες των φυλακών Τρίπολης. Το πόρισμα έλεγε αυτοκτονία, με ένα καλώδιο τηλεόρασης που είχε κρύψει στα ρούχα του.
Ιανουάριος 1994: Από παρκαδόρος, "κατά παραγγελία δολοφόνος". Η υπόθεση του Ματθαίου Μονσελά συγκλόνισε την κοινή γνώμη στα μέσα της δεκαετίας '90, αλλά και τη Δικαιοσύνη, η οποία έπρεπε να καταλήξει: ανθρωποκτονία από πρόθεση ή αυτοκτονία μέσω τρίτου;
Η Γιόλα Βαγενά έψαχνε καιρό για κάποιον, που θα τη βοηθούσε να δώσει τέλος στη ζωή της, μιας και η ίδια δεν μπορούσε να το κάνει. Κι ήταν ο Ματθαίος Μονσελάς, ο οποίος θα λάμβανε αυτό το ρόλο, ύστερα από δικές της συνεχείς παρακλήσεις.
Το βράδυ της 11ης Ιανουαρίου, η Γιόλα Βαγενά πήγε για πολλοστή φορά βόλτα με το Μ. Μονσελά, προσπαθώντας να τον πείσει. Αυτή τη φορά, έφτασαν στο Μακρόπουλο. "Άντε καλά είναι εδώ" είπε εκείνη και ο Μονσελάς σήκωσε το όπλο που η ίδια του είχε δώσει, και πυροβόλησε τρεις φορές.
"Ό,τι έκανα το έκανα από οίκτο προς τη Γιόλα" είπε στους αστυνομικούς λίγες ώρες μετά, όταν συνελήφθη, εξηγώντας ότι αρχικός του στόχος ήταν να την πλήξει σοβαρά και όχι να την τραυματίσει θανάσιμα, μήπως κάτι τέτοιο την ταρακουνούσε και σταματούσε να επιζητά το θάνατό της.
Η υπόθεση εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά σπάνια για τα ελληνικά δικαστικά χρονικά. Ο Ματθαίος Μονσελάς καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 12,9 ετών, ενώ του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
Καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ουδέποτε πληρώθηκε για την πράξη του από το θύμα, με αποτέλεσμα και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο να τον κρίνει ένοχο, μειώνοντας την ποινή του κατά τρεις μήνες. Εδώ και περίπου 15 χρόνια έχει αποφυλακιστεί, δίχως όμως να έχει καταφέρει να ορθοποδήσει, εξαιτίας του ποινικού μητρώου του.
Μάιος 1996: "Δεν μετανιώνω για τίποτε" επαναλάμβανε κατά την απολογία του στο δικαστήριο ο Θεόφιλος Σεχίδης, ο φοιτητής της Θεολογίας, που σκότωσε πέντε συγγενείς του, τεμαχίζοντας στη συνέχεια τις σωρούς και πετώντας τις σε χωματερή.
Μέσα σε ένα διήμερο, ο Θεοφ. Σεχίδης, που σήμερα εξακολουθεί να κρατείται στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού, σκότωσε τους γονείς, την αδελφή, τη γιαγιά και τον θείο του, γιατί -όπως έλεγε- "δεν μου αποκάλυπταν ποια ήταν η πραγματική μου μητέρα".
Το έγκλημα δεν έγινε γνωστό αμέσως. Η καταγγελία της θείας του που έμενε μόνιμα στο Βέλγιο, ότι είχε εξαφανιστεί ο σύζυγός της οδήγησε τις αρχές στο να ερευνήσουν την υπόθεση και να καταλήξουν στην ομολογία του Σεχίδη.
"Σκότωσα τα θύματά μου αμυνόμενος. Υπήρξε οικογενειακή συνωμοσία. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δε μου έλεγαν την αλήθεια" είχε πει τότε, ισχυριζόμενος ότι τα θύματα, ένα προς ένα, του είχαν επιτεθεί και εκείνος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από να τα σκοτώσει.
Η ομολογία του Θεόφιλου Σεχίδη ολοκλήρωσε ουσιαστικά την έρευνα, αφού η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να εντοπίσει τις σωρούς και των πέντε συγγενών.
Το Κακουργοδικείο Καβάλας τον καταδίκασε σε πέντε φορές ισόβια κάθειρξη, μία για κάθε θύμα. Αυτή ήταν και η μοναδική δίκη που διεξήχθη, αφού ο καταδικασθείς απέσυρε την έφεση που είχε ασκήσει κατά της απόφασης.
Ιούλιος 1996: Το έγκλημά του βαρύ και ιδιαίτερα ειδεχθές, αλλά η ιστορία του Απόστολου Κοσμα προκάλεσε την επιείκεια της ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία -με μία σπάνια ετυμηγορία της- δεν "είδε" ισόβια στην υπόθεση παιδοκτονίας.
Αιτία ήταν το γεγονός ότι ο πρωτότοκος γιος του Κοσμά έπασχε από σχιζοφρένεια παρανοϊκού τύπου, με ανεξέλεγκτη επιθετικότητα. Για χρόνια ήταν έγκλειστος σε κλινικές, όμως η οικογένειά του δεν μπορούσε να το διαχειριστεί και έτσι ελήφθη η δύσκολη απόφαση να λάβει εξιτήριο. Σε μία από τις τελευταίες κρίσεις του, όταν δεν λάμβανε τη φαρμακευτική αγωγή του, το θύμα απείλησε τον πατέρα του να του αγοράσει οπλα, διαφορετικά θα τον σκότωνε.
Στις 7 Ιουλίου 1996, ο Απόστολος Κοσμάς σκότωσε τελικά με τσεκούρι τον γιο του την ώρα που εκείνος κοιμόταν. Στη συνέχεια, μετέφερε το πτώμα στο εξοχικό της οικογένειας στον Κάλαμο και το πυρπόλησε. Την επόμενη μέρα, τεμάχισε το απανθρακωμένο πτώμα με πριόνι, ενώ την ώρα που το τοποθετούσε σε σακκούλες, η αστυνομία έκανε έφοδο στο σπίτι, συλλαμβάνοντάς τον επ' αυτοφώρω.
Αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη εντύπωση στην υπόθεση, ήταν τα όσα διαδραματίστηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία. Γείτονες της οικογένειας κατέθεσαν υπέρ του κατηγορούμενου, η σύζυγός του και μητέρα του θύματος δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό του, ούτε και οι άλλοι δύο γιοι του.
Ο ίδιος, φανερά συντετριμμένος, υποστήριξε στο δικαστήριο: "Δεν ήθελα να τον κλείσω σε ψυχιατρείο, δεν το άντεχα. Τον βάζω σε διάφορες δουλειές γνωστών μου. Φεύγει. Αγοράζει χασίς. Χειροτερεύει. Χτυπούσε τη μητέρα του. Αποφασίζουμε να τον πάμε στο Αιγινήτειο. Δεν γίνεται. Ο γιατρός φοβάται για τη ζωή του παιδιού". Η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης ήταν ποινή κάθειρξης 15 ετών και έξι μηνών. Ο Απόστολος Κοσμάς πέθανε στη φυλακή, λόγω χρόνιων προβλημάτων υγείας.
Ιούλιος 1997: Ήταν ο Θεός της, το Άλφα και το Ωμέγα της. Η εξάρτησή της ήταν απόλυτη. Έτσι, όταν ο αρχιμανδρίτης Άνθιμος έβαλε τέλος στην ερωτική τους σχέση, εκείνη δεν άντεξε.
Ήταν 22 Ιουλίου, όταν η Κάτια Γιαννακοπούλου βρέθηκε έξω από το σπίτι του στην Αθήνα, σε μία ύστατη προσπάθεια να του μιλήσει. Όταν εκείνος εμφανίστηκε, της γύρισε την πλάτη, όπως είχε κάνει και στο παρελθόν. Χωρίς να το σκεφτεί έβγαλε από την τσάντα της το όπλο και άρχισε να τον πυροβολεί μέχρι που τελείωσαν οι σφαίρες. Αυτός ήταν ο επίλογος μιας ιστορίας πάθους, που ξεκίνησε από την ανάγκη της Κάτιας Γιαννακοπούλου να βρει έναν πνευματικό.
"Αν ήταν δυνατόν να τον αναστήσω με πέντε φιλιά ποτισμένα από το αίμα της μετανιωμένης μου καρδιάς θα το είχα ήδη κάνει (...) Ο μεγαλύτερος τιμωρός, ο πιο αυστηρός εισαγγελέας είναι ο εαυτός μου. Αναρωτιέμαι μόνο ποια τιμωρία σκληρότερη μπορεί να μου επιβάλει η δικαιοσύνη από αυτήν που επέβαλα εγώ στον εαυτό μου σκοτώνοντας με τα ίδια μου τα χέρια τον επίγειο θεό μου", είχε πει αργότερα ενώπιον του ανακριτή.
Όπως η ίδια είχε καταθέσει, γοητεύθηκε από τον ιερωμένο, αν και οι σχέσεις τους ήταν πάντα τυπικές. Τουλάχιστον μέχρι την ημέρα που ο Άνθιμος της ζήτησε να τον επισκεφτεί: «Μια μέρα με κάλεσε σπίτι του, όπου μιλήσαμε για πολλά, κυρίως γύρω από τη θρησκεία και την Εκκλησία. Αμέσως μετά άρχισε να μου μιλάει για τον έρωτα. Εκείνη την ώρα με φίλησε για πρώτη φορά και μάλιστα αυτό το φιλί στο στόμα κράτησε για πολλή ώρα».
Την επομένη, η Γιαννακοπούλου πήγε στον αρχιμανδρίτη και του εξομολογήθηκε όλα όσα είχαν γίνει μεταξύ τους την προηγούμενη ημέρα, σαν να μιλούσε για κάποιον τρίτο. Εκείνος της απάντησε: «είμαστε άνθρωποι και σαν άνθρωποι έχουμε ανθρώπινες αδυναμίες».
Το γυαλί ράγισε, όταν ο αρχιμανδρίτης μετακόμισε στην Αγγλία. Οι επαφές μειώθηκαν και η σχέση άρχισε να φθίνει. Αντιλαμβανόμενη τί συνέβαινε, η Κάτια Γιαννακοπούλου άρχισε να ηχογραφεί τις αραιές, πια ερωτικές τους συναντήσεις για να μπορεί αργότερα να τον απειλεί, ενώ οι καυγάδες τους ήταν πλέον ιδιαίτερα έντονοι.
Η Κάτια Γιαννακοπούλου καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ σήμερα έχει πλέον αποφυλακιστεί.
Αύγουστος 1997: Ο 30χρονος Σωτήρης Γιαλαμάς, ο άνδρας με τον οποίο διατηρούσε ερωτικές σχέσεις η τότε 19χρονη κόρη του Άκη Πάνου, Ελευθερία, πέφτει νεκρός. Το έγκλημα λαμβάνει χώρα στο σπίτι του γνωστό στιχουργού, στη Λεύκη Ξάνθης, όπου έχει πάει το θύμα για να μιλήσουν.
Ο Άκης Πάνου ήταν παλαιών αρχών και ηθών και δεν μπορούσε να δεχθεί τη σχέση αυτή, αναφέρουν τα ρεπορτάζ της εποχής. Πήρε το όπλο που κρατούσε ως ενθύμιο από το Ναυτικό, και πυροβολεί τρεις φορές το Σωτήρη Γιαλαμά.
"Όλα έγιναν σε μια κακιά στιγμή. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου" δήλωσε στο δικαστήριο ο Ακης Πάνου, ενώ λίγο νωρίτερα είχε πει στον συνήγορό του Αλέξανδρο Κατσαντώνη ότι ο ίδιος είχε ήδη δικάσει και καταδικάσει τον εαυτό του σε ισόβια κάθειρξη.
Ο τραγουδοποιός, με σημαντική παρακαταθήκη στο ελληνικό τραγούδι, κηρύσσεται ένοχος για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Λαμβάνει την ανωτάτη των ποινών, ισόβια κάθειρξη, χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό από το δικαστήριο. Ούτε καν αυτό της πολιτισμικής προσφοράς, αφού -σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου- " ο κατηγορούμενος δεν πρόσφερε ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου".
Ένα χρόνο αργότερα, αποφυλακίζεται για λόγους υγείας και το 2000 αφήνει την τελευταία του πνοή, νικημένος από τον καρκίνο.
news24.gr
Η έρευνα που θέλησε να δώσει απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση κατέληξε σε απρόσμενα συμπεράσματα.
Οι "τούρκοι" ετοιμάζονταν για μία ακόμη εντυπωσιακή "νίκη" στην ετήσια συνέλευση της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities – FUEN), την οποία είχαν κινήσει γη και ουρανό για να την κάνουν στην Κομοτηνή. Μόνο που τρεις Πομάκοι τους χάλασαν τα σχέδια δίνοντας ένα μάθημα σ΄ όλους εμάς που απλώς παρακολουθούμε απαθείς την προκλητική δράση του τουρκικού προξενείου και των "οργάνων" του στη Θράκη.
