Τον ραδιοφωνικό σταθμό Hellas FM της Νέας Υόρκης επισκέφθηκε ο Πρόεδρος του οργανισμού Χαμόγελο του Παιδιού κ. Κώστας Γιαννόπουλος όπου και μίλησε στην εκπομπή του δημοσιογράφου Δημήτρη Φιλιππίδη. Ο κ. Γιαννόπουλος κατά την παρουσία του στις ΗΠΑ, συναντήθηκε με παράγοντες και αξιωματούχους της ομογένειας, ενώ παρουσίασε στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών το σημαντικό έργο του Χαμόγελου και τις αυξανόμενες ανάγκες στήριξης των παιδιών και των οικογενειών εν μέσω της δύσκολης συγκυρίας για την Ελλάδα.
Όπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε ο κ. Γιαννόπουλος, στόχος του Χαμόγελου του είναι η δημιουργία ενός διαύλου ανοικτής επικοινωνίας της ομογένειας με τον Οργανισμό, καθώς όπως υπογράμμισε αποτελεί ζήτημα μείζονος σημασίας η ενημέρωση του απόδημου ελληνισμού για τις δραστηριότητες και το πολυσχιδές έργο που παράγεται.
Φιλιππίδης:Κύριε Γιαννόπουλε, σας ευχαριστώ που είστε σήμερα κοντά μας. Είναι τιμή για τον Hellasfm.
Γιαννόπουλος : Εγώ σας ευχαριστώ κ. Φιλιππίδη, κι εσάς και τον Hellasfm που μας δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με την Ομογένεια. Τους ανθρώπους που έχουνε και κρατάνε μια άλλη Ελλάδα. Την γνήσια Ελλάδα. Και κρατάνε τις επάλξεις
Θέλω να σας πω ότι δεν υπάρχουν ήρωες. Για μένα ήταν κάτι αυτονόητο. Γιατί όταν το παιδί σου λέει ότι το όραμά μου είναι αυτό και μέσα από το ημερολόγιό του βγάζει αυτα τα γνήσια που μπορεί να βγάλει ένα μικρό παιδί, τότε δεν μπορείς παρά να το υπηρετήσεις. Αλλά δεν υπάρχει θέμα ηρωισμού. Υπάρχει θέμα υποχρέωσης. Υποχρέωσης που στην αρχή ήτανε για τον Ανδρέα, μετά έγινε γι αυτά τα παιδιά που γνώρισα. Και παρόλο τις πίκρες που έχω περάσει, τις δυσκολίες που έχω περάσει και την κακεντρέχεια κάποιων ανθρώπων που έχω κι αυτή περάσει, δεν με έκαμψε για να πω τα παρατάω. Άλλα δεν είναι θέμα ηρωισμού, είναι θέμα πείσματος, διάθεσης , γνησιότητας και απόφασης ζωής.
Φιλιππίδης: Κάνοντας μία μικρή αναφορά στο χθές, γιατί θα πάμε και στο σήμερα που είναι πάρα πολύ σημαντικό, θα ήθελα να μου πείτε πότε αρρώστησε ο μικρός Ανδρέας.
Γιαννόπουλος: Αρχές του 1995. Πήγαμε Αγγλία, Αμερική, πολεμήσαμε κάναμε εγχειρίσεις , τα δώσαμε όλα όσα είχαμε να δώσουμε, είχαμε την άνεση. Είχα δυό επιχειρήσεις πληροφορικής. Θέλω να πω αυτό που είπατε πριν. Θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα που ξαφνικά σου έρχεται αυτό το χτύπημα, το οποίο δεν είναι χτύπημα απλώς, αυτή η λέξη είναι πολύ απλή για να το χαρακτηρίσει, και λες το παιδί σου έχει καρκίνο. Και τί κάνεις μετά; Πρέπει να λειτουργήσεις. Πήγαμε λοιπόν και κάναμε όλες αυτές τι προσπάθειες. Δυστυχώς ήταν ο άτυχος, ο οποίος είχε μια πολύ σοβαρή περίπτωση καρκίνου. Δεν είχε ελπίδα. Και προς το τέλος αυτό της ζωής του λοιπόν, τους τελευταίους μήνες της ζωής του το ’95 και συγκεκριμμένα το Νοεμβριο, 9 Νοεμβρίου έγραψε στο ημερολόγιό του την τελευταία του επιθυμία ουσιαστικά. Την παρακαταθήκη για το χαμόγελο του παιδιού. Εκείνος το ονόμασε «Το χαμόγελο του παιδιού» γιαυτό το λέμε σε λάθος αγγλικά «Thesmileofthechild» αντί να το πούμε «Child’ssmile» που είναι πιο απλό, για να δώσουμε την έμφαση που έδινε εκείνος στο «Το χαμόγελο του παιδιού». Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια και όλα αυτά που κάναμε στην αρχή ήρθαν κοντά μας κάποιοι που ήθελαν να κάνουν δημόσιες σχέσεις, να κάνουν φιγούρα για το εργοστάσιό τους, να βγού βουλευτές κλπ Τους πετάξαμε – συγγνώμη για την έκφραση- κλωτσηδόν από μέσα.
Φιλιππίδης: Ήταν της μόδας κάποια στιγμή.
Γιαννόπουλος: Ήτανε η φιλανθρωπία της μόδας κάποιες στιγμές και συνεχίζει να είναι της μόδας. Εμείς δεν κάνουμε φιλανθρωπία. Και όταν λέω, κακώς εννούμενη φιλανθρωπία, μην μπερδέψουμε Εμείς δεν κάνουμε φιλανθρωπία. Κάνουμε την υποχρέωσή μας απέναντι στα παιδιά και στις οικεγένειες. Αυτή είναι η ένοια όσων συμμετέχουν πλέον μετά από 20 χρόνια γιατί κλείνουμε 20 χρόνια τώρα. Μετά από 20 χρόνια, όταν βρέθηκα στην αίθουσα των Ηνωμένων Εθνών στη Γενική Συνέλευση και εκπροσωπούσα το Χαμόγελο και την Ελλάδα, λέω «Ανδρέα φτάσαμε μέχρι εδώ», και το «φτάσαμε μέχρι εδώ» είναι γιατί μας έδωσε τη συνατότητα ο κόσμος, αυτό που ξεκίνησε ένα μικρό παιδι να το προχωρήσουμε.
Φιλιππίδης: Σ’ αυτή τη διαδρομή των 20 ετών ποιό ήταν το πιό δύσκολο σημείο; Ηταν το πιο δύσκολο σημείο όταν ξεκινού, ήταν το πιό δύσκολο σημείο κάτι ενδιάμεσα;
Γιαννόπουλος: Όλα ήταν δύσκολα σημεία. Όλη η διαδρομή είναι ένα δύσκολο σημείο. Όταν έχεις να κάνεις με την επιβίωση των παιδιών, κι όταν οι πολλές δράσεις που τώρα έχουμε το χρόνο να τις πούμε σε (μπούλετς) για να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν είναι κάτι απλό να κάνουμε όπως είναι η φιλοξενία των παιδιών για να γίνουν έπρεπε να δημιουργηθούν, να υλοποιηθούν, και στη συνέχεια να σταθεροποιηθούν. Κι αυτό είναι δύσκολο. Γιατί αν κάνεις δουλεια πραγματική και δεν κάνεις δουλειά φαίνεται, γιατί αυτό είναι που λέγεται φιλανθρωπία, φαίνεται. Δίνουμε μερικές σακούλες φαγητο, και τελειώνει η υπόθεση. Εδώ, δεν είναι οι σακούλες το φαγητό. Εδώ πρέπει να έχεις υποδομές. Πρέπει να έχεις υποδομές για να στηρίξεις. Τα παιδιά λοιπόν που στα 14 σπίτια, για να πούμε μία δράση, μεγαλώνουμε παιδιά. Έχουμε 14 σπίτια 380 παιδιά που αυτή τη στιγμή είναι, και έχουμε μαγλώσει 750 παιδιά περίπου. Όμως είπαμε όχι λόγω έλλειψης χώρων σε 1450 με 1470 παιδά περίπου. Εδώ απ’ τη μια μεριά έρχεσαι και λές καταφέραμε αυτό που είναι πολύ σημαντικό, πρωτότυπο για τα διεθνή δεδομένα με ποιότητα και παιδιά ευτυχισμένα μέσα σ΄ένα χώρο που κανονικά έπρεπε νάναι μίζερα και ιδρυματοποιημένα, ενώ εμείς έχουμε φτιάξει ένα σπίτι που είναι σαν σπίτι, και σε πονάει γιατί δεν μπόρεσες να πάρεις αυτά τα 1474 παιδιά που γέρεις ότι θα πάνε σε κάποιον Καιάδα Άρα βλέπετε ότι ποτέ δεν μπορείς να πεις τα κατάφερα. Αλλά υπάρχουν και πολύ όμορφες στιγμές, υπήρξαν και πάρα πάρα πολύ δύσκολες στιγμές όταν χάνεις τη ζωή ενός παιδιού, όταν βρίσκεσαι μπροστά στη φρίκη καταστάσεων που έχουμε βρεθεί, κακκοποίησης, παραμέλησης ή της φρικτής κατάστασης προχθές της μικρούλας την οποία ψάχναμε να τη βρούμε και δεν είχαμε στοιχεία για να τη βρούμε και αισθανόμαστε άπραγοι. Ξαφνικά μαθαίνουμε
Φιλιππίδης: Είναι μια συγκυρία μάλλον που βρίσκεστε εδωπέρα, γιατί πριν από λίγες μέρες πραγματικά όχι μονάχα το Πανελλήνιο, η παγκόσμια κοινότητα σοκαρίστηκε από αυτή ακριβώς την είδηση ίσως της πιο ηδεχθούς πράξης στην ιστορία των γονιών. Δεν έχει υπάρχει καταγραφή κάποιου άλλου τέτοιου περιστατικού...Και αυτό αποδεικνύει κ. Γιαννόπουλε το ότι ποτέ δεν ξέρουμε αυτά τα παιδιά τι κατάληξη θα έχουν αν δεν βρεθεί κάποιος να τα αγκαλιάσει και να τα στηρίξει.
Γιαννόπουλος: Το ξέρουμε εάν τυχόν η κοινωνία λειτουργήσει και λειτουργεί τις περισσότερες φορές, δηλαδή όταν ακούσεις ένα παιδάκι που βασανίζεται, κακκοποιείται, ακούς ότι κλαίει ειδοποιείς το 1056 τη γραμμή ζωής του Χαμόγελου 24 λωρες το εικοσιτετράωρο λειτουργεί και εμείς θα κάνουμε κάτι. Θα κινητοποιήσουμε τον εισαγγελέα, θα κινητοποιήσει τις αρχές, και αν δεν γίνει, ξανακάνουμε. Ξαναμιλάμε, ξαναπαίρνουμε τηλέφωνο. Πιέζουμε για να γίνουν πράγματα. Ενώ απ’ την άλλη μεριά, απ’ την αντιπέρα όχθη, μια κι είμαστε σ’ αυτό, έρχεται και, όχι να καλύωει τη φρίκη αυτού που έγινε, αλλά να δείξει τον άλλο πατέρα που, όταν τον Δεκέμβριο μας ενημέρωσαν ότι ένα παιδάκι βρέθηκε κοντά στο πτώμα του πατέρα της που πέθανε από κρυοπαγήματα από το κρύο, γιατί προσπάθησε να περάσει το ποτάμι και εκείνος βράχηκε ενώ το παιδί του ήτανε στεγνό και η Τάλα, η μικρή Τάλα το είδωλο που δημιουργήσαμε , γιατί επικοινωνήσαμε με τον κόσμο, το είδωλο αυτό των προσφύγων που προσπαθούν να σώσουν τα παιδάκια τους και την οικογένειά τους απ’ τη φρίκη του πολέμου και της καταστροφής στις χώρες αυτές, ήρθε κοντά μας, σε ένα από τα σπίτια μας –μας ενημέρωσε ο γενικός γραμματέας τότε- το στηρίξαμε, βρήκαμε με μεγάλη πίεση τη μητέρας τηςκαι προχθές είχαμε την μεγάλη ευτυχία να καταφέρουμ, διότι ήταν μεγάλη επιτυχία να καταφέρεις να έρθει από τη Συρία η μητέρα μαζί με το αδερφάκι της Τάλα το αγοράκι, να βρεθούν και να ενωθούν πάλι. Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία επανένωσης ανθρώπων που αγαπιούνται. Η μικρλη Τάλα έλεγε, να μην έρθει με το καράβι για να μην πνηγεί. Νάρθει με το αεροπλάνο. Γιατί δεν ήθελε να χάσει έναν ακόμη άνθρωπο στη ζωή της. Κι έτσι λοιπόν αυτό το είδωλο της προσφυγιάς και της προσπάθειας να βρεθεί μία καλύτερη λύση είναι που ήρθε στον αντίποδα. Τεσσάρων ετών είναι το ένα παιδί, ο πατέρας θυσιάστηκε, τεσσάρων χρονών το άλλο παιδί που ο πατέρας το θυσίασε, το σκώτωσε ουσιαστικά. Αυτό τον καιρό η κοινωνία βομβαρδίσεται με κάποια πράγματα..
Φιλιππίδης: Πρέπει να επιλέξουμε την Τάλα, η οποία αποδεικνύει ότι όταν έχουμε τα εχέγγυα να στηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους , τότε μονάχα μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμό, σε μία χώρα που, κακά τα ψέματα κ. Γιαννόπουλε, όταν μπορούσε δεν βοηθούσε. Τώρα δεν μπορεί και δεν βοηθάει. Τώρα μπορούμε να την κατηγορήσουμε λιγότερο γιατί τώρα δεν μπορεί εκ των πραγμάτων. Μπορούμε να την κατηγορήσουμε περισσότερο όταν μορούσε. Γιατί, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, το Κράτος σας δίνει ένα ποσό της τάξεως των 80.000 ευρώ σε ετήσια βάση, ένα ποσό το οποίο δεν φτάνει ούτε για «ζήτω» αν μπορώ να το πω έτσι.
Γιαννόπουλος: Το Κράτος δεν μας έδινε ποτέ χρήματα, και αυτό που μας έδωσε τώρα, γιατί μας έδωσε δυό σπίτια να λειτουργήσουμε, μόνο η μισθοδοσία τους είναι στο καθένα 250.000 ευρώ. 500.000 ευρώ το χρόνο. Και μας δίνουν 80.000 ευρώ. Δηλαδή κοροϊδία ουσιαστικά. Κι αυτά δεν μας τα δείνουν. Μας τα κατάσχεσε προχθές για το ΕΝΦΙΑ.
Φιλιππίδης: Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω. Δεν θέλω να το πιστέψω. Το έψαξα και το είδα. 100.000 ευρώ ζήτησε ΕΝΦΙΑ το Ελληνικό Κράτος από το Χαμόγελο του παιδιού;
Γιαννόπουλος: Ναι. Το περιόρισε σε κάποιο άλλο ποσόν. Ξέρετε. Να τα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Γιατί οι Έλληνες που ζούνε εδώ και που ακούνε τη φρίκη και τα λοιπά ακούν πράγματα που είναι πρασγματικότητα, ακούν και πράγματα που είναι και φαντασία. Υπάρχει η νοοτροπία ότι όλοι είμαστε το ίδιο στην Ελλάδα.Απατεώνες. Και όποιος σηκώσει το κεφάλι του και κάνει καλή δουλειά, δεν περνάει. Ισοπεδωτικό. Τόσα χρόνια δεν έχουμε πάρει χρήματα από τις ΜΚΟ κλπ , ζητούσαμε να μας περιχαρακώσουν, όπως εμείς έχουμε αυτοελεγκτικούς μηχανισμούς, να ξέρει ο κόσμος από που έρχεται το ευρώ και που πάει , γιατί εμείς έχουμε πολλα μικρ΄λα ευρώ και σε είδος , δεν έχουμε πολλά μεγάλα ευρώ, άρα ξέπλυμα χρημάτων. Γιατί πάει το μυαλό εκει πέρα . ..Αλλά πληρώστε όλοι το ίδιο. Είστε όλοι απατεώνες, το ίδιο....Έτσι λοιπόν οι 2000 εθελοντές που το κάνουν γιατί το θέλει η ψυχούλα τους λένε μην πεις ότι είμαι εθελοντής. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό το πνευμα του εθελοντισμου.... Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που εκπροσωπούμε κι εμείς, που είμαστε στα Ηνωμένα Έθνη με ειδικό συμβουλευτικό καθεστώς, που έχουμε δημιουργήσει Ομοσπονδία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βραβευτήκαμε πριν από λίγες μέρες από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Χαμόγελο του παιδιού είναι πρότυπο οργανισμού στον κόσμο.
Γιαννόπουλος: Αυτό που βγήκε ότι οι Έλληνες γονείς εγκαταλείπουν τα παιδιά τους λόγω κρίσεις ήταν μια φριχτή συκοφαντία. Αυτό που έχει μείνει στην Ελλάδα είναι η αξιοπρέπεια της Ελληνικής οικογένεια που δεν θα αφήσει τα παιδιά της λόγω φτώχιας .
Στηρίζουμε οικογένεις αλλά όχι με μια σακουλίτσα φαγητό για να φάει, στηρίζουμ με μια συνολική υποστήξη και ψυχολογικά, και ιατρικά και σχολικά και στην καθημερινότητα
Έχουμε 2000 ενεργούς εθελοντές περίπου από τους 6500 εγγεγραμμένους εθελοντές που έχουνε περάσει από εκπαίδευση από αξιολόγηση και παρακολούθηση- εποπτεία . Όμως για να γίνει δουλειά με ουσία και επαγγελματισμό, θες ανθρώπους που να είναι ειδικοί κάθε μέρα, όχι εθελοντές. Προσλάβαμε λοιπόν 435 επαγγελματίες κοινωνικούς λειτουργους, παιδαγωγούς, ανθρώπους που γνωρίζουν πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα περιστατικό ..... Στη γραμμή, στο 1056 λαβαίνουμε περισσότερες από 280.000 κλήσεις και έχουμε ειδικούς ψυχολόγους που ξέρουν να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις.... Το 11% πηγαίνουν σε λειτουργικό κόστος από τα χρήματα ... και κάθε εξάμηνο απολογούμαστε με στατιστικά στοιχεία και μπορεί κανεί να δει πόσα παιδιά στηρίξαμε από κακοποίηση , υγεία, προβλήματα αυτοκτονίας, στα σχολεία παιδιά που έχουν προβλήματα
Φιλιππίδης: Υπάρχει αύξηση των τηλεφωνημάτων τα τελευταία χρόνια;
Γιαννόπουλος: Υπάρχει αύξηση και μάλιστα πέρισυ στηρίξαμε 82.000 παιδιά. Αυξήσαμε τον αριθμό των παιδιών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια….. Όταν είπαμε ότι έχουμε ένα μήνα ζωής ο κόσμος είπε όχι. Και κάναμε και νέες δράσεις. Το σπίτι στο Αίγιο που μας το έφτιαξε η πρώην ιδιοκτήτρια του ΥΓΕΙΑ η κ. Αρβανίτη, το σπίτι στο Αγρίνιο που μας το έκανε ο Δήμος, που πρέπει όμως να λειτουργήσουν αυτά.... Υπάρχει σε όλη την Ελλάδα το Χαμόγελο και μάλιστα το τελευταίο διάστημα είναι στην Κρήτη, γιατί στην Κρήτη είχαμε πρόβλημα να πάμε αν συνέβαινε κάτι..... Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι δεν πρέπει να κινδυνέψει κανένα παιδί εφόσον έχουμε τις υποδομές μας. Και αν χρειασδτεί να πάμε στο εξωτερικό, θα κινητοποιήσουμε τους ομογενείς μας... Δεν πρέπει κανένα παιδί να μην έχει την ευκαιρία στην Ελλάδα επειδή υπάρχει κρίση.Αυτή είναι η αρχή μας. Ναι για τη φτώχια προσφορά αλλά με αξιοπρέπεια και υποδομές. Κάναμε τρεις κινητές μονάδες εντατικής θεραπείας
Ο λόγος της επίσκεψης (στη ΝΥ) μπορεί να είναι κάποια στιγμή η προσφορά αλλά δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να φανεί ότι ήρθα εδώ να ζητήσω χρήματα από τους ομογενείς ....ήρθα για να ενημερώσω τον κόσμο για το Χαμόγελο του παιδιού
Υπήρξε το πρόβλημα να σταματήσουν κάποιες δράσεις τότε το 2011. Είπαμε λοιπόν στον κόσμο τί να του κόψουμε του παιδιού. Και ο κόσμος αποφάσισε τίποτα.
Ο Μητροπολίτης στο Γύθειο μας έδωσε τώρα μας έκτισε ένα σπίτι από τα δικά του τα λεφτά, τα προσωπικά και περιμένει να δει να μπαίνουν τα παιδιά. Και δήλωσε ότι ανήκει στο Χαμόγελο του Παιδιού.
Το χαμόγελο έβγαλε τους καλούς εισαγγελείς, τους καλούς αστυνομικούς, τους καλούς παπάδες, όλο αυτό το καλό που υπάρχει στην Ελλάδα.
Για να στηρίξεις 82.000 παιδιά και να ξέρεις ότι τα στηρίζεις ουσιαστικά , τα στηρίζει ολιστικά, να ξέρεις ότι τα παιδιά που στήριζεις στα θέματα υγείας τους δίνει τη δυνατότητα να έχουνε και εξετάσεις και δυνατότητες να πάρουνε φάρμακα τα οποία δεν έχουνε να πληρώνεις όλες αυτές τις διαδικασίες να φιλοξενείς παιδιά από άλλες περιοχές που έρχονται στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη για να κάνουνε εξετάσεις, να είσαι μέσα στο νοσοκομείο μαζί με τα παιδιά τα άρρωστα αλλά και τα εγκαταλελειμένα, με προσωπικό και με εθελοντές , να λειτουργούν οι κινητές μονάδες σ΄όλη την Ελλάδα, να οργώνουν όλη την Ελλάδα και να διακομίζουν παιδιά, να έχεις τις μονάδες της προληπτικής ιατρικής οι οποίες δουλεύουνε με εθελοντές γιατρούς σε όλη την Ελλάδα και ευχαριστούμε την Johnson & Johnson που μας δίνει τη δυνατότητα να κινούνται όλες αυτές οι μονάδες, και να κάνουμε προληπτική ιατρική όλων των παιδιών στα σχολεία , στα Τσιγγανάκια, τα προσφυγόπουλα κλπ. ...κοντά μας έχουμε παιδάκια από όλα τα μέρη του κόσμου αλλά και τα Ελληνόπουλα διότι εμείς όποια παιδιά έρθουν θα στηρίξουμε. Δεν θα διαχωρίσουμε.
Οι εξαφανίσεις, το λεγόμενο AmberAlert, η 11600, η γραμμή που ήταν δικιά μας ιδέα και εξαπλώθηκε σε 118 χώρες, η ομάδα Έραυνας και Διάσωσης «θανάσης Μακρής» που έχει σκυλιά πιστοποιημένα εθελοντές και ψάχνουν να βρουν, και είμαστε συντονιστικό όργανο μεταξύ Αστυνομίας Πυροσβεστικής Λιμενικού Ερυθτου Σταυρού και Ελληνική Ομάδα Διάσωσης συντονιζομαστε προκειμένου να μη χαθεί δευτερόλεπτο για τη ζωή ενός ανθρώπου, για τη ζωή ενός παιδιού.
Η Ελλάδα και το Χαμόγελο του Παιδιού έχουν τον κεντρικό συντονισμό για το antibullυing και σε μια εφαρμογή στο smartphone έχεις όλες τι δυαντότητες της Ευρώπης . και φτιάξαμε στρατηγική για την Ευρώπη όλοι μαζί για το θέμα του bulling, αυτή τη στοιγμή μπαίνουμε στα σχολεία με διαδραστική επικοινωνία, έχουμε τον ΟΔΥΣΣΕΑ μια κινητή μονάδα μεγάλη που ανοίγει και μπαίνου 50 παιδιά, 50 γονείς, 50 εκπαιδευτικοί και εκπαιδέυονται και πηγαίνουμε εκεί. Δεν περιμένουμε να πάνε στα γραφεία μας.
AKOYΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ
