Ναι, καλά διάβασες. Υπάρχουν δέκα -αν όχι παραπάνω- λόγοι για τους οποίους η Αθήνα είναι καλύτερη από τη Νέα Υόρκη. Η ιδέα για αυτό το άρθρο τριβελίζει το μυαλό μου εδώ και αρκετούς μήνες μα όλο κάτι με σταματούσε. Σε μεγάλο βαθμό ήταν βέβαια το γεγονός ότι τέτοιου είδους άρθρα, με τέτοιου είδους τίτλο, θα μπορούσες να βρεις και στο Nitro, ίσα με δεκαπέντε – είκοσι χρόνια πριν. Πώς θα μπορούσα λοιπόν να γράψω κι εγώ ένα τέτοιο κείμενο, και μάλιστα να αποφύγω όλα τα κλισέ και τις κοινοτοπίες που θα μπορούσαν να το συνοδεύουν; Κατέληξα πως αυτό θα ήταν αδύνατον, διότι όντως κάποιοι από αυτούς τους δέκα λόγους αποτελούν αξεπέραστα στερεότυπα της πόλης που όλοι αγαπάτε να μισείτε (καθώς εγώ μόνο την αγαπάω). Η βασική διαφορά όμως με εκείνα τα άρθρα, μιας άλλης, “πιο lifestyle” εποχής, είναι ότι ενώ εκείνα τα άρθρα ήθελαν να πλασάρουν την Αθήνα ως μία συναρπαστική μητρόπολη του κόσμου που όλοι θα έπρεπε να θέλουν να ζουν εκεί, αυτό το άρθρο θα προσπαθήσει να αναδείξει τα αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα της Αθήνας, έχοντας όμως πάντα υπόψιν μας και όλα της τα ψεγάδια. Εξάλλου, το γεγονός ότι υπάρχουν δέκα λόγοι που η Αθήνα είναι καλύτερη από τη Νέα Υόρκη, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν υπάρχουν άλλοι εκατόν δέκα λόγοι που η Νέα Υόρκη είναι καλύτερη από την Αθήνα. Στόχος μου, παρ' όλα αυτά, δεν είναι να αποδείξω ότι η Αθήνα είναι εν γένει καλύτερη από τη Νέα Υόρκη (επειδή μάλλον δεν είναι!) αλλά να υπενθυμίσω πως υπάρχουν, αν μη τι άλλο, δέκα (κοινωνικά, πολιτισμικά, γεωγραφικά, κ.ο.κ.) σημεία στα οποία υπερτερεί.
ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ 4
Για όποιον δεν το ξέρει, ή για όποιον φαντάζεται ότι το Studio 54 είναι ακόμα ανοιχτό και σερβίρει ποτά μέχρι το χάραμα, ας το μάθει. Στη Νέα Υόρκη όλα τα νυχτερινά μαγαζιά κλείνουν στις 4 το πρωί, με το ρολόι. “Όποιος ψάχνει, βρίσκει” θα μου πεις και θα έχεις δίκιο, μιας και όντως υπάρχουν και στη Νέα Υόρκη ακριβοθώρητες εξαιρέσεις κάποιων club στο Brooklyn και κάτι τελειωμένων bar που βρίσκονται κρυμμένα μέσα σε εμπορικά κέντρα της Times Square που μένουν ανοιχτά μέχρι τις 6. Στην Αθήνα όμως, δεν μιλάμε για εξαιρέσεις, αλλά για τον κανόνα! Οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας κι αν διαλέξουμε, σίγουρα θα υπάρχει κάποιο -όχι και τόσο δύσκολο να βρεθεί- μέρος που θα μένει ανοιχτό μέχρι το πρωί. Μαγαζιά που είναι ανοιχτά μέχρι τις 4 τις καθημερινές, είναι ανοιχτά μέχρι τις 6 τα Σαββατοκύριακα, καφέ-μπαρ που ανοίγουν το μεσημέρι, το βράδυ μεταμορφώνονται σε club -αν όχι σε after- και κλείνουν στις 10 το πρωί. Η νυχτερινή ζωή στην Αθήνα σταματάει μόνο όταν αρχίζει η επόμενη νύχτα.
ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΟΥΤΕ ΜΠΑΙΝΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΠΙΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΑ 21
Σκέψου να είσαι πρωτοετής φοιτητής και να μην μπορείς να πιεις νόμιμα μια μπύρα! Στις ΗΠΑ, ως γνωστόν, ενηλικιώνεσαι στο εικοστό πρώτο έτος της ζωής σου –ασχέτως του ότι μπορείς να οδηγείς νόμιμα από τα δεκαέξι!- που σημαίνει ότι αν δεν έχεις ψεύτικη ταυτότητα δεν πρόκειται ούτε καν να πλησιάσεις το μπαρ του μπαρ μέχρι να συμπληρώσεις τα είκοσι ένα - ούτε, προφανώς, να αγοράσεις μπύρες/αλκοόλ από την κάβα! Δεν μιλάμε καν για κάτι πιο κυριλέ, εκεί την έχεις πατήσει. Στην Ελλάδα λοιπόν, και στην προκειμένη περίπτωση στην Αθήνα, οι νεαροί μας φίλοι κάτω των είκοσι ένα (μα, άνω των δεκαεφτά, σημειωτέον) έχουν το σαφές προβάδισμα του να μπορούν να πάνε ΝΟΜΙΜΑ να πιουν τις ποτάρες τους όπου γουστάρουν!
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ
Είναι μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών μου οι φορές που μου επιτράπη να καπνίσω στον εσωτερικό χώρο ενός μπαρ της Νέας Υόρκης. Με εξαίρεση ένα μπαρ-λέσχη καπνιστών στο SoHo, και μερικούς εναλλακτικούς συναυλιακούς χώρους στο Williamsburg, η Νέα Υόρκη είναι από τις πιο αντικαπνιστικές πόλεις που έχω ζήσει. Και αυτό δεν φαίνεται μόνο από τη γενική απαγόρευση του καπνίσματος στην πόλη (από τον Μάιο του 2011 απαγορεύεται ακόμα και στα πάρκα!), αλλά και από την τρανή φορολογία που επιφέρεται στα είδη καπνιστού, που φτάνει την τιμή ενός πακέτου τσιγάρων στα 12 δολλάρια! Στην πολυαγαπημένη μας Αθήνα, λοιπόν, είναι περιττό να πω ότι εξαιρέσεις αποτελούν τα μπαρ (άντε και μερικά εστιατόρια, πράγμα που δεν με ενοχλεί και τόσο) που δεν σε αφήνουν να καπνίσεις στο εσωτερικό τους. Η Αθήνα, ντάξει όλη η Ελλάδα για να είμαι δίκαιος, αποτελεί την Γη της Καπνιστικής Επαγγελίας και πέραν του ότι μπορείς να απολαύσεις το τσιγάρο σου μετά το φαγητό σου ή μαζί με το ποτό σου χωρίς να μετακινηθείς από τη θέση σου, τα τσιγάρα -όσο κι αν ακριβαίνουν- παραμένουν πολύ πιο φτηνά από αυτά της Νέας Υόρκης.
Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ ΤΑΞΙ
Όσο κι αν αντιπαθώ τους Αθηναίους ταξιτζήδες, με τα σκυλάδικα και αθλητικά που ακούνε όλο το 24ωρο, πρέπει να παραδεχτώ ότι ποτέ δε με έχουν απογοητεύσει – είναι πάντα εκεί για μένα. Αντίθετα, στη Νέα Υόρκη, ήταν πολλές οι φορές που τα ταξί αποτελούσαν είδος προς εξαφάνιση! Ναι, μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά όσο περισσότερα ταξί κι αν έχει η πόλη της Νέας Υόρκης από την Αθήνα, ποτέ δεν είναι αρκετά. Και προφανώς μιλάμε για το Manhattan, μιας και στα άλλα boroughs της πόλης, τα ταξί εμφανίζονται με τη συχνότητα του κομήτη του Χάλει. Το χειρότερο όμως χαρακτηριστικό των νεοϋορκέζικων ταξί, χωρίς να προσφέρουν καμία ουσιαστικά καλύτερη υπηρεσία από τα δικά μας, είναι οτι είναι πολύ πιο ακριβά, ανάγοντας τη χρήση σου σε είδος πολυτελείας.
Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ
Όσο φαιδρή κι αν ακούγεται η υποτιθέμενη σύγκριση του νεοϋορκέζικου real estate με αυτό της Αθήνας, δεν παύει να είναι μία πραγματικότητα. Στη Νέα Υόρκη, ακόμα και σε κακόφημες περιοχές του Brooklyn ή του Harlem, μπορείς να φτάσεις να πληρώνεις πεντακόσια και εξακόσια δολλάρια το μήνα μόνο για ένα (συνήθως μικρό) δωμάτιο, σε ένα σπίτι με δύο ή και τρεις συγκατοίκους. Στην Αθήνα, και ειδικά στην Αθήνα της κρίσης, με τα ίδια λεφτά μπορείς να βρεις μία ωραιότατη γκαρσονιέρα, ή αν δε σε ενοχλούν οι συγκάτοικοι, να μένεις σε μεζονέτα στο Λυκαβητό (#TrueStory). Και ναι, ok, άλλο Νέα Υόρκη και άλλο Αθήνα, αλλά άλλο να έχεις ένα μικρό παράθυρο που βλέπει στο πουθενά, και άλλο να μπορείς όταν ξυπνάς κάθε μέρα και να βλέπεις τον Παρθενώνα (έστω κι απ' τον φωταγωγό!)
ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Φτάσαμε, αισίως, σε ένα από τα “κλισέ” επιχειρήματα (ΠΡΟΣΟΧΗ, ακολουθούν κι άλλα). Επιχείρημα όμως αδιάσειστο. Στη Νέα Υόρκη οι εποχές λειτουργούν όπως και οι εποχές του Βιβάλντι, είναι ιδιαιτέρως διακριτές μεταξύ τους και φέρουν τα έντονα χαρακτηριστικά τους με υπερηφάνεια. Κοινώς, ο Χειμώνας (ειδικά ο πιο πρόσφατος) στη Νέα Υόρκη είναι άγριος, αδυσώπητος και μπορεί να σε κάνει να μισήσεις το χιόνι για πάντα. Από την άλλη, η Νέα Υόρκη φημίζεται και για την καλοκαιρινή υγρασία της που σε κάνει να μοιάζεις λες και μόλις βούτηξες σε μία πισίνα από ιδρώτα. Το Φθινόπωρο είναι μαγικό, κακά τα ψέματα, μα όπως και η Άνοιξη, που επίσης είναι μαγική, πλήττεται από ακατάσχετες βροχές που μπορούν να ξεκινήσουν από τον Αύγουστο, πριν καν μπει το Φθινόπωρο, και να τελειώσουν τον Ιούνιο, αφού έχει ήδη μπει το Καλοκαίρι. Οι παραπάνω λόγοι, λοιπόν, καθιστούν το κλίμα της Αθήνας ιδανικό. Ένα κλίμα “εύκρατο, με ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια”.
ΩΚΕΑΝΟΣ VS ΠΕΛΑΓΟΣ
Ακόμα ένα στερεότυπο μα ακλόνητο επιχείρημα. Το Manhattan είναι ένα νησί από το οποίο πρέπει να φύγεις αν θέλεις να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα. Όχι μόνο να φύγεις αλλά να απομακρυνθείς πολύ - μιάμιση-δύο ώρες για κάτι σχετικά αποδεκτό ή δυόμιση-τρεις ώρες για κάτι λίγο καλύτερο (μιλάμε για μετακινήσεις με τη συγκοινωνία, προφανώς). Ακόμα και στα Hamptons ή στο Fire Island να πας όμως, η θάλασσα και οι παραλίες που θα βρεις δεν συγκρίνονται ούτε κατά διάνοια με τις αντίστοιχες παραλίες και νερά που μπορείς να βρεις μία με δύο ώρες έξω από την Αθήνα. Συν τοις άλλοις, η Αθήνα προσφέρει και την ποικιλία των άφθονων νησιών που βρίσκονται γύρω από την Αττική χερσόνησο. Εκεί όμως που υπάρχει η μεγάλη διαφορά είναι όταν βάζεις το κεφάλι σου μέσα στο νερό και ανοίγεις τα μάτια. Το βαθύ αυτό μπλε που δεν τελειώνει ποτέ, είναι μία άγνωστη απόχρωση για τους Νεοϋορκέζους.
Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Ένα από τα πράγματα που λίγοι συνειδητοποιούν όμως είναι ότι η Αθήνα είναι μία από τις καλύτερα κινηματογραφικά ενημερωμένες και καταρτισμένες πόλεις της Ευρώπης. Χαρακτηριστικό που την βοηθάει να κερδίσει με άνεση αυτή τη μάχη με τη Νέα Υόρκη. Ειδικά τα τελευταία δέκα χρόνια κιόλας, που πολλές υπερπαραγωγές και blockbuster βγαίνουν την ίδια μέρα σε όλο τον κόσμο, η Αθήνα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη Νέα Υόρκη. Αντίθετα, μάλιστα, στην Αθήνα μπορείς πολύ πιο εύκολα να βρεις ταινίες από όλη την Ευρώπη, αλλά και τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Πράγμα που είναι πολύ πιο δύσκολο να καταφέρεις στη Νέα Υόρκη, όπου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού οι κινηματογράφοι που παίζονται μη χολυγουντιανές ταινίες.
ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ
Εκτός όμως από την πλούσια κινηματογραφική ποικιλία που προσφέρεται στο αθηναϊκό κοινό, η Αθήνα υπερτερεί της Νέας Υόρκης σε αυτό τον τομέα και λόγω των θερινών σινεμά. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το Σινέ Θησείο έχει ψηφιστεί από το CNN ως ο καλύτερος κινηματογράφος του κόσμου! Η μοναδική αίσθηση του να βλέπεις μία ταινία κάτω από έναν έναστρο ουρανό είναι αγαπητή ανά τον κόσμο, και στη Νέα Υόρκη ακόμα αυξάνονται και πληθύνονται τα open air film festivals στα πάρκα της πόλης. Το θέμα όμως είναι ότι στην Αθήνα δεν στριμωχνόμαστε σα σαρδέλες στα πάρκα (που τυπικά απαγορεύεται να πιεις και να καπνίσεις) και τις πλατείες, θέαμα που θυμίζει περισσότερο σεισμόπληκτους παρά κινηματογραφόφιλους, για να δούμε μία παλιά ταινία. Στην Αθήνα, και στα περισσότερα από τα θερινά της, μπορείς να βολευτείς αναπαυτικά σε καρέκλες και σεζλόνγκ μέχρι και σε καναπεδάκια για να απολαύσεις μία ταινία Α' προβολής πίνοντας τη μπύρα σου και καπνίζοντας το τσιγαράκι σου!
Η ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ INSOMNIAC
Αν η Νέα Υόρκη είναι “η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ”, τότε είναι σίγουρο πως η Αθήνα πάσχει εδώ και αιώνες από χρόνια αϋπνία. Τα χαρακτηριστικά της Νέας Υόρκης που δικαιολογούν τον τίτλο της είναι το 24ωρο μετρό της, τα 24ωρα delis και πολυφαρμακεία της (Duane Reade, CVS) και τα 24ωρα diners της. Εκτός από το μετρό όμως (εκεί μόκο), όλα τα υπόλοιπα είναι πράγματα που μπορείς όχι μόνο να τα βρεις και στην Αθήνα, αλλά να τα βρεις ακόμα και καλύτερα, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το μεταμεσονύκτιο φαγητό! Η Αθήνα είναι μια γριά γυναίκα, σοφή και ταλαιπωρημένη, που αρνείται πεισματικά να ωριμάσει και δεν θέλει επουδενί να πάει για ύπνο, πράγμα που γίνεται εμφανές όχι μόνο από το αυθαίρετο νυχτερινό της ωράριο, αλλά και από την αεικίνητη φύση της, που την κάνει να μοιάζει ότι δεν ηρεμεί ποτέ. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι οτι η Νέα Υόρκη αποκοιμιέται πριν καν η Αθήνα βγάλει τους φακούς επαφής της.