Η συνέλευση της της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities – FUEN),δεν "έπαιξε" σε κανένα τηλεοπτικό κανάλι , ούτε έγινε μεγάλο θέμα σε κάποια εφημερίδα. Και για να είμαστε ειλικρινείς αν δεν υπήρχε η ιστοσελίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ,δεν θα είχαμε μάθει ποτέ τι ακριβώς έγινε και πως τρεις Πομάκοι ανέτρεψαν την ...φιέστα του προξενείου.
Η ιστοσελίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ περιγράφει με λεπτομέρειες όλα όσα συνέβησαν κι έχει σημασία να τα μάθουμε.
Γράφει:
"Το γεγονός ότι η FUEN υιοθετούσε μέχρι τώρα, ακρίτως, τις τουρκικές θέσεις, καθώς οι εγγεγραμμένοι σε αυτήν τουρκόφωνοι σύλλογοι εκ Θράκης επέβαλαν χωρίς αντίλογο τις θέσεις τους, καθώς και το γεγονός ότι οι τουρκόφρονες πανηγύριζαν εκ προοιμίου για την επιτυχία τους να πραγματοποιηθεί το συνέδριο στην Κομοτηνή, επιλέγοντας προκλητικά την ημερομηνία απελευθέρωσης της πόλης, είχαν δημιουργήσει μεγάλη ένταση τοπικά, αλλά και στο πανελλήνιο. Όλα έδειχναν μαύρα και άραχνα...ώσπου, εμφανίσθηκαν στον ορίζοντα οι Πομακικοί σύλλογοι...
Τρεις ήρωες των Πομάκων, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ από τους 40.000 της Ελληνικής Θράκης, έσωσαν την τιμή της φυλής τους και όλων των Ελλήνων Θρακιωτών, οι οποίοι εκείνη την ώρα είχαν κατακλύσει τις καφετέριες της Κομοτηνής και λιάζονταν ανέμελοι, χωρίς να ενδιαφέρονται για όσα συνέβαιναν λίγο παραπέρα. Πόσο μοιάζει, αλήθεια, η σημερινή κατάσταση με τη Σμύρνη του 1922;
Οι τρεις ήρωες ΠΟΜΑΚΟΙ τσάκισαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στη μεγάλη Πανευρωπαϊκή φιέστα που ετοίμαζε πυρετωδώς επί δύο χρόνια η Τουρκία. Η προσδοκώμενη μεγάλη νίκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η αναμενόμενη ανάδειξη της «τουρκικής ταυτότητας» της μειονότητας μέσα στην ίδια την Ελληνική Θράκη, κατέληξε σε ΒΑΤΕΡΛΩ, όταν ακόμα το πρωί της πρώτης ημέρας (14.5.2015) στην είσοδο της αίθουσας του Συνεδρίου της FUEN, εμφανίστηκαν οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ Ιμάμ Αχμέτ Πρόεδρος, Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, Κεμάλ Φαρζλή, Πρόεδρος Κέντρου Πομακικών Ερευνών και Μουσταφά Σερήφ, αρθρογράφος της εφημ. ΖΑΓΑΛΙΣΑ.
Η απρόσμενη εμφάνισή τους προκάλεσε κύματα ταραχής στους γενίτσαρους, οι οποίοι εσπευσμένα ενημέρωσαν τον ψευτομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μετέ και άλλους...
Δεν πίστευαν ότι οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ θα έβρισκαν το θάρρος να εμφανιστούν ενώπιον του Τούρκου προξένου Κομοτηνής, όλων των εθνικιστικών σωματείων της Γερμανίας, των δύο ψευτομουφτήδων, του προεδρείου του κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) και της ανθελληνικής μειονοτικής ηγεσίας.
Μάλιστα, όταν ο Ιμάμ Αχμέτ ρωτήθηκε από τη γραμματεία σε ποια γλώσσα επιθυμεί να έχει διερμηνεία στα ασύρματα ακουστικά που διενέμοντο στους συνέδρους, ζήτησε στα ...ΠΟΜΑΚΙΚΑ, προκαλώντας αμηχανία στους υπευθύνους, οι οποίοι αντιλήφθηκαν τι επρόκειτο να ακολουθήσει!
Η τεράστια γκάφα του Αχμέτ Μετέ: «ΕΙΜΑΙ ΠΟΜΑΚΟΣ!»
Ο ψευτομουφτής Ξάνθης αγωνιώντας για την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα στην αίθουσα και χωρίς να γνωρίζει τις προθέσεις των τριών ΓΕΝΝΑΙΩΝ Πομάκων, ξεκίνησε την εναρκτήρια ομιλία του με αναφορά στους... Πομάκους και τους Ρωμά, αποκαλώντας τους τελευταίους υποτιμητικά «τσιγκενέ». Αφού έκανε μια νερόβραστη εισαγωγή, θέλοντας να προκαταλάβει δυσάρεστες εκπλήξεις, είπε : «Είμαι και εγώ Πομάκος». Και ενώ υποτίθεται ότι στην εναρκτήρια ομιλία του, θα μιλούσε μόνο για Τούρκους, άρχισε να αραδιάζει επιχειρήματα για να αποδείξει στους Ευρωπαίους, ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. Παραδέχθηκε ακόμη ότι μιλιούνται πολλές γλώσσες μεταξύ των μουσουλμάνων, όπως τουρκικά, τσιγγάνικα, αλλά και πομάκικα, τα οποία όμως «είναι βουλγάρικα»!
Πολλοί Ευρωπαίοι αναρωτήθηκαν για το πώς είναι δυνατόν από τη μια να αναγνωρίζει την ύπαρξη των Πομάκων και από την άλλη να ισχυρίζεται ότι όλοι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι;
Με τη λήξη των χαιρετισμών, σηκώθηκε πρώτος ο ατρόμητος Μουσταφά Σερήφ ζήτησε το λόγο και ξεκίνησε την ερώτησή του, ειρωνευόμενος κατάμουτρα τον ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ, ενώπιον όλου του ακροατηρίου, λέγοντας:
«Ευχαριστώ τον Αχμέτ Μετέ, ο οποίος παραδέχθηκε ότι υπάρχουν Πομάκοι στην Ελληνική Θράκη, αλλά είπε: «Πομάκος ίσον Τούρκος». Θέλω να δηλώσω ενώπιον όλων σας ότι δεν υπάρχει «Πομάκος Τούρκος», υπάρχουν μόνο Πομάκοι και η γλώσσα μας δεν είναι η βουλγαρική, όπως ισχυρίστηκε ο Αχμέτ Μετέ, αλλά η Πομακική. Μετά από αυτά που ακούσατε ερωτώ το προεδρείο της FUEN, ποιες πρωτοβουλίες σκοπεύετε να αναλάβετε στο θέμα των Πομάκων;»
Όλα τα βλέμματα των ευρωπαίων συνέδρων στράφηκαν στον Μουσταφά.
Ό οργισμένος Αχμέτ Μετέ δεν απάντησε (τι θα μπορούσε να πει άλλωστε), αλλά απάντησε από το βήμα ο νυν πρόεδρος (Αλή Τσαβούς), του ακροδεξιού κόμματος που ίδρυσε ο Αχμέτ Σαδίκ, ΚΙΕΦ (DEB), με ένα επιχείρημα σοβαρότητας καφενείου.
Άλλωστε, ο ίδιος πριν τον κάνουν...πρόεδρο του ΚΙΕΦ, ήταν ο καφετζής στο κτίριο της μουσουλμανικής νεολαίας Κομοτηνής.
Αντί να απαντήσει στην ουσία της ερώτησης του Μουσταφά, είπε το φοβερό και φασιστικό επιχείρημα «Ας γίνει δημοψήφισμα για να δούμε τι θα δηλώσουν οι άνθρωποι. Όλοι αισθάνονται Τούρκοι». Το επιχείρημα εξόργισε πολλούς Ευρωπαίους άλλων μειονοτήτων που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα στις χώρες τους, σχολιάζοντας ότι είναι ΑΚΡΩΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ, διότι η ύπαρξη μιας ιστορικής φυλής δεν πιστοποιείται ούτε ακυρώνεται με δημοψηφίσματα τα οποία είναι πολιτικές διαδικασίες, επηρεαζόμενες από ξένες δυνάμεις εκτός κοινότητας, οι οποίες και έχουν την ισχύ και τους μηχανισμούς να επηρεάσουν με αποφασιστικό τρόπο το αποτέλεσμα...
Ήδη το θρακικό Βατερλώ των Τούρκων εντός της αιθούσης είχε ξεκινήσει...»
ΠΗΓΗ onalert.gr
"Είμαστε τεχνικά σε πτώχευση και η μείωση των αποδόσεων είχε αρχίσει πολύ πριν από τα τραγικά γεγονότα του 2014", δήλωσε χαρακτηριστικά στους δημοσιογράφους.
Οι έρευνες ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση της πτήσης MH370, στις 8 Μαρτίου 2014, συνεχίζονται χωρίς να υπάρχουν σημάδια αναφορικά με την τύχη του.
Ήταν 8 Μαρτίου 2014 όταν το αεροσκάφος των Μαλαισιανών Αερογραμμών είχε αναχωρήσει από το αεροδρόμιο της Κουάλα Λουμπούρ με προορισμό το Πεκίνο.
Μία ώρα μετά την απογείωση του αεροσκάφους με 227 επιβάτες από 15 χώρες και 12 μέλη πληρώματος χάθηκε η επαφή με το κέντρο ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.
Η πτήση βέβαια συνεχίστηκε για δύο ώρες μετά την εσκεμμένη απενεργοποίηση του συστήματος επικοινωνίας με το έδαφος, κάτι που γέννησε τις υποψίες περί αρπαγής του από τον κυβερνήτη ή τον συγκυβερνήτη ή αεροπειρατές.
Από την ημέρα εξαφάνισής του ξεκίνησε γιγαντιαία επιχείρηση έρευνας και διάσωσης και παρά το συνεχώς διευρυμένο πεδίο έρευνας δεν έχει εντοπιστεί τίποτα.
Λίγους μήνες μετά την πτήση - φάντασμα, ήρθε ένα ακόμα χτύπημα για τη Malaysia Airlines, καθώς καταρρίφθηκε κοντά στα ρωσοουκρανικά σύνορα η πτήση MH17 που εκτελούσε το δρομολόγιο Άμστερνταμ - Κουάλα Λουμπούρ.
Το αεροπλάνο που μετέφερε 283 επιβάτες από 15 χώρες και είχε 15μελές πλήρωμα συνετρίβη βόρεια της πόλης Τορέζ, στην περιφέρεια του Ντόνετσκ, στις 17 Ιουλίου του 2014.
Έχασε την επαφή με την υπηρεσία ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας τέσσερις ώρες μετά την απογείωσή του και πιθανότατα χτυπήθηκε από πύραυλο εδάφους - αέρος ενώ πετούσε σε ύψος 33.000 ποδιών.
Η ευθύνη για την κατάρριψη του αεροσκάφους έγινε μπαλάκι ανάμεσα σε Κίεβο και Μόσχα, με την ουκρανική κυβέρνηση να κατηγορεί φιλορώσους αντάρτες και να κάνει λόγο περί ρωσικής συνδρομής.
Οι έρευνες για τα αίτια της κατάρριψης διεξάγονται από τις ολλανδικές αρχές και αναμένεται να συνεχιστούν μέχρι τον Αύγουστο του 2015.
Πάγωσε το κοινό από το ατύχημα του Enrique Iglesias κατά τη διάρκεια συναυλίας του στο Μεξικό.
Από ένα λάθος, όταν προσπάθησε να αρπάξει το drone που έπαιρνε πλάνα από το πλήθος, έκοψε τα δάχτυλά του.
Ενώ οι γιατροί που περιποιήθηκαν το τραύμα του τον συμβούλευσαν να σταματήσει, ο τραγουδιστής συνέχισε τη live εμφάνισή του στην Τιχουάνα.
"Αρπαξε το drone, κάτι πήγε στραβά και είχε ένα ατύχημα. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο αεροδρόμιο και μετέβη στο Λος Άντζελες για να δει ειδικό", ανέφερε ο εκπρόσωπός του.
Στις φωτογραφίες από τη συναυλία στο Plaza de Toros de Playas φαίνεται το λευκό μπλουζάκι του μέσα στα αίματα, καθώς παρέμεινε στη σκηνή ενώ αιμορραγούσε για 30 λεπτά.
Μαν Κουρουπάκης | Δημήτρης Φιλιππίδης | |
Βλάσσης Αναστασίου | Χριστ. Αθανασάτος | Ανδρεας Χατζηιωάννου |
Christos Anastasiou | Μουλογιάννη Ιωάννα | Γιώτα Χουλιάρα |
|
||
Σωτήρης Παπαδόπουλος |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
O Hellas FM διαθέτει πλέον και App για το iPhone σας. Τώρα μπορείτε να ακούσετε ζωντανά όπου και εάν βρίσκεστε (ακόμη και στο αυτοκίνητό σας) τον Νο 1 ραδιοφωνικό σταθμό της Ομογένειας!
Οδηγίες: Συνδεθείτε στο itunes και κατεβάστε την εφαρμογή "tunein radio" (δωρεάν). Στη συνέχεια μόλις την ανοίξετε τοποθετείτε keyword: Hellas FM.