Για την ζωή της με τον θρύλο Στέλιο Καζαντζίδη μίλησε στην εκπομπή Πρόσωπα της Νέας Υόρκης του Hellas FM η χήρα του μεγάλου τραγουδιστή Βάσω Καζαντζίδη, αποκαλύπτωντας πολλές πτυχές της ζωής του Στέλιου. Στην εκπομπή του Δημήτρη Φιλιππίδη η κα Βάσω Καζαντζίδη αναφέρθηκε στην ζωή, τα παράπονα, τις δυσκολίες αλλά και την επόμενη μέρα του θανάτου του Στέλιου. Η Βάσω Καζαντζίδη βρέθηκε στη Νέα Υόρκη προκειμένου να παραστεί στην εξαιρετική εκδήλωση που διοργάνωσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού για να τιμήσει τον Στέλιο Καζαντζίδη. Μαζί με την κα Καζαντζίδη, στο στούντιο του Hellas FM βρέθηκε και η κα Πόπη Τζανιδάκη, κουμπάρα του ζεύγους Καζαντζίδη και προσωπική ιατρός του Στέλιου.
Για τους ομογενείς φίλους του Στέλιου Καζαντζίδη ΅η Βάσω τόνισε:
-Είναι σημαντική η παρουσία του κόσμου που τόσο λάτευε ο Στέλιος και πάντα είχε να πει μια καλή κουβέντα γι αυτούς.΄Ελεγε ότι είναι πολύ πιο Έλληνες από εμάς που ζούμε στην Ελλάδα. Τους αγαπούσε πραγματικά.Κι εκείνοι τον λατρέψανε. Όταν αρρώστησε ο Στέλιος ερχότανε να τον δούνε στη Γερμανία και το μόνο που του λέγανε «όταν φύγαμε το ’60 από την Ελλάδα και το ’57 μαζί μας είχαμε μία βαλίτσα χάρτινη δεμένη με άν σχοινί για να μη φύγουν τα πράγματά μας και μια νάυλον τσαντούλα που κουβαλούσαμε τα δικά σου τα μικρά τα δισκάκια.
-Το Ελληνικό κράτος δεν τίμησε τον Στέλιο ως έπρεπε να έχει πράξει
-Τα πράγματα του Στέλιου ανήκουν στον κόσμο και όχι σ εμένα, Δενμ μπορώ να τα έχω εγώ στο σπίτι. Καν στο σπίτι μου δεν είναι αυτή τι στιμή όλα είναι κάπου προς φύλαξη. Και υπάρχει πολύ υλικό. Πρέπει να γίνει ένα μουσείο. Το κράτος δυστυχώς σήμερα δεν μπορεί να το κάνει. Προσεφέρθη ο Δημήτρης ο Μελισσανίδης όταν γίνει το γήπεδο της ΑΕΚ, εκεί να κάνει και το μουσείο του Στέλιου. Και τον ευχαριστώ πάρα πολύ.-Μικρούς και μεγάλους μας μύησε στο ψαρεμα
-Ο Δημήτρης ο Μελισανίδης ήταν ένας από τους μεγάλους χορηγούς μας. Και τόκανε με πολλή αγάπη. «Τ’ αχνάρια ενός μύθου» λέγεται. Είναι τέσσερις ώρες το ντοκιμαντέρ. Είναι αποσπάσματα από τη ζωή του Στέλιου. Τα σημαντικότερα κομμάτια της διαδρομής του έχουμε καταγράψει. Ειληκρινά είναι καταπληκτικό.
-Και για μένα στην αρχή ήταν ένας θρύλος. Ήμουν μία θαυμάστριά του από α πολύ μικρά μου χρόνια. Εγώ μεγάλωσα σε μια φτωχογειτονιά, με πάρα πολλά παιδιά οι γονείς μου,πέντε, καταραμένη φτώχια εκεινα τα χρόνια και το μόνο που έπαιζε στη γειτονιά μας, ο Καζαντζίδης. Προσγειωμένος ήταν ο Στέλιος. Ο Στέλιος προσγειωσε εμένα μπορώ να πω. Ο Στέλιος έλεγε ότι από εκείνο το βράδυ (που προτογνωρίστηκαν) δύο άγκιρες έριξα στη Θεσσαλονίκη. Μία μπρος και μία πίσω. Δύσκολα θα φύγω.
-Η Μαρινέλλα ήταν η Μαρινέλλα, η Βάσω ήταν η Βάσω. Εάν ο Στέλιος δεν ένοιωθε κάτι για μένα δεν θα με παντρευότανε, θα μέναμε έτσι δυό καλοί φίλοι, και από την άλλη εγώ ουδέποτε παρεξήγησα ή στεναχωρέθηκα για την πολύ καλή σχέση που είχε με τη Μαρινέλλα ο Στέλιος.
-Αγαπήθηκε πολύ και στην Τουρκία. Και τώρα να πας και να πεις το όνομά του...γιατί έχω φίλους στην Πόλη κι αυτό μου λένε πάντα.
-Στο μνήμα (του Καζαντζίδη) ο κόσμος πηγαίνει καθημερινά. Όσες φορές κι αν έχω πάει βρίσκω λουλούδια και όχι μόνο. Γράφουν στίχους... Ο Στέλιος λείπει σε όλους μας.
-Η σχέση μας (με τη μητέρα του Στέλιου) ήταν άριστη. Ζήσαμε δέκα χρόνια μαζί... δυναμική γυναίκα, και πολύ καλά έκανε, γιατί εκείνη την εποχή που ήταν στη νύκτα ο Στέλιος, ήταν δύσκολα τα χρόνια, πολύ δύσκολα, Και οικονομικά. Κρατούσε τα ηνία. Και ότι έφτιαξε, το χρωστάει σ αυτή τη μάνα. Την αγαπούσε τη μαμά του. Ο Στέλιος είχε μείνει ορφανός από την υλικία των 14 ετών. Η πεθερά μου είχε τον αδελφό του Στέλιου δέκα μηνών, στην αγκαλιά, όταν πέθανε ο άντρας της. Κι ο Στέλιος έγινε πατέρας, φίλος, σύντροφος. Η μαμά του ήταν τα πάντα γι εκείνον. Αναγκάστηκε να εργασθεί, να πηγαίνει χρήματα στην οικογένεια, δεν υπήρχε ΄άλλος τρόπος να ζήσουν. Και όλα αυτά τους έφεραν πολύ πολύ πιο κοντά. Δηλαδή η σχέση τους έγινε πολύ πιο δυνατή. Γιατί ήταν τα δύσκολα χρόνια πιστεύω, αλλά και γιατί ήταν πολύ δυναμική η μητέρα του.
-Είχαν δεκατέσσερα χρόνια διαφορά στην ηλικία (ο Στέλιος με τον Στάθη τον αδελφό του) και ο Στέλιος στάθηκε σαν πατέρας δίπλα του. Όχι σαν αδελφός. Σαν πατέρας. ... Η σχέση μου μαζί του θα ήθελα να ήταν καλύτερη από ότι είναι αυτή τη στιγμή. Και δε με τιμά να πω τίποτα, μα τίποτα, για τον αδελφό του άντρα μου. Άλλά όπως είπα θα ήθελα να ήταν πολύ καλύτερη η σχέση μας η οποία δεν είναι Δεν μπορώ να πώ τίποτε άλλο όμως. ΕίναΙ ο αδελφός του άντρα μου, αυτό δεν αλλάζει. Έχει παιδιά, ήταν τα ανήψια του Στέλιου, δεν αλλάζει με τίποτα. Θα μπορούσα να τον είχα πιο κοντά μου και να μοιραζόμασταν αρκετά πράγματα που γίνονται για το Στέλιο σήμερα. ... Αισθάνομαι όλο αυτό το βάρος ( του ονόματος του Καζαντζίδη) να είναι στους ώμους μου. Και θέλω να το διαχειριστώ σωστά για να τιμήσω τη μνήμη του Στέλιου. Έτσι πρέπει να γίνει. Δεν έχω να φοβηθώ κάτι τώρα πιά. Η αρχή ήταν δύσκολη όμως. Αλλά πιστεύω ότι τα κατάφερα. Κι όσο είμαι καλά και κρατάω και αντέχω, αυτο θα κάνω.
-Όταν γέννησε η κόρη μου(από τον πρώτο γάμο της κ. Βάσως) και πήγαμε στο μαιευτήριο, της είπε «σ΄ευχαριστώ πολύ που μ’ έκανες παπού». Αργότερα όμως και της χάρισε μία εικόνα, τον Άγιο Στυλιανό για τα παιδιά, επειδή είναι προστάτης των παιδιών. Αργότερα που μεγαλώσανε και τον είπαν παππού, της είπε «σ’ ευχαριστώ πολύ Σοφία, γιατί άκουσα τη λέξη «παππού» που δεν θα την άκουγα». Κι αυτό το άκουγε από δύο μικρά παιδιά που έγεγε ότι «άν υποτεθεί ότι κάποιος κάτι έχει μαζί μου, τι σκέπτεται πίσω απ το μυαλουδάκι του, αυτά εδώ μου δίνουν όλη τους την αγάπη. Δυό παιδιά που λατρεύουν κι αγαπάν απ’ την ψυχούλα τους χωρίς να σκεφτούνε αυτό, το άλλο, το αλλιώτικο, δύο παιδάκι αγνά». Τον λατρεύανε τον παππού, ήταν δεμένα στον λαιμό του, φωτογραφίες να έχει ενα στο ένα πόδι, ένα στο άλλο.
-Ήταν σκληρή η νύχτα. Τον κούρασε . Και απoφάσισε να φύγει. Να κάνει κάποιες παραστάσεις. Όμως αυτό δεν μπόρεσε να το κάνει γιατί αν φύγεις απο κει δύσκολα ξαναγυρίζεις. Επιλογή του ήταν. Οικονομικά εκεπινη την εποχή ήτανε πάρα πολύ καλά. Και απεφάσισε να μην ξανατραγουδήσει
ΑΚΟΥΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ
